gedichten - achtergronden- roerselen

[bo'ke]

(Het vorige moet ik nog eens lezen; dat is voor de komende
dagen.)

[sunset]

Ik ben te lang ziek en te lang weggeweest. Dus maak ik van de gelegenheid gebruik, nu mijn lichaamstemperatuur eventjes aanvaardbaar is, om je snel gedag te komen zeggen.

het zingen van jouw naam

krachten van regenbogen
openbaren zich
in kleuren van de herfst

de verwisseling van glans
bijna onzichtbaar -
zoals jouw spiegelbeeld

het ritselen van bladeren
wrijft tegen de twijgen
een zweem van zachte tonen

een melodie
die mij jouw naam
door alle straten fluistert.
**********
sunset 28-11-2007
**********


Nog een heel fijne woensdag wens ik je waarde vriend en tot snel maar weer.
Groetjes, sunset (Ingo)

[bo'ke]

Denook,

Terwijl jullie samen met de kleinkindjes zijn (en ervan genieten)


tokkel ik aan de pc want ik permitteer me even pauze.....


Ik heb al vrij veel bundels gelezen van Luc Huybrechts. Zijn open schrijven met de overgang tussen lachen en verdriet. Hou ik wel van, maar ja, ik heb nogal een brede smaak.
'k Vind het aangenaam om hier ook over hem te kunnen lezen.


een blije groet
bo


einde pauze............

[Bosrankje]

Illusie ? !

Men kan of mag ook denken dat elk van onze levens

gelijk staat met één schooljaar bvb.....

Als wij elke keer een les eruit trekken, zullen wij wel ooit

(wanneer heeft geen belang, want wat is tijd ?....) "alle

kennis" vergaren en eindelijk alles los kunnen laten.....

Groeten in vriendschap.

[denook]

... 511 lezers later ...

met dank aan

- bo en bo-bis en opzoeken in plaatselijke bib

- sunset en de hoop op een eindelijk
koortsvrije toestand

- bosrankje voor reactie op reactie van ...

Mag ik vandaag een knagend gevoel bij jou kwijt, beste lezer(es)?

Ik heb al enige tijd een beslissing genomen die eerdaags moet
worden uitgevoerd en daar begint het nu juist te knagen.
De regelmatige lezers weten dat ik van opleiding en beroep
wiskundige was en daarnaast van piano- en orgelspelen mijn
voornaamste hobby heb gemaakt.
Er zijn een vijftal kerken waar ik regelmatig de misviering help
opluisteren (- de ene kerk al wat regelmatiger dan de andere-).
Ik krijg daar ook een vergoeding voor, overal verschillend. Deze
varieert van 10 euro, tot 25 euro (-maar dan met een koorrepetitie
inbegrepen-).
Tot daar alles tof, fijn, graag gedaan.

Behalve deze vijf kerken is er nog een zesde kerk; het is meer
een grote kapel, met 120 stoelen.
Dat is eigenlijk mijn vaste 'stek'. Reeds meer dan 25 jaar bespeel
ik daar, IEDERE zaterdag, het orgel; mijn orgel. Ik heb ooit een paar
jaren in Zellik gewoond. Daar, in die kapel ben ik dan beginnen de
misviering opluisteren. Toen ik na twee jaar verhuisde, 15 kilometer
daar vandaan, ben ik er blijven spelen, nu reeds meer dan 25 jaar,
zoals gezegd, en ... volledig gratis, ook geen kilometervergoeding.
Ieder zaterdag, om 16:30 uur, ben ik op post. Alleen ziekte heeft me
in al die tijd al eens weerhouden. Verlof, feestelijkheden, andere ver-
plichtingen, ... alles moest rekening houden met mijn wekelijks optre-
den om 16:30 uur.
Ik sprak zonet van mijn orgel. Het is ook echt 'mijn orgel'.
Toen ik enkele jaren terug voor bij mij thuis een nieuw orgel kocht,
liet ik mijn oud orgel op het doksaal plaatsen. Dat orgel is in prima
staat: een Johannus-orgel met twee klavieren en een voetklavier.
Alleen heeft mijn nieuw orgel meer technische mogelijkheden; ik be-
spaar u de details.

Wat liep er nu mis?
In de misvieringen zijn er meerdere voorgangers en meerdere lezers;
er is wel maar één organist.
Enkele jaren terug kwam een nieuw duo, een paar ongehuwde zussen,
een handje toesteken. Dat helpen groeide uit, en nu ... zijn ze vrijwel
onmisbaar geworden (-alhoewel niemand onmisbaar is, wordt wel eens
beweerd-).
Hun inzet en regelmaat vormen een draagvlak voor de rest. Ik zal de
laatste zijn om dat te ontkennen. In hun 'ijver (?)' vonden ze het enkele
maanden geleden nodig om mij de les te spellen. Ik kon in geen van
hun opmerkingen meegaan - integendeel.
Toen ze er de volgende week nog eens uitgebreid op terugkwamen,
kon ik mezelf even niet in toom houden.
Ik had een korte reactie met: "oke, ik doe voort tot Kerstmis en dan
stop ik ermee".
Dat is nu al enkele maanden geleden. Niemand heeft er ooit nog een
woord aan vuil gemaakt, maar Kerstmis nadert. Ik ben normaal een
zeer stipt iemand - iemand die zich steeds aan zijn woord houdt.
Ik moet dat ook nu doen, zij het in een negatief daglicht.
Overmorgen, zaterdag, zal ik er nog eens aan herinneren dat het
gedaan is. Ik weet dat niemand nog verwacht dat ik voet bij stuk
zou houden; mijn kerk, mijn liefde, mijn orgel, mijn inzet, ...

Toch hak ik zaterdag definitief de knoop door - de korte pijn.
Dat wil niet zeggen dat ik me er niet rot en triestig bij voel.

Dat alles wou ik nu vanavond even kwijt - sorry.


groeten in vriendschap - -denook- -

[bo'ke]

Denook,


Als de twee zussen dat
hier zouden lezen,
dan is de kerk daar
nu aan 't beven.

Een kapel zonder organist
dat is een groot gemis.
De mensen horen niet meer
de klanken van weleer.

Scheiden doet lijden
niet voor even
maar voor een
langere tijd zeker.

Zo wandelt het leven verder
nemend, dat naar en triestig gevoel mee.
Maar...een heel eind verderop, hoort men
jouw klankenexpressie van een orgel tevree.


een moedgevende groet
bo

[ria]

denook, met welk recht spellen die zussen U de les?
Voor de kosten kan het niet zijn, dat ze U daarbuiten willen.

Stipt, of niet. Een mens mag altijd op zijn besluit terugkomen.
Dus, als ik jou was zou ik ook na Kerstmis verder gaan met
het orgelspel.
Hebben zij iemand anders om je plaats in te nemen?
Zo niet, dan doen ze zichzelf de das om.
Zo ja, dan kan jij na zovele jaren dienst, zo maar niet opzij
geschoven worden.
Is er geen bestuur of parochieteam, die tegen deze maattregel
durft in te gaan.
Zie je wat er nu van komt, als de vrouw de baas wil spelen in de kerk
dan heeft zelfs de koster-organist niets meer in de pap te brokken,
en ik weet een plaatst, eerlijk, waar zelfs mijnheer Pastoor een trapke moest terugtreden.

Als je wil blijven H., blijf dan, tenzij, dat je zoooooooo vals begint te spelen
dat het niet meer te aanhoren is.

Vriendelijke groet

[denook]

... minder dan 24 uur en toch 392 lezers later ...

met dank aan

- bo, voor je moedgevende groet en alles daarvoor

- ria, voor je open stellingname en de rest

Mag ik vandaag nog even doorbomen over de ganse zaak?

Toen ik meer dan 25 jaar geleden in Zellik belandde en er in
een klein appartementje een minder mooie periode in mijn leven
startte, volgde ik wekelijks de mis in de bewuste kapel. Alhoewel dit
geen parochiekerk was, hadden de vieringen daar veel succes.
De reden? De echte parochiekerk, een prachtig oud kerkje, staat er
een beetje verweesd bij. Honderden jaren geleden is er een epidemie
uitgebroken in de streek en alle huizen rond de kerk werden verbrand.
Later kwam er de grote baan Brussel-Aalst, die dwars door Zellik loopt.
Aan die baan werd er gebouwd, geleefd, gewerkt. De buurt rond de
kerk is nooit meer in ere hersteld. Ook nu nog staan er maar enkele
woningen rond de kerk, terwijl overal elders de kerk een beetje het
centrum van het dorp is.
Voor oudere mensen is de kapel beter bereikbaar; vandaar ...

Omdat er tijdens de diensten geen muziek was - een oudere man gaf
in de micro vooraan ter ondersteuning de toon aan -en omdat ik graag
speel en zing, stelde ik voor om de vieringen mee op te luisteren. De
kapel is stemmig, heeft een doksaal en er stond een klein oud Philips-
Philicordia orgeltje.
De zusters, aan wiens klooster de kapel behoorde, waren meteen en-
thousiast. Zuster-overste wou me ook een vergoeding ervoor geven.
Ik weigerde, omdat ik me dan verplicht voelde om ieder week aan-
wezig te zijn. Besluit: ik was wél elke week aanwezig doch had geen
vergoeding. Laat me er direct aan toevoegen dat zuster-overste alles
deed om me te bedanken. Elke gelegenheid, Pasen, begin verlof, Kerst,
Sint-Niklaas, plaatselijke heilige,... waren een aanleiding om me te
verwennen met een rijk gevulde mand. Nogmaals dank zuster Thadé.

Ondertussen zijn de laatste zusters vertrokken naar hun moeder-huis
in Wetteren. De kloostergebouwen kregen een nieuwe bestemming:
een 'Welzijnshuis', met een raad van bestuur die alles, ook de kapel,
beheert. Ik bleef er spelen, onder meerdere pastoors uit het omlig-
gende, die er een wekelijkse mis bleven verzorgen. Drie jaar geleden
waren er pastoor Boulanger en pater Lucien die om beurten de dienst
leidden. Tot pater Lucien plots overleed. Om de veertien dagen is er
sindsdien een gebedsviering, die na wat zoeken en tasten, een vaste
leiding heeft gekregen: de gezusters, met hun tomeloze inzet.

Waar liep het nu mis?
Ik koos de liedjes voor de viering en hield daarbij rekening met de tijd
van het jaar: advent / vasten / Kerst- en Paasperiode ... Ook bij ande-
re feestdagen maakte ik een aangepaste keuze. Zo stond ieder jaar,
tijdens de twee zaterdagen na Allerheiligen steevat het 'Blijf mij nabij'
en het 'Nader bij U mijn God' op het programma. De keuze werd ook
gemaakt in functie van mijn publiek: oudere mensen die graag mee-
zingen als ze de liedjes kennen. Doorheen het jaar waren er telkens
vier liedjes, die drie weken werden gezongen, en dat tot ieders vol-
doening, meer dan 25 jaar na elkaar.
Tot men (= de zussen) plots vond dat het niet goed was: er moesten
elke week andere liedjes zijn / ik moest al eens een nieuw lied zingen,
de mensen zouden wel volgen / ik moest meer rekening houden met
een lijst, per zondag, van het bisdom uit ...
De volgende week had ik een compromis: iedere week andere liederen,
doch nog drie per week ipv vier + nu en dan een nieuw lied.
Zo toonde ik mijn goeie wil, alhoewel geheel tegen mijn goesting.
De nummers van de liederen, cijfer per cijfer, staan op stevige houten
plankjes. Deze worden via kleine gaatjes opgehangen aan fijne nagel-
tjes op een groot bord vooraan in de kapel.
Dat ophangen deed ikzelf, doch dat ging steeds moeilijker. Ik vroeg
daarom aan de zussen, omdat het nu om de week moest gebeuren, of
zij dat niet zouden doen. Ik kreeg een categoriek 'neen'; en dat was er
teveel aan. Na die 'neen' heb ik gezegd dat ik alles zou blijven doen,
tot Kerstdag, en dan gedaan.

Nu ik dit alles nog eens overloop, al typende, vind ik toch dat het goed
is geweest. Er zijn inderdaad nog kerken (-hé bo-) waar ik me verdien-
stelijk kan maken. En nee, ria, ik weet niet of ze iemand anders hebben.
En nog ria, ik ga en sta er wanneer ik wil; ik heb geen contract, geen
statuut, geen benoeming. En nog ria, ik zing noch speel vals (nu toch
nog );dat laatste wil gustilpe misschien bevestigen.

Ondertussen zijn we meer dan 24 uur na mijn vorig schrijven; maar ja,
ik typ ook zo traag. Ik word er nu zelfs moe van. Daarom,


groeten in vriendschap - -denook- -

[gustilpe]

Ik kan inderdaad bevestigen dat het ontslag van Denook een groot verlies zal betekenen voor de kapel en zijn bezoekers

Sinds enkele jaren kunnen wij beroep doen op Denook om het koor van onze parochie, waarvan ik de dirigente ben, te begeleiden. Dit werkjaar is hij zelfs onze vaste organist. Het is niet vanzelfsprekend een goed organist te vinden. Wij waren al jaren op de sukkel, verscheidene keren zong het koor dan ook a capella, maar een goede begeleiding betekent een enorme steun.

Vele jaren was het een zoektocht naar een organist, dan weer de een, dan weer de ander, voor een koor is dat bijzonder moeilijk, een vaste organist is eigenlijk onmisbaar

Wij zijn Denook bijzonder dankbaar dat we op hem mogen rekenen, zowel bij de uitvoering als bij de laatste repetitie, hij is stipt, speelt met gevoel en met veel inzet om er een mooie stijlvolle viering van te maken, hij is een uitstekend organist en zanger.

Denook, jij weet dat we al jaren op zoek zijn naar een organist om J. te vervangen, J. zou zo graag op rust gaan, als je je geroepen voelt om weer elk weekend op een vaste stek te belanden, hier ben je zeker welkom!

Ik denk dat je besluit vast staat en hoop dat je er toch niet al te veel zal onder lijden, er is een tijd van komen en een tijd van gaan, als je je ergens niet meer goed bij voelt dan moet je gaan. Je kan je maar goed voelen wanneer je bevestigd en gewaardeerd wordt. Kwel jezelf niet langer!

lieve groeten,
gustilpe

[hilde m]

denook,

Wie ben ik dat ik je raad zou kunnen geven. Daar vraag je ook niet om, je wou je hart eens luchten. Daar heeft ieder mens al eens behoefte aan.
Toch, sta me toe hier neer te pennen hoe ik me erbij voel.
Als je daar graag speelt Denook, zou ik me door hen niet opzij laten zetten. Waarom moet "goed" altijd wijken voor "slecht".
Dikwijls zijn er maar een paar redenen om te verdwijnen en vele redenen om te blijven. Toch hechten veel mensen het meest belang aan de weinige slechte zaken. Hiermee doen ze zichzelf en vele anderen pijn.
En beslissingen kunnen worden bijgestuurd.
In vriendschap denook,
Liefs Hilde m.

[sunset]

Beste denook,

Ik heb het hele gebeuren - ook omdat de koorts mij slap hield - niet zo gevolgd. Maar van één ding ben ik overtuigd: de mooiste kerk voor de Goddelijkheid ben jezelf. En verdienstelijk kun je je inderdaad overal maken.
Mag ik je een prachtige en zinvolle eerste Advent wensen.

eerste Advent

de zon ademt haar stralen in
en langzaam in de schemer
de vlam van slechts één kaars

lichtschaduwen klimmen naar de hemel
dimmen de dag
trekken gordijnen toe

vermoeide wind slaapt op wat bladeren
brengt hen tot rust
plukt kleine dromerijen

klaarwakker nog de uil
die late vogels maant tot zwijgen
Kerstmis drie lichtjes nog te gaan.
**********
sunset 02-12-2007
**********

Groetjes en tot lezens, schrijvens
sunset

[Bosrankje]

Beste denook,

Eerst en vooral, maak je niet te veel zorgen voor wat er
gebeurde want (je weet dat ik geloof dat alles een reden
heeft) misschien is het wel goed dat je nu een ander pad
volgt.......

Wat Gustilpe schreef was voor jou als een zalf voor hart en
ziel en de zin van Sunset kan ik alleen maar beamen :
..."Maar van één ding ben ik overtuigd: de mooiste kerk voor
de Goddelijkheid ben jezelf. En verdienstelijk kun je je inder-
daad overal maken."
En wat Hilde zegt : "Dikwijls zijn er maar een paar redenen
om te verdwijnen en vele redenen om te blijven. Toch hechten
veel mensen het meest belang aan de weinige slechte zaken.
Hiermee doen ze zichzelf en vele anderen pijn."

Dus, beste denook, blijf zingen en orgel spelen eerst voor
jezelf en verder voor het algemeen belang, maar op een plaats
waar je je goed voelt !

Hierboven, een foto van het orgel van de Collegiale
Sainte-Croix in Luik ; het is het grootste en mooiste orgel
ooit gefabriceerd door Clerinx, één der bekendste orgelbouwers,
rond 1850 maar wat er bijzonder aan is : het buffet dateert van
1609 !(een klein presentje voor een orgelliefhebber en kenner )

Nog een prettige zondag en lieve groetjes
in vrede en vriendschap van Alter en Rankje
(ook voor Martha)

[ferry]

beste Denook :
ik leef zo met je mee !
Ik ben het eens met Hilde dat je daarom niet persé raad vroeg maar je hart eens moest uitstorten !

Ik ben niet goed in goede raad , gelukkig hebben anderen dat gedaan .
Toch wil ik schrijven dat mijn hele hart naar je uit gaat , en dat ik je dilemma nu , volkomen begrijp .
Een deur na 25 jaar toedoen en dag nog op zo een wijze daar ben je natuurlijk niet goed van , dikwijls loopt het bij mensen zo , zelfs bij een goedwillende mens .
Ondank is s'werelds loon .
Moet je je gerechtvaardigde trots ( het kan bij iedereen wel eens te veel zijn ) insslikken of niet .verlies je daarbij je gezicht of juist niet
en is er dan nog kans om nog met plezier daar te kunnen spelen of niet .
Pijnlijk is het in ieder geval .
Mischien als je het nu allemaal nog eens overleest je vanzelf tot een voor je gevoelen aanvaardbaar besluit komt .
Ik hoop zo voor u dat er goede oplossing komt en je weer vreugdevol kunt zingen en spelen , zoals bosrankje schrijft
- waar jij je goed voelt - met andere woorden - waar jij gewaardeerd wordt , want dat is toch belangrijk voor iedereen !! Liefs Fernanda

[denook]

... 702 lezers later ...

met dank aan gustilpe, hilde m, sunset, bosrankje, ferry,
en enkele privé's, waarvan een paar van tot op heden
voor mij onbekende namen.

Gisteren werden de privé's beantwoord. Er waren een paar
pareltjes bij (-niet de antwoorden; wel de privé's).

Vandaag een antwoord op de reacties van de mensen hierboven.

Mag ik voor één keer, één reactie voor allen samen?
Het gaat toch over één onderwerp en de vriendschappelijk
bedoelde raadgevingen aan mijn adres hadden allemaal
dezelfde ondertoon, en ... ik typ zo traag.

Ik wil eerst twee recente gebeurtenissen aanhalen.

1) Ik heb zaterdagavond mijn orgel-stop niet bekend gemaakt.
Het was niet het moment. Normaal was er de veertiendaagse
gebedsviering (ipv een misviering), en die wordt verzorgd door
de twee zussen.
Maar, omdat de advent begon, had de pastoor de voorbije week
een paar paters gevonden om in te springen, zodat er tijdens de
advent toch elke week een mis was.
Gevolg: er was zaterdag maar één van de zussen aanwezig,
samen met een pater als voorganger.
Ik kende de pater niet; daarom moest dus nog even het ganse
gebeuren worden overlopen, enz., vandaar ...
Zondag voelde ik mij onwennig, omdat ik mijn voorgenomen
ontslag niet had kenbaar gemaakt.
Daarom trok ik naar de heer T Hardt, voorzitter van het welzijns-
huis, en ook van de kapel. De man was uiterst vriendelijk. Men
gaat mijn orgel overnemen. Ik moet ook 'iets' vinden, dat ze als
geschenk willen geven voor al die jaren gratis-dienst.
Dat laatste wil ik evenwel niet.
Maar kom - ze weten het nu (- de pastoor en de zussen nog niet,
of misschien toch al-).

2) Zaterdagvoormiddag ging ik met Martha naar een uitvaartdienst
in 'de Vlaanders'.
Behalve bij 'poëzie en proza', ben ik ook bij 'spelletjes' actief op
Forum. (-dit is wel een cadeau van robol-)
Hier (-poëzie...-) plaatste ik ook al een paar wiskundige zoekertjes.
Daar (-spelletjes-) is nu echt een rubriek 'wiskundige stelligen
en problemen'.
Interesse? Ga maar eens kijken.
Een ouder ven een sennetlid die daar regelmatig meespeelt, werd
zaterdag begraven, en wij gingen dus naar die begrafenis.
De persoon in kwestie wist daar niets van - dat was ook niet de
bedoeling. Wat nu opviel aldaar, was, dat er schijnbaar veel
sennetters aanwezig waren.
Ik maakte me nergens kenbaar, doch hoorde gesprekken vóór
en na.
Zo zouden een paar kinderen van de overledene op verschillende
rubrieken van Forum actief zijn.

Waar ik naartoe wil?

Jullie reacties op mijn orgel-perikelen / de sennetters op een uitvaart ...
Wat een groooote familie zijn wij hier toch?
Velen noemen elkaar hier regelmatig 'vrienden'. Zij menen dat ook
echt, al blijft het voor de meesten misschien voor altijd virtueel.
Ik vind dat prachtig allemaal!
Ik schreef reeds dikwijls dat ik bij menig persoon hier, voor mezelf
een beeld heb gecreëerd, en er zelfs een stem heb bijgedacht.
Ik wil dat zo houden, en daarom houd ik nog bewust de boot af
voor samenkomsten allerhande.

Het blijft evenwel allemaal spannend, boeiend, leerriijk, en ...
oh zo menselijk.

Nog een laatste terugblik op de kapel in Zellik.
Ik heb geen moeite met het weggaan, ook al was ik er meer dan
25 jaar wekelijks trouw op post. Er staat immers een orgel en
een piano in mijn living en ik kan nog op menige plaats mijn
muziek brengen.
Ik zal wel de gelovigen van ter plaatse missen: mensen, meestal
ouderen, die goed meezongen.
Het missen zal zeker wederzijds zijn.
Wie weet, komt er nog een opvolger.


zoals altijd, en recht uit het hart,

groeten in vriendschap - -denook- -

[sunset]

Goedemorgen,

Je ontmoet vandaag een blij mens (en niet omdat het Sinterklaasavonddag is) want kom net van de dokter die mij zei dat ik, weliswaar voorzichtig, weer alles mag. Heerlijk Sinterklaascadeau toch?
Toen ik terug in Nederland kwam (einde jaren tachtig vorige eeuw), verbaasde ik mij toch over het grote verschil in het vieren van Sinterklaas hier en in België. In België 's morgens op 06 december, de tafel volgstapeld met snoepgoed, cadeaus en dan Nederland: pakjesavond op 05 december 's avonds, met zelfgemaakte gedichtjes, lekker eten en natuurlijk voor groot en klein de cadeaus.
Vandaag vieren wij het hier voor en met de kleinkinderen gemengd *lacht*; als 'pakjesavond' ('t is tenslotte 05 december) maar op zijn Belgisch gestapeld op de tafel.

ik en mijn kind

kom laat ons zitten
in de ochtendwind
en luisteren
het groene ruisen
door wat dennenbomen

blazen de levensdroom
in bonte luchtballonnen
zwevend omhoog
naar ’t hemelsblauw

vertrouw mijn kind
jouw eigen dromen
blijf in jezelf geloven
hoor ‘t antwoord wie je bent
gefluisterd in de ochtendwind.
**********
sunset 05-12-2007
**********

Mijn vriendschappelijke groeten, sunset