Clair-obscur

[uvi]

Het is zee-weer.


Zo'n ochtend dat wolken en water
elkaar aanraken.
Zou de kust van kussen komen?

Hier in het hinterland,
wieken een paar meeuwen
over de groene golven.

Hier moeten
ze de lippen zoeken
van lucht en aarde.

Ik hoor de wind.
De adem van de zee.

Uvi

[Johana-Maria]

Ben komen genieten van
de zee
het licht , de lucht
de wind....

van het mysterieuse....
van je talent uvi

"Ik hoor de wind
de adem van de zee"

Prachtig

Een fijne week toegewenst uvi,
johanamaria

[Gast]

weet niet of ik gelegen kom...

stoor ik niet
toch niet ziek

een voorbijganger gaat soms echt wel best voorbij...

Daarom
SALAAM
groeten in vrede en vriendschap uvi
tobias

[uvi]

Misschien is het wel omdat ik me te weinig met mensen omring.
Het zou kunnen dat ik daarom 'schoonheid' verlang rondom mij. In mij.

'Schoonheid' die ik te weinig voel bij mensen.
Buiten mij te weinig zie. En hoor. En lees.

Daarom misschien hou ik zo van stilte.

Wit en minder blauw.

Zopas luisterde ik naar Alaska. De laatste van gisterenavond op Radio 1.
Samen met 'Het beste moet nog komen', 'Titaantjes ... moet het verdwijnen, vermoed ik.
Managers investeren niet in gevoel. Maar in poen.

Vanmorgen tussen de wolken en de wind dus geluisterd naar Arne.

Samen met zijn lief en een vriend van Arne, volgde zijn zus Eva
de laatste tocht van Arne. Verleden jaar in september door Normandië.
In december vertrok hij. Voor altijd drieëntwintig.

Hij doet me denken aan de jongen die hier een beetje verder
van de kraan naar de hemel sprong.


Een studente maakte een radiodocumentaire
van hun reis achter Arne aan. Met zijn dagboek als gids.

Begin mei, volgde Eva haar broer naar het hiernamaals.

Hoe moet deze dag nu verder?
Voor hun ouders. Zonder kinderen.


Sterke mensen zullen nooit begrijpen hoe zwakken zich voelen.



Uvi



PS.
Aan hen die mij schreven. Hier of elders.
Ik antwoord nog wel.
Nu even niet.

[uvi]

Bleu et blue


in jouw geschreven woord
zal ik ooit sterven

een naam
achteloos achtergelaten

in de stilte
van papier

tussen het wit
zal je me zoeken

maar enkel in het blauw
kan ik bestaan

zoals een avondzon
zal ook mijn beeld

ooit in jouw ogen
ondergaan


Uvi

[Gast]

Gegroet uvi,

zoals een avondzon
zal ook mijn beeld

ooit in jouw ogen
ondergaan

Een prachtige verwoording,
na de avondzon
komt de maan, de sterren,
altijd ergens een lichtje
als een mooie herinnering.

Een warme groet
een lieve lach
een fijne dag.

[Johana-Maria]

De kern van alle dingen
is stil en eindeloos.
Alleen de dingen zingen;
Ons lied is kort en broos.

En donker zingt mijn bloed,
van heimwee zwaar doorwogen.
Ik zeil langs regenbogen
Gods stilte tegemoet.

F.TIMMERMANS

Op zoek naar schoonheid en stilte.....
Uvi ik denk dat ik het kan begrijpen....

Johanamaria

[Bosrankje]

Uvi,

Blij je terug te zien op het Forum,
waar je hoort zoals wij allemaal...

Schoonheid is relatief en aanwezig
overal rondom ons.... in de natuur,
in de mensen en vooral in onszelf !

Jouw schoonheid is jouw waarheid.
Dus, ieder zijne......

Het leven is ook de andere kant van
schoonheid......

Om de stilte te "horen" moet men eerst
lawaai aanvaarden......... en dan, alleen
dan, mag men en kan men genieten van
de stilte.......
Buiten ons en in ons.

Wie, beter dan "le petit prince" kan ons
helpen te begrijpen ? Soms als ik twijfel,
lees ik enkele bladzijden.........en ik ben
zeker niet de enige die het doet !

Als ik te spiritueel bezig ben of te veel in
mijn "droomwereld" zegt Alter :" wil je
een "Petit Prince ?" en hij gaat de koekjes-
doos halen

Ik heb veel nagedacht de laatste dagen.....

Er is van alles gebeurd op 't Forum, veel
veranderingen, discussies, misverstanden,
mensen die hun topic gesloten hebben
tijdelijk of niet......verlof periode, enz........

En ik dacht........ wij willen vrede in de
wereld en kijk hoe het soms moeilijk is
om in een kleine kring virtuele of reëele
vrienden, familie, school, werk enz......
overeen te komen.

Harmonie, vrede,vriendschap, liefde,
kunst, vrolijkheid, eerlijkheid, tolerantie,
zijn voor mij heel belangrijke begrippen.
Altijd geweest. 'k Ben zo grootgebracht,
zo heb ik altijd geleefd en ik zal trachten
tot aan mijn dood zo te blijven denken en
altijd mezelf zijn.....

Nog dit, Uvi, ik ken Arne en zijn familie niet
maar ik ben wel geinteresseerd door zijn
verhaal. Waar kan ik iets erover lezen ?

En nu, je laatste zin :

Sterke mensen zullen nooit begrijpen hoe
zwakken zich voelen.......

Maar zullen zwakke mensen ooit begrijpen
hoe sterken zich voelen ?

Prettige nacht, Uvi..........

[uvi]

Dag Bosrankje, Yelo-Yoeppi, J-M en andere lezers,


Raar.
Maar ik krijg geen verwittiging meer als er een bericht komt
op m'n topic.

Vandaar dat ik er al eens overzie.

Mag ik jullie nu enkel maar groeten.
Ook Tobias. En wie vergeet ik nog?


Omdat jullie recht hebben op meer tijd van mij.
In een antwoord.


Verdriet verhindert het schrijven.
Dat merk ik (ook) elders hier.
Momenteel vlot het wel bij mij.

Maar jullie weten dat ik m'n pen dop in mijn ziel.
Een potje gevoel.
En als dat boordevol zorgen zit, tja dan lukt het niet.
Juister, dan wil ik het niet.


Tristesse.
Tja, dat is het sjieke leed van een schrijver.
Die kan dat op z'n zolderkamer. Genieten van verdriet.

Ik kan dat niet.
Tot later.

Uvi

[ferry]

uvi : ik krijg ook bijna geen melding meer van een bericht ,
slechts af en toe , hoe zou dat komen ?????

achter de wolken schijnt de zon , ook al zie je ze niet
en altijd wordt het weer eb en vloed . Laat je maar drijven ... Fernanda

[uvi]

Un petit bleu


Het is een ochtend.
Met behoedzaam blauw
en weifelende wolken.

Koelte doorweekt de stilte.
In m'n tuin slaapt
onschuldig nog de dauw.

En de nerven van 'n vrouwenmantel
verzamelen voorzichtig
verloren tranen van de nacht.

In mijn chaise longue
wacht ik, buitensporig lang,
op het krieken van de dag.


Uvi

[Bosrankje]

,

Uvi,

Wat een mooi gedicht
om de dag te beginnen.....

Je spreekt van de vrouwenmantel,
mijn lievelingsplant....

Dat heb ik,
een tijdje geleden geschreven :

Als we dan een poosje stil verpozen,
dicht.... heel dicht bij de alchemilla
( de meest ondoorgrondelijke en
mysterieuze plant van de schepping,
beter bekend als Vrouwenmantel)
mogen we even horen bij de
magisch fascinerende wereld
van de dauwdruppels, die
als heldere parels zweven op die
bijzonder sierlijk gracieuze bla'ren
bekleed met fragiel dunne haartjes....

Het is wonderlijk te observeren
hoe lang nadat de dauw, door warmte
en zon is verdampt, de zuivere waterparels
blijven glinsteren op de zachtheid van de
fijnbesneden gekartelde bladeren.......

Ondertussen, heb ik ook kennis gemaakt,
met Rutger Kopland (het uur van de wolf)
en met E.E.Schmitt (een interview bij
braambos). Na alles wat ik over die twee
schrijvers gehoord had hier, en mijn nieuws-
gierigheid na zo'n eerste contact, ben ik dan
naar de bib geweest en heb enkele gedichten-
bundels van Kopland gevonden en ook drie
boeken van Schmitt....... en nu nog tijd maken
om die te lezen want ik ben echt benieuwd.....

Nog een prettige dag, en geniet van je, ligstoel

Groetjes van ons beiden

[uvi]

Wachttijd


Ik tel haar stappen
in de tijd.
Nog niet aangekomen
in de realiteit van m'n oren.

Straks hoor ik het klikklakken
van haar hielen.
Biddende zielen
onderweg naar zaligheid.

In de wachttijd
ligt een vagevuur verlangen.
Gemis gluurt door
de hemelpoort.



Uvi

[uvi]

Nu ik begin te lezen,
merk ik het prevelen van m'n lippen.
Als de schaduw van een stem.

Ze lopen m'n ogen achterna.
Alsof ze wachten op een echo.
Nolens hoor ik in mijn handen.

Hoe hij geduldig gedachten in woorden knelt.
Ze tekent op een vel. Een wit veld.
En mijn vingers wandelen onder zijn lover.

In m'n valiesje verzamel ik
de dromen van zijn blauw.
Vang verlangen. Als verlegen vlinders.


Uvi

[Johana-Maria]

Uvi
gewoon prachtig
ik geniet er van!

Ik kan het niet altijd volgen ,
maar hoeft dat???
Schoonheid overstijgt toch het gewoon begrip?

Het mysterieuse, het "buiten - het- gewone "
trekt me aan,
kan me bekoren en verleiden,
zó is het altijd geweest.

Tot dan
johanamaria