De trage minnaar

[Dtm]

Dag Alter,


'Het jongetje'.
Tja, die is voor even bij z'n papa.
Ook een intriest verhaal.
Maar het is een lieve jongen die nog veel zal moeten verwerken.

Edoch, ook hij pubert. Als de boze opa niet in de buurt is.

Frustratie, niet zo direct.

Ik reageerde eigenlijk eerder op die lieve 'facebook'kinderen.
Waar alles rozengeur en maneschijn is.

Dit is het voordeel van mijn anonimiteit.
Ik kan 'de vuile was' al eens buitenhangen. Met dit weer.

Misschien herinner je nog wel dat opa,
keuken, bed en chaise longue achterliet.
En naar zolder trok voor de klein-kinderen.

Maar opa denkt alleen aan zichzelf.

Ik verwittigde dochter al meermaals 'dat de afwezigen'
later (en nu ook al) de goeie zijn. En worden. En blijven.

Gisteren trouwens wilden ze absoluut een andere mama.
Maar wij houden vol.

Wie doet het anders?





Dus: leve de happy facebook-kids.
Waar iedereen lang leeft en gelukkig is.

[Dtm]

De frictie van een ogenblik



En laat ik dit fractaal
nu gelaten ondersneeuwen
tot een ander verhaal

waarin letters kwetteren
als roodkapje in het grote bos
en de boze wolf

niet lijkt op een avondlijke opa
die didactisch morst
met zijn nageslacht

alsof het zeven geitjes waren
uit een sepia sprookje
toen de dieren nog spraken

en de kinderen zwegen.

[ria]

DTM, ik heb je bezoek erg gewaardeerd.
Ik weet dat het niet vanzelfsprekend is voor u.

Daarom dubbel bedankt.
ria

ps. ik moet Haar niets vertellen, ze keek mee
over je schouder toen je dat neerpende.

Eens haar kind, altijd haar kind,
(of mag ik dat niet schrijven?)

[ria]

De frictie van een ogenblik



En laat ik dit fractaal
nu gelaten ondersneeuwen
tot een ander verhaal

waarin letters kwetteren
als roodkapje in het grote bos
en de boze wolf

niet lijkt op een avondlijke opa
die didactisch morst
met zijn nageslacht

alsof het zeven geitjes waren
uit een sepia sprookje
toen de dieren nog spraken

en de kinderen zwegen.

ik glimlach fijntjes,
meer moet dat niet zijn.
bedankt opa, ik neem
dit mee in mijn sweet-dreams,
ria

[Dtm]

Dank u wel, Meneer journaal


"En morgen komen ze
tegen de negen
gekookte eitjes eten."

'Weeral eieren',
antwoordt de ondergesneeuwde stem.
-Gisteren heb ik één eitje onder
het pannenkoekenbeslag geroerd.-

Ik had gehoopt op:
"Proficiat opa, dan kan je dochter
even op adem komen."

Maar de sneeuw ligt dit jaar ginder ver weg,
voor de welstellende kinderen.
Te veel zelfs. En zo komen ze elke dag
op het belangrijke nieuws.

Mooi, zo kunnen de vervelende kinderen
hier en zonder sneeuw,
met eigen ogen vaststellen

dat sneeuw geen pretje is.

[Dtm]

De gravitatie of zwaartekracht van een ego


De zwaartekracht van de massa
in het epicentrum van een navel,
speelt ettelijke schrijvers parten.

Ik vermoed dat de middelpuntvliedende kracht
van hun ego te gering is.
En het slabakken
van hun besognes, te groot.

Zo ken ik menig eminent auteur
die de beslommeringen
van zijn nageslacht achter zich liet.
Zoals een brede boom in de herfst
zijn bladeren afschudt.

Liever een mand
onder zijn literaire vruchten,
dan wat kindergeld
voor z'n gepamperde produkten.

En dat is goed voor 'de Slegte' en zijn lezers.
En de lichtheid van ons bestaan.









PS.
Terwijl ik even een adempauze heb, amuseer ik mij nog wat.
La Muse s'amuse. Straks
komt het vervolg op de gekookte eitjes. Frikadellen met kriekjes.

[Bosrankje]

Benieuwd naar het vervolg en... heeft het gesmaakt ?


Ik ben een beetje moe
net niet genoeg om te gaan slapen
maar wel om zelf iets te schrijven.
Misschien lezen of
aan een kruiswoordraadsel beginnen ?

Of nog even gaan wandelen ?
Geen regen, geen wind...
ideaal om met de volle maan te praten.
Neen, het is te laat (of te vroeg ?) om nu nog
buiten te gaan...

Alter zit naast mij te lezen in een wereld waar
ik momenteel niet hoor en ik wil hem niet storen,
ik zie dat hij zich goed voelt !

En waarom niet eens naar mijn Favorieten
gaan kijken... het is al lang geleden.

Ik scroll en scroll, zonder bestemming
alsof ik in een trein was ingestapt naar 'niemandsland'

Ineens zie ik 'Mes petits bleus' en trek aan de alarmbel !

Bij het uitstappen aarzel ik nog even maar het stationnetje
heet 'Uvi', dat belooft !

Ik ga naar de archieven en een wereld van poëzie opent
zich voor mij...

Ik heb me weer laten gaan in mijn verbeelding maar ik weet nu
dat het mag, dat het zelfs goed is, dus...

En, voor het slapen gaan, wil ik toch nog iets moois plaatsen,
iets dat je geschreven hebt in maart 2007, Uvi.


Goedenmorgen lezer,

Het is een ritueel en sterker dan mezelf.
Na een hap literatuur, krijg ik zelf goesting, telkens weer.
De letters kriebelen in mijn vingers.

Ik zet me voor de witte zee van een scherm
en wacht op wat er aanspoelt ...
Ik ben een strandjutter van woorden.

In V-vlucht

En in haar hoofd ligt de ochtend nog te slapen.
Achter de horizon van blauw geloken ogen.
Verteerd verlangen.

Ik schrijf lente over wit. Bloesem woorden open.
Draag haar adem op mijn ontsloten handen.
Vederlicht vermoeden.

Tot aan de dageraad. Beklim ik de kim van haar bestaan.
Zij licht haar anker. Vaart verrukt mijn haven in.
Vermetel vertrouwen.


Uvi


Sweat dreams en tot straks
Rankje en haar Alter

[Dtm]

Neem het mij niet kwalijk
maar ik vermoed sterk dat jullie in een vorig leven,
nachtuilen waren.

Zou de wijsheid van de jaren
pas tijdens de nacht ontwaken?

Zelf ben ik eerder een ochtendlijke vogel
en een trekvogel in de vroege avond.

Dank BosdAme,

en de groeten aan jouw late slAper.




PS.
En ook dank voor dat 'ouwertje'. Dat weer nieuw werd voor mij.

[Dtm]

Nergens


'Wat zoeken we eigenlijk?
'Niets', zei de hond.
'Waarom lopen we dan de hele tijd door? Wil je zo graag vooruit komen in het leven?'
'Nee,' zei de hond, 'maar anders kom ik nooit ergens.'
'Waar wil je dan heen?' vroeg de kat.
'Nergens', zei de hond. 'En ik verwacht er ontzettend veel van.'


Gaea Schoeters
Uit 'De Standaard der Letteren' - Vrijdag 30 december 2011...



Misschien denkt u al eens: die 'ouwe zuurpruim'
is tegen elke vooruitgang.
Hij zeurt over 'getwitter' en 'feesten in een boek'
gewoon omdat hij niet meekan. Misschien zelfs jaloers is.

Wel, beste lieve kijkbuiskinderen,
ik ben razend enthousiast over elke nieuwe stap
op de internetplaneet.
Alsof ik een weirdo en nerd tezamen was.

Maar ik kijk kritisch en selecteer.
Ik kijk ook naar achteren en naar voren.
Naar buiten en naar binnen.

En dan glimlach ik even.

Dankbaar. Om elke 'schone letter' die ik cadeau krijg.
Geschreven of gesproken.
O, wonder. Zomaar uit de 'internethemel' gevallen.

Straks ga ik strijken. Op zolder.
En zal ik luisteren naar Friedl' en Stefan Hertmans.
In 'uitgesteld relais'. Van gisteren. Zondagochtend.

Want toen aten wij, mijn nageslacht en ik, een gekookt eitje. Stonden we aan de afwas, (enfin, ik en de jongste toch), hingen we de was op en plooiden we op wat droog was.
De stofzuiger doopten we tot 'Max', ons hondje. Dat snuffelt in hoeken en kanten en het stof opzuigt. En dat met een klik op z'n kont zijn staart oprolt. En bijna vergeten: ook nog de frikadellen rolden.

En zo genoten wij van de zondag. En van elkaar.

[ria]

Een opa uit de duizend,
als ze het nu niet beseffen,
dan komt dat nog wel, zeker weten...

Ach, wij hebben ook van die slungels (gehad)
en nog (onder de kleinkinderen)
die liever Ipod-ten of paraderen,
dan mee aan de afwas te staan.
(al heeft de ene bijna de titel van "kok",
de afwas is aan haar niet besteed.)

Nu, eerlijk gezegd, dat was vroeger ook niet zo mijn ding
en om de waarheid te zeggen, nu nog niet.
Ik neem liever spons en dweil, dan al dat keukenwerk.
Gelukkig is mijn wederhelft daar goed in.

Dag opa, ik heb nog een paar manden strijk staan,
zal ik ze even brengen?

ria

[Gast]

Misschien denkt u al eens: die 'ouwe zuurpruim'

neen geen 'ouwe zuurpruim'
eerder een rebels jongetje
dat soms wild om zich heen schopt
en daarna bekijkt
wat het heeft teweeggebracht

gelukkig met meer wijsheid
meegenomen op de afgelegde weg

maar ik hou van kleine jongetjes
hun woorden
komen nog recht uit het hart

[Dtm]

[
Ach, wij hebben ook van die slungels (gehad)
en nog (onder de kleinkinderen)
die liever Ipod-ten of paraderen,


ria

Ach, Ria,
er is niets mis met een I-pod of pad.
Het medium is fantastisch. Het doel ligt in handen van de gebruiker.
En als die jongen of meisje op z'n I-pod luistert naar dit:
http://www.radio1.be/programmas/friedl/ ... n-hertmans

dan is dat een cadeau van en voor het leven.

[Dtm]

Misschien denkt u al eens: die 'ouwe zuurpruim'

neen geen 'ouwe zuurpruim'
eerder een rebels jongetje
dat soms wild om zich heen schopt

Dag elleke,

Rebels en schoppen? Neen,
ik vrees dat je mij nog niet lang genoeg kent.

Wellicht ben ik wel een 'verontwaardigd' jongetje,
maar ook bang en behoedzaam.

Laat je niet verblinden door de 'kleur' van m'n woorden.
Meestal moet je wat peuteren aan de verflaag
om te zien wat er echt onder zit.

En als je nog eens vijf minuten tijd hebt,
begin er dan eens aan, aan dit:

http://www.radio1.be/programmas/friedl/ ... n-hertmans

Het is geen liedje van Louis, maar toch een heerlijk stukje radio.
En leven.

Goedenavond nog.

[Dtm]

Zo gemakkelijk is verrijzen


'Geloof je in God, opa?', vraagt ze.
Ik schrik want ik ben met een ander
belangrijk thema in mijn leven bezig:
het roeren in een pannenkoekenbeslag.

'Euh', antwoord ik. 'Euh',
is altijd erg handig op de zoektocht
naar een redelijke gedachte.

'Ik weet het niet', probeer ik eerlijk.

'Maar opa, allé, dan is god zoiets als
'een Grote Tovenaar'. Dat kan toch niet.'
Haar scholastieke woordenschat heeft duidelijk
het niveau van een theologe van negen.

'En als je dood bent, opa, wat wil je dan:
verbrand worden of begraven?'
Mooi keuzeaanbod. In dit roerende moment.

Ze is niet te stuiten in haar 'godsdrift'
en het is nog maar zaterdagochtend.
Voor de volledigheid deelt ze mij mee:
'mama wil begraven worden. Voor de diertjes
in de aarde.'

'Tja, zeg ik, mama heeft altijd al veel
van dieren gehouden.
Maar ik kies voor het 'vuur'.

En dan mogen jullie mij uitstrooien
in de tuin achteraan.
Onder de lindes. Daar waar ooit
een vijvertje was.'

'Echt?' Tegenwoordig is het altijd:
'is dat écht?'.
'O ja,' roept ze. Ze wordt duidelijk enthousiast
over mijn naderende verstrooiing.
'En weet je wat, opa?' Neen, ik weet het niet.

'Dan ga ik je terug samenrapen. En dan ben je weer nieuw.'







PS.
Deze kleindochter is dezelfde die woensdag ll.
mij en haar mama nog in de gevangenis wilde krijgen.

06-01-12
'En ze zou weglopen. En zichzelf vermoorden.
En dan zouden wij in het gevang vliegen.
En zij zou geen spijt hebben.'

Ze vertelde mij in de keuken (tussen God en de pannenkoeken)
dat ze die avond alles terug opgeruimd hadden en niet meer boos waren.

[Gast]

Rebels en schoppen? Neen,
ik vrees dat je mij nog niet lang genoeg kent.

Daar heb je 100 procent gelijk in.
Daarom kom ik regelmatig even kijken
misschien om je een beetje beter te leren kennen.
Op één of andere manier fascineert mij
hetgeen je schrijft.
Meestal onthou ik mij van commentaar
omdat er niets aan toe te voegen is,
soms kan ik het niet laten te reageren.

Laat je niet verblinden door de 'kleur' van m'n woorden.
Meestal moet je wat peuteren aan de verflaag
om te zien wat er echt onder zit.

Dat heb ik reeds gemerkt.
Excuseer, wanneer ik je verkeerd begrijp.
Ik ben niet zo goed in peuteren
en heb nog veel te leren.

En als je nog eens vijf minuten tijd hebt,
begin er dan eens aan, aan dit:

http://www.radio1.be/programmas/friedl/ ... n-hertmans

Ondertussen reeds beluisterd
koptelefoon op het hoofd
om niet gestoord te worden, en dan nog...
verschillende malen moeten pauzeren.
Goed dat er nog programma's bestaan
waar mensen die werkelijk iets te zeggen hebben
zonder onderbreking hun uitleg mogen doen.
Ik wil hier geen bespreking starten
maar kan mij vinden in de meeste dingen
die aan bod kwamen.
Nog van dat.

Hopelijk een verkwikkende nachtrust.