"IN DE OCHTENDSCHEMERING MET JOHANAMARIA"

[Johana-Maria]

JIJ BENT EEN PAREL

Ieder mens is als een oester met een parel.
Maar ...
je moet hem vinden die parel.

Zoeken, kijken,
luisteren, voelen,
geduldig wachten...

Als je hem vindt - die parel-
dan is hij enig, uniek, bijzonder en kostbaar.
Dan moet je hem dragen en
koesteren.
Want hij is enig.

Komen de dagen , gaan de jaren.....
blijf koesteren die parel diep in jou
als het meest kostbare in je leven.
Want hij is enig.

Laat hem niet worden,
een stukje glas,
gewoon,
zonder glans.
Laat de pracht niet doven in je hart.
Je parel is enig.
Want jij bent die parel!

Johana - maria
augustus 2003

[Johana-Maria]

DIE ENE ROOS!

Eén Roos ergens ver weg
op een ster,
maakt dat alle sterren schitteren.
Omdat die roos enig is!

Eén vriend, zelfs ver weg,
maakt dat alles goed is en schoon en
niet gewoon .
Omdat die vriend enig is!

Eén roos, één ster, één vriend en
alles verandert je leven.
Het geeft warmte in je hart, zo'n goed gevoel.

En alles is kostbaar en de moeite waard
om die ene roos,
die ene vriend.

Johana-maria
april 2003

[herman1944]

Een vriend
is wat jij verdiendt
jij die voor ieder openstaat
aan de hemel waar een ster het licht op je laat
een roos zal ik je geven
voor wat je doet in je leven
een vriend zal er wezen
dan moet je dit maar lezen
je poezie vriend
ik hoop dat ik het verdien

liefs

herman

Wees aardig voor een ander...is een ander aardig voor jou

[Johana-Maria]

Zopas terug uit het rusthuis waar ik vrijwilligster ben....
Ik zag er Juliana...Zij wordt steeds kleiner , freler....
Ze vertelde over haar verleden , de oorlog......
Zij is zo mooi met haar lieve glimlach!


JULIANA,
OOK AL BEN JE OUD

Eens was je enig
een parel,
mooi,
een schittering.

Nu zit je daar in je stoel
klein en freel,
Nu ben je eentje in de rij ,
tussen anderen nog ouder dan jij.

Een schittering ,
verblindend licht
was je.
Nu zijn de lichten uit,
je kijkt en
wacht.

Gedoofde pracht, wat smeulende as,
hoor ik je mompelen.
O nee
toch niet!

Een grote glimlach als
ik je hand vast neem en
naar je kijk,
ogen die schitteren ,
zelfs guitig,
en me zoveel vertellen...

Het kan nog allemaal,
ook al ben je oud!


Johana-maria
17 mei 2006

[Johana-Maria]

Dag Herman , poëtenvriend!
Natuurlijk dat jij dat verdient!!!

Ik ben zo blij telkens ik je hier vind,
blij en gelukkig als een kind!

Kom langs zoveel je wilt,
dit is gemeend en zeer oprecht!

Tot wederlezen...

Lieve groeten
johana-maria

[Johana-Maria]

Graag wou ik al de vrienden die af en toe eens
komen kijken
in de "OCHTENDSCHEMERING"
bedanken
voor hun lieve attenties, hun genegenheid en vriendschap.

Nu de zon er af en toe weer is komt alles weer tot leven:
Bloemen, wind, regen , wolken en zon...

Dat deed me denken aan een wens die ik eens las:

Ik wens je
overdag veel zon en
wat schaduw
in de avond.

soms ook wat regen
en wat wind,
en veel stilte
en bloemen ook.

MAAR BOVENAL
MENSEN OM JE HEEN
DIE VAN JE HOUDEN.


DAT WENS IK OOK AAN IEDER VAN JULLIE LIEVE VRIENDEN!

van ganser harte
Johana-maria

[herman1944]

johana-maria

De mensen om je heen die van je houden
zijn vast geen kouden
ze brengen je rust
door hun woorden geven ze je weer lust
in hun woorden zijn ze gul
die je hart met warmte vult
met woorden steunen ze in je verdriet
al kennen ze je niet
met woorden delen ze in je plezier
daarom zijn ze hier
maar jij geeft veel steun aan anderen
daarom moet jij ook niet veranderen
ik zie je naam bij anderen staan
waar je in vreugde en verdriet bent meegegaan
wij zijn allemaal vrienden van het woord
soms worden wij gehoord

liefs en groetjes
Herman

Wees aardig voor een ander ...is een ander aardig voor jou

[Bosrankje]

lieve, johana-maria,

ik wou iets bij jou schrijven
maar Herman heeft feitelijk
alles verwoord en dus........
wat zou ik erbij kunnen
voegen?................niets !!

daarom, bedankt, Herman
blijf zo voortdoen, ik lees
altijd heel graag wat je op
poëzie schrijft.......

en jij, johana-maria, lieve
"vriendin" zo wil ik je noemen
als je het goed vindt, ik kom altijd
heel graag naar je topic om even
te lezen en te genieten.......

jij bent altijd trouw aan jezelf, vol
Liefde met een grote L , ik bewonder
je en hoop dat je je weg blijft volgen
en dat je jezelf eindelijk ontdekt zoals
je echt bent : een mooie wezen van
licht................

veel liefs van bosrankje

[Johana-Maria]

Herman bedankt voor al dat moois dat jij schrijft!!
Maar eerlijk als ik dat lees wordt ik wel een beetje rood
zoals deze hier!

Weet je Herman , ieder mens is gewoon wat hij is
met de talenten die hij ontvangen heeft .
Die hebben we gekregen en moeten we gebruiken.
Zo simpel is dat.
Daar valt niet op te roemen.
Daar mogen we alleen om danken!
We proberen , met vallen en opstaan.
En iedere dag mogen we beginnen en nieuw zijn!!!

Is dat niet geweldig!!!En de moeite waard, Herman?
Maar...waarom schrijf ik dat ???
Jij weet dat beter dan ik, sorry

Heel veel liefs
johana-maria

[Johana-Maria]

He Bosrankje!!!

Wat een lofzang zeg en als ik dat lees zit ik daar,
zoals ik ook aan Herman schreef,zó
en nog eens

Maar bosrankje het doet me plezier dat je
af en toe komt kijken en...wat aanmoedigt!!!

" Geef de mensen een pluim en ze kunnen vliegen"
zegt Bond zonder Naam terecht.

DANKJEWEL Bosrankje dat je het goede in ieder mens
wakker maakt en waardeert !
Dat kan jij wel echt heel goed,
dat is een waar talent!

Nogmaals dank en 't allerbeste voor jou
met veel liefs,
johana-maria

[Johana-Maria]

IK ZAT IN EEN GLAZEN BOL

Ik zat in een kooi,
een glazen bol.

Kom zei jij
kom hieruit,
dan kan je worden wie je bent.

Ik zat in een glazen bol.
Ik dacht:
ik zit hier goed ,
veilig,
warm,
ik zit hier goed,
waarom zou ik naar buiten komen?

En me dan bloot stellen,
aan koude en warmte
aan blikken,
onbeschaamd , veroordelend
hard en meedogenloos.

Neen ik zit hier goed
warm,
met een goed beschermend masker
veilig.
Laat me met rust,
laat me zitten.

"Dan kan ik niet worden wie ik ben"
zeg jij.

Maar misschien wil ik
niet worden wie ik ben?!

Ik zit hier goed ,
in mijn glazen bol!

Johana - maria
maart 2003

[Johana-Maria]

AAN VISJE

DANKJEWEL voor je aanmoedigend woordeke!

Velen kiezen zekerheid en veiligheid ,
dat is zeker ook wel heel natuurlijk voor senioren!!!

In of buiten de glazen bol zijn we zeker wel wie we zijn!

Lieve groeten
johana-maria

[Johana-Maria]

AFSCHEID


Een lach,
een traan
en
je was weg.

Nog een glimp vanachter
't raam
van de vertrekkende trein
en lippen
die fluisterden
"vaarwel".

Je liet een stilte ,
een leegte,
een pijn.
Ik hoorde ze,
die stilte,
jou afscheid,
jou niet meer zijn.
Alleen de pijn.

Johana-maria
mei 2006

[Johana-Maria]

WAAROM?

Zojuist las ik het zo mooi gedicht van GIVE,
dat hij gisteren schreef naar aanleiding van de
laatste gebeurtenissen en de stille mars in Antwerpen.

Toen ik gisteren in m'n luie zetel alles bekeek op TV,
had ik een raar gevoel :ligt het ook niet aan mij? kan ik niets doen?
waarom ben ik niet altijd goed en vriendelijk?.........................
Toen dacht ik terug aan het gedicht dat ik schreef na een aanslag:

ZOLANG WIJ NIET......

Wat zou het goed zijn moesten we kunnen
vliegen, ver, ver weg,
naar een land van goedheid en vrede,
waar mensen elkaar beminnen!

Wat zou het goed zijn moesten we kunnen weten
WAAROM wij elkaar soms zoveel pijn doen en
de andere niet echt graag zien?

Goed wetende dat deze wereld
niet meer is dan een handvol aarde en
er van ons ook niet meer overblijft dan
een handvol as.
WAAROM dan al die pijn die wij elkander aandoen?

Wat zou het goed zijn
moesten wij kunnen vliegen,
vliegen naar een land van goedheid en vrede.

Zolang wij de andere niet graag zien en beminnen
en niet met elkaar verbonden leven,
zolang kunnen vogels niet meer
zingen en vliegen in onze steden.

Zolang wij niet hand in hand
het graan zaaien op ons land
- graan van leven en liefde-
zolang kunnen we niet begrijpen
dat we er zijn
om te beminnen en
bemind te worden.

johana-maria - juli 2000

Vandaag 27 mei 2006 stel ik me nog steeds de vraag : WAAROM?
En zoek het antwoord bij mezelf.

[Johana-Maria]

Verwondering


Ik dacht dat het nooit meer goed kwam.
Gewoon een hoopje ellende dat was ik.
Het verleden een zwarte put.
Daar waar ik stond zag ik niets:
noch voor mij , noch achter mij.
Niets
en nog eens niets.
Ik beruste in dat stukje dood.

Toen gaf iemand mij een zonnebloempit en
zei: plant die vandaag nog in je tuin.

Het was juist lente
de eerste zon ...
Ik weet het nog.
Ik plantte de kleine pit,
ging alle dagen kijken,
maar zag niets gebeuren....
Ik was ongeduldig en
wou dat plantje zien!

Doch ik moest wachten,
geduldig wachten....
Toen plots schoten er kleine blaadjes naar boven!
Ik keek en lachte en wachtte!

Maanden later, eind van de zomer ,
ontplooide zich de bloem,
een stralende zonnebloem,
mooi, groot , naar de zon gekeerd.

In mij was zoveel verwondering!
Een pit zo klein en zwart!
En nu die bloem zo groot , zo geel
als een zon.

En ik wist,
dat het heel veel tijd kan vragen
om te groeien van een kleine zwarte pit
naar wat ze in wezen is:
een stralend mooie zonnebloem vol warmte!

Verwondering en bewondering zijn de groeikracht
in een aarde van tijd en geduldig wachten,
om te worden wat men is.

UIT DE WONDE VAN HET STERVEN
KAN VEWONDERING BLOEIEN.

johana-maria
september 2003