Poëzie van de dag - PRENTENKABINET

[Bosrankje]

Op 14 juni 2013




Sara


Ik heet slome Sara,
de mens noemt me slak!
Ik ben een trage,
ik leef op mijn gemak.

Je hebt me heus al gezien
want je komt me vaak tegen
op het pad in je tuin
na een warme regen.

Ik zoek dan mijn soupeetje,
mmm, een lekker fris blad
ik hou van sla en radijsjes,
malse knabbeltjes op mijn pad.

Ik vind zoveel overheerlijk
hosta's, mijn droomwereld!
Hoe kan ik verdomme nu weten
waar ik al dan niet mag van eten?


Janina

[Alterego1]

op 15 Juni 2013




Over waarheid

Jaren zocht ik naar de waarheid
Las enorme boeken
Volgde colleges
Ging dan zitten
Ergens in de hoeken
Om de waarheid uit te spitten

Enkele zekerheden genoteerd
Alles is relatief
Zelfs dat ook
Heb ’t aangenomen
Besproken met mijn lief
En zo in zware ruzie gekomen

Er zijn meer sterren rondom
Dan atomen water
Dan korrels zand
Hier verspreidt op deze aarde
Het veroorzaakt een kater
Dit totale gebrek aan waarde

Alles blijkt waarheid zonder waarde
Vergankelijk zonder enig doel
Dus loop ik rond op deze aarde
Met een wrang en leeg gevoel

Jure

[Alterego1]

op 16 Juni 2013



Ik had weer een droom

Ik had weer een droom.
Maar ik weet jij kunt niet terugkomen.
Ik raak mijn gedachten aan jou niet kwijt,
jij wil dat ik voor mezelf strijd,
soms lukt het goed, en dan kom jij soms,
weer eens in mijn droom,
het lijkt je bent niet ver weg.

En 'k hoor in mijn droom dat jij zegt.
Schat loop niet zo ver weg,
probeer jezelf weer op te bouwen,
ik blijf altijd van jou houden.
Eens zullen we weer samen komen,
daar kan ik nu nog van dromen.
Jij bent nog altijd in mijn hart.
Ook al zie ik jou niet.
Daarom heb ik wel eens dagen,
van soms nog innerlijk verdriet.

Het is toch zo lang geleden,
dat jij van me heen bent gegaan.
We hebben beiden toen veel geleden.
En hoop jij bent tevreden nu.
Jij bent verlost van al die pijn.
Jij bent nog altijd in mijn gedachten.
Jij bent en blijft mijn engel,
blijf jij ook mijn beschermengel?

Monika

[Alterego1]

op 17 Juni 2013



'k Wou dat ik

'k Wou dat ik kon vliegen
Als een vogel zo vrij
Op een takje kon wiegen
En fluiten zo blij

Hoog in de lucht
Een klapwiekende vlucht
Naar hogere sfeeren
Boven de wolken scheren

Een mooie duik naar beneé
En een nestje,dan ben ik trevreé.

Nele

[Alterego1]

op 18 Juni 2013



Het naaistertje

Ze zit daar zo schattig die kleine meid
en naait aan haar jurkje dat bezaaid is met rozen
door de ijver zijn haar wangetjes gaan blozen
want ze wil het afwerken nog voor de lunchtijd

het is nog een oude naaimachine
dus trappen de voetjes op en neer
ze doet het graag, het zit wel snor
tiktik... tiktik... zo gaat het keer op keer

een laatste pasbeurt en alles valt mooi in de plooi
dan krijgt het jurkje zijn bijna laatste verwenbeurt
en zonder dat het met spelden is vastgeprikt
wordt het roze lintje er netjes opgestikt

misschien zal ze de pofmouwtjes nog verfraaien
door er enkele knoopjes op te naaien
dan rest er nog enkel de lintjes bovenaan te strikken
en mama... die zal zich een hoedje schrikken.

Neske

[Alterego1]

op 19 Juni 2013



Ode aan de Meerkoet

Al drijft hij van vreettent
naar brasterras,
in stadsgrachten
tussen het uitschot der natie,
wat morsig rond
in zijn zwarte jas.
Hij rent op en neer
uit de plas,
hij is een toonbeeld
van schoonheid en gratie,
en verwerkt in zijn nest,
tussen het oevergewas,
een chipszak,een bierviltje
als pure decoratie...

NinjaVincent

[Alterego1]

op 20 Juni 2013



Liedje

Ik wil ze alle twee
ik wil water en land
zwemmen in de koude zee
en zonnen op 't warme strand.

Maar ik trek een grens
met aan weerskanten een wens
'daar' is wat ik wil
'hier' is wat ik krijg.

Mijn gedachten zweven
over alle grenzen heen
soms moet ik veel geven
men krijgt niet alles te leen.

Maar ik trek een grens
en er is nog steeds die wens
'hier' is het stil
'daar' is waar ik zwijg.

Grote mensen willen soms veel
maar als ze slim genoeg zijn
dan zijn ze tevree met hun deel
en doen ze wat water bij hun wijn

Rapke

[Alterego1]

op 21 Juni 2013



Zomer

De zomer is gekomen...
En ieder gaat weer dromen
De zomer kleurt de wei
De mensen zijn weer blij

De zomer is er weer
Hij doet het elke keer
De zomer doet ons reizen
Wij zoeken weer bewijzen

De zomer geeft weer moed
Dus was je beddengoed
De zomer komt , de regen
Verfrist weer alle wegen

De zomer jaagt op wolken
De koe moet wel gemolken
De zomer rijpt de vruchten
Er lopen weer geruchten

De zomer doet de mannen
In al hun broeken spannen
De zomer is in ’t land
Mijn vlees is aangebrand

De zomer brengt weer regenbogen
En hij is zo voorbijgevlogen

Norman

[Alterego1]

op 22 Juni 2013





JUNI 1914

Wat ik mij afvraag,
waar daarboven
vinden
verjaardagsfeestjes plaats?
Is het in de tuin
beneden,
of in het Hemels Paradijs?

Of wordt het
een gemoedelijk onderonsje
met ouders, zussen, broers en
met je echtgenoot voor het leven;
dochtertje Agnes, niet te vergeten.

Volgend jaar word je honderd,
dat is pas een feest!

Alhoewel, ik vraag mij af:
“ telt je aardse geboortedag,
als je in de Hemel
wordt herboren? ”

Volgens mij is iedere dag
een feest van dankbaarheid,
badend in Gods Liefde,
voor eeuwig en altijd.

Liefste moeke,
geen mens kan dit bevroeden;
jouw geluk is veel groter,
dan wij vermoeden.

Met een simpel bloemetje
van genegenheid en een zoen,

Tot weerzien!
2 juni 2013 - ria

[Alterego1]

op 23 Juni 2013



Stilte voor de storm

Jij bent de stilte
De stilte voor de storm
Een kabbelende zee

Ik ben de storm
Vraag je ten dans
Azuurblauw, dans je mee?

Jij was stilte
Golft nu
met mijn driften

Je kreunt
Je steunt
en laat je innig liften

Passie viert hoogtij
Schuimend
drieste baren

De storm in mij
komt stilaan
tot bedaren

En zowaar
onder de avondzon
rusten storm en stilte
vreedzaam naast elkaar

Robbe

[Alterego1]

op 24 Juni 2013




Sterven in een oude jas.

Bij een traag opkomende zon
's ochtends in het vroege ochtendgloren
zacht wuivende stengels
van het rijpende volle koren.

Tussen het het hoge gewas
een snikkende vrouw
ineen gerold in haar oude jas

Daar tussen het hoge gewas
niet meer wetende wie zij was
de weg kwijt en totaal verloren.

Zij stierf snikkend in haar oude jas
in het volle ochtendgloren
tussen het rijpe volle gewas.
Zij die door iedereen vergeten was.

Schrijfster

[Alterego1]

op 25 Juni 2013




Tot aan mijn allerlaatste zucht

Eens was ik vogel, ongebonden
ik ontpopte en was vrij
geketend in een graf gevonden
werd ik herboren uit een rot ei

Hoe ‘k van mij hou heb ik vergeten
vanwaar ik kom en waar naar toe
ik ben van vele lijven het verleden
als gier of duif en nu ben ik te moe

Vandaag ben ‘k vriend van ahorntwijgen
morgen vergrijp ik mij aan stam
wanneer begint de schuld haar zwijgen
bij ’t breken van de laatste dam

Toch zingt in mij nog altijd het beginnen
- of ook het einde - en ’t weert mijn vlucht
ik wil het leven steeds beminnen
tot aan mijn allerlaatste zucht.

Sunset

[Alterego1]

op 26 Juni 2013




Jouw glimlach…

Jouw gezicht licht op
in de menigte
je glimlach maakt mijn dag
stralend jong
mijn verlangen golft omhoog
en verblindt dan
mijn ogen
of
zijn het tranen
van geluk
die ik huil,
hier,
om jou

Michelly

[Alterego1]

op 27 Juni 2013



Zinloos

Hongerdood,
is andermaal niet bestreden
Duizenden hebben honger geleden
Hun strijd is gestreden

Duisternis valt over het land
De schaduw op het veld wordt groter
De zon verdwijnt langzaam
Maakt plaats voor de maan
De doden van vandaag,
gevallen door zinloos geweld,
zijn geteld

Maar de vrede is besteld
Beloftes zijn gedaan
De leugens zijn verteld
De man bovenaan,
naar zijn mening,
heeft zijn best gedaan…
Verlaat het banket,
moe maar voldaan

Het kind dat vredig slaapt
Met op het voorhoofd de nachtzoen,
die je hebt gekust,
voor de nachtelijke rust
De chaos in je hoofd,
wordt hopelijk geblust
En wie weet ,
misschien…

Als de maan,
weer plaatsmaakt voor de zon
Zal de wereld er anders uitzien
Als dat eens even kon ?...

Tinneke

[Alterego1]

op 28 Juni 2013




Ik zal je nooit geloven

vertel mij straks een leugen
teder als de nacht
en dek mij toe met je verlangen

want erger dan de waarheid
is het gemis
dat mij leegzuigt
tot een kil cocon

wees maar niet bang
ik zal je nooit geloven
en als je straks de ochtend

met mij achterlaat
zal ik je geur bewaren
tot aan de laatste deur
van mijn geloof. In jou.

Uvi