Poezie - verhalen Anja
-
Anjake - Lid geworden op: 17 feb 2007, 13:30
- Locatie: vl.Brabant
Soms is het leven hard.
Dan denk ik
aan de fijne dingen
en aan iemand
die mij nodig heeft.
Soms is het leven onleefbaar
dan geef ik niet op
en zet door.
Soms is het leven een probleem
dan ga ik ze niet uit de weg
maar doe er wat aan.
Soms is het leven een verantwoordelijkheid
dan vlucht ik niet
maar neem ze op.
Soms is het leven een doolhof
dan blijf ik niet bij de pakken zitten
maar zoek een uitweg.
En ik ben niet bang voor het leven.
Ik ben niet bang om alleen te zijn.
En ik zal ook nooit denken waarom leef ik nog?
Want ik ben niet laf
en ik ga geen enkele uitdaging uit de weg.
Het leven kan ook mooi zijn.
Maar dat beseft men als het te laat is.
Daarom mensen leef en geniet
want bij de pakken blijven zitten
helpt ook niet
daar is het leven te kort voor.
-
Anjake - Lid geworden op: 17 feb 2007, 13:30
- Locatie: vl.Brabant
Lange donkere dagen
Buiten ijskoud
Binnen is het warm
Door de kachel, gestookt met hout
Donker maakt vrede
Maar pijnlijke dingen minder
Zodat de ogen langzaam wennen
Zonder teveel hinder
Lange donkere dagen
Om rustig na te denken
En als ik vooruitdenk
Goede voornemens te bedenken
Buiten ijskoud
Binnen is het warm
Door de kachel, gestookt met hout
Donker maakt vrede
Maar pijnlijke dingen minder
Zodat de ogen langzaam wennen
Zonder teveel hinder
Lange donkere dagen
Om rustig na te denken
En als ik vooruitdenk
Goede voornemens te bedenken
-
Anjake - Lid geworden op: 17 feb 2007, 13:30
- Locatie: vl.Brabant
Een nieuw jaar...
Een nieuw begin....
Het geeft me weer iets meer zin..
Waarom goeie voornemens aan het begin van t jaar...
Waarom niet midden in t jaar...
Maak altijd je dromen waar...
T leven kan je veel geven...
Je moet gewoon blijven streven...
Naar jouw eigen mooie heden...
En leven met je verleden...
Een nieuw begin....
Het geeft me weer iets meer zin..
Waarom goeie voornemens aan het begin van t jaar...
Waarom niet midden in t jaar...
Maak altijd je dromen waar...
T leven kan je veel geven...
Je moet gewoon blijven streven...
Naar jouw eigen mooie heden...
En leven met je verleden...
-
Anjake - Lid geworden op: 17 feb 2007, 13:30
- Locatie: vl.Brabant
Speciaal gemaakt voor een heldin
Een kinderoppas beschermde haar kinderen,
ze wilde dood en verminking verhinderen.
Een man stond in de gang te zwaaien met een groot mes,
en voor die hulpeloze kinderen sprong zij in de bres
Zij heeft met de dader een hopeloze strijd aangegaan,
wat voor een angst heeft die vrouw niet doorstaan.
Opeens spatte er al bloed op de muur,
de strijd was wel van heel korte duur.
Voor de dader was de eerste hindernis al afgelopen,
die hinderpaal heeft het met haar leven moeten bekopen.
Niemand weet wat jij in je laatste seconden heb moeten beleven,
maar één ding weten wij voor je kinderen heb jij je leven gegeven.
Als wij aan die slachtpartij denken en er vloeit een traan,
mogen wij nooit vergeten wat marita blindeman heeft gedaan.
Heel dat laffe gebeuren doet de mensen heel veel pijn,
als dankbaarheid tegen over jou zal ik op je afscheid zijn,
in jou daden voel ik mij als grote man toch zo klein.
op deze wereld was je van vlees en bloed,
en in het voor ons onbekende ga je het goed.
Ik wil niet doen aan dramatisering,
maar dank je voor je zelfopoffering.
Duizendmaal dank.
Met veel droefheid moeten we nu van haar afscheid nemen ook van die twee lieve kindjes. Hier zijn gewoon geen woorden voor
Een kinderoppas beschermde haar kinderen,
ze wilde dood en verminking verhinderen.
Een man stond in de gang te zwaaien met een groot mes,
en voor die hulpeloze kinderen sprong zij in de bres
Zij heeft met de dader een hopeloze strijd aangegaan,
wat voor een angst heeft die vrouw niet doorstaan.
Opeens spatte er al bloed op de muur,
de strijd was wel van heel korte duur.
Voor de dader was de eerste hindernis al afgelopen,
die hinderpaal heeft het met haar leven moeten bekopen.
Niemand weet wat jij in je laatste seconden heb moeten beleven,
maar één ding weten wij voor je kinderen heb jij je leven gegeven.
Als wij aan die slachtpartij denken en er vloeit een traan,
mogen wij nooit vergeten wat marita blindeman heeft gedaan.
Heel dat laffe gebeuren doet de mensen heel veel pijn,
als dankbaarheid tegen over jou zal ik op je afscheid zijn,
in jou daden voel ik mij als grote man toch zo klein.
op deze wereld was je van vlees en bloed,
en in het voor ons onbekende ga je het goed.
Ik wil niet doen aan dramatisering,
maar dank je voor je zelfopoffering.
Duizendmaal dank.
Met veel droefheid moeten we nu van haar afscheid nemen ook van die twee lieve kindjes. Hier zijn gewoon geen woorden voor








