Poëzie en gedichten - Ria
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
op de valreep van een jaar
dat bracht verdriet
en narigheid, maar
die wij samen hebben doorstaan.
op de valreep van een jaar
dat bracht nieuw leven
méér als een geschenk,
eigenlijk een wonder ons gegeven.
op de valreep van een jaar,
waar oorlog woedt
als nooit tevoren, daar
waar vrede telt als hoogste goed.
op de valreep van een jaar
met vele blutsen en ook builen,
als ik dit allemaal aanschouw
dan kan mijn hart wel huilen.
op de valreep van een jaar
waar liefde niet kon zegevieren
komt ras een nieuw, voorwaar
ons alle kansen bieden.
op de valreep van een jaar
kijk ik in eigen hart,
en vraag ik om vergeving,
als ik mensen bezorgde smart.
op de valreep van een jaar,
maak ik een glanzend-nieuw plan,
ik wil vriendschap en liefde delen
en vreugde, zolang ik kan.
op de valreep van een jaar,
vraag ik jou, mijn goede vriend,
help mij daarbij, want daar
is het dat vrede op aarde begint!
ria
- 30.12.05
dat bracht verdriet
en narigheid, maar
die wij samen hebben doorstaan.
op de valreep van een jaar
dat bracht nieuw leven
méér als een geschenk,
eigenlijk een wonder ons gegeven.
op de valreep van een jaar,
waar oorlog woedt
als nooit tevoren, daar
waar vrede telt als hoogste goed.
op de valreep van een jaar
met vele blutsen en ook builen,
als ik dit allemaal aanschouw
dan kan mijn hart wel huilen.
op de valreep van een jaar
waar liefde niet kon zegevieren
komt ras een nieuw, voorwaar
ons alle kansen bieden.
op de valreep van een jaar
kijk ik in eigen hart,
en vraag ik om vergeving,
als ik mensen bezorgde smart.
op de valreep van een jaar,
maak ik een glanzend-nieuw plan,
ik wil vriendschap en liefde delen
en vreugde, zolang ik kan.
op de valreep van een jaar,
vraag ik jou, mijn goede vriend,
help mij daarbij, want daar
is het dat vrede op aarde begint!
ria
- 30.12.05-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
mijn man wacht op me
het is slapenstijd.
maar mijn brein,
opeens helder wakker,
produceert
gedachten en woorden.
Ze zijn als akkoorden
die een componist
hoort en wiens vingers
al tokkelend schrijven.
ik heb een lieve man,
maar hij begrijpt niet,
dat soms, zo maar
opeens, mijn vingers
woorden tokkelen,
niet zo mooi als
die van een componist,
maar levensnoodzakelijkl
om mijn brein
's nachts rust te gunnen.
ik krijg niet veel tijd,
maar ik hoop, dat
deze weinige akkoorden
rust brengen in mijn
geest, opdat de slaap
ook als een feest,
zal zijn, en
geen nutteloze gedachten
de weg zouden versperren.
...en zou ik toch niet
kunnen slapen,
dan blijven er nog altijd,
die miljoenen sterren.
Slaap zacht mijn vrienden,
slaap zacht mijn lieve man
en zonder snurken...
als het kan?
ria
a-one-minut-poetry
het is slapenstijd.
maar mijn brein,
opeens helder wakker,
produceert
gedachten en woorden.
Ze zijn als akkoorden
die een componist
hoort en wiens vingers
al tokkelend schrijven.
ik heb een lieve man,
maar hij begrijpt niet,
dat soms, zo maar
opeens, mijn vingers
woorden tokkelen,
niet zo mooi als
die van een componist,
maar levensnoodzakelijkl
om mijn brein
's nachts rust te gunnen.
ik krijg niet veel tijd,
maar ik hoop, dat
deze weinige akkoorden
rust brengen in mijn
geest, opdat de slaap
ook als een feest,
zal zijn, en
geen nutteloze gedachten
de weg zouden versperren.
...en zou ik toch niet
kunnen slapen,
dan blijven er nog altijd,
die miljoenen sterren.
Slaap zacht mijn vrienden,
slaap zacht mijn lieve man
en zonder snurken...
als het kan?
ria
a-one-minut-poetry
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Bevlogen
Ik weet niet zeker of het zwanen waren,
een najaarsnacht dat hun vleugelslag
in duizendvoud over het huis heen lag,
om pas tegen het daglicht te bedaren.
Die hele dag liep ik als uitverkoren,
of ik door engelen was aangeraakt.
Maar hoeveel lege nachten zijn doorwaakt
waarin sindsdien geen wiekslag viel te horen?
Nu moet ik mij weer met de zon verzoenen
en, nooit meer zo bevlogen, wennen aan
het wassen en het slinken van de maan,
het komen en het gaan van de seizoenen.
Jean-Piere RAWIE
Ik weet niet zeker of het zwanen waren,
een najaarsnacht dat hun vleugelslag
in duizendvoud over het huis heen lag,
om pas tegen het daglicht te bedaren.
Die hele dag liep ik als uitverkoren,
of ik door engelen was aangeraakt.
Maar hoeveel lege nachten zijn doorwaakt
waarin sindsdien geen wiekslag viel te horen?
Nu moet ik mij weer met de zon verzoenen
en, nooit meer zo bevlogen, wennen aan
het wassen en het slinken van de maan,
het komen en het gaan van de seizoenen.
Jean-Piere RAWIE
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
VANDAAG
heb ik in de serre gewerkt. De planten, korven en bakken die daar opgeslagen zijn, om aan de vorst te ontsnappen, hadden dringend een opkeusbeurt nodig.
Door de feestdagen en ook door een paar weken minder fit zijn, was dat wel een beetje verwaarloosd.
Ik heb ook al bij gesnoeid waar nodig en vooral de korven wat opgeschoond. Leuk, ik kwam twee slapende lieveheersbeestjes tegen. Voorzichtig verplaatst, zodat ze niet verdronken bij het overvloedig gieten (want dat was wel nodig).
Nummer één zag het wel zitten en kroop het stammetje van de fuchsia op, precies tevreden dat ik hem (of was het een haar) wakker gemaakt had. Toen ik de serre verliet had hij het zich echt gemakkelijk gemaakt
zoals je hier kunt zien,
het begon ook al wat donker te worden en misschien wou ie nog graag de krant lezen. Want als je zo een hele tijd het nieuws hebt moeten missen.....
Stel je nu geen grote glazen blinkende serre voor. Het is een selfmade werk van mijn echtgenoot, veilig ingebed, met veel glas en licht, maar toch goed beschermd tegen koude en vorst. Zodat er amper moet bijverwarmd worden, alleen als het hard vriest zoals de laatste nachten het geval was.
Een ander leuk fenomeen;
...de eerste jonge scheutjes, prille blaadjes, een bloemeke aan een geranium, die nog niet gestopt heeft met bloeien.
Dat is de voorbode van een lente, weliswaar nog wel enkele maanden verwijderd, maar toch... het kriebelt in de korven en in de groene planten beginnen sappen te stijgen.
En in mijn hart....daar stijgt een dankgebed, omdat ik dit weer mag meemaken.
We zijn bevoordeeld, zoveel mensen van onze leeftijd hebben reeds hun partner verloren. Wij mogen dit nog samen meemaken. Ik ervaar dit als een geschenk en een gunst, maar tevens als een wenk, een uitdaging,
"maak er het beste van, voor uzelf, voor elkaar, maar ook om met anderen te delen."
Dat is wat ik hier een klein beetje probeer te doen, mijn ervaring, vreugde en dankbaarheid delen.
veel liefs van ria
16.01.06
http://blog.seniorennet.be/ria
http://home.tiscali.be/leoriademeyer
heb ik in de serre gewerkt. De planten, korven en bakken die daar opgeslagen zijn, om aan de vorst te ontsnappen, hadden dringend een opkeusbeurt nodig.
Door de feestdagen en ook door een paar weken minder fit zijn, was dat wel een beetje verwaarloosd.
Ik heb ook al bij gesnoeid waar nodig en vooral de korven wat opgeschoond. Leuk, ik kwam twee slapende lieveheersbeestjes tegen. Voorzichtig verplaatst, zodat ze niet verdronken bij het overvloedig gieten (want dat was wel nodig).
Nummer één zag het wel zitten en kroop het stammetje van de fuchsia op, precies tevreden dat ik hem (of was het een haar) wakker gemaakt had. Toen ik de serre verliet had hij het zich echt gemakkelijk gemaakt
zoals je hier kunt zien,
het begon ook al wat donker te worden en misschien wou ie nog graag de krant lezen. Want als je zo een hele tijd het nieuws hebt moeten missen.....
Stel je nu geen grote glazen blinkende serre voor. Het is een selfmade werk van mijn echtgenoot, veilig ingebed, met veel glas en licht, maar toch goed beschermd tegen koude en vorst. Zodat er amper moet bijverwarmd worden, alleen als het hard vriest zoals de laatste nachten het geval was.
Een ander leuk fenomeen;
...de eerste jonge scheutjes, prille blaadjes, een bloemeke aan een geranium, die nog niet gestopt heeft met bloeien.
Dat is de voorbode van een lente, weliswaar nog wel enkele maanden verwijderd, maar toch... het kriebelt in de korven en in de groene planten beginnen sappen te stijgen.
En in mijn hart....daar stijgt een dankgebed, omdat ik dit weer mag meemaken.
We zijn bevoordeeld, zoveel mensen van onze leeftijd hebben reeds hun partner verloren. Wij mogen dit nog samen meemaken. Ik ervaar dit als een geschenk en een gunst, maar tevens als een wenk, een uitdaging,
"maak er het beste van, voor uzelf, voor elkaar, maar ook om met anderen te delen."
Dat is wat ik hier een klein beetje probeer te doen, mijn ervaring, vreugde en dankbaarheid delen.
veel liefs van ria
16.01.06
http://blog.seniorennet.be/ria
http://home.tiscali.be/leoriademeyer
-
Bibi - Lid geworden op: 02 mar 2005, 20:47
- Locatie: Brasschaat
Lieve Ria
Dat is wat ik nodig had...
door deze tekst te lezen,
heerlijk! We zitten vol verlangen op de lente te wachten...
warmte van de zon...
en jij stapt je serre binnen en verteld dat hier zo mooi!
Die lieveheersbeestjes...je geranium...echt waar,
ik zag het zo voor me!
En dan het gevoel...onze liefhebbende man aan onze zijde te hebben
en te beseffen, op zo'n ogenblik:
we mogen ons gelukkig prijzen!
Knuf
xxx *BiBi*
Dat is wat ik nodig had...
door deze tekst te lezen,
heerlijk! We zitten vol verlangen op de lente te wachten...
warmte van de zon...
en jij stapt je serre binnen en verteld dat hier zo mooi!
Die lieveheersbeestjes...je geranium...echt waar,
ik zag het zo voor me!
En dan het gevoel...onze liefhebbende man aan onze zijde te hebben
en te beseffen, op zo'n ogenblik:
we mogen ons gelukkig prijzen!
Knuf
xxx *BiBi*
Zoals één zonnestraal een bloem doet opengaan kan een vriendelijk woord een gezicht doen stralen.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Dag lieve mensen allemaal,
Ik dank voor jullie
mooi verhaal en
voor de lieve woorden,
ze klinken als
vriendelijke akkoorden
Mijn pc,
wilde even
niet meer mee.
Daarom deze
late dank.
Aan ieder
die mij schreef,
of die
hier komt
te lezen
een weekendgroet,
bij deze.
Lief,
speciaal aan jou,
veel sterkte
en veel vriendschap
ik wou,
dat ik genezing
brengen kon,
ik zou
er zeker niet
mee wachten.
Dag maatjes
binnenkort,
mag je me hier
opnieuw
verwachten!
ria
Ik dank voor jullie
mooi verhaal en
voor de lieve woorden,
ze klinken als
vriendelijke akkoorden
Mijn pc,
wilde even
niet meer mee.
Daarom deze
late dank.
Aan ieder
die mij schreef,
of die
hier komt
te lezen
een weekendgroet,
bij deze.
Lief,
speciaal aan jou,
veel sterkte
en veel vriendschap
ik wou,
dat ik genezing
brengen kon,
ik zou
er zeker niet
mee wachten.
Dag maatjes
binnenkort,
mag je me hier
opnieuw
verwachten!
ria
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
De Hovenier
Nog zit de vorst tien centimeter
diep in de grond, toch naast zijn schoenen
al sprieten groen van sneeuwklok, krokus.
Hij snoeit wat hoger dan hijzelf, de vlinder-
struik tot op de schijnbaar dode stam.
Van zeven zwanen ziet hij hun roep
de vorkvlucht boven naar het noorden.
Nog hoger denkt hij zich planeten en
nog kouder, verder, sterren, overdag
onzichtbaar, en de grenzen van 't heelal.
Van daar ziet hij zich staan: een kruin,
verwaaide haren, een snoeischaar in
de hand, en naast de schoenen
de toefjes prille spriet net niet vertrapt.
C.O. Jellema
http://blog.seniorennet.be/ria
http://home.tiscali.be/leoriademeyer
Nog zit de vorst tien centimeter
diep in de grond, toch naast zijn schoenen
al sprieten groen van sneeuwklok, krokus.
Hij snoeit wat hoger dan hijzelf, de vlinder-
struik tot op de schijnbaar dode stam.
Van zeven zwanen ziet hij hun roep
de vorkvlucht boven naar het noorden.
Nog hoger denkt hij zich planeten en
nog kouder, verder, sterren, overdag
onzichtbaar, en de grenzen van 't heelal.
Van daar ziet hij zich staan: een kruin,
verwaaide haren, een snoeischaar in
de hand, en naast de schoenen
de toefjes prille spriet net niet vertrapt.
C.O. Jellema
http://blog.seniorennet.be/ria
http://home.tiscali.be/leoriademeyer
-
Bibi - Lid geworden op: 02 mar 2005, 20:47
- Locatie: Brasschaat
WB lieve Ria
17 dec.2005...Marieke, jouw kleindochter vertrekt naar huis!
Zelf ben ik nog geen "Oma", maar wel moeder van een dochter.
Bij het lezen van je tekst...
ik moest even stoppen,
lezen met tranen in de ogen,
lukt niet te best.
Dito - Lizzy
04 jan.2006...
zo herkenbaar...ook "het snurken"
Ben dikwijls jaloers op mijn wederhelft.
Een laatste zoen, licht uit en hij slaapt
Liefs
xxx *BiBi*
PS: hoe gaat het met Marieke Ria? Ze worden toch zo snel groot hé
17 dec.2005...Marieke, jouw kleindochter vertrekt naar huis!
Zelf ben ik nog geen "Oma", maar wel moeder van een dochter.
Bij het lezen van je tekst...
ik moest even stoppen,
lezen met tranen in de ogen,
lukt niet te best.
Dito - Lizzy
04 jan.2006...
zo herkenbaar...ook "het snurken"
Ben dikwijls jaloers op mijn wederhelft.Een laatste zoen, licht uit en hij slaapt
Liefs
xxx *BiBi*
PS: hoe gaat het met Marieke Ria? Ze worden toch zo snel groot hé
Zoals één zonnestraal een bloem doet opengaan kan een vriendelijk woord een gezicht doen stralen.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
in gedachten ben ik zo vaak bij jou,
jij kan niet vermoeden
mijn kind, hoe dikwijls ik aan jou denk.
ik weet dat je gelukkig bent
en dat is voor een moeder wel het allerbelangrijkste.
maar toch mijn kind, hoe ouder ik word,
hoe meer ik je mis in de kleine dingen van elke dag,
gewoon vertellen
en naar elkaar luisteren, als vriendinnen onder elkaar.
jij hebt jouw drukke leven, ver weg, over zee en oceaan
en al weten we wel hoe en waar je leeft,
toch gaat er veel aan ons voorbij
want de afstand brengt ook vervreemding mee.
jij denkt dat je nog weet hoe wij leven,
maar wij worden ouder, soms ook ziek,
jij kunt er dan niet zijn.
soms zelfs, laten we het jullie niet weten
omdat je niet te ongerust zou zijn.
zo groeit er, ongewild, vervreemding,
want jij hebt je drukke leven en de vluchtige kontakten
kunnen niet verhinderen
dat we steeds minder van elkaars leven weten.
ik heb ermee leren leven, want ik wil jouw geluk niet verstoren,
maar gemakkelijk is het niet.
als we nog wat ouder, misschien heel ziek zullen zijn,
als onze laatste dag aanbreekt,
zal jij waarschijnlijk niet aanwezig kunnen zijn.
zoals wij allemaal stonden rond het sterfbed
van mijn moeder, die dat zo had gehoopt.
ik heb leren leven met de gedachte dat jij er misschien niet zult zijn.
maar weet mij kind, dat ik dit alles slechts aankan,
omdat ik zoveel van je hou
en jouw levenskeuze respekteer.
leef jouw leven, in en met je gezin,
vervul de opdrachten die je zijn toevertrouwd
en wees gelukkig met elkaar.
ik blijf elke dag aan je denken
je moeke
7.2.06
jij kan niet vermoeden
mijn kind, hoe dikwijls ik aan jou denk.
ik weet dat je gelukkig bent
en dat is voor een moeder wel het allerbelangrijkste.
maar toch mijn kind, hoe ouder ik word,
hoe meer ik je mis in de kleine dingen van elke dag,
gewoon vertellen
en naar elkaar luisteren, als vriendinnen onder elkaar.
jij hebt jouw drukke leven, ver weg, over zee en oceaan
en al weten we wel hoe en waar je leeft,
toch gaat er veel aan ons voorbij
want de afstand brengt ook vervreemding mee.
jij denkt dat je nog weet hoe wij leven,
maar wij worden ouder, soms ook ziek,
jij kunt er dan niet zijn.
soms zelfs, laten we het jullie niet weten
omdat je niet te ongerust zou zijn.
zo groeit er, ongewild, vervreemding,
want jij hebt je drukke leven en de vluchtige kontakten
kunnen niet verhinderen
dat we steeds minder van elkaars leven weten.
ik heb ermee leren leven, want ik wil jouw geluk niet verstoren,
maar gemakkelijk is het niet.
als we nog wat ouder, misschien heel ziek zullen zijn,
als onze laatste dag aanbreekt,
zal jij waarschijnlijk niet aanwezig kunnen zijn.
zoals wij allemaal stonden rond het sterfbed
van mijn moeder, die dat zo had gehoopt.
ik heb leren leven met de gedachte dat jij er misschien niet zult zijn.
maar weet mij kind, dat ik dit alles slechts aankan,
omdat ik zoveel van je hou
en jouw levenskeuze respekteer.
leef jouw leven, in en met je gezin,
vervul de opdrachten die je zijn toevertrouwd
en wees gelukkig met elkaar.
ik blijf elke dag aan je denken
je moeke
7.2.06
Laatst gewijzigd door ria op 08 feb 2006, 19:26, 2 keer totaal gewijzigd.
-
lief - Lid geworden op: 19 apr 2005, 20:55
Ria ,je weet heel diep in je hart.
dat zij daarginds ook wel naar je tracht.
Want ze heeft 't mooiste moment
in haar leven tot jou gewend.
Liefde die gaat over alle grenzen
vooral naar beminde mensen.
Er zijn kinderen die dicht bijwonen
en hun ouders weinig bezoeken komen.
Dit zal geen troost zijn dat weet ik wel
maar jullie afscheid was geen vaarwel.
En voor je het weet zie je hun terug
Sta je te stralen van moedergeluk.
Knuf
dat zij daarginds ook wel naar je tracht.
Want ze heeft 't mooiste moment
in haar leven tot jou gewend.
Liefde die gaat over alle grenzen
vooral naar beminde mensen.
Er zijn kinderen die dicht bijwonen
en hun ouders weinig bezoeken komen.
Dit zal geen troost zijn dat weet ik wel
maar jullie afscheid was geen vaarwel.
En voor je het weet zie je hun terug
Sta je te stralen van moedergeluk.
Knuf
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Lizzy, Lief, Piepje en Jure.
Dank voor jullie gebaar van medeleven.
Voor de lieve, begrijpende en opbeurende woorden.
Het doet mij echt goed, dat ik dit niet voor mezelf moet houden
en dat er naar mij "geluisterd" wordt
Omdat ik dit niet aan mijn dochter zelf kan of wil zeggen,
om haar geluk niet te verstoren,
omdat ik dit niet aan mijn man wil zeggen,
want hij mist haar ook,
heb ik het hier en op mijn blog neergeschreven.
Fijn dat jullie er voor mij waren.
Het zonnetje breekt al weer door.
veel liefs voor ieder van jullie en voor allen die je lief zijn
ria
Dank voor jullie gebaar van medeleven.
Voor de lieve, begrijpende en opbeurende woorden.
Het doet mij echt goed, dat ik dit niet voor mezelf moet houden
en dat er naar mij "geluisterd" wordt
Omdat ik dit niet aan mijn dochter zelf kan of wil zeggen,
om haar geluk niet te verstoren,
omdat ik dit niet aan mijn man wil zeggen,
want hij mist haar ook,
heb ik het hier en op mijn blog neergeschreven.
Fijn dat jullie er voor mij waren.
Het zonnetje breekt al weer door.
veel liefs voor ieder van jullie en voor allen die je lief zijn
ria-
Bibi - Lid geworden op: 02 mar 2005, 20:47
- Locatie: Brasschaat
Soms hoeft een lang gedicht...
met zoveel gevoel...zoveel inhoud...
weinig woorden voor reactie!
Omdat je de lezer liet voelen
wat jij voelt!
Liefs
xxx *BiBi*
met zoveel gevoel...zoveel inhoud...
weinig woorden voor reactie!
Omdat je de lezer liet voelen
wat jij voelt!
Liefs
xxx *BiBi*
Zoals één zonnestraal een bloem doet opengaan kan een vriendelijk woord een gezicht doen stralen.
-
GIVE - Lid geworden op: 17 mei 2005, 15:34
Ik dacht. Ria zo stil?..... Misschien zit ze wel de lente een handje toe te steken ergens in haar 'greenhouse' of in de tuin met schop en snoeimes en zoete mijmeringen van voorbije lentes. Of zit ze met haar lieve man al dagen in Zuid-Engeland in diepe beschouwig voor toverhazelaars en andere mooie dingen. Of viert ze maar gewoon .. wat uitgebreider 'Valentijn' en is ze helemaal niet ziekjes. Wher'ever Ria, van harte voor jou en je man.. een mooie Valentijn!
Groetjes GIVE
Groetjes GIVE
Er is zoveel om lief te hebben.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Bibi, eerst en vooral wil ik jou bedanken. Jij voelt altijd zo goed aan wat ik met mijn teksten bedoel. Dank voor je meeleven.
Give, jij ook bedankt voor je leuke verrassing. Ja, Valentijn is er ook aan te pas gekomen en af en toe duik ik inderdaad in onze serre "greenhouse", zoals je het verwoord.
MAAR, ik geniet nog na, want het voorbije weekend hebben we voor de eerste keer via de webcam kontakt gehad met onze kinderen in Afrika.
Zalig, we hebben ons kleinkindje geruime tijd kunnen zien. Wat is ze reeds veranderd sinds ze eind december terug naar huis vlogen, nadat ze hier geboren was. Ze is heel levendig en ook heel mooi. Echt een schatje. Ook de andere gezinsleden zagen er gelukkig en stralend uit.
Vermits ze thuis geen telefoon hebben moeten ze zich echt organiseren om zo'n kontakt tot stand te brengen. Een van onze zonen die in London woont, nam ook deel aan het gesprek. Zo waren we met een stukje van de familie samen. Een hele belevenis.
Vandaar dat ik nog even verder geniet.
Tot binnenkort, ria
Give, jij ook bedankt voor je leuke verrassing. Ja, Valentijn is er ook aan te pas gekomen en af en toe duik ik inderdaad in onze serre "greenhouse", zoals je het verwoord.
MAAR, ik geniet nog na, want het voorbije weekend hebben we voor de eerste keer via de webcam kontakt gehad met onze kinderen in Afrika.
Zalig, we hebben ons kleinkindje geruime tijd kunnen zien. Wat is ze reeds veranderd sinds ze eind december terug naar huis vlogen, nadat ze hier geboren was. Ze is heel levendig en ook heel mooi. Echt een schatje. Ook de andere gezinsleden zagen er gelukkig en stralend uit.
Vermits ze thuis geen telefoon hebben moeten ze zich echt organiseren om zo'n kontakt tot stand te brengen. Een van onze zonen die in London woont, nam ook deel aan het gesprek. Zo waren we met een stukje van de familie samen. Een hele belevenis.
Vandaar dat ik nog even verder geniet.
Tot binnenkort, ria