voor kinderen van 6-66plus
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Yorkske en Neske ik vind het fijn dat jullie kwamen lezen.
Het is nu een tijd van feesten voor de jongste generatie die zogezegd
zijn eerste min of meer bewuste stapjes zet in onze volwassen (en- of... onvolwassen) wereld.
Natuurlijk beleven ze op zo een dag iets bijzonders...
Prins of prinsesje voor één dag, het middelpunt van ieders belangstelling.
Ik wens alle papa's, mama's, opa's en oma's die dit met hun kinderen en kleinkinderen kunnen delen alle geluk toe.
Geniet ervan!
Janina
Het is nu een tijd van feesten voor de jongste generatie die zogezegd
zijn eerste min of meer bewuste stapjes zet in onze volwassen (en- of... onvolwassen) wereld.
Natuurlijk beleven ze op zo een dag iets bijzonders...
Prins of prinsesje voor één dag, het middelpunt van ieders belangstelling.
Ik wens alle papa's, mama's, opa's en oma's die dit met hun kinderen en kleinkinderen kunnen delen alle geluk toe.
Geniet ervan!
Janina
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve Janina,
Wat heb ik (wij) genoten van je verhaal (ik zou zelfs fabel
willen zeggen) over het musje en de haan !
Ik (wij) lees je heel graag, dat weet je, en als je over dieren
vertelt begint mijn hart sneller te kloppen en ik word terug
het meisje die met dieren wou spreken... (spijtig genoeg heb
ik ondertussen geen toverstok gevonden en ik ben geen
Sint Franciscus
)In jouw vertellingen vind men een mengeling van fantaisie,
humor en tederheid...ik kan zo meeleven tot op het einde...
Ik wil nog eraan toevoegen dat ik nooit genoeg krijg van je
prachtige tekeningen !
Bedankt, Janina en lieve warme lentegroetjes van ons beiden
Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Lieve Rankje, ik weet ook wel dat je geen heilige Franciscus bent!
Dat kan ook niet want dant heette je Francisca of Francesca of...
Ach, het doet er niet toe. Ik vind jouw respons altijd weer zo bemoedigend.
Ja, Robbe, die overbelichte meikever...
Als ik goed zie was hij van plan weg te vliegen
ofwel was hij net zijn vliesvleugeltjes dicht aan het plooien...
Twee jaar geleden belandde hier ook eentje in mijn tuintje,
hij of zij was duidelijk op dooltocht.
Dat je hier nog een meikever te zien krijgt is een buitenkansje.
We hebben die hij of zij opgevangen en uitgezet hier even verder in het natuurgebied
hopend dat er meer kansen waren om te overleven dan in onze nette tuintjes.
Robbe, jij brengt me weer terug naar dat sprookje van Godfried Bomans.
"Anita Dobbelmans", het opstandig meikevermeisje van goede komaf dat na veel
gekrakeel met haar ouders toch weer in het hetzelfde kringetje belandde.
Hoe graag ik het hier ook wil plaatsen want ik vind het nog altijd actueel en
ik kan me mateloos erin verliezen, ik mag niet, er zijn rechten op!
Ik heb hier op mijn nachttafel een "Prismaboekje" van lang geleden met zijn sprookjes.
Niet alles vind ik mooi maar die "Anita" blijft toch één van mijn vele favorietjes.
Lieve Yna, nu ben ik écht te laat met mijn wensen voor jou.
Alleszins wens ik jou gelukkige dagen met de kinderen en kleinkinderen
en als het kan, dag in, dag uit...
Yorkske, een schattige baby beschilderd met mamakusjes!
Origineel!
**********************
Ik kan wat ik nu wil plaatsen spreiden over drie of nog meer dagen maar ik doe het niet.
Het wordt dus een hele karwei om te blijven lezen...
Rankje en Alter, een leeskluifje voor jou en voor allen die het lezen willen.
**********************
Kikkerdroom
Een puberende kikker in een boerensloot
verveelde zich omzeggens dood.
Al dat geplons en nachtgekwaak
leken hem praatjes voor de vaak.
In zijn kleine kikkerbrein
groeide al lang een plan.
Waaraan dacht hij dan?
’t Was beslist, hij ging iets wagen
al moest hij ’t aan de ooievaars vragen.
Overmoedig wipte hij tien keer door het gras
en wist meteen al niet meer waar hij was.
“Woef! Woef! Waf! Waf!
Hij schrok enorm van dat geblaf.
“Hé, gladde groenerd, waar gaat de reis naartoe?”
Gromde de hond Baloe.
“I…i…ikke…” stamelkwaakte de kikker,
“ik zoek een put”. Het bonsde in zijn tikker.
Baloe, altijd behulpzaan, ook dienstvaardig
en zijn graaftalenten waardig
begon eraan…hij groef, hijgde en groef.
“Voilà, een put, die is voor jou;
gebruik die nu maar gauw.
Asjemenou!!!
Is die niet naar jouw zin?”
De kikker pruilde; “Sorry, nee, er zit geen water in.”
Baloe keek boos, snapte er niets meer van.
“Duizend katten en konijnen! Wat wil jij dan?
Wacht tot het regent,” gromde hij,“heb geduld
dan is die put meteen gevuld,
dom schepsel,” gromde hij
en liep mokkend terug naar zijn boerderij.
Het kikkertje, een beetje ontsteld,
flik-flakte verder door het groen…
Wie stonden hem daar aan te gapen?
Ach, ja, die kende hij wel,
de kudde wollen schapen.
Ze mekkerden in koor:
“Bèèè, bèèè, eng dier,
wie ben jij en wat doe jij hier?”
De kikker dacht: “Ik moet duidelijker zijn
of ze zetten me voor schut
en kordaat kwam het eruit…
“Ik zoek een waterput!”
“Bèèè, kom maar mééé
Wij hebben er twééé.”
Samen huppelden ze weg,
drumden rond twee verroeste vaten.
Het oudste blaatte:
“Pas op hééé, ze zijn diep
met water in zoals je ziet.”
“Ik had het kunnen weten ,” dacht hij,
“schapen denken nooit ècht na,
wat kan je van zo’n kuddedier verwachten…
Verstand op nul en blaatgelul.
Ontgoocheld zei hij: ”Laat maar,
dat is niet wat ik hebben wil,
ik denk dat ik hier mijn tijd verspil.”
Kwakeloos en een beetje down
verdween hij tussen het gras.
Hij wist nog minder waar hij was…
Plots stond voor hem een reus van een dier.
Het trappelde, het brieste, hield de kikker in zijn vizier.
“Helaba, en wie ben jij,
wat zoek jij in mijn private wei?”
Kikkertjes geduld raakte stilaan op.
Hij dacht: “Nu wordt het staart of kop.”
Schoorpotend gaf hij zijn droom toen prijs,
vertelde over een prinses en water bij een paleis.
“Haha!” hinnikte de zwarte reus
“dan ben je eindelijk en heus
bij mij op ’t juiste adres.
Ik ben wel niet van hier,
ik ben een edele Arabier
en mijn prinses woont een eindje verderop,
ik ga je voor in mijn beroemde galop!
Daar speelde ze met haar goudgele bal,
het prinsesje uit zijn dromen.
Zijn hartje klopte in zijn keel,
bonkebonk, bonkebonk,
nog even wachten en dan zal…
hij hoopte maar dat de moed
hem niet in zijn pootjes zonk…
Ze had de kikker al zien komen
en riep meteen met hoge stem:
“Al haal jij mijn bal uit een put of uit zee,
tegen kikkers zeg ik beslist altijd nee
en die kus die van jou een prins moet maken
komt uit een stom verhaal;
daar heb ik niets mee te maken”.
Ze nam haar bal, dribbelde ter plaatse
en heel koket sloeg ze haar tennisbal over het net
want prinses Mirabella
gruwde van kikkers en salmonella.
Ontgoocheld, gekwetst, met ingehouden sprongen
keerde hij slootwaarts…
Kleiner dan klein
en door nood gedwongen.
Toen hoorde hij het opgewonden gekwaak aan zijn sloot.
Hij dacht bij zichzelf: “Ik was een heuse idioot!”
En nooit, nee nooit waren kikkermeisjes
zo verleidelijk geweest
als bij zijn thuiskomst.
’t Werd een beestig goed feest!!!!
J. S.
Janina
Brrr, warme groetjes op een koude meiavond.
Dat kan ook niet want dant heette je Francisca of Francesca of...
Ach, het doet er niet toe. Ik vind jouw respons altijd weer zo bemoedigend.
Ja, Robbe, die overbelichte meikever...
Als ik goed zie was hij van plan weg te vliegen
ofwel was hij net zijn vliesvleugeltjes dicht aan het plooien...
Twee jaar geleden belandde hier ook eentje in mijn tuintje,
hij of zij was duidelijk op dooltocht.
Dat je hier nog een meikever te zien krijgt is een buitenkansje.
We hebben die hij of zij opgevangen en uitgezet hier even verder in het natuurgebied
hopend dat er meer kansen waren om te overleven dan in onze nette tuintjes.
Robbe, jij brengt me weer terug naar dat sprookje van Godfried Bomans.
"Anita Dobbelmans", het opstandig meikevermeisje van goede komaf dat na veel
gekrakeel met haar ouders toch weer in het hetzelfde kringetje belandde.
Hoe graag ik het hier ook wil plaatsen want ik vind het nog altijd actueel en
ik kan me mateloos erin verliezen, ik mag niet, er zijn rechten op!
Ik heb hier op mijn nachttafel een "Prismaboekje" van lang geleden met zijn sprookjes.
Niet alles vind ik mooi maar die "Anita" blijft toch één van mijn vele favorietjes.
Lieve Yna, nu ben ik écht te laat met mijn wensen voor jou.
Alleszins wens ik jou gelukkige dagen met de kinderen en kleinkinderen
en als het kan, dag in, dag uit...
Yorkske, een schattige baby beschilderd met mamakusjes!
Origineel!
**********************
Ik kan wat ik nu wil plaatsen spreiden over drie of nog meer dagen maar ik doe het niet.
Het wordt dus een hele karwei om te blijven lezen...
Rankje en Alter, een leeskluifje voor jou en voor allen die het lezen willen.
**********************
Kikkerdroom
Een puberende kikker in een boerensloot
verveelde zich omzeggens dood.
Al dat geplons en nachtgekwaak
leken hem praatjes voor de vaak.
In zijn kleine kikkerbrein
groeide al lang een plan.
Waaraan dacht hij dan?
’t Was beslist, hij ging iets wagen
al moest hij ’t aan de ooievaars vragen.
Overmoedig wipte hij tien keer door het gras
en wist meteen al niet meer waar hij was.
“Woef! Woef! Waf! Waf!
Hij schrok enorm van dat geblaf.
“Hé, gladde groenerd, waar gaat de reis naartoe?”
Gromde de hond Baloe.
“I…i…ikke…” stamelkwaakte de kikker,
“ik zoek een put”. Het bonsde in zijn tikker.
Baloe, altijd behulpzaan, ook dienstvaardig
en zijn graaftalenten waardig
begon eraan…hij groef, hijgde en groef.
“Voilà, een put, die is voor jou;
gebruik die nu maar gauw.
Asjemenou!!!
Is die niet naar jouw zin?”
De kikker pruilde; “Sorry, nee, er zit geen water in.”
Baloe keek boos, snapte er niets meer van.
“Duizend katten en konijnen! Wat wil jij dan?
Wacht tot het regent,” gromde hij,“heb geduld
dan is die put meteen gevuld,
dom schepsel,” gromde hij
en liep mokkend terug naar zijn boerderij.
Het kikkertje, een beetje ontsteld,
flik-flakte verder door het groen…
Wie stonden hem daar aan te gapen?
Ach, ja, die kende hij wel,
de kudde wollen schapen.
Ze mekkerden in koor:
“Bèèè, bèèè, eng dier,
wie ben jij en wat doe jij hier?”
De kikker dacht: “Ik moet duidelijker zijn
of ze zetten me voor schut
en kordaat kwam het eruit…
“Ik zoek een waterput!”
“Bèèè, kom maar mééé
Wij hebben er twééé.”
Samen huppelden ze weg,
drumden rond twee verroeste vaten.
Het oudste blaatte:
“Pas op hééé, ze zijn diep
met water in zoals je ziet.”
“Ik had het kunnen weten ,” dacht hij,
“schapen denken nooit ècht na,
wat kan je van zo’n kuddedier verwachten…
Verstand op nul en blaatgelul.
Ontgoocheld zei hij: ”Laat maar,
dat is niet wat ik hebben wil,
ik denk dat ik hier mijn tijd verspil.”
Kwakeloos en een beetje down
verdween hij tussen het gras.
Hij wist nog minder waar hij was…
Plots stond voor hem een reus van een dier.
Het trappelde, het brieste, hield de kikker in zijn vizier.
“Helaba, en wie ben jij,
wat zoek jij in mijn private wei?”
Kikkertjes geduld raakte stilaan op.
Hij dacht: “Nu wordt het staart of kop.”
Schoorpotend gaf hij zijn droom toen prijs,
vertelde over een prinses en water bij een paleis.
“Haha!” hinnikte de zwarte reus
“dan ben je eindelijk en heus
bij mij op ’t juiste adres.
Ik ben wel niet van hier,
ik ben een edele Arabier
en mijn prinses woont een eindje verderop,
ik ga je voor in mijn beroemde galop!
Daar speelde ze met haar goudgele bal,
het prinsesje uit zijn dromen.
Zijn hartje klopte in zijn keel,
bonkebonk, bonkebonk,
nog even wachten en dan zal…
hij hoopte maar dat de moed
hem niet in zijn pootjes zonk…
Ze had de kikker al zien komen
en riep meteen met hoge stem:
“Al haal jij mijn bal uit een put of uit zee,
tegen kikkers zeg ik beslist altijd nee
en die kus die van jou een prins moet maken
komt uit een stom verhaal;
daar heb ik niets mee te maken”.
Ze nam haar bal, dribbelde ter plaatse
en heel koket sloeg ze haar tennisbal over het net
want prinses Mirabella
gruwde van kikkers en salmonella.
Ontgoocheld, gekwetst, met ingehouden sprongen
keerde hij slootwaarts…
Kleiner dan klein
en door nood gedwongen.
Toen hoorde hij het opgewonden gekwaak aan zijn sloot.
Hij dacht bij zichzelf: “Ik was een heuse idioot!”
En nooit, nee nooit waren kikkermeisjes
zo verleidelijk geweest
als bij zijn thuiskomst.
’t Werd een beestig goed feest!!!!
J. S.
Janina
Brrr, warme groetjes op een koude meiavond.
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Janina,
Je gedicht 'Oma's afhaalrestaurantje' staat op 15 Mei
bij Poëzie van de dag en in het Prentenkabinet.
Vriendelijke groetjes van ons beiden,
Rankje en Alter
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Janina de la Fontaine,
mijn kikker is wat minder luidruchtig op dit ogenblik
hij heeft enkele dagen op regen geroepen
hij kreeg zijn zin...
gewoon prachtig !
(ik bedoel je fabel, net als het overige trouwens, niet de stilte van de kikker in mijn vijver, alhoewel...)
mvg
Robbe
mijn kikker is wat minder luidruchtig op dit ogenblik
hij heeft enkele dagen op regen geroepen
hij kreeg zijn zin...
gewoon prachtig !
(ik bedoel je fabel, net als het overige trouwens, niet de stilte van de kikker in mijn vijver, alhoewel...)
mvg
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Rankje, fijn dat je oma's afhaalrestaurantje verkoos.
Intussen is dat restaurantje toe aan een nieuw menuutje.
Ovenschotels met punten..."Weigt Watchers"...
Soms denk ik toch dat ik er te oud voor word! HaHa!!!!
Robbe, jouw kikker heeft vast de hemel te diep bewogen.
Ik zie maar één voordeel aan die sombere meidagen.
Het spinnenrag van de winter met daarin de stofjes zie ik niet
glanzen in de nog lage maar heldere meizon.
Tijd genoeg dan om mezellf te verliezen in andere dingen en spinsels.
Neske, het ontroert me dat je het de moeite waard vindt om die
kikkerdroom aan je kleinkinderen ooit voor te lezen!
Ja, Yorkske,zo gaan we stilaan zonder échte lente naar een zomer
die misschien ook geen échte zomer zijn zal. En dan?
Het is wat het is en wat het wordt, weten we niet...
Lieve Yna, we schrijven over wat ons beroert.
**********************
Mijn inspiratie is even weg.
Geen nood!
Wie wil, kan meegenieten en volgens mij past het perfect in mijn topic.
Wel even verder naar beneden scrollen...
en dan gaat de sprookjeswerels open....
http://www.npr.org/blogs/krulwich/2013/ ... onsweeping
Groetjes,
Janina
Intussen is dat restaurantje toe aan een nieuw menuutje.
Ovenschotels met punten..."Weigt Watchers"...
Soms denk ik toch dat ik er te oud voor word! HaHa!!!!
Robbe, jouw kikker heeft vast de hemel te diep bewogen.
Ik zie maar één voordeel aan die sombere meidagen.
Het spinnenrag van de winter met daarin de stofjes zie ik niet
glanzen in de nog lage maar heldere meizon.
Tijd genoeg dan om mezellf te verliezen in andere dingen en spinsels.
Neske, het ontroert me dat je het de moeite waard vindt om die
kikkerdroom aan je kleinkinderen ooit voor te lezen!
Ja, Yorkske,zo gaan we stilaan zonder échte lente naar een zomer
die misschien ook geen échte zomer zijn zal. En dan?
Het is wat het is en wat het wordt, weten we niet...
Lieve Yna, we schrijven over wat ons beroert.
**********************
Mijn inspiratie is even weg.
Geen nood!
Wie wil, kan meegenieten en volgens mij past het perfect in mijn topic.
Wel even verder naar beneden scrollen...
en dan gaat de sprookjeswerels open....
http://www.npr.org/blogs/krulwich/2013/ ... onsweeping
Groetjes,
Janina
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve Janina,
Toen je dit prachtig stukje zuivere poëzie vrijdag
plaatste, had ik geen tijd om je iets te schrijven
(door ons druk weekend met het Vormsel van Alix)
Ik heb het ook onmiddellijk in mijn stekje op Facebook
gezet want, even klikken en dan gaat de sprookjes-
wereld open (schreef je) De muziek is ook pakkend
en terwijl ik aan het kijken was (ik zou beter zeggen
'beleven') dacht ik aan 'de kleine prins' ...
Je hebt mij (ons) mooie momenten geschonken !
Bedankt Janina en nog een fijne dag.
Lieve groetjes van Alter en Rankje
Ps. Je 'Kikkerdroom' was weer magistraal verwoord,
zoals al je fabels !
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
YNA - Lid geworden op: 24 mar 2009, 20:34
- Locatie: Vl. Brabant
Janina,
Fijn om alles eens door te nemen. Geniet er van.
De crisis blijft maar duren
schulden stapelen zich op als muren
hoe moeten de mensen het overleven
als men goed nadenkt begint men te beven
ligt het aan ons, of aan diegenen die besturen
Kinderen worden uitgebuit door hun baas
ze hebben niets zeggenschap, helaas
daarbij zijn nog veel werken ongezond
het kind werd niet gevraagd wat het er van vond
ze denken in hun eigen, wat zijn de westerlingen nog dwaas.
Oorlogen blijven maar duren
huizen worden vernietigd als oude schuren
zo kan het toch niet verder gaan
zoveel schade, alles naar de maan
velen leven in ruzie met hun buren.
Het zonnetje blijft zich verschuilen
de mensen worden triestig, ze zouden gaan huilen
het klimaat wordt steeds slechter
de milieuvoorspellingen worden steeds echter.
de mensen graven hun eigen kuilen. (zo wordt toch gezegd)
Nog een fijne avond
liefs Yna
Fijn om alles eens door te nemen. Geniet er van.
De crisis blijft maar duren
schulden stapelen zich op als muren
hoe moeten de mensen het overleven
als men goed nadenkt begint men te beven
ligt het aan ons, of aan diegenen die besturen
Kinderen worden uitgebuit door hun baas
ze hebben niets zeggenschap, helaas
daarbij zijn nog veel werken ongezond
het kind werd niet gevraagd wat het er van vond
ze denken in hun eigen, wat zijn de westerlingen nog dwaas.
Oorlogen blijven maar duren
huizen worden vernietigd als oude schuren
zo kan het toch niet verder gaan
zoveel schade, alles naar de maan
velen leven in ruzie met hun buren.
Het zonnetje blijft zich verschuilen
de mensen worden triestig, ze zouden gaan huilen
het klimaat wordt steeds slechter
de milieuvoorspellingen worden steeds echter.
de mensen graven hun eigen kuilen. (zo wordt toch gezegd)
Nog een fijne avond
liefs Yna
Wees blij en geniet.
