cactusstekels

[corry]

Dag Jan dat is niet van de poes ....je zal het maar tegenkomen.

Ik kom terug heb niet alles gelezen .

Heb iets mee voor jou....deze wijze man kwam ik tegen op een wandeling in De Haan ...

Tot de volgende

Corry

.

[Alterego1]

(JanCactus ofte JC niet te verwarren met die andere JC )

Jancactus,

Effenaf magnifiek wat je ons hier brengt,ondanks
het ruwe taalgebruik hier en daar - maar dat geeft
de realiteit van het leven weer - toch echte pareltjes.

Vooral in 'de punker' laat je ons deelzaam zijn in het
hele gebeuren,op een wijze alsof we er zelf bij waren,
dat is een kunst die zeer weinigen gegeven is.

Je schrijftrant,de vlotheid en het pittig gedetailleerd
natuurgetrouwe,waarmee je alles weergeeft,doet me
denken aan de novellen van Ernest Claes met o.a.
'Wannes Raps',of 'Charelke Dop'.

Voor sommigen hier misschien zullen bepaalde
uitdrukkingen wat te gortig lijken,doch gezien in het
kader van het verhaal volgens mij toch verantwoord,
en zelfs wenselijk om de lezer de sfeer te doen opsnuiven.

Bosrankje en ik hebben van je verhalen genoten en
't heeft ons meermaals uitbundig doen lachen.
En lachen is gezond hé Jan.

Groetjes in vrede en vriendschap,

Bosrankje en Alterego

[jancactus]

Playmate
(voor wie zich aangesproken voelt)

je hebt blauwe ogen, witte bijters,
een kop vol ravezwarte haar
morgen brunette, of een redhead
of misschien een blond gevaar

geen vrouw heeft zulke zachte lippen
en een tong als van fluweel
je oortjes laten zich graag nippen
je belet dat ik me verveel

en je borstjes, om van te dromen
en een malse ronde dij
leuke billetjes om aan te komen
een tatoeage op je rechterzij

er is geen taille als de jouwe
waar jij komt is er krakeel
want jij bent een van die vrouwen
die ’t graag hebben, lekker en veel

vandaag kroon ik je mijn koningin
helaas niet erg te vertrouwen
want morgen ben ik jou te min
dan ga je elders feestjes bouwen…

[jancactus]

Voor hem kwam er geen vrouwvolk meer tussen
De andere sexe? Ze mochten ze kussen!
Doch eens met een meisje
Dat zong als een sijsje
Was zijn hartstocht onmogelijk te blussen


“Aan werken kan ik hem zelden toe krijgen!”
kloeg vrouwlief,”en ik moet de ganse tijd zwijgen!
Maar kleed ik me uit
Dan steigert zijn fluit,
En je moet hem dan eens horen hijgen!”.

[jancactus]

Dromen zijn bedrog 1. Helaas!


Niets is zo zalig als een dagje uit aan zee, vooral in de hoogzomer en als het bovendien zeer warm is… het is toch lekker luieren op ’t strand! Ik lig hier nochtans niet te verstikken in een woelende vleesmassa van luidruchtige toeristen met hun blèrende jong. Integendeel, het is hier zeer rustig, zodat ik mij in mijn bermuda-zwembroekje lekker koester in het aangenaam warme zand. Mijn vrouw is niet bepaald een strand- of zonaanbidder. Zij is redelijk vlug opgestaan, heeft haar badjurk aangetrokken en is in de stad naar de winkeltjes en de boetieks gaan wandelen. Ik dus op mijn dooie gemak alleen en de lamme pascha uithangen, met het prachtige uitzicht op een kalme zee, met hier en daar een verre boot…zàlig .
Ik ben ingedommeld, ik weet niet hoelang ik geslapen heb; word ik gewekt door een prettig gejoel. Ik open verdwaasd mijn ogen en beland in een heuse mannendroom. Vier prachtige jonge dames, in monokini nota bene, zijn vlak voor mijn neus beach-volley aan het spelen. Mijn kijkers staan plots karrenwijd open. Ik begluur als een oude viezerik dat zalig dansen van die peerborstjes en dat opspannen van die lekkere appelkontjes. Een waar festijn voor een hongerige beer als ik. Ik voel dat ik onderaan nogal erg stijve gedachten krijg en overleg of ik niet beter op mijn buik kan gaan liggen. Plots wordt dit heerlijke panorama abrupt verstoort, als die volleybal uit zijn richting afwijkt en met een brute plof neerstijkt op mijn kroonjuwelen. Mijn zes wordt ineens een negen… en dan die allesverwoestende buikpijn!
De mooie deernen hebben dit ook gezien en komen beduusd naar mij toegestapt. Heel bezorgd:”Ach, meneer, wij hebben u toch niet pijn gedaan?”. Zij buigen zich bedrukt over mij, volgen jullie, jongens, en ik krijg zicht op acht lieve, bengelende borstjes. Wauw! Dat is nog eens een aangename verrassing, zelfs iets teveel van het goede! Mijn buikpijn is op slag verdwenen, mijn bermuda wordt ineens véél te klein en ik bloos als een fris appeltje. Tomaatje is hier beter van toepassing. Dat ontgaat natuurlijk die meiden ook niet, eentje van hen, een roodharige schone, knap als een roomtaart met een kers erop, lacht deugenietachtig:”Meisjes, ik vrees dat meneer hier nog met een ander probleempje zit. Dat moeten wij eens vlug verhelpen!”. Wie gaat zich tegen de overmacht van zulk een vier-eenheid verzetten; ge zoudt toch aards en aardsdom zijn!
Ik voel mijn bermuda over mijn benen en mijn voeten schuiven en daar lig ik in mijn adam, met mijn Fabian van Fallada als een paaskaars recht naar omhoog. Ik knijp van schaamte mijn ogen dicht, maar hoor een vierstemmig bewonderend “Ooohhh!!!”. Toegegeven, dat bezorgt me toch een fier gevoel van eigenwaarde. Ik denk schunnig:”Dametjes, jullie hebben nog niet alles meegemaakt!”.
Onderaan, dat word ik met voldoening gewaar, word ik geïnspekteerd, gecontroleerd, bevoeld, betast, befrutseld, befrunnikt… En nog van alles waarvoor zelfs het dikste woordenboek onvoldoende terminologieën heeft. Ik kan me plots indenken wat zo een sjeik in zijn harem dagdagelijks moet meemaken. Geen wonder dat die kerels driemaal daags de hemel op hun blote knieën danken!
Een hoog stemmetje piept:”zullen we eens paardje rijden?”. Ik hou op met te beschrijven, ik wil niet méér papier bevuilen aan deze prachtscene, zo weggelopen uit duizend en één nacht. Mijn vervoering wordt abnormaal ten top gedreven. Ik kan mij niet met de beste wil van de wereld een evenbeen indenken. Hoewel ik een fervent gastronomisch snoeper ben, kan niet één culinair hoogstandje hieraan tippen. In mijn stelselmatig opzwellende exstase, begin ik te hijgen, te rillen, te schudden, met mijn hoofd wild over en weer te draaien en ik denk:”Schei alstublief uit, want dra kom ik hier ziedend klaar en schiet ik jullie één voor één in zee!”. Hoedanook, reeds heb ik het gevoel of mijn jongeheer gaat exploderen in tienduizend stukjes…
Plots begint heel de aarde te beven, eerst zachtjes, dan schrikwekkend hard. Doodsbang open ik mijn ogen en…
Ik kijk recht in de bezorgde ogen van mijn vrouw! Verdwaasd tast ik mijn omgeving af en gluur ik voorzichtig rondom mij. Geen zon, geen strand, geen wulpse meiden… niets… . In de plaats daarvan lig ik op mijn oude doorgesleten sofa, de TV loeihard op een meidengroep in ‘Tien om te zien’. Al dat moois is… Foetsie! Mijn adem stokt. Mijn eega bet met een handdoek het zweet van mijn voorhoofd en fluistert:”Ventje, ben je bekomen van je nachtmerrie?”. Ik kan nog enkel met schorre stem stamelen:”Geef mij een borrel, asjeblief.”. Dat doet ze.
Een tijdje later vertelt mijn trouwboekje haar ervaring:”Jij lag zo schoon te slapen. En eensklaps begin je me daar te glimlachen en dan te hijgen als iemand op de vlucht. En je fluistert (met zo’n piepfijn tremolo-stemmetje):”Eh-ja! Jaa! Jahaaa! JAAA!!”. Ik moest er aanvankelijk mee lachen.”. Moet ge weten, mijn vrouw is een rasechte Limburgse, die kunnen van nature uit die ‘ja’ al zo mooi zingen! Zij gaat verder,”Maar eensklaps begint jouw gezicht pijnlijk weg te trekken. Je briest. Je hyperventileert. En dan rillen, schudden en beven, met je hoofd draaien… Ik merkte dat je een vreselijke nachtmerrie had, ‘k dacht dat je dood ging en ik heb je snel wakker gemaakt. Ik ben danig geschrokken! Je bent toch niet boos?” Ik reageer:”Neen.”, Maar in mijn binnenste woedt er een storm:”Ja, godverdomme!!!).”.
“Wat heb je nu feitelijk gedroomd?”. Ik denk even na en dan:”Ach, veel te erg om na te vertellen, laat maar zitten.”… .
Ik kan haar toch moeilijk meedelen wat me in werkelijkheid in mijn droom overkomen is. Dan kan ik misschien de volgende veertien dagen naast het bed op het matje slapen… .
Toch probeer ik stiekem:”Zouden we volgende zomer, als het eens een bloedhete dag is, een keer naar Blankenberge trekken. Ik kan wat op het strand liggen luieren in de frisse zeelucht, terwijl jij op je gemak de winkeltjes bekijkt?”… . ZOT!!!

[piepje]

jantje boek shrijven

xx x aan joke
xx piepje

[Robol]

Niet alleen te boek stellen, maar ook verfilmen...je weet nooit of Eric Vanlooy belangstelling heeft...
Jancactus natuurlijk zelf in de hoofdrol. Bij bepaalde scénes zal hij wel een standin nodig hebben...

Robbe

[jancactus]

Lieve Robbe,
Jij doet me daar een prachtig voorstel. Met Erik Van Looy of zo... Eerlijk gezegd had ik daar ook al op gehoopt!
Maar nu tussen haakjes, en onder mannen, zou jij mijn stand-in willen zijn?

[Robol]

Lieve Robbe,
Jij doet me daar een prachtig voorstel. Met Erik Van Looy of zo... Eerlijk gezegd had ik daar ook al op gehoopt!
Maar nu tussen haakjes, en onder mannen, zou jij mijn stand-in willen zijn?

Jan, in ieder geval niet bij die punker...

[nienka.]

Hoi Jancactus, dit is goed, mooi en humorvol geschreven,

Groetjes, Nienka

[ria]

zeker zullen er velen mij nu ouderwets vinden,
maar dit gaat mij toch te ver,
in dit hoekje van poëzie...
en ik ben niet alleen die er zo over denk.

grappig is één,
willen shockeren is iets helemaal anders,
nietwaar Jc.?

ieder zijn gedacht,
toch een vriendelijke groet,
ria

[tinneke 58]

beste jan,

verdekke,
waar heb jij al die tijd gezeten ?
ik heb je schrijfsels bijna allemaal gelezen en
ik ga daar niet veel woorden aan vuilmaken hoor

ik vind het gewoon knap !

vlot leesbaar, plezant geschreven zonder vulgair te worden
en ja, idd, ieder zijn mening maar ik lees liever
zoiets dan geweldadige verhaaltjes hoor

ik kom zeker en vast nog lezen
ik hoop dat jij zeker en vast nog gaat schrijven

tinneke x

[redpoppy]

ook dit topic wordt tijdelijk gesloten om alles op een serene manier te bekijken.

redpoppy voor het moderatorteam

[jancactus]

Voor wie haar wil geweld aandoen!
(Aan allen die zich hierin herkennen)

Taal is taal, of ze nu zoetgevooisd is of buitengewoon cru! Interpretatie baseert zich op de grond van persoonlijke mening of zedelijke overtuiging. Nieuwsgierigheid noemt men soms:”Des mensen ondeugd”, een feit waar niemand omheen kan.

Zo heb ik ooit een nonnetje gekend Zij zag een jong moedertje, een oud-studente, met de kinderwagen voorbijgaan. Zij taxeerde het kind en riep toen vol bewondering:”Nog maar pas twee maanden getrouwd, en nu al een kindje… wat een zegen van God!”. Gelukkiglijk zijn de tijden veranderd en staat de klerikaliteit al meer met de voetjes op de grond, al bestaan er nog steeds begijnen… .
Mijn bomma zaliger was een zeer godsvruchtig mens. Zij was moeder van negen kinderen. Raar maar waar, de heilige geest had die haar niet geopenbaard., die zijn op een natuurlijke manier gemaakt én geboren. Zij heeft, progressief voor die tijd, haar kinderen volledig voorgelicht over het reilen en zeilen van het gehuwde leven tussen mensen van vlees en bloed. En heeft hen wel duidelijk uitgelegd dat het zaad des levens niet uit de vinger van God werd gezogen! Zij had de harmonische wijsheid, die alles verdraagt wat er in de wereld omging en merkte dan op:”wat mensen onderling doen is hun zaak; als ze maar geen geweld plegen.”. want dat vond zij wél onrechtvaardig. Het mens had dan ook twee wereldoorlogen meegemaakt, met alle gebeurlijke onmenselijkheden van dien. Maar zij hield wel van een schuine mop, dan kon zij de tranen in de ogen schateren.
Mijn schoonmoeder is een brave en bezorgde vrouw. En zo zedig! Als zij een lelijk woord hoort, zou ze drie kruisjes slaan. Komt er een aangebrand programma op de TV, of steekt een rotjoch een seksboekje in haar brievenbus, wat al gebeurd is, dan slaan al haar stoppen door. Niettemin weet zij haarfijn te vertellen wat zij gezien of gelezen heeft. En ze weet beter dan wie ook, wanneer er terug zo een programma is; wij hoeven heus geen TV-gids open te slaan. Enkel luisteren naar haar verwijtende kritieken is reeds genoeg om te weten wanneer de volgende uitzending is… .
Laatst liet zij zich op de markt een vibrator aansmeren door een standwerker. Die noemde dat ‘een massagestaaf’ en een ‘kaars zonder wiek’ voor pijnlijke en noodruftige lichaamsdelen. Wij stonden erbij terwijl zij die, goedsmoeds weliswaar, kocht. Thuisgekomen vroeg ze aan schoonpapa om haar nek ermee te masseren. Die stond verstomd en onbegrijpend naar dat ding te kijken als een koe op saffraan en toen het plots begon te trillen, liet hij het pardoes op de grond vallen. Hij merkte verschrikt op:”Ik denk dat dit voor wat anders bedoeld is!”. Wij hebben toen ons ma braafjes voorgelicht en plots was dat praktisch hebbeding een godslasterlijk duivelstuig… .
Sinds vroeger, heel lang geleden en nu nog, schrijf ik graag korte verhalen, cursiefjes en gedichten. Op een keer las een goede vriend mijn pennestreken en lachtte:”Jij bent alleen maar goed als schrijver in het ‘kerkelijk leven’, maar jij raakt geen grond. Verdomme! Verman je! Schrijf toch wat je denkt! Je bent veel meer waard dan dat.!”. Het heeft lang geduurd voor ik dat aandurfde, maar uiteindelijk dient iedereen het op te nemen voor zichzelf… Dat heb ik ook gedaan!
Ik ben helaas geen rooms-katholiek, geen islamiet, boeddhist of een andere godsdienstaanhanger. Ik ben vrijdenker en, hoewel mijn godvrezende ouders dat afkeuren, ik ben daar fier op. Dat verhindert evenwel niet dat ik ook respect heb voor de waarden van het leven!
Ik zal mij altijd hoeden om schrijfsels te produceren die, ook maar in enigermate, neigen naar racisme, blasfemie of pornografie. Zij die deze terminologieën niet kennen, gelieve het woordenboek te raadplegen. Mijn taal kan soms wat gortig, cru of “vulgair” klinken, ieder vogeltje zingt zoals hij gebekt is, en ik gebruik mijn “vulgariteiten” in de gepaste context!
Ik gebruik ook steeds woorden die voorkomen in onze zo geprijsde ‘dikke Van Dale’ . Als ik een drieletterwoord gebruik dat duidt op het plasorgaan van de man, dan is het ook alleen omdat ik op dat moment oordeel dat het net in mijn tekstueel ensemble past.
Weten degenen, die zich vandaag getergd voelen, eigenlijk wel wat de essentie van pornografie is, wilt dan meteen de moeite doen om een encyclopedie vast te nemen en de specifieken te ontrafelen.
Had ik de intentie om pornografie te schrijven, voor mij geen probleem! Ik moet alleen tot in detail vertellen wat een priester-leraar in het Onze Lieve vrouwecollege te Boom gedurende drie jaar met mij heeft uitgestoken. Dat zou pas lectuur opleveren. Jaren heb ik met een trauma gezeten, omdat ik het thuis niet durfde te vertellen. Trouwens, wie had mij geloofd. Ik heb nog met hem de mis moeten dienen, nadat hij zijn goesting gedaan had. Jaren heb ik gedacht dat ik homosexueel was. Jaren van vernedering, terwijl dat heerschap mij verkondigde dat ik in de wieg was gelegd voor het klooster. Maar kom, zand daarover…. Alles is vergankelijk. ‘k Heb tenslotte het schone en het lieve in de vrouw ontdekt.
En dan zou ik me nu wagen aan pornografie? Laat me niet lachen.
Zo lees ik toevallig een schrijven van onze moderator:”AUB respecteer elkaar, stuur geen verwijten wanneer u een gedicht (of ander schrijven) leest dat u niet aanstaat. Blijf er dan weg in plaats van te reageren.”.(sic)
Schrijven op zichzelf, indien men het in essentie bekijkt is het bestreven van een mentaal orgasme, men dient vol te zijn van zijn werk! Zoniet bedrijft men brood schrijverij, een verkrachting van de eigen verbeelding, opgelegd door consumptie. Of gaat men potkladderen om een ander te plezieren en te beweren:”Wat ben ik toch een goeie!”. Dat boem ik pas een misplaatste veinzerij. Kwezels en tuttebellen komt men overal tegen. Zij, en zij alleen beperken de echte zin van uiting van vrije mening! Te zwijgen over bekrompen individuën, die het hebben over verzuring. Mensen, waar is het gezond verstand gebleven? Waar blijft de zin tot relativeren, een eenvoudig begrip, maar voor sommige blijkbaar niet zo simpel!
Zijn er mensen die toevallig niet houden van mijn schrijfsels, alstublieft, blijft dan weg en laat dit leesgenot aan anderen! Ik schrijf dit niet op een andere topic, want ik weet dat de meest gefrustreerden en gedupeerden mij het eerst komen lezen, zoals mijn schoonmoeder dat ook doet.
“Verba volent, scripta manent”, zeiden de Latijnen. Ehwel, zonder degelijk gemotiveerd tegenbericht:”Scribendum maneo!”.
Jancactus

Ps: negatieve kritiek is ook kritiek, zelfs de beste! Kijkt maar naar “Mieke Maaikes obscene jeugd” van ons aller gevierde Louis Paul Boon (hoewel ik aan hem onmogelijk kan tippen, daarvoor ben ik nog té klein bier!).

[jancactus]

De minnedichter

Hij zat stil aan de tafelrand
De fijne handen zacht gevouwen
Roerloos en doodstil
Versteend doch niet hypnotisch
Hij dacht aan chaotische smart

Het schrijfgerief aan zijn linkerhand
Versgeslepen en wreedaardig
Maar ook minzaam en mededogend
Lonkte naar de rechterkant
Een stapel bontgekleurde bladen

Hij nam voorzichtig en gelaten
Een blauw doorschijnend vel
Dat hij langzaam en bezonnen keurde
En legde daarop in zwarte kool
“Jouw ogen”

dan zocht hij naar het rode blad
gekreukt als gedragen ribfluweel
hij streelde het krampachtig glad
en schreef met zijn duurste pen
“Jouw lippen”

tot slot greep hij een pikzwart blad
hij zuchtte en schreef daarop niets
héél lang
hij weende toen en zijn lichaam sprak
“jouw hart is dood”

En de dichter kreeg geen naam
Geen enkel maecenaat
om langer hulpeloos te verdwazen
in zijn verdorven eigenwaan
die hem zowaar verstikt heeft


(Aan al mijn lieve kritikasters)