Gedicht

[Isidorius]

Tot in de hemel

Ik wou je nog wat zeggen,
En vragen om iets uit te leggen,
Hoe moet het zonder jou.
Maar met uw dood zijn wij in rouw.

Ik had nog een kadootje gekocht.
Iets waarvan ik weet, jij bent eraan verknocht.
Maar ik zal het je nooit kunnen geven.
Jij bent nu voorgoed uit het leven.

Alleen herinneringen aan jou blijven bestaan,
En hopen dat ons gebed U naar de hemel laat gaan.
Ten paradijze geleiden u de engelen.
Als ik een kaars brand zal hoop in mijn verdriet verstrengelen.

Isidorius

[Isidorius]

R.I.P.

Mijn nonkel heeft op mij gewacht.
Ik de troost der stervenden, wat had je gedacht.
Toen hij mij zag vroeg hij, of ik voor hem zorgen zou.
Op zijn begrafenis voorlezen, zoals hij het wou.

Vorige zondag heb ik hem bezocht.
Ik had geneens een cadootje gekocht.
Wat heeft een stervende mens meer nodig, dan bezoek
En de mensen zeggen: ik ga om de hoek.

Vandaag is hij voorgoed bij de Heer.
k'Zal hem gedenken in mijn gebed, keer op keer.
Volgende zaterdag is de uitvaart in de kerk.
De priester zal hem loven voor zijn goed werk.

In kadans word de kist dan buiten gedragen
Bij stilte in de kerk is't als zweepslagen,
Hoe de voeten der dragers klinken op de vloer.
Met de pijn in 't hart, de dood lag op de loer.

Mijn tante moet nu groeien doorheen deze rouw,
En een lange tijd aanpassen aan 't gemis van de trouw
Aanvaarden, ervaren, een een nieuwe plaats in t' leven.
Dan pas kan de draad weer verder, voor even.

Isidorius

[Isidorius]

Afscheid

Een bloem bij de urne in een columbarium
Een verweesde hond bij een pas gesloten graf
Het zijn tekens van tederheid in een stadium
Wanneer het leven teruggaat naar af

Het doet mijn gemoed steeds zwellen
Wanneer ik die kleine dingen zie,
Waarmee de mensen hun gebaren doen tellen
Om te tonen hun genegenheid omtrend die

Uit het leven is weggenomen
Voor altijd in Gods Vaderhuis,
Niemand kan eraan ontkomen
De herinnering is zacht als een pluis.

Isidorius

[marleentje]

Isidorius,

Tof, je hebt de weg gevonden


-------



marleentje

[brun]

Isidorius,

Mooi, vanuit je diepe zelf geschreven. Spontaan wat in je opkomt of wat je anderen wil meedelen.
Laat je pen maar schrijven, het is lostaten, verwerken, meedelen of genieten. In elk geval ik genoot hier van je woorden van eenvoud en zo gemeend.

Warme groetjes
brun