Clair-obscur

[denook]

tedere dementie


hoe een eenvoudig gedicht
zo groot kan worden
in onze verbeelding
en aanvoelen

mooi uvi

[uvi]

Welcome to my world.


Ik hoor de stilte. Wonderbaar.
Sinds 1 april kwaken de kikkers ononderbroken.
Waarom vanavond niet? Wilde staking?
Of is het de wind die hen vermanend toespreekt?

Ik hoor hem suizen. Het geruis sluimert in de kruinen.
De hoge noten in de toppen van de bomen.
Dichterbij frazelt hij in de hagen. De bladren buigen.
Hij is hun stem. Hij laat hen spreken. In een kabbelend koor.

'To whisper'. Dat vind ik zo'n warm woord.
Ik zie het tuiten van hun lippen.
O, bladren hebben geen lippen? Wel, in mijn wereld wél.
Ze fluisteren. De wind wuift. Hij streelt hen door de haren.

Gek, hoe alles in je hoofd beweegt.
Hoe hersenen luisteren.
Als de kikkers niet meer kwaken.
Soms wou ik dat de mensen ... niet meer zouden praten.


Uvi

[uvi]

Beste commentatoren en -trices,

Laat me later
een antwoord geven op jullie lieve berichten.
Nu geef ik m'n tijd aan de avond ...

Uvi

[Gast]

ook ik ben in je topic komen kijken
het is iets speciaals liet men blijken
zag soms geraffineerde ingesteldheid
dubbelzinnige heimelijke realiteit
het is te zien vanuit welke hoek je kijkt.
Sjarel



Uvi,

Je werken ingepakt
Met mist omgeven
Woorden overplakt
Heimelijk geschreven

Nieuwsgierigheid
Realiteit verdwijnt
In een Tijdloze tijd
Men zoekt en kijkt

Zinnen begrijpen
Opnieuw twijfelen
Dubbelzinnigheid
Dichterlijke vrijheid

Dan plots ontdekken
Wat je wilde zeggen
Weg ,de muur van mist
Of heb ik mij vergist

Verpakking los maken
De kern, zin, ontrafelen
Tot in de ziel der tekst
Heldere, woorden,best

Inzien gemakkelijkheid
Blij dat je het begrijpt
Hoek waaruit je kijkt
Begrijpen is belangrijk!!

Sjarel

[uvi]

Dag lieve lezers allemaal,


Jullie blijven mij verwennen.
Ik mag me een gelukkig schrijvertje achten.

Gisterenavond had ik voor Sjarel,
zijn eerste bezoek,
een karamellenvers geschreven.

Ik heb 'm meerdere keren geplaatst.
Zopas nog.
En niet durven op de OK toets drukken.

Ik zou mezelf verloochend hebben.
En dat, lezer-eres,
is het laatste wat ik wil.

Daarom ga ik ongestoord m'n gang.
Ik weet dat er soms wat mistige flou artistiek
over m'n proza hangt.

Maar dat maakt de lectuur minder alledaags, hoop ik.

Visje, we hebben samen verduidelijkt wat op een misverstand leek.
Dank voor je mooi geschreven PB.

En Robbe, Ria .... en alle andere minzame visiteurs (m/v)
dank voor je reacties!

Een schrijver zonder lezers is:
je weet wel :
een café zonder ... Juist!


Uvi

[uvi]

Horen, zien en schrijven



Ik hoor hoe hij zingt.
Hij neuriet in de trage tuin. Nog volop ochtend.
Ik laat m'n boek los.

Boeken heb ik altijd bij me. De wind niet.
Hij is een beetje balorig. Vandaag.
Rammelt aan het krakkemikkig tuindeurtje.

De tijd verslijt. Niet alleen herinneringen.
Ik kan hem niet stoppen. Hij is een versierder.
Van de heimelijke vernieling.

De tijd en de wind.
Soms zijn het vandalen.
De ene voor de mens. De andere voor de natuur.

Maar in de ochtend als zij samen spelen.
Door geen klok gestoord.
Dan wou ik dat ik lucht en water was.




Uvi



PS.
Mag ik ook hier de Moderator (V) danken
voor de verbeterde en bredere naam van deze site
op het Forum.


Poëzie en Proza = Proëzie. Soms toch.

[Johana-Maria]

Weer een uurtje "verloren" in dromen en gedachten
op jou topic UVI!
"Tedere dementie"
pure , diepe emotie, zo mooi en teder uvi!!!

Ik zag m'n moeder weer voor mij , met alle
gevoelens die dat meebrengt!.....
Waarom blijven pijn en leven zo nauw verbonden?

Dank voor het mooie berichtje dat je
hier voor me schreef!

Bedankt voor alles wat je met Ons delen wilt!!!
Dankbare groet, vol bewondering!!
johanamaria

[Johana-Maria]

Weer een uurtje "verloren" in dromen en gedachten
op jou topic UVI!
"Tedere dementie"
pure , diepe emotie, zo mooi en teder uvi!!!

Ik zag m'n moeder weer voor mij , met alle
gevoelens die dat meebrengt!.....
Waarom blijven pijn en leven zo nauw verbonden?

Dank voor het mooie berichtje dat je
hier voor me schreef!

Bedankt voor alles wat je met Ons delen wilt!!!
Dankbare groet, vol bewondering!!
johanamaria

[GIVE]

Dag uvi in topvorm...


Ik lees ze wel hoor,uvi, 's avonds als relaxkwartiertje en meditatie-oefening. Maar jij gaat aan zo'n snelheid. Terwijl mijn luie vingers nog een reactie bedenken op het ene, staat er dan weer telkens iets nieuws, totaal anders. Ik doe dan maar lijk Robbe: hier en daar eentje afprinten. Ze vullen wel eens slapeloze uurtjes tussen de boeken op mijn nachtkastje. Mijn pensioentje is te klein voor dure complimentjes, uvi.

En dan nog de luxe van vrije avonden. Je moet ons het truucje eens leren, uvi. Ik schrijf al weken voor lezers die misschien al begraven zullen zijn.. en hoe doe je dat dan om te mailen.. en voor nakomelingen die godweet Arabisch zullen lezen, of via een ingeplante chip door de virtuele wereldpoëzie zullen wandelen.

Soms stel ik me uvi voor die ,na zijn ochtendpsalm, zijn blauwe huis en dito was en afwas aan de onbetaalde en overigens toch werkloze Tuinman overlaat en ergens op de vest in boxershort een bankje zoekt. Vannacht zaten er ver- of geliefden.. whispering.

Slaap lekker, uvi
Slaap lekker en droom maar dat o.m.alle dames hier elke ochtend hun tandjes wit poetsen aan jouw beklijvende blauwe woorden.

[Gast]

Gisterenavond had ik voor Sjarel,
zijn eerste bezoek,
een karamellenvers geschreven.
k heb 'm meerdere keren geplaatst.
Zopas nog.
En niet durven op de OK toets drukken.
k zou mezelf verloochend hebben.
En dat, lezer-eres,
is het laatste wat ik wil.

uvi,
ik was al in bed en kon de slaap niet vatten
je antwoord is voor mij een beetje latijn
genietend van karamel wilde ik samenvatten
en je zal wel gelijk hebben en beter zijn,

kan je nu eens in een taaltje zonder mist
eens uitleggen hoe dat eingendlijk zit
en nieuwsgierig naar je caramellenvers
had ik graag dat die naar mijn topic brengt
sjarel

[Bosrankje]

anonieme danseres (David hamilton)



Beste voyageur immobile,

Waarom denken dat je jezelf verloochent ?
Integendeel, Uvi, je zou alleen bewijzen
dat je alles kunt schrijven want............
Alles wat je neerzet komt van je Ziel, je
intuitie, je echte IK en dat alles maakt wat
je bent : een volledig MENS in al zijn
facetten.

Waarom die valse bescheidenheid?
Je weet dat je een heel goed dichter-
schrijver bent op jouw manier,maar
waarom dan de andere kant van jezelf
niet aanvaarden, en die pejoratieve
accenten zoals caramellenversjes ?
Alles is Poëzie of poëtische proza of
zelfs zoals je het zegt : Proëzie......
Voor mij mag het eender welke benaming
hebben als het maar echt is : uit je buik
(prozaïsch) of uit je Ziel (poëtisch).......

Met je "flou artistiek" ben je de schilder
of de David Hamilton (fotograaf) van de
dichters...........
Je wekt aandacht en nieuwsgierigheid
door je mysterieuze anonimiteit en laat
alle dromen en veronderstellingen open....
Wat een artiest, Uvi en ik meen het hoor !

Sans rancune en.... even goede vrienden ?

Liefs van Bosrankje

PS, ben zo benieuwd om je andere facetten
te leren kennen (caramel is zo lekker !)

[uvi]

Beste Sjarel en Bosrankje,


Hoe moet ik dat nu uitleggen?
Ik zit niet dikwijls zonder woorden.
Meestal kan ik ze amper volgen op het toetsenbord.
Maar nu kruipen m'n gedachten m'n vingers achterna.

"Ik kan niet schrijven zoals jij leest ..."

Ik schreef het vroeger al, zo heet mijn Blog.
En in jouw heerlijke Franse taal, Bosrankje, klinkt dat als:
"Lire c'est écrire."

Dit wil zeggen:
ik schrijf wat en jullie herschrijven die tekst onbewust in je hoofd.
Begrijpen die anders dan dat ik het bedoel.
En daar is niets fout mee. Integendeel.

Want eenmaal de schrijver zijn tekst op papier of op pc zet,
dan is die van de lezer.

Maar ... en daar knijpt het schoentje.
Iedereen leest vanuit de grammatica van z'n eigen leven.
Dat wil zeggen: je afkomst, je jeugd, je educatie, ...
de historiek van je beroeps- en privéleven...
erger nog: het moment waarop je de tekst leest.

Ben je verdrietig of verliefd ... een wereld van verschil.
Je luistert dan ook naar andere muziek, etc.
Heb je pas ruzie gemaakt met je man of heb je de Lotto gewonnen ...
dat bepaalt allemaal "hoe dat je wat leest".

Sjarel,
ik weet niet of dit ook nog mist is voor jou?
Tja, wat zal ik dan in november schrijven?

Bosrankje,
ook religieuse en filosofische interesses
bepalen voorkeuren en inzichten.

"Sans rancune" wordt gemakkelijk gezegd...
niet door mij. Eenvoudigweg omdat ik dat niet kén.

Ik tracht iedereen te respecteren. Zoals hij of zij is.
Wel hou ik van hoffelijkheid,
joie de vivre maar zeker van savoir-vivre.

Als dat niet zo is, wel dan zal ik afstand nemen
door te zwijgen,
door te reageren in z'n sterkste vorm
en dat is "negeren".
Maar nooit zal ik aanvallen. Ik ben vooral bang om te kwetsen.

Ja, ik ben een bang jongetje. Ik heb nog nooit gevochten in m'n leven.
En ik hoop dat dit zo blijft.
Het is er nu wat laat voor geworden, vermoed ik. Ik zou vele klappen krijgen.

Ik hoop dat jullie me nu iets meer begrijpen
en dat ik die 'karamel' van mij in de GFT-bak mag gooien.
Want dat soort verzen, met alle respect, dat ben IK niet.

En voor deze maand aan alle lezers: leg gerust je ei in mei.

Uvi

[Bosrankje]

Beste Uvi,

Je moet niets hoor !
In feite, behalve sterven
zoals iedereen....moeten
wij niets......

Maar laat ons nog
een beetje leven....
een beetje schrijven,
zelfs "schrijf je niet
zoals ik lees....."

En, "lire c'est écrire",
zoals je het in 't frans
zegt ........ bedankt.

Ik ken je blog,
'k ben er dikwijls in
gaan "flaneren"....
Om een andere poëzie
te leren kennen en.....
begrijpen.

Je zegt ook :
"ik schrijf wat en jullie
herschrijven die tekst
onbewust in je hoofd.
Begrijpen die anders
dan dat ik het bedoel....."

Ik kom dan terug op
"ieder zijn waarheid"
van Luigi Pirandello;
mijn stokpaard !
Het is in feite wat er
dan gebeurt.......

Want, inderdaad,Uvi,
Een zelfde situatie kan
geinterpreteerd worden
op verschillende
manieren....
Zoveel kan ons dan
beinvloeden en daar ben
ik totaal met jou eens :
afkomst, jeugd,educatie,
historiek van beroeps- en
privéleven en vooral de
gemoedstoestand op dat
moment !
En, inderdaad, ook filosofische
en religieuze interesses en zeker
nog meer........

'k Ben blij te weten dat jij ook
niet rancuneus bent en dat je
probeert iedereen te respecteren
zoals die is !
Het is zeker een bewijs van
savoir-vivre die ons ook een
echte joie de vivre brengt !

Als je de kracht bezit om iets
te kunnen negeren ipv aan te
vallen dan mag je blij zijn !
Zo ver ben ik nog niet........

En, last but not least, gooi dan
maar je caramellenversjes in de
GFT-bak want als je dat niet
bent, heeft het geen zin om ze
neer te zetten.....
Maar omdat je iedereen wilt
aanvaarden in zijn eigen waarde,
lees dat soort versjes uit curiositeit
maar doe het niet na......blijf dan
jezelf.
In feite, zou dat best door iedereen
betracht worden......

Ik schrijf niet meer sans rancune
maar wel, even goede vrienden.....

Lieve groetjes van Bosrankje.

[sunset]

soms schrijf ik zomaar, wat ik denk
- al denk ik nooit maar voel -
en sta niet stil dat ik soms krenk
heel onbewust (als jij begrijpt wat ik bedoel)
ik zet mijn woorden op papier
rijm, dicht of schrijf maar wat
ik zet ze daar, ik zet ze hier
in het gevoel van: 'Dat hebben wij alweer gehad'

de één leest 't graag, de ander minder
en weer een iemand noemt het prul
nooit is reactie mij een hinder
al vind zelfs ik 't soms flauwe kul

dus kom maar op en laat mij lezen
jouw mysterieus pralinenvers
of zouden het het toch caramellen wezen
jouw woorden die er nog niet staan
vooruit laat komen van de pers
't gedicht waarover al zoveel geluld
laat spreken inspiratie toch spontaan
pijnig niet verder ons geduld .
**********
sunset
**********

Liefs en heel fijne zonnige 2de meidag, sunset

[uvi]

Goedenmorgen Darfur


Ooit was een oorlog nog romantisch.
Vooral toen hij in zwart wit was.
Op het doek, bedoel ik.

Thuis zong de geliefde:
'J'attendrai
Le jour et la nuit, j'attendrai toujours
Ton retour
J'attendrai
Car l'oiseau qui s'enfuit vient chercher l'oubli
Dans son nid'
Terwijl Lili Marlène aan de kazernepoort 'unter der Laterne'
stond te wachten.

Jonge kerels weg van onder moeder's strenge vleugels werden man.
Vrij als een vogel. En er was altijd wel een nestje.
Er werden dan ook heel wat koekoekskindjes geboren toen.

Was de passerende papa een held, Canadees of Engelsman,
tja, dan had dat jonge broedsel nog wel een kans.
Of hij bleef hangen. Of een voedstervader nam de huishoudelijke taken over.

Nu pas durft men naar buiten komen met die verhalen van schande.
De kinderen zelf. En hoe pijnlijk. Vooral als ze een beetje zwart zagen.
Van de vijand. Het beroemde voorbeeld: Frieda van Abba.
En zij had nog geluk want ondergedoken in Scandinavië.

Ondertussen zat de wereld niet stil.
Vietnam, Rwanda, ... dichter bij huis in de Balkan.
Irak ... Soedan, ...
Een eentonig verhaal van verdriet, macht en machteloosheid.

De soldaten zijn jong geworden. Amper de pamper ontgroeid.
En zelfs dat kenden de Kindsoldaten niet. Een Kalasjnikov als fopspeen.
Ja, dat wel.



Vanmorgen bij Friedl Lesage zat Fred Brouwers op de stoel.
In "Het beste moet nog komen". Laat ons hopen.
Zijn favoriete muziek lag in het 'Interbellum'. Je zou voor minder weemoedig worden.
Want muziek van 'voor den oorlog' was ook nog 'hip en in' na den oorlog.
Alles ging veel langer mee toen.

Schoenen werden gelapt, broeken ook.
Nu is een liedje na enkele maanden al uitgezongen.
De romantiek is vlug versleten.
Oorlog is commerce geworden. Was dat natuurlijk altijd.

Na de "bevrijding" speelden wij cowboy. Winnetou en Old Shatterhand.
En als we moe waren van het vechten dan gingen we slapen.
In vrede.

Hoe lang laat de wereld Darfur nog alleen?
Sinds de Tv kunnen we niet meer zeggen:
"Wir haben es nicht gewußt."