Het leven zoals het is...(vervolg)
-
hilde m - Lid geworden op: 19 feb 2007, 07:49
- Locatie: puurs 2870
Een gelukkig paar
lacht me vanop hun foto toe
terwijl ik hun laatste rustplaats
proper maak.
Zo liggen ze er weer netjes bij
op 1 november wanneer de wereld
hun "doden" gedenken.
De zon schijnt en er is veel
bedrijvigheid.
Toch komen ze hier stilaan
alleen te liggen,
meer en meer verdwijnen
graven uit de rij.
De nieuwe, uit as bestaande doden
stapelen ze op elkaar
of verwaaien in de wind.
Toch voor mij is het een grote troost
dat ik "jullie"
hier samen vind.
lacht me vanop hun foto toe
terwijl ik hun laatste rustplaats
proper maak.
Zo liggen ze er weer netjes bij
op 1 november wanneer de wereld
hun "doden" gedenken.
De zon schijnt en er is veel
bedrijvigheid.
Toch komen ze hier stilaan
alleen te liggen,
meer en meer verdwijnen
graven uit de rij.
De nieuwe, uit as bestaande doden
stapelen ze op elkaar
of verwaaien in de wind.
Toch voor mij is het een grote troost
dat ik "jullie"
hier samen vind.
zeg niet het glas is halfleeg, zeg het is nog halfvol.
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Hilde,
Je gedicht 'Herfst-attributen' staat op 31 Oktober
bij Poëzie van de dag en in het Prentenkabinet.
Vriendelijke Halloweengroetjes van ons beiden,
Rankje en Alter
P.S. Als je op de ppt klikt met linkermuisknop
wordt hij groter en beter leesbaar.
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
hilde m - Lid geworden op: 19 feb 2007, 07:49
- Locatie: puurs 2870
Op bezoek bij hen
die weg zijn...voorgoed.
Zoveel graven,
zoveel namen,
zoveel verloren gaven...
verhalen van warmte, liefde,
wanhoop en verdriet.
Ze liggen hier begraven,
door de tijd
weggezakt in vergetelheid.
Zoals sommige verwaarloosde
zerken,
waar niemand meer
naar omkijkt,
overwoekert door mos en onkruid.
Er is niemand meer
die hen mist,
't is het leven
zoals het "is".
Hou mijn verbeelding tegen
stop mijn "denken"
laat me mij verheugen
op wat ik op de foto zie,
een gelukkig paar
voor altijd te saam.
Laat me dromen,
laat me hopen,
laat me erin geloven
tegen alle logica in...
dit alles,
de hele mensen-wereld,
het heeft een doel,
het heeft wel "zin".
die weg zijn...voorgoed.
Zoveel graven,
zoveel namen,
zoveel verloren gaven...
verhalen van warmte, liefde,
wanhoop en verdriet.
Ze liggen hier begraven,
door de tijd
weggezakt in vergetelheid.
Zoals sommige verwaarloosde
zerken,
waar niemand meer
naar omkijkt,
overwoekert door mos en onkruid.
Er is niemand meer
die hen mist,
't is het leven
zoals het "is".
Hou mijn verbeelding tegen
stop mijn "denken"
laat me mij verheugen
op wat ik op de foto zie,
een gelukkig paar
voor altijd te saam.
Laat me dromen,
laat me hopen,
laat me erin geloven
tegen alle logica in...
dit alles,
de hele mensen-wereld,
het heeft een doel,
het heeft wel "zin".
zeg niet het glas is halfleeg, zeg het is nog halfvol.
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve Hilde, het is al een beetje laat maar ik (wij) ben er
toch geraakt om jou onze warme novembergroetjes te
brengen.
Het was een bijzonder moeilijke dag voor mij ook en ik
heb je laatste gedicht met jou beleefd van het eerste tot
het laatste woord ! Weer heel mooi verteld !
Hou je goed en veel liefs van ons beiden
Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
hilde m - Lid geworden op: 19 feb 2007, 07:49
- Locatie: puurs 2870
Was ik dat...
dat kleine, tere meisje
aan de hand
van die mooie vrouw,
met een hand als een klauw...
Was jij dat moeder...
vroeger.
Waar gingen we samen naartoe,
op de wegen van de herinneringen.
't Was winter,
zonneklaar,
een muts en sjaal
en jij een jas met pels
das wat deze foto vertelt.
En hij vertelt zoveel...
hoe langer ik hem bekijk
steeds meer en meer...
Je "hand" moeder...
Je schaamde je ervoor...
toch was ze niet lelijk,
je kon er bijna alles meedoen,
ze "trooste" en ze "gaf",
het stoorde me niet
dat ze zo'n rare vorm had.
Ze kon zo "zacht" en "teder" zijn,
dat herinner ik me nog
uit die tijd.
dat kleine, tere meisje
aan de hand
van die mooie vrouw,
met een hand als een klauw...
Was jij dat moeder...
vroeger.
Waar gingen we samen naartoe,
op de wegen van de herinneringen.
't Was winter,
zonneklaar,
een muts en sjaal
en jij een jas met pels
das wat deze foto vertelt.
En hij vertelt zoveel...
hoe langer ik hem bekijk
steeds meer en meer...
Je "hand" moeder...
Je schaamde je ervoor...
toch was ze niet lelijk,
je kon er bijna alles meedoen,
ze "trooste" en ze "gaf",
het stoorde me niet
dat ze zo'n rare vorm had.
Ze kon zo "zacht" en "teder" zijn,
dat herinner ik me nog
uit die tijd.
zeg niet het glas is halfleeg, zeg het is nog halfvol.
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Hilde,
Je gedicht 'Op het kerkhof' staat op 10 November
bij Poëzie van de dag en in het Prentenkabinet.
Vriendelijke groetjes van ons beiden,
Rankje en Alter
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
hilde m - Lid geworden op: 19 feb 2007, 07:49
- Locatie: puurs 2870
Het "Zwarte woud"
verwelkomde ons in "kleur".
Het diepe groen gemarmerd
door stromen van bomen
in brons en goud.
Knisperend en ritselend
vergezelde ons de herfst
op onze wandelingen.
We voelen ons koningen
als we in de late namiddag aan
het verwarmde zwembad liggen.
's Avonds romantisch dineren.
Elkaar diep in de ogen kijken
en daar geen genoeg
van krijgen.
Beloftevol glimlachen
en die dan waar maken...
verwelkomde ons in "kleur".
Het diepe groen gemarmerd
door stromen van bomen
in brons en goud.
Knisperend en ritselend
vergezelde ons de herfst
op onze wandelingen.
We voelen ons koningen
als we in de late namiddag aan
het verwarmde zwembad liggen.
's Avonds romantisch dineren.
Elkaar diep in de ogen kijken
en daar geen genoeg
van krijgen.
Beloftevol glimlachen
en die dan waar maken...
zeg niet het glas is halfleeg, zeg het is nog halfvol.
-
Monika ** - Lid geworden op: 05 jun 2004, 13:10
- Locatie: ardennen
.Deze weg.
Langs deze weg ben ik gegaan
Veel lezen, en ook schrijven
Om me te verzetten en gedachten laten drijven
Tot nu toe heb ik dat ook gedaan
En wil ook zo verder gaan
Vandaar ik mijn pen weer over het papier laat glijden
Vooral nu in de sombere korte dagen
Maar ergens is het ook een mooie tijd
Om vooruit te dromen voor wat gaat komen
Zo kun je die somberen kortere dagen ook verdragen.
**
Geschreven 13/11.2012.Monika
lieve hilde m
ik ben geen dichter hoor
maar schrijf wat ik denk
uit mijn hart soms formt het een gedicht
soms niet.
maar is alles waar .


