Poëzie van de dag - PRENTENKABINET

[Alterego1]

op 20 December 2012



Kersttijd

Winkels liggen overvloedig vol
doch niet overal op deze aardbol.
De kindjes in het verre Peru
ook voor hen is het kerst nu.

Hun jonge leventjes zitten gekneld
tussen honger, armoe en geweld
in de maatschappij niet meegeteld
ze worden overal achteruit gesteld.

In het schooltje van Cajamarca
en bij Manthoc in hoofdstad Lima
wordt getracht naar ietsie meer
voor deze kindjes evenzeer.

Een pannenkoek en warme chocola
een extra knuffel een lieve hola
het doet hen toch zoveel deugd
zo ervaren ze ook iets als feestvreugd.

In deze tijd van de zogezegde vree
zit mijn hart in de ban van heimwee
ik wil voor hen doen mijn uiterste best
mijn gevoelsleven werd weer getest!

Gustilpe

[Alterego1]

op 21 December 2012



Maya,waarom...?

'k Heb het wel gehad met die Maya,
enfin met heel die familie trouwens,
als ik bedenk wat ze mij aandoen.
Om er koude rillingen van te krijgen.

Al 'n hele tijd zit ik er mee verveeld
want die Haab en Tzolkin hebben
het echt op mijn persoon gemunt.
Volgens hen zijn mijn dagen geteld.

Als ik die Maya echt mag geloven
zal ik dit jaar niet meer jarig zijn,
en is mijn leeftijd aldus begrensd.
Echt niks om vrolijk van te worden.

Daarom die vraag:Maya,waarom,
ja waarom moet dat hier en nu,
'k heb nooit 'n Maya wat misdaan.
Waaraan heb ik dat toch verdiend?

Waarom zal volgens jullie kalender
op 21 December 2012 de wereld
vergaan?Waarom juist op die dag?
Ik ben jarig op 22 December hé!

Alterego

[Alterego1]

op 22 December 2012



Ouder worden...

De tijd
heeft zilveren zand
in mijn haar gestrooid...

En de wind,
heel fijne lijntjes
op mijn huid getekend...

Onder mijn ogen
heeft de nacht
schaduwen gebracht...

Maar de maan
heeft alles verlicht,
alles verzacht...

Bosrankje

[Alterego1]

op 23 December 2012




Verloren ster

Het koude avondlicht
doorkerfd
van witte nepkometen
uit mensenhand,
zoek ik vergeefs de ster
waarover wijzen spraken.

Wie droomt nog van die weg
in dit verblindend donker
waar zonder stergeflonker
zovelen aarzelend tasten:
er moet een poort zijn
ergens en een pad
naar het beloofde land.

Een weg naar zin en vrede,
een uitgestoken hand,
nu aan zovele gevels
van koude mensenhuizen
de rode zinloosheid
aan witte touwtjes binnenklimt.

Laat het toch stil zijn even
dan kunnen wij weer horen
het schreien van een kind,
het kind zolang verloren
en uit ons hart en leven
uitgeband, vergeefs of niet geboren.

Zijn wij dan zo verblind..
zijn wij vergeefs bemind?

GIVE

[Alterego1]

op 24 December 2012



Stille nacht

en het was stil
nadat een laatste zucht
zich op zijn weg bevond
en zwevend vanuit eeuwigheid
verzonk in wintervelden

hoe stil was het
toen zacht de nacht
een zijden mantel over ons gelegd
het leven hemelwaarts zich dwong
en engelen zongen ‘t gaat de mensheid goed

en het is stil
waar zandkorrels zich wrijven
tranen als voedsel geven
zich het genezen toont
in eeuwig leven.

Sunset

[Alterego1]

op 25 December 2012




Kerstmis

Kerst is een tijd van terugblikken
van bezinning en samen zijn,
je glas heffen in dankbaarheid
voor alle zegeningen groot en klein.

Dat is de wens voor fijne vrienden
een blijk van waardering, een warme groet,
als dank voor steun en fijne vriendschap
die vertrouwd voelt, innig en goed

Herman

[Alterego1]

op 26 December 2012



Mensen kunnen wonderen verrichten

Mensen kunnen wonderen verrichten
Door elkaars leed en pijn proberen te verlichten
Gewoon er voor iemand zijn
Dat alleen al maakt het fijn

Met een woord of gebaar
Even laten weten ik ben daar
Bij ziekte en tegenspoed
Geeft iemand dat opnieuw veel moed

Er zijn mensen die zo vaak door diepe dalen moeten gaan
Om nog iets te kunnen maken van hun huidige bestaan
Als je op welke manier dan ook aan een ander laat weten
Helaba, ik ben er wel, ben je niet vergeten

Kan dat veel leed verzachten
Wees dus attent voor elkaar laat niemand wachten
Vaak zijn we te druk met onze eigen dingen
Iedereen heeft wel probleempjes of zorgen die hen omringen

Maar door een beetje op elkaar, al is het onopvallend te letten
Kun je soms met een simpel woord of gebaar bergen verzetten
Al woont iemand ver, of soms ook dichtbij
Een mailtje of een bericht doet wonderen, maakt iemand vaak blij

Door een woord of gebaar kan men soms weer een berg gaan beklimmen
Al moet men dan onderweg wel af en toe even dimmen
Een beetje rust onderweg kan echter geen kwaad
Want dan pas denkt men na over een paar woorden en/of een goede raad

Al lijkt een weg onbegaanbaar en vol met hindernissen
Met mooie warme woorden in de bagage kan men de weg niet missen
Al verdwaal je soms door even een zijweg in te gaan
Wat in je bagage zit zorgt ervoor dat je eens weer op de top zult staan

Gewoon door er te zijn voor elkaar
Maken die kleine dingen soms het onmogelijke waar
Zelf heb ik ondervonden dat het echt werkt, dat het kan
Als iedereen met elkaar zo omgaat maak je er samen echt wel wat van

Op het seniorennet met zoveel mensen om je heen
Staat echt niemand, helemaal niemand alleen...


Nienka

[Alterego1]

op 27 December 2012




Wollen wanten

De tijd
staat stil
in december

De mist
hangt zwaar
over 't land.

Geluiden verstillen

O, ik zou zo graag willen,

dat de zon weer gaat schijnen,
dat de kou gaat verdwijnen.
Dat de vogels gaan zingen,
dat de lammetjes weer springen.

Maar

De tijd
staat stil
in december.

En de mist
hangt zwaar
over 't land.

Tineke

[Alterego1]

op 28 December 2012



Winter's geschilderd

Het landschap op doek
en bomen spiernaakt
hebben tanende tinten
buitgemaakt.

De bloesem van de winter
met nevel bij ochtendgloren
beweegt het penseel
als pasgeboren.

Boven het haardvuur
ontluikt het schilderij,
verdrijft het vale
en prijst voor immer
de maagdelijke kledij

Bo'ke

[Alterego1]

Pluske

Pluske het konijntje
stond met open mond
als ze voor een snoeprekje stond.
Lekkere taartjes versierd
met bruine en witte chocola.
Er waren er ook met suiker
en met lekkere nouga.
Ze kon echt niet kiezen,
ze moest er al
een beetje van niezen.
Ze vroeg aan Snuffie,
bazin konijn,
welk taartje
het lekkerste zou zijn.
Die antwoordde met plezier,
neem er van elk eentje,
dat zijn er dan vier.
Kon ze er zoveel meenemen,
dan kreeg ze misschien
spijsverteringsproblemen.
Dus koos ze er eentje
met bruine chocola
en eentje met witte
voor haar zusje Chica.

Yna

[Alterego1]

op 30 December 2012



De spiegel van de wind

Kwart na vier. Ik word wakker.
En ga naar beneden.
Het tuindeurtje wordt bijna uit haar hengsels
gelicht. Ik barricadeer het met een zak potaarde.
"¡No pasarán!",schreeuw ik tegen de wind.
Terwijl ik toch wat bang ben.
Een blaffend jongetje. En alleen.

Als ik vanmorgen de terrasdeur openschuif
om de tuin te onderzoeken, merk ik
op de boekenplank een mij onbekend boek.
'De woede van de wind.'
Zou het mij opgevallen zijn bij een zonnige ochtend?
Ik sla het open en op de eerste pagina,
lees ik een citaat.
Ik zie mezelf in een spiegel.

Uvi

[Alterego1]

op 31 December 2012


Stilte

Stilte kan heel erg kwetsen
als ze van één kant stroomt
ze veegt soms de resten
weg, van dat waarvan je droomt

Eén woordje, dat niet is gezegd,
schat, liefje, om het even
een steen wordt op je hart gelegd
je verzuipt, voor heel even

Maar dan wordt ze verbroken
die stilte waar je zo onder lijdt
je hebt even aan 't verdriet geroken
maar dat woordje kwam op tijd

Stilte, je wilt het niet beleven
je hebt die woorden nodig
schat, liefje, je wordt er door gedreven
ze zijn echt niet overbodig

Rapke

[Alterego1]

op 01 Januari 2013



Jaarovergang

We gaan van twaalf naar dertien,
er is dus weer een jaartje voorbij,
hebben daarin alles wel gezien,
't was echt niet helemaal kreukvrij.

En wat 't nieuwe ons brengen zal
valt voor iederen nog af te wachten,
hoeven niet zo nodig klaroengeschal,
liefst veel mooie dagen en nachten.

De invulling van het nieuwe jaar,
zover we zelf kunnen beschikken,
liefst gezond en heel aanvaardbaar,
hoeven we van 13 niet te schrikken.

Alterego



We gaan het nieuwe jaar tegemoet,
met heel veel dank aan onze bezoekers,
ze waren met vele,zowat een hele stoet,
allemaal zo vriendelijk en geen vloekers.

Nu reeds 3 jaar verzorgen wij hier,
voor u en voor ons,met veel plezier
het programma 'Poëzie van de dag'
en doen graag verder als het mag.

Met onze beste wensen voor 2013,

Bosrankje en Alterego

[Alterego1]

op 02 Januari 2013



Flitsen

Waarom hebben soms
kleine dingen
zoveel belang ?

Een geur die
heel onverwacht
uit het verleden oprijst...

Of een vergeten melodie
waarvan de accenten
nostalgie opwekken...

Een soesje met chocolade
dat smelt in de mond
en ons hartje troost...

Een gelaat tussen vele andere
in de drukke menigte
twijfels ...

De warme zachtheid van satijn
maagdelijk witte lakens
liefdesherinneringen.

Zo'n bevoorrechte momenten
brengen ons evenveel
vreugde als verdriet
en ik zou die
nooit willen
missen !

Bosrankje

[Alterego1]

op 03 Januari 2013



Milde liefde

Mijn ogen lonken onbewogen
naar het schone dat ingetogen
doorheen dagen deint. Ademloos
voelt een storm zich kansloos.

Zo blijven woorden steeds zoet smaken
van ochtend tot onder 't laken.
Een boek hoeft geen nieuwe kaft
als de inhoud liefde verschaft.

Bo'ke