Poëzie van de dag - PRENTENKABINET

[Alterego1]

op 3 Maart 2013




Alleen

Je bent alleen met je eigen.
De zorgen kan je niet aan,
worden uitgesteld tot morgen
en morgen vergeet je het weer.

Op een eiland van verdriet,
waar tranen aanspoelen
de zon niet meer opkomt
het duister heeft de overhand.

Het verlies kan je nog niet plaatsen
het hart bloedt nog te veel!
Had het anders voorgesteld
je was één met die lieve man.

Je gaf hem de warmte en de liefde,
hij gaf hetzelfde dubbel en dik terug.
Hij hield je hand vast om te troosten.
Je hete tranen bluste hij met een kus.

Hij beloofde jou samen oud te worden,
zoals jij het aan hem had beloofd.
Maar zijn levensdraad hield hem niet meer overeind
het was al broos geworden,
de tijd had zijn tol geëist.

Beloof aan je zelf zoals je aan hem beloofde.
Hou je vast aan de strohalm hoop,
dat je hem zal terug zien,
in de definitie van de samensmelting na de dood.

Claire Vanfleteren

[Alterego1]

op 4 Maart 2013



Van vloed en eb

Vloed regeert
en baren rollen op 't strand
likken gulzig
en schuimend het zand

Tot golven mokkend wijken
en 't strand verdroogt
zandstrand, witte rust
't is eb

Golven rollen aan
de zee trekt weg
heen weer
vloed en eb

Vloed en eb
altijd weer
heen en weer
zoals het leven ...

Elisa

[Bosrankje]

Op 5 maart 2013




Illusie


Hoe je mij
wekte toen,
een vluchtige zoen
op het puntje
van mijn neus.

De hand gereikt
bij onze wandeling
die eerste mooie
lentedag in maart.

Jouw arm
beschermend om
mijn schouders
bij dat verdriet
zo diep verstopt in mij.

En nu...
geen zoen, geen hand, geen arm
alleen de echo
van jouw stem
die door mijn lichaam zingt

verlangend naar
wat ooit eens was
en nooit meer
zo zal zijn.


elleke

[Alterego1]

op 6 Maart 2013



Seizoenen

Het licht in de lucht
het knopt in de bomen
lente dartelt

Het geurt in de lucht
zwaar zijn de bomen
zomer zwoelt

Het mist in de lucht
het ritselt in de bomen
herfst kleurt

Het vriest in de lucht
naakt staan de bomen
winter kraakt

Fernanda

[Alterego1]

op 7 Maart 2013



Dringend

Hoe meer bekenden ik zie sterven
Des te groter wordt de drang te leven
Rijkdom wil ik hier niet meer verwerven
Daarnaar hoef ik niet te streven

Hoe meer oorlog woedt onder de mensen
Des te sterker hunker ik naar vrede,
Niets waardevollers rest er nog te wensen
Dan gezond verstand en rede

Hoe meer ik lijd door spijt en haat
Des te meer verlang ik te beminnen
Weldra is het ook voor mij te laat
Ik moet er dringend aan beginnen

Frankie

[Alterego1]

op 8 Maart 2013



Een glimlach

Zij glimlachte
en sprak over niets
en ik wist dat
het dat was
waarop ik zo lang
gewacht had

Een glimlach
is onbetaalbaar.

Frido

[Alterego1]

op 9 Maart 2013



Vasten

Een tijd om op te staan
een kans tot ommekeer
nieuwe wegen gaan
ik sta even stil en mediteer.

De cirkel van onrecht
van pijn en lijden doorbreken
even nadenken heel oprecht
en iedereen laten meespreken.

Bezinning over wat is
erkenning van wat fout loopt
van waarin ik mij vergis
oude muren worden afgesloopt.

Ballast wordt weggegooid
goedheid wordt rondgestrooid
bidden vol schroom
en werken aan Gods droom!

Gustilpe

[Alterego1]

op 10 Maart 2013



Levenskunst

Relativeren,
klasseren,
alles de juiste plaats geven.
't Is een levenskunst,
zich niet druk maken
om in wezen
onbelangrijke zaken.
Na een tegenslag
vol goede moed
opnieuw beginnen,
de toekomst beminnen.
We leren het meest
uit slechte dingen.
Niets is perfect,
ook rozen hebben doornen,
toch blijven we
hun schoonheid en geur loven.

Hilde

[Alterego1]

op 11 Maart 2013



The Catwalk-kat

Terwijl K3 staat te kwelen
'van Afrika tot in Amerika',
waan ik mij in Siberië.
Was ik even verwonderd,
toen ik deze morgen
door het venster keek.
Ik heb een wit tapijt,
en ik heb er niet naar gevraagd...
Dat had ik nooit gedacht,
gans het Belgiekske,maar niet
in de Westhoek,dacht ik...
Mis poes...

'Pieseketje'(katje) is langs gekomen,
maar eerst moest een schop
breed de sneeuw wegruimen,
dan pas kwam ze als een elegante dame
de catwalk op.
Staart in de lucht,kop omhoog
als een echte diva
kwam ze de erker binnen
voor haar morgendmaal.
Na de uitgebreide lunch,
even de pootjes rekken en strekken,
nog hier en daar een plekje wassen,
en dan stond ze te wachten tot de butler
de deur voor haar opendeed.
Langs dezelfde weg vertrok ze.
Onze afspraak is deze middag,dat weet ik zo.
Met dezelfde allures komt ze er dan aan....

Verder trok mijn aandacht iets zwarts,
't lag er midden in het veld,
en zover mijn ogen reiken konden,
was het een gok...,nee ik wist het niet.
Dan maar de verrekijker genomen,
om tot de conclusie te komen
dat het een bergje aarde was dat opgehoopt lag.
Dus we hebben ondergrondse bezoekers.
De mol is gretig zijn weg aan het banen,
in de catacomben van de aarde...
Intussen is mijn aandacht al lang
naar iets anders gericht,
de piepkleine vogeltjes die hun eten komen halen,
het is weer eens een volière door het venster...

Ik zie maar af en toe een auto,héél héél traag rijden.
De bandensporen wijzen de weg waar het best rijden is...
Enkele vroege wandelaars trotseren de sneeuw,
en laten een spoor van voetstappen na...
Voor de rest is het hier nog vredig rustig,
ieder slaapt hier nog de slaap der gelukzaligen.
Ik stoef nu eens dat ik de eerste ben,
hier in ons huisgezin,die wakker is.

Jadi

[Alterego1]

op 12 Maart 2013



Nu begrijp ik

Nu begrijp ik de radeloze vogel wel
die verblind door de
onschuldige witte sneeuw
geen voedsel vindt

Nu begrijp ik de machteloze priester wel
die beeft als hij
de kelk opsteekt en zegt
Hij leeft

Nu begrijp ik de vertwijfelde leraar wel
die het haat
dat hij voor een klas
apathische leerlingen staat

Nu begrijp ik de zelfmoordenaars wel
wiens zin
in het leven, smacht
naar een nieuw begin

Jure

[Bosrankje]

Op 13 maart 2013



Overgave


Jij opent je armen
ik ren naar je toe
ik loop door het zand
jij staat in de vloed

en de zon en de zee
verwarmen mijn hart
mijn lijf en mijn leden
ik word helemaal zacht

mijn ziel wordt zelfs week
ik geef me nu over.
Ik weet dat ik droom
en toch ...het wordt zomer,

met vonken van kleur
in rood , geel en blauw
ik droom in die droom,
dat ik van je hou.


Michelly

[Alterego1]

op 14 Maart 2013



De tijd gaat zo snel

Alweer een week van je leven voorbij.
Ook al heb je niemand aan je zij,
je probeert er iets van te maken,dat is wat telt.
En maar hopen dat er nog vele dagen,
weken, maanden of jaren mogen komen,
om in jezelf het ongenoegen te verjagen.
Zo kan je ook nog verder dromen,
er zullen zeker dagen komen dat het niet zo vlot,
hetzij door gezondheid, of dergelijke dingen.
Maar ik probeer zoiets wel te verdringen,
dan keer ik mij even in mezelf.
Ik denk dan even na en ben wat stil,
door het denken en in mezelf gekeerd zijn
zeg ik dan "alles komt wel goed, hou moed,
je hebt al zoveel overwonnen en bijgeleerd".
En met deze gedachte probeer ik mijn
nieuwe dag tegemoet te gaan.

Monika

[Alterego1]

op 15 Maart 2013




Zingen in de regen

Ik zing in de regen
je houdt me niet tegen
het regent dat het giet
het deert me niet.
Alles wordt nat
iedereen wordt het zat!
Je mag me geloven
we komen het te boven.

We dansen in de plassen
met mooie danspassen
zoals Gene Kelly in Parijs
die was zeker ook niet goed wijs
het spat en spettert
en drupt en klettert.
Springen als een dolfijn
dat vind ik fijn!

Nele

[Bosrankje]

Op 16 maart 2013



De Goudzoeker


Al jaren zit ik hier mijn broek te verslijten
men zei me het geluk ligt hier voor het grijpen
ik heb al heel mijn leven hard gewerkt
zie maar naar mijn ellebogen
maar nu voel ik mij bedrogen.

De goudkoorts kreeg mij te pakken
want je moet het niet onderschatten
's winters met mijn voeten in het ijskoude water
's nachts krijg ik mijn armen niet meer tot bedaren
door steeds diezelfde armgebaren.

Hee...kleine goudklompjes schitteren in mijn bord
ik... ik krijg al een beetje zuurstof tekort
Yes... vandaag is het mijn lucky day
nu drink ik geen water meer uit de rivier
maar met mijn maten een hele bak bier
Yippie ya hee !!!


Neske

[Alterego1]

op 17 Maart 2013



Woordjes

Woordjes zijn tijdelijke akkoordjes
Van letters die te saam
Eén richting willen gaan
En is het goed geweest
Dan viert men scheidingsfeest

Men sluit zich bij een ander aan
Zo ontstaan al die verschillen
Al die klanken al die grillen
Al die talen van het volk
Zonder een vertrouwde tolk

Men noemt woorden dan ook wind
En niet iets dat ons samenbindt
Daarom praat men zich te pletter
Of proeft een chocoladen letter
Bij het vieren van een feest
Kijk : het is weer mooi geweest

Norman