'Poëzie van de dag'
-
marleentje - Lid geworden op: 19 aug 2002, 13:18
- Locatie: nabij Antwerpen
Echte kunstenaars hier, doe zo verder aub, is telkens genieten, mooi, mooi, mooi 
marleentje
marleentje
Bedenk dat het nooit zo donker is,
of er is altijd wel een lichtpuntje...
of er is altijd wel een lichtpuntje...
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Poëzie van de dag
De titels van de gedichten voor September 2011
bondig aan elkaar gelinkt.
Nu het schooljaar voor de kinderen weer begonnen is,
krijgt hun SPEELSTRAAT opnieuw 't normale karakter
van verkeersdrukte met de HERFST IN AANTOCHT.
Waarbij EEN VRIEND de opmerking maakte dat
ALS HET AAN DE KAT LAG men die auto's wel
voorgoed mocht bannen.Maar ja,wanneer men bij de
overheid 'n besluit moet nemen komt het gezegde
dat OVER SMAAK EN KLEUR niet te twisten valt
steeds uitdrukkelijk naar voren,vooral wanneer men
TUSSEN TWEE BUIEN,ofte twee partijen,tot
eensgezindheid moet komen.
Deze morgen bij het ontwaken voelde ik in mij de
MELANCHOLIE bij het aanschouwen van die niet
zo heldere ZONSOPGANG,waardoor er in mijn
geest HERINNERINGEN opkwamen die me echt
de RIMPELS deden fronsen.DE APPEL die ik
gisteravond nog at voor het slapengaan,is me
zwaar op de maag blijven liggen,en dat zal de
oorzaak wel zijn van mijn melancholische bui.
'k Ben daarom even naar buiten gegaan om in 'n
zacht BRIESJE mijn gedachten wat te verzetten,
't maakt direct een heel verschil.
IK DROOM raar of zelden,enfin toch niet bewust,
maar 't is weer SEPTEMBER,TIME TO REMEMBER,
geen droom maar realiteit,na een zomer die er
geen was,en waarbij ik iedere dag dacht amaai
WAT EEN WEER,zo'n kwakkelzomer die je echt
tot SLAPELOOSHEID dreef,en enkel de rust van
de MORGENSTILTE je even deed wegdoezelen in
een DROOMWERELD waar altijd de zon schijnt.
GA JE MEE naar zonniger oorden,IK WIL VRIJ ZIJN
in mijn keuze en komaf maken met die ONMACHT
om ELKE DAG die weergrillen te moeten ondergaan.
Ik ben daarin niet alleen,op de luchthaven lopen de
mensen KRIS-KRAS DOOR ELKAAR op weg naar
'n zonnig TOEVLUCHTSOORD ergens in de vreemde.
Waar NINJA VERTELT dat WANNEER JIJ HET WIL
duidelijkheid zal komen omtrent DE WAARHEID van
EEN SOMBERE DAG die begon met dat gevoel van
melancholie bij de zonsopgang.
Dat September,time to remenber,ons doet beseffen
dat we naar de HERFST toegaan,waarin ik dan in
mijn gedachten enkel JOUW NAAM meedraag.
Alterego
.
De titels van de gedichten voor September 2011
bondig aan elkaar gelinkt.
Nu het schooljaar voor de kinderen weer begonnen is,
krijgt hun SPEELSTRAAT opnieuw 't normale karakter
van verkeersdrukte met de HERFST IN AANTOCHT.
Waarbij EEN VRIEND de opmerking maakte dat
ALS HET AAN DE KAT LAG men die auto's wel
voorgoed mocht bannen.Maar ja,wanneer men bij de
overheid 'n besluit moet nemen komt het gezegde
dat OVER SMAAK EN KLEUR niet te twisten valt
steeds uitdrukkelijk naar voren,vooral wanneer men
TUSSEN TWEE BUIEN,ofte twee partijen,tot
eensgezindheid moet komen.
Deze morgen bij het ontwaken voelde ik in mij de
MELANCHOLIE bij het aanschouwen van die niet
zo heldere ZONSOPGANG,waardoor er in mijn
geest HERINNERINGEN opkwamen die me echt
de RIMPELS deden fronsen.DE APPEL die ik
gisteravond nog at voor het slapengaan,is me
zwaar op de maag blijven liggen,en dat zal de
oorzaak wel zijn van mijn melancholische bui.
'k Ben daarom even naar buiten gegaan om in 'n
zacht BRIESJE mijn gedachten wat te verzetten,
't maakt direct een heel verschil.
IK DROOM raar of zelden,enfin toch niet bewust,
maar 't is weer SEPTEMBER,TIME TO REMEMBER,
geen droom maar realiteit,na een zomer die er
geen was,en waarbij ik iedere dag dacht amaai
WAT EEN WEER,zo'n kwakkelzomer die je echt
tot SLAPELOOSHEID dreef,en enkel de rust van
de MORGENSTILTE je even deed wegdoezelen in
een DROOMWERELD waar altijd de zon schijnt.
GA JE MEE naar zonniger oorden,IK WIL VRIJ ZIJN
in mijn keuze en komaf maken met die ONMACHT
om ELKE DAG die weergrillen te moeten ondergaan.
Ik ben daarin niet alleen,op de luchthaven lopen de
mensen KRIS-KRAS DOOR ELKAAR op weg naar
'n zonnig TOEVLUCHTSOORD ergens in de vreemde.
Waar NINJA VERTELT dat WANNEER JIJ HET WIL
duidelijkheid zal komen omtrent DE WAARHEID van
EEN SOMBERE DAG die begon met dat gevoel van
melancholie bij de zonsopgang.
Dat September,time to remenber,ons doet beseffen
dat we naar de HERFST toegaan,waarin ik dan in
mijn gedachten enkel JOUW NAAM meedraag.
Alterego
.
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Zelfs was er geen zomerweer tijdens de vakantie,
hebben kinderen leuke momenten beleefd in hun
eigen SPEELSTRAAT...
Met de HERFST IN AANTOCHT gaan ze nu terug
naar school en hopen op nog veel zonnige speel-
dagen in september.
Een vriendin zei me onlangs :-"ALS HET AAN DE
KAT LAG zou ze Whiskas kopen", zoals de reklame
ons wil doen geloven,maar niets is minder zeker
want OVER SMAAK EN KLEUR valt er niet te twisten !
Daarstraks, TUSSEN TWEE BUIEN, keek ik met veel
MELANCHOLIE naar een prachtige ZONSOPGANG
die ineens veel HERRINERINGEN in mij opwekte...
Vannacht heb ik veel gedroomd... ineens belandde
ik in een soort sprookjestuin... een oude heks met
een lelijk grijnzend gezicht vol RIMPELS, bood mij
een APPEL aan...
Een beetje verder in 't bos, hoorde ik lieve woorden
maar zag niemand...een mannelijke stem fluisterde :
- "MIJN BRIESJE" waar ben je ? Ik kan je nergens
vinden zelfs ook niet als IK DROOM !
En plots werd ik wakker...met een zin in mijn hoofd...
SEPTEMBER, TIME TO REMEMBER...die woorden
doen me denken aan Harry Belafonte toen hij zong :
- " Try to remember the kind of September, when life
was slow and oh so mellow..." ik was toen zestien !
En nu, een halve eeuw later geniet ik nog evenveel
van zijn stem dankzij You Tube...
WAT EEN WEER,men weet soms niet meer in
welk seizoen we leven... onweer, wind en regen
brengen SLAPELOOSHEID met zich mee...maar
dan in de MORGENSTILTE glijdt men langzaam
in een soort DROOMWERELD om nog even te
genieten van de rust...
Gisteren kwam ik een vriendin tegen. Ik had haar lang
niet gezien en ze had zoveel te vertellen .-"GA JE MEE
een koffie drinken ?" vroeg ze mij met 'n trilling in haar
stem...Ik had weinig tijd maar ze had een luisterend oor
echt nodig dus...
-"IK WIL VRIJ ZIJN" maar kan niet beslissen, zei ze
vol verdriet. -" Ik voel een soort ONMACHT die mij
belet te kiezen ! ELKE DAG doe ik alles KRIS-KRAS
DOOR ELKAAR maar ik voel dat ik het niet lang
meer zal kunnen volhouden...
Waar zal ik een TOEVLUCHTSOORD vinden...?
Spijtig kon ik haar niet veel helpen...Hopelijk vindt zij
haar weg !
Roddels zijn vergif.. NINJA VERTELT dat we
niets blindelings moeten geloven.
Hij zegt ons ook : - "WANNEER JIJ HET WIL,
VERGEET en probeer te vergeven ..
Alleen de WAARHEID KAN ONS HELPEN !
Wijze woorden...
Zoals iedereen heb ik af en toe een SOMBERE DAG.
Maar zelfs in de HERFST, een seizoen vol nostalgie en
melancholie, ga ik in je armen schuilen, fluister JOUW
NAAM, en de zon schijnt weer in mijn hart als je mij
dan liefdevol toelacht ...
Bosrankje
hebben kinderen leuke momenten beleefd in hun
eigen SPEELSTRAAT...
Met de HERFST IN AANTOCHT gaan ze nu terug
naar school en hopen op nog veel zonnige speel-
dagen in september.
Een vriendin zei me onlangs :-"ALS HET AAN DE
KAT LAG zou ze Whiskas kopen", zoals de reklame
ons wil doen geloven,maar niets is minder zeker
want OVER SMAAK EN KLEUR valt er niet te twisten !
Daarstraks, TUSSEN TWEE BUIEN, keek ik met veel
MELANCHOLIE naar een prachtige ZONSOPGANG
die ineens veel HERRINERINGEN in mij opwekte...
Vannacht heb ik veel gedroomd... ineens belandde
ik in een soort sprookjestuin... een oude heks met
een lelijk grijnzend gezicht vol RIMPELS, bood mij
een APPEL aan...
Een beetje verder in 't bos, hoorde ik lieve woorden
maar zag niemand...een mannelijke stem fluisterde :
- "MIJN BRIESJE" waar ben je ? Ik kan je nergens
vinden zelfs ook niet als IK DROOM !
En plots werd ik wakker...met een zin in mijn hoofd...
SEPTEMBER, TIME TO REMEMBER...die woorden
doen me denken aan Harry Belafonte toen hij zong :
- " Try to remember the kind of September, when life
was slow and oh so mellow..." ik was toen zestien !
En nu, een halve eeuw later geniet ik nog evenveel
van zijn stem dankzij You Tube...
WAT EEN WEER,men weet soms niet meer in
welk seizoen we leven... onweer, wind en regen
brengen SLAPELOOSHEID met zich mee...maar
dan in de MORGENSTILTE glijdt men langzaam
in een soort DROOMWERELD om nog even te
genieten van de rust...
Gisteren kwam ik een vriendin tegen. Ik had haar lang
niet gezien en ze had zoveel te vertellen .-"GA JE MEE
een koffie drinken ?" vroeg ze mij met 'n trilling in haar
stem...Ik had weinig tijd maar ze had een luisterend oor
echt nodig dus...
-"IK WIL VRIJ ZIJN" maar kan niet beslissen, zei ze
vol verdriet. -" Ik voel een soort ONMACHT die mij
belet te kiezen ! ELKE DAG doe ik alles KRIS-KRAS
DOOR ELKAAR maar ik voel dat ik het niet lang
meer zal kunnen volhouden...
Waar zal ik een TOEVLUCHTSOORD vinden...?
Spijtig kon ik haar niet veel helpen...Hopelijk vindt zij
haar weg !
Roddels zijn vergif.. NINJA VERTELT dat we
niets blindelings moeten geloven.
Hij zegt ons ook : - "WANNEER JIJ HET WIL,
VERGEET en probeer te vergeven ..
Alleen de WAARHEID KAN ONS HELPEN !
Wijze woorden...
Zoals iedereen heb ik af en toe een SOMBERE DAG.
Maar zelfs in de HERFST, een seizoen vol nostalgie en
melancholie, ga ik in je armen schuilen, fluister JOUW
NAAM, en de zon schijnt weer in mijn hart als je mij
dan liefdevol toelacht ...
Bosrankje
Laatst gewijzigd door Bosrankje op 07 sep 2011, 10:05, 1 keer totaal gewijzigd.
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
_Nele_ - Lid geworden op: 06 feb 2007, 19:20
We hadden vroeger geen SPEELSTRAAT
nodig,ook met de HERFST IN AANTOCHT
kon ik me uitleven met EEN VRIEND
en heerlijk ravotten.
ALS HET AAN DE KAT LAG
mocht mijn hond niet buiten
SMAAK EN KLEUR verschilden
zeker TUSSEN TWEE BUREN
De MELANCHOLIE slaat dikwijls toe
vanaf ZONSOPGANG zijn
de HERINNERINGEN aan mijn jeugd
prachtig,zonder RIMPELS
We konden DE APPEL en de peer
vrij delen met velen
IK DROOM dikwijls
van SEPTEMBERTIME TO REMEMBER
Maar deze zomer,WAT EEN WEER
ik leed aan SLAPELOOSHEID
tot de MORGENSTILTE
zweefde ik in een DROOMWERELD
GA JE MEE naar de zee
IK WIL VRIJ ZIJN voor even
en genieten in mijn ONMACHT
van de bruisende baren.
ELKE DAG lijkt op elkaar
de uren,KRIS KRAS DOOR ELKAAR
ik zoek een TOEVLUCHTSOORD
en luister wat NINJA VERTELT
WANNEER JIJ 'T WIL
zal DE WAARHEID zegevieren
en op EEN SOMBERE DAG
in de HERFST fluister
ik JOUW NAAM.
NELE
nodig,ook met de HERFST IN AANTOCHT
kon ik me uitleven met EEN VRIEND
en heerlijk ravotten.
ALS HET AAN DE KAT LAG
mocht mijn hond niet buiten
SMAAK EN KLEUR verschilden
zeker TUSSEN TWEE BUREN
De MELANCHOLIE slaat dikwijls toe
vanaf ZONSOPGANG zijn
de HERINNERINGEN aan mijn jeugd
prachtig,zonder RIMPELS
We konden DE APPEL en de peer
vrij delen met velen
IK DROOM dikwijls
van SEPTEMBERTIME TO REMEMBER
Maar deze zomer,WAT EEN WEER
ik leed aan SLAPELOOSHEID
tot de MORGENSTILTE
zweefde ik in een DROOMWERELD
GA JE MEE naar de zee
IK WIL VRIJ ZIJN voor even
en genieten in mijn ONMACHT
van de bruisende baren.
ELKE DAG lijkt op elkaar
de uren,KRIS KRAS DOOR ELKAAR
ik zoek een TOEVLUCHTSOORD
en luister wat NINJA VERTELT
WANNEER JIJ 'T WIL
zal DE WAARHEID zegevieren
en op EEN SOMBERE DAG
in de HERFST fluister
ik JOUW NAAM.
NELE
-
ferry - Lid geworden op: 19 feb 2007, 14:59
- Locatie: brasschaat
Proficiat !!
Knap geschreven
Het leest allemaal als een trein
Inventief bedacht van alle vier
Toch zo'n verschillende benaderingen
Heel aangenaam om lezen
Opmerkelijk , of eigenlijk niet ,
dat er van iedere schrijver (schrijfster) een eigenheid in zit !
Bewonderend Fernanda
Een glimlach keert steeds naar u terug
-
eurocent1948 - Lid geworden op: 05 feb 2007, 01:15
- Locatie: Tollembeek
Korte inhoud van de volgende Aspe:
Het geheim van Ninja ontsluierd.
Kleuter Kobe dwaalt niet langer rond bij de kapel in de Speelstraat, zodra de herfst in aantocht is.
Een vriend van opa vindt het niet kunnen dat kleine Kobe verslaafd is aan elektrisch geladen spelletjes met zijn klasgenootje Martine Tanghe. Niet zo onschuldig, want het aantal volt stijgt wel eens tot onwaarschijnlijke waarden.
Als het aan de kat lag, waren die experimenten al lang stopgezet, maar ja, over smaak en kleur redetwist je niet, zo lang je tussen twee buien maar met een gezonde scheut melancholie kan genieten van het gejoel van de jeugd. Alleen de zonsopgang kan in serene stilte plaats vinden.
Herinneringen koestert Kobe nauwelijks, behalve aan de rimpels in de belegen appel die oma hem onder de slogan 'gezonde voeding' ooit door de strot duwde.
'Jij bent mijn briesje als ik terugdenk aan de lente van mijn leven', verzucht ze vaak. Ze beseft echter: op velerlei wijze is het ook voor haar september, time to remember.
' Wat een weer!' verstoort opa haar gemijmer.'De slapeloosheid kwelt me tot het gedaver van de morgenstilte (zo noemt hij het lawaai dat pendelaars maken wanneer ze 's ochtends naar het station tuffen) me wegrukt uit mijn droomwereld.'
'Ga je mee?' spoort zijn vrouw hem aan. ' Ik wil vrij zijn, maar een gevoel van onmacht weerhoudt me elke dag te gaan shoppen. Zo lang je spullen hier kris-kras door elkaar slingeren, blijf ik in mijn toevluchtsoord: hiernaast bij buurvrouw Ninja. Ninja vertelt dat wanneer jij 't wil, ze best eens met jou wil gaan stappen. De waarheid is echter dat ik ontdekt heb dat zij 60 jaar geleden op een sombere dag in de herfst van 1951 jouw naam gekerfd heeft in de oude eik bij de Mariakapel.'
Het geheim van Ninja ontsluierd.
Kleuter Kobe dwaalt niet langer rond bij de kapel in de Speelstraat, zodra de herfst in aantocht is.
Een vriend van opa vindt het niet kunnen dat kleine Kobe verslaafd is aan elektrisch geladen spelletjes met zijn klasgenootje Martine Tanghe. Niet zo onschuldig, want het aantal volt stijgt wel eens tot onwaarschijnlijke waarden.
Als het aan de kat lag, waren die experimenten al lang stopgezet, maar ja, over smaak en kleur redetwist je niet, zo lang je tussen twee buien maar met een gezonde scheut melancholie kan genieten van het gejoel van de jeugd. Alleen de zonsopgang kan in serene stilte plaats vinden.
Herinneringen koestert Kobe nauwelijks, behalve aan de rimpels in de belegen appel die oma hem onder de slogan 'gezonde voeding' ooit door de strot duwde.
'Jij bent mijn briesje als ik terugdenk aan de lente van mijn leven', verzucht ze vaak. Ze beseft echter: op velerlei wijze is het ook voor haar september, time to remember.
' Wat een weer!' verstoort opa haar gemijmer.'De slapeloosheid kwelt me tot het gedaver van de morgenstilte (zo noemt hij het lawaai dat pendelaars maken wanneer ze 's ochtends naar het station tuffen) me wegrukt uit mijn droomwereld.'
'Ga je mee?' spoort zijn vrouw hem aan. ' Ik wil vrij zijn, maar een gevoel van onmacht weerhoudt me elke dag te gaan shoppen. Zo lang je spullen hier kris-kras door elkaar slingeren, blijf ik in mijn toevluchtsoord: hiernaast bij buurvrouw Ninja. Ninja vertelt dat wanneer jij 't wil, ze best eens met jou wil gaan stappen. De waarheid is echter dat ik ontdekt heb dat zij 60 jaar geleden op een sombere dag in de herfst van 1951 jouw naam gekerfd heeft in de oude eik bij de Mariakapel.'
Frankie (zie ook blog onder deze naam)
-
ferry - Lid geworden op: 19 feb 2007, 14:59
- Locatie: brasschaat
ferry schreef:
Proficiat !!
Knap geschreven
Het leest allemaal als een trein
Inventief bedacht van alle 5
Toch zo'n verschillende benaderingen
Heel aangenaam om lezen
Opmerkelijk , of eigenlijk niet ,
dat er van iedere schrijver (schrijfster) een eigenheid in zit !
Bewonderend Fernanda
Een glimlach keert steeds naar u terug
-
ferry - Lid geworden op: 19 feb 2007, 14:59
- Locatie: brasschaat
[/quote]ferry schreef:
Proficiat !!
Knap geschreven
Het leest allemaal als een trein
Inventief bedacht van alle 6
Toch zo'n verschillende benaderingen
Heel aangenaam om lezen
Opmerkelijk , of eigenlijk niet ,
dat er van iedere schrijver (schrijfster) een eigenheid in zit !
Bewonderend Fernanda
Een glimlach keert steeds naar u terug
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Poëzie van de dag
Programma voor de maand Oktober 2011
01-10-2011 Uvi met De schaduw van de schrijver
02 " " " " " Bomi met Tijdloos
03 " " " " " Xje met Overleven
04 " " " " " Elisa met Nog even
05 " " " " " Omi met Ritsel,ritsel
06 " " " " " Ferry met Dans
07 " " " " " Frankie met Najaarszon
08 " " " " " Frido met Als de kerkdeur open staat
09 " " " " " Give met Herfstraam
10 " " " " " Herman met Dag lief
11 " " " " " Hilde met Woorden
12 " " " " " Janina met Moederschap
13 " " " " " Jadi met Herfstgevoel
14 " " " " " Jure met Voor de ontspoorden
15 " " " " " Michelly met Nachtzwart
16 " " " " " Morgenstern met Wie ben je?
17 " " " " " Nele met Stil verdriet
18 " " " " " Nienka met Nooit opgeven
19 " " " " " NinjaVincent met Afscheid van mijn hondje
20 " " " " " Norman met Jij
21 " " " " " Ria met Zingen
22 " " " " " Robbe met Het distelvinkje
23 " " " " " Schrijfster met Gesloten deur
24 " " " " " Sunset met De nachten met jou
25 " " " " " Tinneke met Verloren paradijs
26 " " " " " Uvi met Hotel der herinneringen
27 " " " " " Alterego met Herfstbladvalmijmeringen
28 " " " " " Bosrankje met Aan een onbekende baby
29 " " " " " Bomi met Leven
30 " " " " " Claire met Nog niet
31 " " " " " Elisa met Tot eens
Groetjes,
Borsankje en Alterego
Programma voor de maand Oktober 2011
01-10-2011 Uvi met De schaduw van de schrijver
02 " " " " " Bomi met Tijdloos
03 " " " " " Xje met Overleven
04 " " " " " Elisa met Nog even
05 " " " " " Omi met Ritsel,ritsel
06 " " " " " Ferry met Dans
07 " " " " " Frankie met Najaarszon
08 " " " " " Frido met Als de kerkdeur open staat
09 " " " " " Give met Herfstraam
10 " " " " " Herman met Dag lief
11 " " " " " Hilde met Woorden
12 " " " " " Janina met Moederschap
13 " " " " " Jadi met Herfstgevoel
14 " " " " " Jure met Voor de ontspoorden
15 " " " " " Michelly met Nachtzwart
16 " " " " " Morgenstern met Wie ben je?
17 " " " " " Nele met Stil verdriet
18 " " " " " Nienka met Nooit opgeven
19 " " " " " NinjaVincent met Afscheid van mijn hondje
20 " " " " " Norman met Jij
21 " " " " " Ria met Zingen
22 " " " " " Robbe met Het distelvinkje
23 " " " " " Schrijfster met Gesloten deur
24 " " " " " Sunset met De nachten met jou
25 " " " " " Tinneke met Verloren paradijs
26 " " " " " Uvi met Hotel der herinneringen
27 " " " " " Alterego met Herfstbladvalmijmeringen
28 " " " " " Bosrankje met Aan een onbekende baby
29 " " " " " Bomi met Leven
30 " " " " " Claire met Nog niet
31 " " " " " Elisa met Tot eens
Groetjes,
Borsankje en Alterego
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Poëzie van de dag
De titels van de gedichten voor Oktober 2011
bondig aan elkaar gelinkt.
In DE SCHADUW VAN DE SCHRIJVER heb ik
zo 't gevoel om TIJDLOOS te zijn,en alles en
iedereen te kunnen OVERLEVEN.Dat gevoel wil
ik vasthouden,ik denk dan NOG EVEN...nog even,
want zodra ik het loslaat is het RITSEL,RITSEL weg
in een DANS met de NAJAARSZON.
En ALS DE KERKDEUR OPEN STAAT kun je
er zo naar binnen,de najaarszon komt er met
haar gouden stralen langs via 'n HERFSTRAAM,
alsof ze zeggen wil DAG LIEF,maar dan zonder
WOORDEN,als een groet voor het MOEDERSCHAP
van O.L.Vrouw Onbevlekt Ontvangenis.
De najaarszon doet ons deugd,al is er in Oktober
toch dat HERFSTGEVOEL,onze gedachten gaan
dan ook naar die zovele thuislozen,de Sans Papiers.
VOOR DE ONTSPOORDEN,maar dat is niet de juiste
benaming.Voor die duizenden ontheemdem,is het
toekomstperspectief dikwijls nog donkerder dan het
meest duistere NACHTZWART.
WIE BEN JE,die vraag wordt hen zoveel keer gesteld,
bezorgt hen zo'n schrijnend STIL VERDRIET,omdat het
antwoord beslissend kan zijn omtrent hun toekomst,en
toch kunnen en willen ze het NOOIT OPGEVEN.
Met het AFSCHEID VAN MIJN HONDJE heb ik het
echt moeilijk,want weet JIJ wel dat die ooit model stond
voor het label van His Masters Voice.Dus kun je al
wel denken dat wij niet meer van de jongsten zijn,
en we niet meer zo mooi kunnen ZINGEN zoals
HET DISTELVINKJE dat doet.
Toen ik nog enigzins kon zingen stond ik nergens
voor een GESLOTEN DEUR.Dat was de tijd van
DE NACHTEN MET JOU toen ik me waarempel in
het VERLOREN PARADIJS waande in het
HOTEL DER HERINNERINGEN.
Nu zit ik hier in dit najaar diep verzonken in
HERFSTBLADVALMIJMERINGEN,omdat de natuur
ondanks die najaarszon toch zijn gewone gangetje gaat.
Het leven staat echt niet stil en ook
AAN EEN ONBEKENDE BABY gun ik dit LEVEN,
al weet ik NOG NIET of de wereld nog lang leefbaar
zal blijven.
Ik stop hier nu met schrijven,en zeg TOT EENS.
Alterego
De titels van de gedichten voor Oktober 2011
bondig aan elkaar gelinkt.
In DE SCHADUW VAN DE SCHRIJVER heb ik
zo 't gevoel om TIJDLOOS te zijn,en alles en
iedereen te kunnen OVERLEVEN.Dat gevoel wil
ik vasthouden,ik denk dan NOG EVEN...nog even,
want zodra ik het loslaat is het RITSEL,RITSEL weg
in een DANS met de NAJAARSZON.
En ALS DE KERKDEUR OPEN STAAT kun je
er zo naar binnen,de najaarszon komt er met
haar gouden stralen langs via 'n HERFSTRAAM,
alsof ze zeggen wil DAG LIEF,maar dan zonder
WOORDEN,als een groet voor het MOEDERSCHAP
van O.L.Vrouw Onbevlekt Ontvangenis.
De najaarszon doet ons deugd,al is er in Oktober
toch dat HERFSTGEVOEL,onze gedachten gaan
dan ook naar die zovele thuislozen,de Sans Papiers.
VOOR DE ONTSPOORDEN,maar dat is niet de juiste
benaming.Voor die duizenden ontheemdem,is het
toekomstperspectief dikwijls nog donkerder dan het
meest duistere NACHTZWART.
WIE BEN JE,die vraag wordt hen zoveel keer gesteld,
bezorgt hen zo'n schrijnend STIL VERDRIET,omdat het
antwoord beslissend kan zijn omtrent hun toekomst,en
toch kunnen en willen ze het NOOIT OPGEVEN.
Met het AFSCHEID VAN MIJN HONDJE heb ik het
echt moeilijk,want weet JIJ wel dat die ooit model stond
voor het label van His Masters Voice.Dus kun je al
wel denken dat wij niet meer van de jongsten zijn,
en we niet meer zo mooi kunnen ZINGEN zoals
HET DISTELVINKJE dat doet.
Toen ik nog enigzins kon zingen stond ik nergens
voor een GESLOTEN DEUR.Dat was de tijd van
DE NACHTEN MET JOU toen ik me waarempel in
het VERLOREN PARADIJS waande in het
HOTEL DER HERINNERINGEN.
Nu zit ik hier in dit najaar diep verzonken in
HERFSTBLADVALMIJMERINGEN,omdat de natuur
ondanks die najaarszon toch zijn gewone gangetje gaat.
Het leven staat echt niet stil en ook
AAN EEN ONBEKENDE BABY gun ik dit LEVEN,
al weet ik NOG NIET of de wereld nog lang leefbaar
zal blijven.
Ik stop hier nu met schrijven,en zeg TOT EENS.
Alterego
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
IN DE SCHADUW VAN DE SCHRIJVER, lijkt alles TIJDLOOS ...
Ik hoop toch nog een tijdje te OVERLEVEN, NOG EVEN maar,
om van 't leven en de natuur te kunnen genieten...
RITSEL, RITSEL ...zingen de bladjes en ik kijk naar hun wilde
DANS onder de NAJAARSZON... ze vliegen verder en verder en,
ALS DE KERKDEUR OPEN STAAT, stormen ze binnen...
Toen ik aan mijn HERFSTRAAM stond te dromen, hoorde ik
ineens " DAG LIEF ! " en die WOORDEN deden mij denken aan
mijn MOEDERSCHAP...
En nu, zoveel jaren later, probeer ik dat HERFSTGEVOEL terug
te vinden...het maakt me zo melancholisch !
Niet zo lang geleden, las ik een prachtig gedicht " VOOR DE
ONTSPOORDEN" die in het nachtelijke NACHTZWART rond
doolden... WIE BEN JE ? waar ben je ? riepen ze al te moede tegen
elkaar...Hun STIL VERDRIET was zo tastbaar maar ze bleven zoeken
en wilden NOOIT OPGEVEN !
Gisteren, nam ik AFSCHEID VAN MIJN HONDJE ! Gelukkig was
JIJ bij mij zoals gewoonlijk om me te steunen en te troosten...
Weer een moeilijk moment in mijn leven...
Toen we thuis kwamen hoorden we ZINGEN ...ik herkende de stem
van HET DISTELVINKJE maar zelfs zijn prachtig gezang kon mij
niet opvrolijken... ik miste mijn vriendje zo !
Achter onze GESLOTEN DEUR, voelen wij ons altijd zo gelukkig,
zo geborgen.
Zonder DE NACHTEN MET JOU zou "ons eilandje" lijken op een
VERLOREN PARADIJS...een soort HOTEL DER HERINNERINGEN...
Jouw HERFSTBLADVALMIJMERING deed me denken AAN EEN
ONBEKENDE BABY die zonder moeder moest leren LEVEN...
Straks wist ik NOG NIET hoe mijn verhaaltje zou eindigen...TOT
EENS ik plots besefte dat ik gewoon moest stoppen te zoeken
en gewoon een punt erachter moest zetten... wat ik nu doe !
Lieve groetjes aan iedereen die hier komt lezen en... ik hoop dat
vele van jullie hun eigen versie zullen komen plaatsen. Tot nu toe
zijn we met zes maar ik ben zeker dat iedereen het aankan !
Bosrankje
Ik hoop toch nog een tijdje te OVERLEVEN, NOG EVEN maar,
om van 't leven en de natuur te kunnen genieten...
RITSEL, RITSEL ...zingen de bladjes en ik kijk naar hun wilde
DANS onder de NAJAARSZON... ze vliegen verder en verder en,
ALS DE KERKDEUR OPEN STAAT, stormen ze binnen...
Toen ik aan mijn HERFSTRAAM stond te dromen, hoorde ik
ineens " DAG LIEF ! " en die WOORDEN deden mij denken aan
mijn MOEDERSCHAP...
En nu, zoveel jaren later, probeer ik dat HERFSTGEVOEL terug
te vinden...het maakt me zo melancholisch !
Niet zo lang geleden, las ik een prachtig gedicht " VOOR DE
ONTSPOORDEN" die in het nachtelijke NACHTZWART rond
doolden... WIE BEN JE ? waar ben je ? riepen ze al te moede tegen
elkaar...Hun STIL VERDRIET was zo tastbaar maar ze bleven zoeken
en wilden NOOIT OPGEVEN !
Gisteren, nam ik AFSCHEID VAN MIJN HONDJE ! Gelukkig was
JIJ bij mij zoals gewoonlijk om me te steunen en te troosten...
Weer een moeilijk moment in mijn leven...
Toen we thuis kwamen hoorden we ZINGEN ...ik herkende de stem
van HET DISTELVINKJE maar zelfs zijn prachtig gezang kon mij
niet opvrolijken... ik miste mijn vriendje zo !
Achter onze GESLOTEN DEUR, voelen wij ons altijd zo gelukkig,
zo geborgen.
Zonder DE NACHTEN MET JOU zou "ons eilandje" lijken op een
VERLOREN PARADIJS...een soort HOTEL DER HERINNERINGEN...
Jouw HERFSTBLADVALMIJMERING deed me denken AAN EEN
ONBEKENDE BABY die zonder moeder moest leren LEVEN...
Straks wist ik NOG NIET hoe mijn verhaaltje zou eindigen...TOT
EENS ik plots besefte dat ik gewoon moest stoppen te zoeken
en gewoon een punt erachter moest zetten... wat ik nu doe !
Lieve groetjes aan iedereen die hier komt lezen en... ik hoop dat
vele van jullie hun eigen versie zullen komen plaatsen. Tot nu toe
zijn we met zes maar ik ben zeker dat iedereen het aankan !
Bosrankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
eurocent1948 - Lid geworden op: 05 feb 2007, 01:15
- Locatie: Tollembeek
Kuifje in de woudkathedraal.
Telkens Hergé herdacht wordt, bezorgt de schaduw van de schrijver/tekenaar een tijdloos moment van bovennatuurlijke kosmische ervaring aan het handvol aanwezigen. De dood overleven is immers alleen mogelijk door nog vlug wat meesterwerken uit je muze te nijpen.
Ritsel,ritsel doet het ene afgeprinte blad na het andere. Een ware dans van oeverloze inspiratie, ondanks hitte en najaarszon.
Als de kerkdeur open staat, werpt een binnengelopen verdwaalde eenzame auteur een blik door het glas in lood herfstraam.
' Dag lief', hoort hij ineens een zachte stem. Maar deze woorden zijn niet tot hem gericht. Wel tot een kleine pasgeborene, op de arm van een door het moederschap gezegende dame, die bedeesd achteraan in de kathedraal een gebed prevelt.
'Zo'n herfstgevoel doet me ook hogere krachten aanroepen', spreekt de man haar aan.
'Voor de ontspoorden bid je nooit genoeg' antwoordt ze. 'Moge mijn kind gespaard blijven van een leven vol nachtzwart.'
'Wie ben je?' vervolgt ze, de auteur strak aankijkend.
'Ik heette vroeger Kuifje', antwoordt die, 'stil verdriet kwelt me, omdat ik nooit de roem van mijn geestelijke vader zal evenaren'
'Nooit opgeven!' probeert het moedertje hem te troosten.
'Allemaal goed en wel, maar het afscheid van mijn hondje, dat kan jij echt niet inschatten hoe zwaar me dat viel!'
'Bobbie! ' zucht ze.
'Gelukkig geniet ik van het zingen, je moet weten, het distelvinkje dat nu naast mijn pc in een kooitje zit, montert me enorm op.'
De gesloten deur van de sacristie herinnert de vrouw aan haar jeugd, die ze vaak doorbracht, opgesloten in haar kamertje.
' De nachten met jou vergeet ik nooit', fluistert ze de man toe, in wie ze hoe langer hoe meer Kuifje herkent. 'Nu ben ik vrij, maar mijn jeugd blijft het verloren paradijs.'
Zijn gsm rinkelt.
'Jansen en Jansens,' zucht hij, 'vanuit het hotel der herinneringen. Ze hebben last van herfstbladvalmijmeringen.'
De baby huilt.
'Proficiat, papa Kuifje!' roept Jansen (s?) aan de andere kant.
'Niet die van mij!' weert Kuifje de gelukwens af.
'Aan een onbekende baby wensen wij graag een lang zorgenloos leven toe.', klinkt het vanwege Jansen (s).
'Is Haddock nog niet binnengevaren?' vraagt Kuifje hun.
'Al jaren niet meer gezien, sinds hij met Zonnebloem naar Libië vertrokken is. 'Tot eens' waren zijn laatste woorden', vertelt Jansen(s).
'Dat zullen dan wel zijn allerlaatste woorden geweest zijn', zucht het moedertje.
Alle bommen en granaten ten spijt.
Telkens Hergé herdacht wordt, bezorgt de schaduw van de schrijver/tekenaar een tijdloos moment van bovennatuurlijke kosmische ervaring aan het handvol aanwezigen. De dood overleven is immers alleen mogelijk door nog vlug wat meesterwerken uit je muze te nijpen.
Ritsel,ritsel doet het ene afgeprinte blad na het andere. Een ware dans van oeverloze inspiratie, ondanks hitte en najaarszon.
Als de kerkdeur open staat, werpt een binnengelopen verdwaalde eenzame auteur een blik door het glas in lood herfstraam.
' Dag lief', hoort hij ineens een zachte stem. Maar deze woorden zijn niet tot hem gericht. Wel tot een kleine pasgeborene, op de arm van een door het moederschap gezegende dame, die bedeesd achteraan in de kathedraal een gebed prevelt.
'Zo'n herfstgevoel doet me ook hogere krachten aanroepen', spreekt de man haar aan.
'Voor de ontspoorden bid je nooit genoeg' antwoordt ze. 'Moge mijn kind gespaard blijven van een leven vol nachtzwart.'
'Wie ben je?' vervolgt ze, de auteur strak aankijkend.
'Ik heette vroeger Kuifje', antwoordt die, 'stil verdriet kwelt me, omdat ik nooit de roem van mijn geestelijke vader zal evenaren'
'Nooit opgeven!' probeert het moedertje hem te troosten.
'Allemaal goed en wel, maar het afscheid van mijn hondje, dat kan jij echt niet inschatten hoe zwaar me dat viel!'
'Bobbie! ' zucht ze.
'Gelukkig geniet ik van het zingen, je moet weten, het distelvinkje dat nu naast mijn pc in een kooitje zit, montert me enorm op.'
De gesloten deur van de sacristie herinnert de vrouw aan haar jeugd, die ze vaak doorbracht, opgesloten in haar kamertje.
' De nachten met jou vergeet ik nooit', fluistert ze de man toe, in wie ze hoe langer hoe meer Kuifje herkent. 'Nu ben ik vrij, maar mijn jeugd blijft het verloren paradijs.'
Zijn gsm rinkelt.
'Jansen en Jansens,' zucht hij, 'vanuit het hotel der herinneringen. Ze hebben last van herfstbladvalmijmeringen.'
De baby huilt.
'Proficiat, papa Kuifje!' roept Jansen (s?) aan de andere kant.
'Niet die van mij!' weert Kuifje de gelukwens af.
'Aan een onbekende baby wensen wij graag een lang zorgenloos leven toe.', klinkt het vanwege Jansen (s).
'Is Haddock nog niet binnengevaren?' vraagt Kuifje hun.
'Al jaren niet meer gezien, sinds hij met Zonnebloem naar Libië vertrokken is. 'Tot eens' waren zijn laatste woorden', vertelt Jansen(s).
'Dat zullen dan wel zijn allerlaatste woorden geweest zijn', zucht het moedertje.
Alle bommen en granaten ten spijt.
Frankie (zie ook blog onder deze naam)
-
_Nele_ - Lid geworden op: 06 feb 2007, 19:20
In de schaduw van de schrijver
kan ik tijdloos overleven
nog even genieten
ritsel,ritsel,de bladeren doen hun dans
in de late najaarszon
als de kerkdeur open staat
en het herfstraam kleurt
dan zeg ik dag lief
waar ga je heen?Neem geen afscheid
maar fluister lieve woorden
het moederschap gaf
me soms een herfstgevoel
mijn jeugd ontglipte mij
toch maakten kinderen me blij
voor de ontspoorden
is altijd de nacht zwart
vraagt zich af,wie ben je
in stil verdriet,waarom leef ik?
maar ik zal nooit opgeven
na het afscheid van mijn hondje
blijft het voor altijd in mijn
hart verder leven
en eindelijk kwam jij
je deed me zingen
als een distelvinkje
mijn hart had geen gesloten deur
en droomde van de nachten met jou
in het verloren paradijs
en het hotel der herinneringen
blijft de herfstbladvalmijmering
en brengt me van de wijs
ook aan een onbekende baby
is het leven gegund
vol liefde en geborgenheid
soms nog niet geheel bereikt
tot eens het geluk komt in tederheid
Nele
kan ik tijdloos overleven
nog even genieten
ritsel,ritsel,de bladeren doen hun dans
in de late najaarszon
als de kerkdeur open staat
en het herfstraam kleurt
dan zeg ik dag lief
waar ga je heen?Neem geen afscheid
maar fluister lieve woorden
het moederschap gaf
me soms een herfstgevoel
mijn jeugd ontglipte mij
toch maakten kinderen me blij
voor de ontspoorden
is altijd de nacht zwart
vraagt zich af,wie ben je
in stil verdriet,waarom leef ik?
maar ik zal nooit opgeven
na het afscheid van mijn hondje
blijft het voor altijd in mijn
hart verder leven
en eindelijk kwam jij
je deed me zingen
als een distelvinkje
mijn hart had geen gesloten deur
en droomde van de nachten met jou
in het verloren paradijs
en het hotel der herinneringen
blijft de herfstbladvalmijmering
en brengt me van de wijs
ook aan een onbekende baby
is het leven gegund
vol liefde en geborgenheid
soms nog niet geheel bereikt
tot eens het geluk komt in tederheid
Nele