voor kinderen van 6-66plus

[YNA]

Dag Janina,

Ik wens je nog een rustige en gezellige avond
groetjes van Yna



druk, druk.

[Janina]

Yorkske, je mag me gerust vergeten en me overslaan.
Geniet van wat je krijgt!

Robol, ik heb nooit paardje gereden op opa's knie.
Mijn ene opa kende ik niet, de andere had andere ambities.
Hij was naast zijn beroep als kapper ook grimeur, dichtte versjes
voor gelegenheden, speelde trompet en luisterde op zondagmiddag,
zijn oor dicht tegen de radio, omdat wij misschien te luidruchtig waren,
naar:"Opera en Belcanto."
Het begon altijd met een aria uit het Slavenkoor, Nabucco...ik hoor het nog altijd graag!
Nu, een halve eeuw later, tedere herinneringen...

Yna, de wereld is aan de durvertjes maar...
een ongelukje schuilt in een klein hoekje....

*******************************

Dit wou ik even kwijt na alle negatieve en pessimistische berichtgevingen.
Ik vind zelf geen woorden, Van Vliet vond ze wel! Toen al!!!







Ik wil geen kind

Wanneer je zegt: ik wil geen kind
Er is geen toekomst meer voor kinderen
Dan zeg je eigenlijk: er is geen toekomst meer voor mij
Wanneer je zegt: ik wil geen kind
Er zijn geen kansen meer voor kinderen
Dan zeg je eigenlijk: mijn eigen kansen zijn voorbij

Dan veeg je met een grote zwaai van tafel
Wat nu in 't verleden ondanks alles is bereikt
De grootse dingen die de mensen doen en deden
De wonderen waar de wereld ondanks alles toch mee is verrijkt

Wanneer je zegt: ik wil geen kind
Dit is geen wereld meer voor kinderen
Dan zeg je eigenlijk: dit is geen wereld meer voor mij
Wanneer je zegt: ik wil geen kind
Er is geen ruimte meer voor kinderen
Dan zeg je eigenlijk: er is geen ruimte meer in mij

Dan geef je alle kinderen een brevet van onvermogen
Dan zeg je dat je niets meer van kinderen verwacht
Dan kijk je naar het leven met de dood al in je ogen
En je hebt daarmee je eigen toekomst omgebracht

Paul Van Vliet


Met groetjes van Janina

[ria]

[YNA]

Janina,


Ik wens je nog een fijne avond
groetjes
Yna


prentje van ....?

[neske]

Dag Janina


Ik heb ook iets geschreven over mijn kleinzoontje, in de kleuterklas hebben ze Jules de klaspop die elk weekend bij een kleintje mag gaan logeren. De kindjes vinden dat fijn...





groetjes
Neske

[Janina]

Ria, een somber beeld bij jouw toch hoopvol gedicht.
Laten we maar koesteren wat we hebben,
dat lees ik naar mijn bescheiden mening tussen de regels...

Yna, bellekes blazen...
Ik had een voorraadje aangeschaft ...Ik zit er nog mee!
Oma had zich weer eens overschat, haha!
Misschien kan ik er volgende lente mijn Poes
mee amuseren...of mezelf.
Ik denk wel dat mijn buren dan hun bedenkingen hebben!!!!
Yna blaas ze in de lucht, die belletjes, en kijk hoe mooi die kleuren erin veranderen,
En dan, PETS, geen nood, blaas maar een nieuwe!
Er zijn zeepbellen in alle mogelijke groottes.
Wat ze gemeen hebben?
Ze zijn kleurrijk, ze spatten uit mekaar voor je ze wel en goed bekeken hebt.
Maar ze zijn zo mooi!

Neske, ooit kreeg ik ook zo'n logeetje.
Ik wist niet eens wat de bedoeling was maar
we hebben de "PIPO"( ik weet zijn naam niet meer)
vertroeteld en in de watten gelegd tot groot
genoegen van mijn kleindochters en mezelf...ja, je leest het goed!
Mooi toch!
Kinderfantasie of wat dan ook...
zolang je dat delen kan met je kleintjes
blijf je ergens toch ook een kind, al ben je 66 ...
en delen ze ook met jou...
Wat ik wel denk...ach laat maar.
Geniet van de kleine dingen Neske, jij weet ook wel dat
geluk daarin schuilt.


Yorkske, je ontroert me!
Ik werd er zelfs stil van!
En ach, wat is vergeten...
Ik ken jou al langer dan van vandaag en jij mij...
Wat je brengt, vind ik steeds maar mooier worden.
Maar wie ben ik om daar iets over te zeggen, want je weet
dat ik een grote nul was wat IMS aanging.

En zo kabbelt mijn leven verder als een klein beekje....
Soms zwelt dat beekje
omdat het de toevoer van al het aangevoerde water niet meer aan kan
maar het trekt zich achteraf wel terug in alle vredigheid.

Ik had nog een spinseltje in petto....Misschien ook iets dat Lily boeien kan....?

*************************************************************





Kabouterliefde



Een elfje en een boskabouter
vonden elkaar erg lief.
Hij was haar boezemvriendje,
zij was zijn hartendief.

Ze konden uren samen spelen
aan bos-en waterkant.
Gingen ze samen wandelen,
liepen ze hand in hand.

Soms tekende hij dan stiekem
een hartje in het zand
als hij daarin hun namen schreef,
trilde heel eventjes zijn hand.

Dat ging zo al een zomer lang…
Hij dacht: “Ik weet zeker dat ik van haar hou.
Morgen zal ik haar zeggen:
“Toe liefje, wordt mijn vrouw?”

Maar ’s anderendaags kwam ze niet meer
onder de berk, hun lievelingsplek.
Hij wachtte er de ganse nacht
en dacht: “Ik word nog gek!”

Misschien is ze verdwaald…
of is ze ziek… wie weet…. dat kan…..
Vergeefs wachtte hij nacht na nacht
en werd er héél verdrietig van.

Ineengedrongen zat hij daar
op een gammele vliegenzwam.
De traantjes bleven steeds maar komen…
Hij wou wel dood als zij niet kwam…

Toen voelde hij een kille adem,
een kristallen stem zong in het bos…
Hij rilde en trok zijn jasje dicht,
de eerste sneeuw bedekte het mos.

Zo vond de winterkoningin hem,
koud en verkleumd in het bos.
Zijn traantjes waren ijs geworden,
ze maakte haar haren los.

In het heldere maanlicht glinsterden die traantjes!
Ze leken wel van diamant…
Ze vlocht ze aan haar losse haren
en aan haar kleed van witte kant.

Ze tilde de kabouter op,
vleide hem tegen haar koele hart.
Hij wist niet wat hij denken moest,
alles was zo verward.

Ze fluisterde: “Toe, kleine man,
je bent nog jong, zo moest je leren
dat elfenkinderen ieder jaar
pas in de lente wederkeren.”

J.S.
Janina

Met lieve groetjes aan al mijn lezers!!!
Janina

[YNA]

Janina,



Zoveel moeten bijlezen, prettig om te doen. Prachtig gedichtje van de kabouter en het elfje.



Ik wens je nog een fijne avond en een rustig weekend warm binnen.
groetjes
Yna

Vandaag verjaardag van jongste k.dochter gevierd, 7 jaar, dus weeral geen tijd om te oefenen en morgen bezoekdag familie.

[Janina]

Yna en Yorkske, fijn dat jullie tijd vonden om nog even te komen lezen.

***********************************
Dichters die gehuldigd worden! Leonard Nolens.
Ere wie ere toekomt...
Ik koos dit gedicht omdat het me aanspreekt...


Kier

Laat dit niet alles zijn, dit leven stil en donker
als het maandelijks bloeden van de vrouwen.
Laat mij van iemand zijn, maar ook niet zo volstrekt
dat ik verdwijn, in haar, in hem, of weg moet gaan
omdat geen mens mijn menselijk gewicht kan tillen.
uit schrik voor mijn gezicht schrijf ik dit op.
Altijd ben ik onderweg. Ik vind geen rust
bij mij, ben bang als jij mijn trage stap hoort branden
op de koude tegels in de gang naar jou.
De deur gaat open. En zoenend en stom onderzoeken je lippen
de sombere man die jou zwijgend staat aan te blaffen
met liefdesgedichten.
Geef hem je bed.
Laat alle deuren
op een kier.

Leonard Nolens
Uit: Liefdes verklaringen
Em. Querido's Uitgeverij B.V., Amsterdam, 1990


Late groetjes,
Janina

[YNA]

Janina,

Alles weer bijgelezen !

[Janina]

Yorkske, ik kan het begrijpen hoor!
Ik herinner me nog heel goed dat mijn zoon van twee,
gezeten op Sinterklaas' schoot de snoepjes die hij kreeg gewoon weggooide.
Het was nog niet aan hem besteed!
Ik herinner me ook dat mijn kleinzoon van bijna drie Sinterklaas
doodbliksemde met zijn donkere ogen omdat de Sint zijn mama op schoot nam.
Het was de leiding van de jeugdbeweging die haar vroegere leden bezocht
en daar kan je je wel iets bij voorstellen!

Als jonge ouders en grootouders sta je natuurlijk te drommen en
je eigen verwachtingen zijn soms hoger gespannen dan die van de kleintjes
want ze weten nog van niets. Wat er in dat hoofdje omgaat, weet je ook niet!
Geniet er nu maar van !

P.S. Mooi, jouw winterlandschap!

Lieve Yna, jij leest mij, ik jou!
En als je het al te druk hebt, geen nood hoor.
Er zullen nog genoeg lange avonden komen ...

*************************************************************

Gedichten lees je,
je vindt ze mooi om één of andere reden...
Dat had ik met één van de vele gedichten van A.M.G.Schmidt.

Ze blijven in je herinnering hangen , ze zijn voor mij tijdloos...






December in de stad


Er zat een wollen kindje in de tram
met wollen voetjes op de bank te spelen.
Hij had en prentenboek, met drie kamelen.
Kamelen in de sneeuw. Het was van hem.

Grijze gedachten hingen om ons heen
van al die mensen die er zaten;
men kon ze horen zonder dat ze praatten.
Armzalige gedachten in lijn één.

Die van de boer. Uit Koog of Krommenie?
Die van de juffrouw met de rode handen
en van de heer met veel te witte tanden
en van de dame met de petit-gris.

Er is geen geld. Z’n jas moet opgeperst.
Nou moet het uit zijn met die onderhuurder.
Konijn is nog te doen. Kalkoen is duurder.
En waar moet opa blijven met de Kerst?.

En ieders gedachte werd een ding.
Er is geen geld. Amerika. De Russen.
Ook mijn gedachten kringelden daartussen….
Kamelen in de sneeuw? Wat zonderling.

Er kwam een halte op een schemerplein.
Het kind werd aan zijn handje meegenomen,
ik zag hem buitengaan. Onder de bomen.
Ik zag hem lopen, dapper, wit en klein.

De drie kamelen liepen voor hem uit
en losten langzaam op tegen het duister.
We reden weg. De tram was zonder luister
en natte sneeuw vervaagde aan de ruit.


A.M.G. Schmidt


Met groetjes van Janina

[Alterego1]

[neske]

Afbeelding van de Norman

Janina

Een mens heeft tijd te kort nu zeker drukke maand, maar ik heb toch weer bijgelezen

nog een fijne avond

groetjes
Neske

[Janina]

Yorkske,

De kolibri, verzot op nectar,
schrikte!
Een spin stond nooit op zijn menu,
Hij vloog naar andere bronnen,
Nectar wou hij,
nu!

Mooi gedaan!

Alter, Neske en ieder die hier lezen komt, altijd welkom!

***********************************


Vol verwachting kloppen hartjes...





Sinterklaasavond


Ik zal vannacht wel niet goed slapen
want Sint en Zwarte Piet…..
Ooooo…..ik moet alweer eens gapen…..
Die komen misschien niet.

Sssst! Hoor ik trappen kraken?
Hoor ik een fluisterstem?
Verbeeld je dat ze zouden merken
dat ik nog wakker ben!

Ik doe alvast mijn oogjes toe
En als ze komen kijken
Dan……...aaah....... ik word zo moe
van al dat sinterklaasgedoe….

J.S.
Janina

Sinterklaasgroetjes van Janina.

[Monika **]

[Janina]

Monika, fijn dat je langs kwam!
Ik heb vaak bij jou gelezen zonder een berichtje na te laten.
Mijn excuus is dat ik niet zoveel uren achter de pc doorbreng maar dat is natuurlijk een zwak excuus.


Yorkske, je hebt het te paken hé!
Geniet van dat Sinterklaasgedoe want het is voorbij voor je het goed en
wel beseft!

**********************************************




En dan kwam Sinterklaas...

Jarenlang was het een feest waar zowel wij als de kleinkinderen
vol verwachting naar uitkeken.

Wij kochten de wensjes:"Lego of Playmobil."
De dozen stonden bij hun bordjes met lekkers,
ballonnetje met hun naam erop .. zo wisten ze wat voor wie was!

Onze kinderen vonden dat maar niets!
Ze wilden dat we die dozen uitpakten en
alles monteerden zodat de kleinkinderen zagen wat ze in de boekjes
gekozen hadden.
Wij dachten er anders over, maar we volgden.

Het jaar nadien zaten we dus avond na avond heel dat gedoe in elkaar
te knutselen, we leken zelf wel kinderen...
Je hoeft het hen toch niet kant en klaar voor te schotelen!
Uiteindelijk hebben we het afgezworen?
"Laat de kinderen het maar uitzoeken, het bouwen is tenslotte voor
hen bedoeld, niet voor ons!"

Het had iets...dat Sinterklaasfeest!
De oogjes vol verwachting, het gedrang in de gang en
de teleurstelling omdat de Sinterklaastafel niet meteen in het oog sprong.
Altijd wisselden we dat met een smoesje om de spanning erin te houden.

Toen Sinterklaas ontmaskerd werd door de drie oudsten wilden ze nog vrolijk meedoen
om de jongste te plezieren.
Hun geschenkje werd niet meer gedeponeerd op de tafel maar Piet liet voor hen een berichtje na.
Hij had het verstopt om hen te foppen.
De vindplaats konden ze afleiden uit op te lossen rebussen en kruiswoordraadsels.
Daar hadden Sint en Piet heel wat werk mee want het moest aangepast zijn
aan hun leeftijd.

Zelfs onze oudste vond dat nog fijn!

Nu ze alle vier tot de jaren van verstand kwamen, dacht ik dat ze er niet meer om gaven.
Komt die jongste nu toch aandraven met argumenten als:"Ja maar,
zij heeft het veel langer leuk gehad dan ik."

Ik zeg haar:"Wat ik ook doe of niet doe, jij blijft tenslotte de jongste.
Moet ik dat Sinterklaasfeest blijven aanhouden tot jij zo oud bent als zij nu?
Wel, dan kan ze best al met een eigen baby hier zitten! Begrijp je het?"
Daar moest ze erg lang over nadenken...

"Maar het is zo leuk samen..." pruilde ze nog.

In spoedoverleg met "de oudere jongeren" gaat dat feestje dit jaar toch nog door
om de jongste te behagen maar vooral, dat hoop ik, om nog eens gezellig samen te zijn,
groot en klein, jong en oud...omdat het zo leuk is "samen te zijn"...

't Is voor morgen als de aangekondigde sneeuw geen spelbreker is.
Janina