POEZIE-GIVE
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
BIJZONDER MOOI GIVE !
Roept zoveel emoties op , beelden, gevoelens....
GEWOON MOOI!
En dank GIVE voor je bezoekje in de ochtendschemering.
Jij was de eerste die er was om mij welkom te heten op dit forum.
Zoiets vergeet men niet!
Dank voor je aanmoediging , ik
ben er je zeer dankbaar om!
Lieve groeten
johana-maria
Roept zoveel emoties op , beelden, gevoelens....
GEWOON MOOI!
En dank GIVE voor je bezoekje in de ochtendschemering.
Jij was de eerste die er was om mij welkom te heten op dit forum.
Zoiets vergeet men niet!
Dank voor je aanmoediging , ik
ben er je zeer dankbaar om!
Lieve groeten
johana-maria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
GIVE - Lid geworden op: 17 mei 2005, 15:34
Tuurlijk liet ik me weer verleiden aan het bollenkraam..bloembollen met Nederlands accent. Want 't mooiste van de herfst is bollen planten tussen dode bladeren
Liedje van hoop
Ze vult uitbundig 't hele
kraam met lach en
ronde overvloed
van lijf en woorden,
met jij's en jouw's
uit 't Hollandse
daar aan de zee in 't Noorden.
De bollenvrouw,
ze stalt al jaren
hier op de markt
haar bakken en haar bollen uit.
Er groeit wat zilver in d'r haren
en vriendelijke rimpeltjes
om haar zeeblauwe ogen;
haar ruim bemeten hals
als levende reclame
voor al haar lentewaren.
In elke bak vol zon en hoop,
'n kleurenkaart hoe 't worden zal
als 't uitkom is en zomer.
In duizend vormen ligt
de lente hier te koop:
voor kinderen, verliefden
en voor dromers
of die nog dromen durven,
gaat nooit het leven op de loop.
Give 27 okt.2006
Liedje van hoop
Ze vult uitbundig 't hele
kraam met lach en
ronde overvloed
van lijf en woorden,
met jij's en jouw's
uit 't Hollandse
daar aan de zee in 't Noorden.
De bollenvrouw,
ze stalt al jaren
hier op de markt
haar bakken en haar bollen uit.
Er groeit wat zilver in d'r haren
en vriendelijke rimpeltjes
om haar zeeblauwe ogen;
haar ruim bemeten hals
als levende reclame
voor al haar lentewaren.
In elke bak vol zon en hoop,
'n kleurenkaart hoe 't worden zal
als 't uitkom is en zomer.
In duizend vormen ligt
de lente hier te koop:
voor kinderen, verliefden
en voor dromers
of die nog dromen durven,
gaat nooit het leven op de loop.
Give 27 okt.2006
Er is zoveel om lief te hebben.
-
GIVE - Lid geworden op: 17 mei 2005, 15:34
Erepark
't Is gek, maar een van de plaatsen waar ik graag, als bezoeker dan, vertoef, is 't kerkhof in mijn geboortedorp, aan de rand van de Waasse polder, wat daarvan nog overblijft tenminste, na die veertig jaar van geld- en vraatzucht van de Antwerpse havenbaronnen. Het liefste ga ik er op een mooie zomerdag als 't rustig is. En eigenlijk is het ook weer niet zo gek, de hele buurt ligt er, te sjouwelen, over vroeger denk ik. Alleen hun stoeltjes ontbreken. Moeder ligt onder een mooie berk stil te zijn en zachtjes te glimlachen zoals ze vroeger deed, in de schaduw voor de middagzon. Vader ligt helemaal vooraan, op 't erepark van de grote oorlog naast de buurman waarmee hij zijn hele leven overhoop gelegen heeft. Nou ja het lot speelt zo zijn eigen spelletjes. Piet, zo heette hij die buurman, is altijd vurig rood geweest en vader was een gelovig mens en hij stak dat ook niet weg. Piet had echt vier jaar in de modder gezeten ginder aan de IJzer, tussen de ratten en de dood. Hij had het geluk dat hij er slechts half doof uitkwam. Hij had frontstrepen en eremedailles. Die lagen 't hele jaar in het ene bekertje dat hij met zijn duiven ooit gewonnen had. Behalve op de 21ste, dan werden ze opgepoetst voor 't plaatselijk 'te velde'. Vader, die vlakbij de frontlijn in 't etappegebied woonde en 't verplichte werk voor de Duitsers moe was, meldde zich eerst veel later als 'vrijwilliger', een dienst die hij, toen iedereen in het Europa der dwazen het vechten moe was, voor een goed deel doorbracht
met het bezetten, nou ja, veel meer deden ze er niet, van Duitsland, want die hadden verloren.
Die moeilijke want verplichte cohabitatie beperkte zich overigens tot de vaders. Moeder en Marie, de buurvrouw, noch beider kinderen hebben zich ooit aan de consignaties gehouden. Wij hadden dan ook niet aan de IJzer gelegen.
Nu liggen ze allebei onder dezelfde kruisjes, die in heel West Europa uit pure schaamte al die jaren proper gehouden worden. Ik weet niet of er daar tussen de populieren nog 'te velde' geblazen wordt. Voor vader hoefde het zeker niet. Denk dat hij liever bij moeder gelegen had, maar voor moeders is er geen erepark en haar graf wordt met liefde door de kleinkinderen gepoetst.. en er zijn na 25 jaar nog altijd bloemen, ze zag die zo graag.
Give, 28 okt. 2006
't Is gek, maar een van de plaatsen waar ik graag, als bezoeker dan, vertoef, is 't kerkhof in mijn geboortedorp, aan de rand van de Waasse polder, wat daarvan nog overblijft tenminste, na die veertig jaar van geld- en vraatzucht van de Antwerpse havenbaronnen. Het liefste ga ik er op een mooie zomerdag als 't rustig is. En eigenlijk is het ook weer niet zo gek, de hele buurt ligt er, te sjouwelen, over vroeger denk ik. Alleen hun stoeltjes ontbreken. Moeder ligt onder een mooie berk stil te zijn en zachtjes te glimlachen zoals ze vroeger deed, in de schaduw voor de middagzon. Vader ligt helemaal vooraan, op 't erepark van de grote oorlog naast de buurman waarmee hij zijn hele leven overhoop gelegen heeft. Nou ja het lot speelt zo zijn eigen spelletjes. Piet, zo heette hij die buurman, is altijd vurig rood geweest en vader was een gelovig mens en hij stak dat ook niet weg. Piet had echt vier jaar in de modder gezeten ginder aan de IJzer, tussen de ratten en de dood. Hij had het geluk dat hij er slechts half doof uitkwam. Hij had frontstrepen en eremedailles. Die lagen 't hele jaar in het ene bekertje dat hij met zijn duiven ooit gewonnen had. Behalve op de 21ste, dan werden ze opgepoetst voor 't plaatselijk 'te velde'. Vader, die vlakbij de frontlijn in 't etappegebied woonde en 't verplichte werk voor de Duitsers moe was, meldde zich eerst veel later als 'vrijwilliger', een dienst die hij, toen iedereen in het Europa der dwazen het vechten moe was, voor een goed deel doorbracht
met het bezetten, nou ja, veel meer deden ze er niet, van Duitsland, want die hadden verloren.
Die moeilijke want verplichte cohabitatie beperkte zich overigens tot de vaders. Moeder en Marie, de buurvrouw, noch beider kinderen hebben zich ooit aan de consignaties gehouden. Wij hadden dan ook niet aan de IJzer gelegen.
Nu liggen ze allebei onder dezelfde kruisjes, die in heel West Europa uit pure schaamte al die jaren proper gehouden worden. Ik weet niet of er daar tussen de populieren nog 'te velde' geblazen wordt. Voor vader hoefde het zeker niet. Denk dat hij liever bij moeder gelegen had, maar voor moeders is er geen erepark en haar graf wordt met liefde door de kleinkinderen gepoetst.. en er zijn na 25 jaar nog altijd bloemen, ze zag die zo graag.
Give, 28 okt. 2006
Laatst gewijzigd door GIVE op 14 feb 2009, 23:56, 2 keer totaal gewijzigd.
Er is zoveel om lief te hebben.
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Oh GIVE, dit heb ik echt zó graag gelezen!
En ik kan je zo goed begrijpen,
ook voor mij is m'n lievelingsplek het kerkhof.
Vader ligt er begraven sinds 1986 (ik heb zijn dood en begrafenis niet
kunnen meemaken!) Moeder sinds 2002 .....
Het is een oaseplek van rust en vrede en...
ik houd er zo van, ik ga er schuilen als het niet goed gaat.
Raar?Voor sommigen ja.
Maar niet voor mij.
En ook niet voor jou.
DANKJEWEL GIVE!
Groetjes
johana-maria
En ik kan je zo goed begrijpen,
ook voor mij is m'n lievelingsplek het kerkhof.
Vader ligt er begraven sinds 1986 (ik heb zijn dood en begrafenis niet
kunnen meemaken!) Moeder sinds 2002 .....
Het is een oaseplek van rust en vrede en...
ik houd er zo van, ik ga er schuilen als het niet goed gaat.
Raar?Voor sommigen ja.
Maar niet voor mij.
En ook niet voor jou.
DANKJEWEL GIVE!
Groetjes
johana-maria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
visje70 - Lid geworden op: 17 mar 2006, 00:52
- Locatie: Aalter
heel mooi geschreven give !
niet alleen op het kerkhof waar mijn vader ligt , ook niet waar mijn moeder ligt , maar liever nog bij mijn lievelingsbroer zou ik die rust willen vinden, waar ik zo naar verlang!
maar dichter nog , zo héél dicht bij mij ,zou ik willen verblijven bij luc mijn zoon luc ! daar ligt het grootste deel van mezelf en van mijn leven ,en bij hem wil ik zijn.....
dank je wel ,give voor alles
liefs van visje........
niet alleen op het kerkhof waar mijn vader ligt , ook niet waar mijn moeder ligt , maar liever nog bij mijn lievelingsbroer zou ik die rust willen vinden, waar ik zo naar verlang!
maar dichter nog , zo héél dicht bij mij ,zou ik willen verblijven bij luc mijn zoon luc ! daar ligt het grootste deel van mezelf en van mijn leven ,en bij hem wil ik zijn.....
dank je wel ,give voor alles
liefs van visje........
-
GIVE - Lid geworden op: 17 mei 2005, 15:34
Raar hé, Johanna Maria, maar toch weer niet zo raar. De Duitsers vonden er het juiste woord voor: Friedhof. Misschien zagen we elkaar daar wel eens tussen de bloemen van Herman 'die alle perken te buiten gaan'.
Visje, een mooier plaatsje dan waar Luc mag rusten, is moeilijk denkbaar.
Blijf nog maar wat om elke dag vanuit je raam te kijken . Er zal altijd wel wat te zien zijn: de malse koeien die er rustig grazen, zonder zorgen. Als die op stal zijn, zullen de wolken komen van over zee, met duizend tinten grijs, gedragen op de westenwind. En als het sneeuwt zullen de wilgentronken hun wintermutsjes aantrekken, even, voor de kou en ik denk.. nooit zal het gras zo groen zijn als daar op dat plekje, als het weer lente wordt.
Een mooie week toegewenst, allebei. En zet maar eens een cd'tje op van Willem, uit de Moeren en luister maar eens naar 't wenen van zijn klarinet
omdat mensen het zo moeilijk hebben om rust te vinden voor het Friedhof.
Visje, een mooier plaatsje dan waar Luc mag rusten, is moeilijk denkbaar.
Blijf nog maar wat om elke dag vanuit je raam te kijken . Er zal altijd wel wat te zien zijn: de malse koeien die er rustig grazen, zonder zorgen. Als die op stal zijn, zullen de wolken komen van over zee, met duizend tinten grijs, gedragen op de westenwind. En als het sneeuwt zullen de wilgentronken hun wintermutsjes aantrekken, even, voor de kou en ik denk.. nooit zal het gras zo groen zijn als daar op dat plekje, als het weer lente wordt.
Een mooie week toegewenst, allebei. En zet maar eens een cd'tje op van Willem, uit de Moeren en luister maar eens naar 't wenen van zijn klarinet
omdat mensen het zo moeilijk hebben om rust te vinden voor het Friedhof.
Er is zoveel om lief te hebben.
-
denook - Lid geworden op: 20 aug 2006, 13:25
- Locatie: Vlaams-Brabant
Erepark,
Fijne detailweergave van een nostalgie vol melancholie.
Men moet de ogen niet sluiten om zich de tafereeltjes zó
voor de geest te kunnen roepen
Ieder die dit leest dwaalt even weg en krijgt de warmte
van de beschrijving over zich heen.
Mooi GIVE, bedankt - denook
Ook nog eens een dikke merci voor uw stukje bij uvi.
We dronken virtuele wijn doch ik geraakte er echt dronken van.
Tranen vielen langs mijn wangen en ik voelde me omringd
door vrienden die er niet waren - die ik niet kende - maar ik voelde
ze ècht bij mij.
Fijne detailweergave van een nostalgie vol melancholie.
Men moet de ogen niet sluiten om zich de tafereeltjes zó
voor de geest te kunnen roepen
Ieder die dit leest dwaalt even weg en krijgt de warmte
van de beschrijving over zich heen.
Mooi GIVE, bedankt - denook
Ook nog eens een dikke merci voor uw stukje bij uvi.
We dronken virtuele wijn doch ik geraakte er echt dronken van.
Tranen vielen langs mijn wangen en ik voelde me omringd
door vrienden die er niet waren - die ik niet kende - maar ik voelde
ze ècht bij mij.
-
GIVE - Lid geworden op: 17 mei 2005, 15:34
Halloween..
Ik zocht gewoon een aarden pot, maatje XXL, voor 't oleanderboompje van vrienden. Het was nà dertig jaar garage en tuin en bloeien van heimwee uit zijn te nauwe gevangenis gebarsten. Middlife-crisis, denk ik.
Dus trek je naar zo'n K.M.O. die doet in al wat groen of bloem is en veel geld opbrengt. Zo'n multinationale trendsetter in feesten en seizoenen en andere culturen heeft altijd ook wel 'n potterie-branche. Blijkbaar kopen mensen geen lege potten meer, want de potterie-aandelen stonden vandaag 30% lager.
Een meevallertje. Hoewel.. de potgrond kost dan wat meer.
Rond 1 november verwacht je daar dan, tja chrysanten natuurlijk. Mis! Zo'n bedrijf in groen en lente is 't leven en 't jaar altijd minstens een maandje voor. Pompoenen, meneer.. scheepsladingen oranje dikkerds. Bij ons lagen die indertijd, hormonenvrij te wachten in de kelder voor soep met ui en 'n vleugje kaneel. Als je al die boulemiepatienten, die hier in 't dorp deur aan deur liggen rillen van kou bijeentelt, kom je tot het besef dat er ergens een enorm land moet zijn -'t staat nergens op de kaart- waar alleen pompoenen groeien, al duizend jaar lang. Onze postmoderne, rationele landen, de States op kop, hebben nu op grote schaal ontdekt (van de Ieren en de Kelten) dat die gele en oranje bubbels uiterst geschikt zijn om de geesten te verdrijven. Ja, vadertje Cats wist het al:
(parafraze) "Als God een kerk dicht doet, bouwt de duivel een kapelletje." Zeg maar KAPEL!
De Joden deden het met bloed van lammetjes en de rest werd lekker opgepeuzeld met ongedesemd brood. In 't land van ons jeugd volstond een palmtakje en hard werken in de stallen en op de rand van de akker.
En al die jaren hebben wij zomaar geleefd, onwetend van de enorme bedreiging die ons boven het hoofd zweefde: Halloween! Lang gedacht dat de Ieren bedoelden: "All hollows evening" of zoiets dus gewoon 'Allerheiligen-avond". Weer mis. Die hele wereld van geesten en heksen en spoken en andere duivels, die wij al lang vergeten waanden, is levender dan ooit.. en werkt, wees daar maar zeker van: bakje natuurmos (ik probeer het al jaren hopeloos uit mijn gazon te krijgen): 5 euro; doosje-kunst-spinrag: 6 euro. Die arme spinnen , 1200 per gezin, mogen het ook vergeten. Zwevende heks die licht geeft: 24 euro... Nog enkele jaren en ze gaan weer de brandstapel op met koudvuur.
De potjes 'erica' je weet nog wel, wat vroeger 'auf der Heide' bloeide, ze hebben er fluo-kleurtjes van gekregen;
Give, 29 okt. 2006
Ik zocht gewoon een aarden pot, maatje XXL, voor 't oleanderboompje van vrienden. Het was nà dertig jaar garage en tuin en bloeien van heimwee uit zijn te nauwe gevangenis gebarsten. Middlife-crisis, denk ik.
Dus trek je naar zo'n K.M.O. die doet in al wat groen of bloem is en veel geld opbrengt. Zo'n multinationale trendsetter in feesten en seizoenen en andere culturen heeft altijd ook wel 'n potterie-branche. Blijkbaar kopen mensen geen lege potten meer, want de potterie-aandelen stonden vandaag 30% lager.
Een meevallertje. Hoewel.. de potgrond kost dan wat meer.
Rond 1 november verwacht je daar dan, tja chrysanten natuurlijk. Mis! Zo'n bedrijf in groen en lente is 't leven en 't jaar altijd minstens een maandje voor. Pompoenen, meneer.. scheepsladingen oranje dikkerds. Bij ons lagen die indertijd, hormonenvrij te wachten in de kelder voor soep met ui en 'n vleugje kaneel. Als je al die boulemiepatienten, die hier in 't dorp deur aan deur liggen rillen van kou bijeentelt, kom je tot het besef dat er ergens een enorm land moet zijn -'t staat nergens op de kaart- waar alleen pompoenen groeien, al duizend jaar lang. Onze postmoderne, rationele landen, de States op kop, hebben nu op grote schaal ontdekt (van de Ieren en de Kelten) dat die gele en oranje bubbels uiterst geschikt zijn om de geesten te verdrijven. Ja, vadertje Cats wist het al:
(parafraze) "Als God een kerk dicht doet, bouwt de duivel een kapelletje." Zeg maar KAPEL!
De Joden deden het met bloed van lammetjes en de rest werd lekker opgepeuzeld met ongedesemd brood. In 't land van ons jeugd volstond een palmtakje en hard werken in de stallen en op de rand van de akker.
En al die jaren hebben wij zomaar geleefd, onwetend van de enorme bedreiging die ons boven het hoofd zweefde: Halloween! Lang gedacht dat de Ieren bedoelden: "All hollows evening" of zoiets dus gewoon 'Allerheiligen-avond". Weer mis. Die hele wereld van geesten en heksen en spoken en andere duivels, die wij al lang vergeten waanden, is levender dan ooit.. en werkt, wees daar maar zeker van: bakje natuurmos (ik probeer het al jaren hopeloos uit mijn gazon te krijgen): 5 euro; doosje-kunst-spinrag: 6 euro. Die arme spinnen , 1200 per gezin, mogen het ook vergeten. Zwevende heks die licht geeft: 24 euro... Nog enkele jaren en ze gaan weer de brandstapel op met koudvuur.
De potjes 'erica' je weet nog wel, wat vroeger 'auf der Heide' bloeide, ze hebben er fluo-kleurtjes van gekregen;
Give, 29 okt. 2006
Er is zoveel om lief te hebben.
-
uvi - Lid geworden op: 01 jun 2006, 17:16
Goedenmorgen Give,
Pompoenen.
Hun pitten zijn geneeskrachtig. Zegt men.
Voor een povere prostaat.
Alleszins vind ik pompoenensoep lekker.
Het rood van pompoenen het lijkt wel een horizon in oktober.
Nostalgie wordt wakker.
Heimwee nestelt zich in onze herinneringen ...
Binnenkort vallen vlokken letters uit een witte nacht...
Schud jij je bedje nog maar eens uit Give.
uvi
-
GIVE - Lid geworden op: 17 mei 2005, 15:34
Terug van uren weggeweest en nergens aangekomen. De wagen herkende blij de stal en schudde natte druppels donker van zijn wimpers.
Ik gaf de hond een knuffel en aan haar mand de winterdeken van zwart schaap. Ze stellen het best samen. Hondjes en zwarte schapen hebben zo weinig nodig. Het hele huis ruikt verse soep met restjes kleur van zomer. Ik streel de geest van stilte en letters wit. Op zwartgepoetste ramen smelt de laatste zomerdag. Als je heel stil bent kan je meegenieten, over mijn schouder of op het randje van 't bureel. Ik gooi wat dikke boeken woorden op de grond... (heel even maar, het mag niet):
Winter
Je ziet weer de bomen door het bos
en dit licht is geen licht, maar inzicht.
Er is niets nieuws
zonder de zon;
en toch is ook de nacht niet
uitzichtloos, zolang er sneeuw ligt
is het nooit volledig duister, nee,
er is klaarte van een soort geloof
dat het nooit helemaal donker wordt,
zolang er sneeuw is, is er hoop.
Herman De Coninck
Ik gaf de hond een knuffel en aan haar mand de winterdeken van zwart schaap. Ze stellen het best samen. Hondjes en zwarte schapen hebben zo weinig nodig. Het hele huis ruikt verse soep met restjes kleur van zomer. Ik streel de geest van stilte en letters wit. Op zwartgepoetste ramen smelt de laatste zomerdag. Als je heel stil bent kan je meegenieten, over mijn schouder of op het randje van 't bureel. Ik gooi wat dikke boeken woorden op de grond... (heel even maar, het mag niet):
Winter
Je ziet weer de bomen door het bos
en dit licht is geen licht, maar inzicht.
Er is niets nieuws
zonder de zon;
en toch is ook de nacht niet
uitzichtloos, zolang er sneeuw ligt
is het nooit volledig duister, nee,
er is klaarte van een soort geloof
dat het nooit helemaal donker wordt,
zolang er sneeuw is, is er hoop.
Herman De Coninck
Laatst gewijzigd door GIVE op 31 okt 2006, 23:39, 1 keer totaal gewijzigd.
Er is zoveel om lief te hebben.
-
GIVE - Lid geworden op: 17 mei 2005, 15:34
Kaal
Zijn blaren zoeken blad over steel
wat luwte voor de dolle westenwind,
die naar zout water smaakt
en naar de klippen van Bretagne.
Nog gisteren vulden ze vol overmoed
de groene brede kruin
die leven heet.
Op 't hoekje van het kerkplein
liggen ze geel van hoogtevrees
te wachten, onwetend
hoever de weg nog is naar moeder aarde
en hoeveel wind en tegenwind
er nog moet komen
om op de sapstroom van het leven
weer notelaar te worden even,
of berk, of bloem
of mens.
Give, 31 okt. 2006
Zijn blaren zoeken blad over steel
wat luwte voor de dolle westenwind,
die naar zout water smaakt
en naar de klippen van Bretagne.
Nog gisteren vulden ze vol overmoed
de groene brede kruin
die leven heet.
Op 't hoekje van het kerkplein
liggen ze geel van hoogtevrees
te wachten, onwetend
hoever de weg nog is naar moeder aarde
en hoeveel wind en tegenwind
er nog moet komen
om op de sapstroom van het leven
weer notelaar te worden even,
of berk, of bloem
of mens.
Give, 31 okt. 2006
Er is zoveel om lief te hebben.
-
GIVE - Lid geworden op: 17 mei 2005, 15:34
Namen
Bewaar hun namen
bij een foto op een grafsteen,
hun naam
vertekend door de tijd,
verstrooid
in tranen van de zomerwind.
Gefluisterd door geliefden,
als kleine lichtjes in hun hand,
of zachtjes weggedeemsterd,
de tijd voorbij.
Bewaar hun namen
door gouden kinderhand geschreven
in 't boek van hoop en leven,
als bloemen in Zijn hand.
Voor hen die toch nog dromen even
voor hen die twijfelen aan hoop,
wens ik een dag van vreugde
een feest voor alle leven.
Give, 1 nov. 2006
Er is zoveel om lief te hebben.
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
GIVE
PRACHTIG, PRACHTIG!
Jij schrijft wat ik voel......
dat gaat alles te boven hoor
(ook de geesten van halo....
)
VAN HARTE DANK GIVE!
johana-maria
PRACHTIG, PRACHTIG!
Jij schrijft wat ik voel......
dat gaat alles te boven hoor
(ook de geesten van halo....
)VAN HARTE DANK GIVE!
johana-maria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."