voor kinderen van 6-66plus
-
elisa20 - Lid geworden op: 01 nov 2008, 18:10
- Locatie: Prov. Antwerpen
Dag Janina,
Je fantasie en schrijfkunst boeien mij zeer , je
fabels , dierengedichten , ook
Krentenboompje - oma's restaurant enzovoorts -
De mooie liederen van Miel Cools
heb ik graag gelezen
Als mijn kleinkinderen nog klein zouden zijn,
zou ik hen voorlezen uit je vrolijke fabel-schat :
van de mus en de torenhaan, ook de kikkerdroom ,
Sara de slak , en van de de fruitvliegjes...
Lieve juni groetjes,
elisa
Je fantasie en schrijfkunst boeien mij zeer , je
fabels , dierengedichten , ook
Krentenboompje - oma's restaurant enzovoorts -
De mooie liederen van Miel Cools
heb ik graag gelezen
Als mijn kleinkinderen nog klein zouden zijn,
zou ik hen voorlezen uit je vrolijke fabel-schat :
van de mus en de torenhaan, ook de kikkerdroom ,
Sara de slak , en van de de fruitvliegjes...
Lieve juni groetjes,
elisa
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Lieve Rankje,
Al heb ik momenteel geen naakte slakjesplaag in mijn minituintje,
de huisjeslakjes tieren er welig. Waarom? Doodsimpele uitleg volgens mij.
Ik hoor hier geen lijstergezang meer!
Elisa, ik ben altijd weer blij als je even langkomt.
Ik heb tot nu toe nog een kleinkind dat mijn verhaaltjes fantastich
vindt voor zolang het nog duren zal. Misschien ook wel omdat ze zelf
verhaaltjes schrijft...
Robbe, Ik geloof mijn ogen niet!
Jouw groetjes vanuit de Zwarte Beek zijn blauw met rose en wit!
Mis ik iets?
Yna, wie visjes in een vijvertje houdt, mag de reiger verwachten!
Eten en gegeten worden...
*****************
Als mijn eigen inspiratie op een laag pitje sluimert, wil ik iets meedelen
uit een dichtbundel van een dichter die ik bewonder, vandaar...

Er komen zomerdagen...
Janina
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve Janina,
Nog even vlug de prachtige nympheas van Monet
in jouw mooi stekje komen plaatsen voor dat we
naar een feestje vertrekken.
Volgende keer zal ik meer tijd voor jou nemen
want ik had nog iets moois gevonden bij Google,
maar vind het nu niet direct. Dus...tot weldra en
liefs van Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Gast

Ochtendstemming - Peer Gynt - Edvard Grieg
Dag Janina,
Als jouw topic het resultaat is van Cleopa's inzet en geduld,
begin ik hoe langer hoe meer bewondering voor hem te krijgen.
Waarmee ik zeker geen afbreuk wil doen aan jouw inspiratie en creativiteit.
Dat is jouw verdienste.
Maar het feit dat je dit alles hier met anderen kan delen,
daarvoor steek ik een pluim op zijn hoed
Ik zou graag nog zoveel van hem geleerd hebben!
De tekst op bovenstaande creatie vond ik hier in jouw topic.
Aangezien ik niet kan tekenen zoals jij, plaats ik die op een foto.
groetjes,
cunina
-
neske - Lid geworden op: 01 aug 2007, 19:48
- Locatie: Vlaams Brabant

Dag Janina
Karla vind ik ècht schitterend!!
ik ben weinig op de pc geweest de laatste tijd genieten van het mooie weer zolang het duurt nietwaar
Nog een mooie avond
groetjes
Neske
Zoek de zonnekant in het leven de schaduw volgt vanzelf
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Gast,
"Ochtendstemming", hoe zou ik het vergeten kunnen!
Mijn dochter moest het destijds oefenen op de blokfluit en dan
weet je wel wat dat betekent. Ondanks dat en losstaand daarvan
vind ik het heel mooi, zelfs al ben ik geen ochtendmens.
Inderdaad, lieve Gast, zonder Cleopa zou ik me nooit gewaagd hebben
op P&P.
Yorkske, mooi hoor dat gesleep met de zon!!!
Norman, waar jij al die mooie plaatjes vandaan haalt!!!
Ik sta er altijd versteld van maar je houdt het lekker geheim.
Rankje en Alter, Karla's kalf is opgenomen in een kweekprogramma.
Of het een verrijking is valt nog af te wachten.
Alleszins bedankt dat jullie het gedichtje de moeite waard vonden
voor P&P.
*******************
En op deze speciale 21ste juli...
Ergens hebben koningskinderen net dezelfde gevoelens als jij en ik.
Ze mogen dan wel afgeschermd zijn maar ze beseffen meer dan ooit
dat ze dichter bij de gewone mensen moeten staan en dat ook durven tonen in hun omgaan met elkaar..



Ik zag ook het gespannen gezichtje van onze kroonprinses Elisabeth,
Wat ging er in dat hoofdje om?
Er zijn geen prinsessen meer zoals "De prinses op de erwt". Gelukkig maar!
********************
Met "warme" groetjes!
Janina
"Ochtendstemming", hoe zou ik het vergeten kunnen!
Mijn dochter moest het destijds oefenen op de blokfluit en dan
weet je wel wat dat betekent. Ondanks dat en losstaand daarvan
vind ik het heel mooi, zelfs al ben ik geen ochtendmens.
Inderdaad, lieve Gast, zonder Cleopa zou ik me nooit gewaagd hebben
op P&P.
Yorkske, mooi hoor dat gesleep met de zon!!!
Norman, waar jij al die mooie plaatjes vandaan haalt!!!
Ik sta er altijd versteld van maar je houdt het lekker geheim.
Rankje en Alter, Karla's kalf is opgenomen in een kweekprogramma.
Of het een verrijking is valt nog af te wachten.
Alleszins bedankt dat jullie het gedichtje de moeite waard vonden
voor P&P.
*******************
En op deze speciale 21ste juli...
Ergens hebben koningskinderen net dezelfde gevoelens als jij en ik.
Ze mogen dan wel afgeschermd zijn maar ze beseffen meer dan ooit
dat ze dichter bij de gewone mensen moeten staan en dat ook durven tonen in hun omgaan met elkaar..
Ik zag ook het gespannen gezichtje van onze kroonprinses Elisabeth,
Wat ging er in dat hoofdje om?
Er zijn geen prinsessen meer zoals "De prinses op de erwt". Gelukkig maar!
********************
Met "warme" groetjes!
Janina
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen

Lieve Janina,
Ik (wij) kan alleen beamen wat je geschreven
hebt !
Het was een emotievolle dag zelfs is men geen
overtuigd royalist !
Warme groetjes van ons beiden
Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Rankje, ook dat beaam ik!
Ik was de laatste tijd niet zo actief op mijn forum. Verhaaltjes spinnen...

Een krekel
Hoe hij het zover schopte… een vage herinnering was het geworden maar ook weer niet zo vaag…Zingen had iets magisch en zijn levenlang hield het hem in de ban.
Op warme zomeravonden oefende hij zijn notenbalk vanaf het verdwijnen van de avonddauw tot het neerslaan van de morgendauw. Zijn ouders stimuleerden hem, zijn vele vriendinnen inspireerden hem. Eentje vond hij heel bijzonder, zijn buurmeisje. Ze waren samen opgegroeid, hadden lief en leed en nog meer gedeeld. (Diep in die relatie graven, doe ik bewust niet. Dit terzijde.)
Zijn echte carrière begon op een karaoke-avond voor jonge krekels. De opbrengst van het evenement werd besteed aan de aankoop van ruig grasland want daar had de krekelgemeenschap grote nood aan. Na oeverloos onderling gekrakeel lag de locatie vast. Het werd een berm langs een niet te druk fietspad gesierd met bloeiende smeerwortels in verschillende kleurnuances, geurende kamille en toefjes hemelsblauwe hondsdraf. De glimwormen hadden toegezegd, zij namen de sfeerverlichting voor hun rekening. Dat gebeurde uiteraard niet uit pure interesse voor het evenement maar iedereen nam er vrede mee. Wil je samenwerken moet je compromissen kunnen sluiten. De tickets waren meteen uitverkocht, wat dacht je? Er gebeurde daar niet vaak iets zoals dit en net daarom wou iedereen erbij zijn.
De stress onder de organisatoren nam toe.
De krekel zonderde zich even af, stretchte zijn pootjes, keek naar de ondergaande zon en de wassende maan; hij zag het zitten…Die avond zong hij zijn hart uit zijn lijf, doordringend, meeslepend en passioneel. Na zijn act kreeg hij een niet aflatend applaus en terwijl hij steeds weer nederig buigend zijn enthousiaste publiek met kuspootjes bedankte, werd hij al meteen daarna benaderd door een nette meneer in een bronsgroen maatpak.
“Beste kerel, ik geloof mijn eigen oren niet! Waar zong jij al die tijd? Hier zit eten…sorry, hier zit succes in! Verborgen talent, zeker weten! Als jij met mij in zee wil gaan…”
De krekel zette grote ogen op en dacht: “In zee?!?”
“Sorry, kerel”, zei de nette meneer,”ik weet ook wel dat je niet van water houdt, laat staan van de zee, maar de term is nu eenmaal gebruikelijk in ons vakjargon. Kortom, ik maak van jou een superster.”
Een ster…? De krekel kende alle sterren aan de avondhemel.
“Ik, euh… wil niet… aan de hemel… staan”, stamelde hij.
De nette meneer keek hem doordringend aan en recht in de ogen, tikte herhaaldelijk zijn twee voorpoten tegen elkaar, draaide zijn kop van links naar rechts en wachtte geduldig met het beetje reserve aan beminnelijkheid dat hij nog kon opbrengen.
Uiteindelijk liet de krekel zich overtuigen, tekende een contract en genoot van wat hem beloofd werd. De nette meneer huurde een legertje mieren in die de krekel van zijn gewone dagelijkse beslommeringen ontlastten zodat hij zich onverdeeld kon toeleggen op zijn zang.
Het succes steeg ten top en naar zijn kop. Na zijn optreden had hij wel eens een flirt met één of andere uitzinnige fan. Het thuisfront verdween stilaan op de achtergrond. Dat hoorde erbij volgens de nette meneer die hij voortaan mocht aanspreken met zijn voornaam, Carpe. De krekel kreeg een artiestennaam, Tjirpalom. De thuishaven stond op zijn kop! Op de hitlijst stond hun idool zomerwekenlang op 1?
Na alweer een dolle avond ontwaakte hij, poetste zijn vleugels en oefende de notenbalk. Gekris, gekras…geen gesjirp helaas! Wat Carpe hem ook aanraadde, niets hielp. Ten einde raad brachten de mieren hem naar de spoedafdeling van de bijen. Na grondig onderzoek, want zo zijn bijen, viel het verdict: ”Neem een sabbatjaar!”
Carpe was het er volkomen mee eens, de gluiperd. Hij had al een nieuwe pupil in het vizier. Tjirpalom trok zich noodgedwongen terug in zijn oude vertrouwde habitat. Zowel zijn vooruitzichten als zijn dromen lagen aan diggelen. Als hij al dacht dat zijn fans van het eerste uur hem met vlaggengezwaai zouden verwelkomen, dacht hij verkeerd. Hij begreep het niet, werd hoe langer hoe depressiever, zat uren op een grashalm na te denken en te filosoferen. ”Was dat mijn leven? Is dat alles? Als het zo is, hoeft het voor mij niet meer. Het is goed geweest, dat was het dan….”
Net toen hij vervuld van zelfbeklag van zijn grashalm viel, zacht op zijn rugje belandde in een bedje hemelsblauwe hondsdraf en dacht dat het zijn eindbestemming was, hoorde hij een innig warme stem.
“Ik ben aan de poort van de hemel…”, dacht hij. Hij kende die stem. Ze zei: ”Hé, eindelijk ben je er weer.
We misten jou ontzettend hier, zij en ik. We hebben je bewonderd en alle persverslagen vastgelegd in ons familiealbum. Hij keek even om zich heen, veegde het hondsdrafstuifmeel van zijn vleugels en keek verbaasd naar wat hij zag. Op ieder grashalmpje zat een jong krekeltje. Hemeltje lief, hij kreeg ze nauwelijks geteld en ze zongen: ”Ik hou van u, ik hou van u…geef me een….”
Even nog dacht hij aan Carpe die van hem een ster maakte. Hij keek naar de schittersterren in de zwarte hemel, krabbelde recht, spreidde zijn vleugels, vloog en landde op een witte smeerwortelbloem. Daar begon hij zowaar weer te zingen, aanvankelijk ingehouden en een beetje onzeker maar later luider en luider. Die avond zong hij zijn allermooiste lied enkel en alleen voor hen die écht van hem hielden.
Hoe het hem daarna verging is een ander verhaal.
J.S.
Janina
Een beetje koelte na enkele plensbuien met veel gedonder.
Slaap wel!
Ik was de laatste tijd niet zo actief op mijn forum. Verhaaltjes spinnen...

Een krekel
Hoe hij het zover schopte… een vage herinnering was het geworden maar ook weer niet zo vaag…Zingen had iets magisch en zijn levenlang hield het hem in de ban.
Op warme zomeravonden oefende hij zijn notenbalk vanaf het verdwijnen van de avonddauw tot het neerslaan van de morgendauw. Zijn ouders stimuleerden hem, zijn vele vriendinnen inspireerden hem. Eentje vond hij heel bijzonder, zijn buurmeisje. Ze waren samen opgegroeid, hadden lief en leed en nog meer gedeeld. (Diep in die relatie graven, doe ik bewust niet. Dit terzijde.)
Zijn echte carrière begon op een karaoke-avond voor jonge krekels. De opbrengst van het evenement werd besteed aan de aankoop van ruig grasland want daar had de krekelgemeenschap grote nood aan. Na oeverloos onderling gekrakeel lag de locatie vast. Het werd een berm langs een niet te druk fietspad gesierd met bloeiende smeerwortels in verschillende kleurnuances, geurende kamille en toefjes hemelsblauwe hondsdraf. De glimwormen hadden toegezegd, zij namen de sfeerverlichting voor hun rekening. Dat gebeurde uiteraard niet uit pure interesse voor het evenement maar iedereen nam er vrede mee. Wil je samenwerken moet je compromissen kunnen sluiten. De tickets waren meteen uitverkocht, wat dacht je? Er gebeurde daar niet vaak iets zoals dit en net daarom wou iedereen erbij zijn.
De stress onder de organisatoren nam toe.
De krekel zonderde zich even af, stretchte zijn pootjes, keek naar de ondergaande zon en de wassende maan; hij zag het zitten…Die avond zong hij zijn hart uit zijn lijf, doordringend, meeslepend en passioneel. Na zijn act kreeg hij een niet aflatend applaus en terwijl hij steeds weer nederig buigend zijn enthousiaste publiek met kuspootjes bedankte, werd hij al meteen daarna benaderd door een nette meneer in een bronsgroen maatpak.
“Beste kerel, ik geloof mijn eigen oren niet! Waar zong jij al die tijd? Hier zit eten…sorry, hier zit succes in! Verborgen talent, zeker weten! Als jij met mij in zee wil gaan…”
De krekel zette grote ogen op en dacht: “In zee?!?”
“Sorry, kerel”, zei de nette meneer,”ik weet ook wel dat je niet van water houdt, laat staan van de zee, maar de term is nu eenmaal gebruikelijk in ons vakjargon. Kortom, ik maak van jou een superster.”
Een ster…? De krekel kende alle sterren aan de avondhemel.
“Ik, euh… wil niet… aan de hemel… staan”, stamelde hij.
De nette meneer keek hem doordringend aan en recht in de ogen, tikte herhaaldelijk zijn twee voorpoten tegen elkaar, draaide zijn kop van links naar rechts en wachtte geduldig met het beetje reserve aan beminnelijkheid dat hij nog kon opbrengen.
Uiteindelijk liet de krekel zich overtuigen, tekende een contract en genoot van wat hem beloofd werd. De nette meneer huurde een legertje mieren in die de krekel van zijn gewone dagelijkse beslommeringen ontlastten zodat hij zich onverdeeld kon toeleggen op zijn zang.
Het succes steeg ten top en naar zijn kop. Na zijn optreden had hij wel eens een flirt met één of andere uitzinnige fan. Het thuisfront verdween stilaan op de achtergrond. Dat hoorde erbij volgens de nette meneer die hij voortaan mocht aanspreken met zijn voornaam, Carpe. De krekel kreeg een artiestennaam, Tjirpalom. De thuishaven stond op zijn kop! Op de hitlijst stond hun idool zomerwekenlang op 1?
Na alweer een dolle avond ontwaakte hij, poetste zijn vleugels en oefende de notenbalk. Gekris, gekras…geen gesjirp helaas! Wat Carpe hem ook aanraadde, niets hielp. Ten einde raad brachten de mieren hem naar de spoedafdeling van de bijen. Na grondig onderzoek, want zo zijn bijen, viel het verdict: ”Neem een sabbatjaar!”
Carpe was het er volkomen mee eens, de gluiperd. Hij had al een nieuwe pupil in het vizier. Tjirpalom trok zich noodgedwongen terug in zijn oude vertrouwde habitat. Zowel zijn vooruitzichten als zijn dromen lagen aan diggelen. Als hij al dacht dat zijn fans van het eerste uur hem met vlaggengezwaai zouden verwelkomen, dacht hij verkeerd. Hij begreep het niet, werd hoe langer hoe depressiever, zat uren op een grashalm na te denken en te filosoferen. ”Was dat mijn leven? Is dat alles? Als het zo is, hoeft het voor mij niet meer. Het is goed geweest, dat was het dan….”
Net toen hij vervuld van zelfbeklag van zijn grashalm viel, zacht op zijn rugje belandde in een bedje hemelsblauwe hondsdraf en dacht dat het zijn eindbestemming was, hoorde hij een innig warme stem.
“Ik ben aan de poort van de hemel…”, dacht hij. Hij kende die stem. Ze zei: ”Hé, eindelijk ben je er weer.
We misten jou ontzettend hier, zij en ik. We hebben je bewonderd en alle persverslagen vastgelegd in ons familiealbum. Hij keek even om zich heen, veegde het hondsdrafstuifmeel van zijn vleugels en keek verbaasd naar wat hij zag. Op ieder grashalmpje zat een jong krekeltje. Hemeltje lief, hij kreeg ze nauwelijks geteld en ze zongen: ”Ik hou van u, ik hou van u…geef me een….”
Even nog dacht hij aan Carpe die van hem een ster maakte. Hij keek naar de schittersterren in de zwarte hemel, krabbelde recht, spreidde zijn vleugels, vloog en landde op een witte smeerwortelbloem. Daar begon hij zowaar weer te zingen, aanvankelijk ingehouden en een beetje onzeker maar later luider en luider. Die avond zong hij zijn allermooiste lied enkel en alleen voor hen die écht van hem hielden.
Hoe het hem daarna verging is een ander verhaal.
J.S.
Janina
Een beetje koelte na enkele plensbuien met veel gedonder.
Slaap wel!
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Beste Janina,
Met ver- en bewondering gelezen!
Fabiola mag met gerust hart op pensioen,
de opvolging is verzekerd.
Al ken ik maar een sprookje van onze voormalige koningin,
dat van die lelies in de efteling.
Doe zo verder, met of zonder dotatie!
Met vriendelijke groet,
Robbe
Met ver- en bewondering gelezen!
Fabiola mag met gerust hart op pensioen,
de opvolging is verzekerd.
Al ken ik maar een sprookje van onze voormalige koningin,
dat van die lelies in de efteling.
Doe zo verder, met of zonder dotatie!
Met vriendelijke groet,
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve Janina,
Heel graag gelezen en genoten van je jongste
'fabel' over de krekel !
En jouw zin : 'Die avond zong hij zijn allermooiste
lied enkel en alleen voor hen die écht van hem
hielden.'
Dat zouden wij altijd moeten kunnen doen ! ...
Liefs van Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
YNA - Lid geworden op: 24 mar 2009, 20:34
- Locatie: Vl. Brabant

Dag Janina,
Eventjes de tijd genomen om een groetje te brengen.
Geniet momenteel van het goeie weder en heb het nogal druk met de kids .
Ik heb jouw verhaaltje gelezen van de krekel, zeer tof geschreven.
Ik wens je nog een fijne avond !
Veel liefs van Yna !
Wees blij en geniet.

