Gedachten en gevoelens.
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
-
Haar huis.
Met het stijgen der jaren werd de belangstelling groter
om uit te kijken naar de voor en nadelen van een serviceflat.
Met de uitnodiging van een bouwfirma in de hand stond ze de
bijgevoegde folder met foto’s te bekijken.
Verbaasd zag ze dat de nieuwbouw gelegen was in de buurt
waar ze was geboren en opgegroeid. Dat kon ze niet laten
voorbijgaan, daar wou ze het fijne van weten.
Met veel égards werden de belangstellenden ontvangen, een
lange uitleg, een drankje en daarna een rondleiding door
verschillende flats. Op één van de achterliggende flats met
uitzicht op de nog aan te leggen tuin kreeg ze de schok van
haar leven.
Eén groot gapend gat in de achterliggende rij huizen toonde
aan de overkant haar ouderlijk huis. Dat is mijn huis, was
het enige wat ze zeggen kon. De verkoper legde uit dat die
huizen afgebroken waren om er nog een aantal flats te bouwen
met de tuin als verbinding. Hij had haar uitlating gehoord en
speelde er op in door te zeggen dat het misschien voor haar
een stimulans was een flat te kopen.
Ze liet de man in zijn wijsheid.
Na de rondleiding is ze haar huis eens van dichtbij gaan
bekijken. Ongelooflijk vond ze het, alles was nog zoals zij het
zich herinnerde. Drie trapjes op naar de voordeur nog altijd in
dezelfde kleur geschilderd, met het smalle raampje in het midden.
Haar moeder deed meestal eerst het raampje open als de bel ging.
Bekenden klopten gewoon en zeiden hun naam De gordijnen
leken nog precies hetzelfde, dat kon natuurlijk niet, zal haar
verbeelding wel geweest zijn.
Het kleine raam boven, aan de voorzijde, behoorde bij haar
kamertje. Ze kon met haar ogen dicht de indeling ervan in
gedachten zien. Haar bed tegen de zijmuur, bloemetjesbehang,
een muurkast met groengrijs gordijn. De kast was een meter
diep wat de ideale plaats geweest was om te spelen. Leggers
begonnen van aan ’t plafond en stopten halfweg, hoog genoeg
om als kinderen onderdoor te lopen. Gordijn opzij en ze hadden
een gezellig speelhoekje.
Tegen de andere muur stond een zwart tafeltje in eik, het
bovenblad was een beetje doorgezakt in het midden. Haar vader
had altijd plagend verteld dat het haar schuld was, van haar en
haar moeder. Haar moeder was op dat tafeltje bevallen bij haar
geboorte voor de gelegenheid geplaatst op de
ouderlijke slaapkamer. Moeder had een zware bevalling
gehad de ‘ wijsvrouw ‘ had haar gezegd aan twee zijden
de tafel te omklemmen tijdens de geboorte.
Dokters bij een bevalling waren hoogst zeldzaam, de vroedvrouw
kwam negen dagen, dirigeerde de bevalling en de zorg voor de
baby. Het was een ongetrouwde dame, nadien werd er haar
dikwijls op gewezen dat juffrouw Bollen haar op de wereld geholpen
had. Het was een vrouw met aanzien in elk huis hadden ze
wel eens ooit een geboorte geregeld.
Lang vergeten gedachten die toen weer naar boven kwamen.
Op die drie trapjes hadden ze gestaan in hun vrijtijd, dikwijls
had moeder geroepen dat het tijd was om binnen te komen.
Haar liefste moest dan lopend naar de andere kant van de stad
om de laatste tram te halen.
Een diepe zucht, waar was de tijd?
Bomi.
-
-
Haar huis.
Met het stijgen der jaren werd de belangstelling groter
om uit te kijken naar de voor en nadelen van een serviceflat.
Met de uitnodiging van een bouwfirma in de hand stond ze de
bijgevoegde folder met foto’s te bekijken.
Verbaasd zag ze dat de nieuwbouw gelegen was in de buurt
waar ze was geboren en opgegroeid. Dat kon ze niet laten
voorbijgaan, daar wou ze het fijne van weten.
Met veel égards werden de belangstellenden ontvangen, een
lange uitleg, een drankje en daarna een rondleiding door
verschillende flats. Op één van de achterliggende flats met
uitzicht op de nog aan te leggen tuin kreeg ze de schok van
haar leven.
Eén groot gapend gat in de achterliggende rij huizen toonde
aan de overkant haar ouderlijk huis. Dat is mijn huis, was
het enige wat ze zeggen kon. De verkoper legde uit dat die
huizen afgebroken waren om er nog een aantal flats te bouwen
met de tuin als verbinding. Hij had haar uitlating gehoord en
speelde er op in door te zeggen dat het misschien voor haar
een stimulans was een flat te kopen.
Ze liet de man in zijn wijsheid.
Na de rondleiding is ze haar huis eens van dichtbij gaan
bekijken. Ongelooflijk vond ze het, alles was nog zoals zij het
zich herinnerde. Drie trapjes op naar de voordeur nog altijd in
dezelfde kleur geschilderd, met het smalle raampje in het midden.
Haar moeder deed meestal eerst het raampje open als de bel ging.
Bekenden klopten gewoon en zeiden hun naam De gordijnen
leken nog precies hetzelfde, dat kon natuurlijk niet, zal haar
verbeelding wel geweest zijn.
Het kleine raam boven, aan de voorzijde, behoorde bij haar
kamertje. Ze kon met haar ogen dicht de indeling ervan in
gedachten zien. Haar bed tegen de zijmuur, bloemetjesbehang,
een muurkast met groengrijs gordijn. De kast was een meter
diep wat de ideale plaats geweest was om te spelen. Leggers
begonnen van aan ’t plafond en stopten halfweg, hoog genoeg
om als kinderen onderdoor te lopen. Gordijn opzij en ze hadden
een gezellig speelhoekje.
Tegen de andere muur stond een zwart tafeltje in eik, het
bovenblad was een beetje doorgezakt in het midden. Haar vader
had altijd plagend verteld dat het haar schuld was, van haar en
haar moeder. Haar moeder was op dat tafeltje bevallen bij haar
geboorte voor de gelegenheid geplaatst op de
ouderlijke slaapkamer. Moeder had een zware bevalling
gehad de ‘ wijsvrouw ‘ had haar gezegd aan twee zijden
de tafel te omklemmen tijdens de geboorte.
Dokters bij een bevalling waren hoogst zeldzaam, de vroedvrouw
kwam negen dagen, dirigeerde de bevalling en de zorg voor de
baby. Het was een ongetrouwde dame, nadien werd er haar
dikwijls op gewezen dat juffrouw Bollen haar op de wereld geholpen
had. Het was een vrouw met aanzien in elk huis hadden ze
wel eens ooit een geboorte geregeld.
Lang vergeten gedachten die toen weer naar boven kwamen.
Op die drie trapjes hadden ze gestaan in hun vrijtijd, dikwijls
had moeder geroepen dat het tijd was om binnen te komen.
Haar liefste moest dan lopend naar de andere kant van de stad
om de laatste tram te halen.
Een diepe zucht, waar was de tijd?
Bomi.
Laatst gewijzigd door Bomi op 23 nov 2010, 18:52, 1 keer totaal gewijzigd.
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Bomi,
ik hoop dat het weer wat beter gaat met de knie(en).
Ook ik kreeg weer een paar spuiten in linkerknie.
Naaiwerk, kan jij dat nog?
Mijn ogen laten dat "s avonds niet meer toe en tijdens de dag
heb ik daar eigenlijk geen tijd voor.
Mooi verhaal over "haar" huis.
groetjes en hou je sterk,
ria
ik hoop dat het weer wat beter gaat met de knie(en).
Ook ik kreeg weer een paar spuiten in linkerknie.
Naaiwerk, kan jij dat nog?
Mijn ogen laten dat "s avonds niet meer toe en tijdens de dag
heb ik daar eigenlijk geen tijd voor.
Mooi verhaal over "haar" huis.
groetjes en hou je sterk,
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Bomike,
Haar huis,
heel graag gelezen,
kleurrijk verteld
ik zag elk detail
Mijn geboortehuis is ooit moeten verdwijnen
voor de ring rond Kortrijk.
Ik heb nog altijd spijt dat ik er niet meer ben langsgeweest!
Het stond daar een gehele tijd met een plakbrief, verboden toegang,
mijn oudste broer gewaagde het toch er binnen te gaan.
lieve groetjes,
gustilpe
Haar huis,
heel graag gelezen,
kleurrijk verteld
ik zag elk detail
Mijn geboortehuis is ooit moeten verdwijnen
voor de ring rond Kortrijk.
Ik heb nog altijd spijt dat ik er niet meer ben langsgeweest!
Het stond daar een gehele tijd met een plakbrief, verboden toegang,
mijn oudste broer gewaagde het toch er binnen te gaan.
lieve groetjes,
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Antwoordje voor Ria,
Die spuiten in de knie tussen de twee delen van het gewricht in
ken ik ook Ria, heb ik vroeger verschillende keren gehad.
Momenteel is het kraakbeen versleten en helpen zelfs die
spuiten niet meer. Gevolg pijn bij alles wat je doet.
Naaien gaat met moeite, heb maandag 2 tafellakens van 3.2m
omgezoomd, eerst spelden en daarna stikken. Vingers stijf en
pijnlijk van de reuma. Vandaag 12 servetten geknipt, al
sukkelend gemeten kan moeilijk spelden opnemen.
Denk dat het de laatste keer geweest is.
Vraagje voor Gustilpe,
Gustilpe je hebt ooit eens geschreven dat je dat brede scherm had
wel dat heb ik nu ook en kan het met geen mogelijkheid verwijderen.
Ik zie mijn laatste stukje over 'het huis' in lange uitgerokken zinnen
wou het verwijderen maar weet echt niet hoe dat moet. Misschien zie
ik iets over het hoofd.
-
Antwoordje voor Ria,
Die spuiten in de knie tussen de twee delen van het gewricht in
ken ik ook Ria, heb ik vroeger verschillende keren gehad.
Momenteel is het kraakbeen versleten en helpen zelfs die
spuiten niet meer. Gevolg pijn bij alles wat je doet.
Naaien gaat met moeite, heb maandag 2 tafellakens van 3.2m
omgezoomd, eerst spelden en daarna stikken. Vingers stijf en
pijnlijk van de reuma. Vandaag 12 servetten geknipt, al
sukkelend gemeten kan moeilijk spelden opnemen.
Denk dat het de laatste keer geweest is.
Vraagje voor Gustilpe,
Gustilpe je hebt ooit eens geschreven dat je dat brede scherm had
wel dat heb ik nu ook en kan het met geen mogelijkheid verwijderen.
Ik zie mijn laatste stukje over 'het huis' in lange uitgerokken zinnen
wou het verwijderen maar weet echt niet hoe dat moet. Misschien zie
ik iets over het hoofd.
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Bomike,
ik zag het, ook ik moest met de pijltjes van linsk naar rechts gaan om jouw stukje te kunnen lezen.
Dat geberut als er iemand op die bladzijde een grote foto of prent geplaatst heeft zonder te verkleinen. Sommigen wilden grotere foto's kunnen plaatsen, seniorennet heeft daar op gerageerd en dat is het gevolg.
Wat ik toen deed, was alle
geschreven lijnen korter maken
zoals ik hier nu met de voorgaande zin gedaan heb.
Het is de enige oplossing denk ik maar het vraagt een hoop werk!
Ik zie dat het handwerk ook nog bezig is, je hebt veel moed!
nog een rustige avond met lieve groeten,
gustilpe
ik zag het, ook ik moest met de pijltjes van linsk naar rechts gaan om jouw stukje te kunnen lezen.
Dat geberut als er iemand op die bladzijde een grote foto of prent geplaatst heeft zonder te verkleinen. Sommigen wilden grotere foto's kunnen plaatsen, seniorennet heeft daar op gerageerd en dat is het gevolg.
Wat ik toen deed, was alle
geschreven lijnen korter maken
zoals ik hier nu met de voorgaande zin gedaan heb.
Het is de enige oplossing denk ik maar het vraagt een hoop werk!
Ik zie dat het handwerk ook nog bezig is, je hebt veel moed!
nog een rustige avond met lieve groeten,
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
-
Kaarslicht.
Gezellig flikkert, danst
het vlammetje van een kaars,
spiegelt zich charmant
in ’t tafelglas en straalt,
bewondert zijn silhouet
dat glanst in het bestek,
lijkt wel een ster uit het ballet
geprezen in het vertrek.
Stijlvol, elegant geheel
tovert warme lichtjes
wentelend over en weer,
vormt schaduwen, helle stipjes,
belicht de hele kamer
tot in de kleinste hoek,
vergeet dat het een paar uur later
uitgeblust heengaan moet.
Bomi
( 2010 )
sfeer.
-
-
Kaarslicht.
Gezellig flikkert, danst
het vlammetje van een kaars,
spiegelt zich charmant
in ’t tafelglas en straalt,
bewondert zijn silhouet
dat glanst in het bestek,
lijkt wel een ster uit het ballet
geprezen in het vertrek.
Stijlvol, elegant geheel
tovert warme lichtjes
wentelend over en weer,
vormt schaduwen, helle stipjes,
belicht de hele kamer
tot in de kleinste hoek,
vergeet dat het een paar uur later
uitgeblust heengaan moet.
Bomi
( 2010 )
sfeer.
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
