mijmeringen 2

[neske]

Gustilpe, eindelijk de tijd genomen om verder te lezen.

Veel bewondering voor jou.

Hopelijk gaat het ginder de goede kant uit.


Groetjes
neske

[elisa20]

Gustilpe,

Met veel interesse je twee vorige verslagen -gepost 25 en 26 augustus -gelezen

Hoe nodig de hulp en steun in de school.! Wel een goede werkwijze:
bij het bakken ineens een les van rekenen en taal toe voegen
Een boeiende uitleg over die rots graven en bijpassende foto's, maken
je verslag weer verrijkend,, waarvoor mijn dank!


Prettig weekend,
elisa

[bo'ke]

Gustilpe,

Junior, nog zo jong
en al zo vaardig om
mensen te begeleiden.


graag bijgelezen
ik wens je nog een fijn weekend
met een lieve groet
bo'ke

[gustilpe]

Bomike, schrijfster, neske, elisa, bo'ke,

zeer bedankt om te komen lezen en het commentaar, we lopen naar het eind toe, ik zag nog net op tijd dat elisa en bo'ke er bijgekomen waren



..... vervolg


3 juli

Deze voormiddag nemen we deel aan een excursie naar Cumbe Mayo, Junior is weer van de partij. Al heel vroeg komt hij aan in het tehuis en ontbijt er met ons.
Cumbe Mayo ligt op 20 km van Cajamarca en op een hoogte van 3500 m, het is er heel wat frisser.
We rijden langs heel slechte wegen waarvan een groot deel onverhard en steil klimmend, genietend van het landschap.
De locatie is vooral bekend door de ruïnes van een pre-Inca 20 km lange aquaduct die 2500 jaar geleden zou zijn aangelegd. Men vermoedt dat het kanaal een religieuze betekenis had.

Maar het landschap in de omgeving is zeker zo spectaculair.

Wanneer je met de bus komt aangereden zie je het Busque de Piedras (het bos van stenen) al liggen.



Deze hoge kalkrots is door erosie omgevormd tot een formatie van losstaande en half met elkaar vergroeide stenen zuilen. Sommige beelden hebben veel weg van de beelden van de Paaseilanden.
Wie wil kan op een bepaalde plaats door een rotsspleet heen, met een klein aantal doen we er aan mee. Luguber vind ik, waar begon ik weer aan, ik kan niet terug, ik moet er nu wel doorheen, verder wordt het pikdonker, Junior houdt mijn hand vast, voorzichtig tast ik voet voor voet de bodem af. De opening is zo eng, ik voel rots tegen mijn buik, ik voel rots aan mijn rug. Misschien geraak ik er nooit uit en blijf ik ergens steken. Opeens zie ik weer licht, oef het ergste is voorbij. Wat als er ineens een aardbeving plaatsvond, dat gebeurt hier wel regelmatig. Niemand zou mij ooit gevonden hebben bedenk ik, gewoon verwenen in Peru. Ik zou het niet nog eens doen.
Het is hier heerlijk wandelen in dit wandelgebied bij uitstek, we genieten er ten volle van.

net een gezicht; junior

Af en toe geeft de gids ons deskundige uitleg, er worden heel wat kiekjes genomen. Junior leeft zich uit, hij klimt op rotsen en poseert duchtig.
We maken een wandeling langs het pre-Inca-kanaal en zien er verscheidene rotstekeningen. Af en toe moeten we over het kanaal, over rotsige bodem, maar ik heb een goede begeleider met een stevige hand.

aquaduct; rotstekeningen


Reglmatig zie je hier kindjes poseren met een lammetje of hondje, of ze zingen een liedje om een aalmoes te krijgen. Deze kindjes gaan niet naar school, er is geen school in dit gebergte en geen vervoer naar de stad. Ze blijven in armoede wonen zonder kans op verbetering.

kindjes poseren met hun diertje om een aalmoes te krijgen; we laten junior iets geven, zo staat hij eens aan de andere zijde


In het tehuis zou er een onderwijzeres komen koken tegen 13 uur. De bus komt om 14:00 aan bij het vertrekpunt, we moeten nog een 15’ stappen. Zou de onderwijzeres er nog zijn vragen we ons af. Maar ja, braaf en geduldig zit ze ons op te wachten. We zijn blij met het lekkere eten.

In de namiddag bezoeken we de Indio-markt. Na schooltijd werken er hier heel wat kinderen van onze school, doch vandaag zijn er weinig kinderen aanwezig want ze mochten op jaaruitstap met de parochie. Ik had hen heel graag nog eens gezien, spijtig.
De grote hall is gevuld met eetstalletjes, vrouwen koken er de ganse dag. Het is er warm, ik zie onder een afdak karkassen hangen van koeien zomaar zonder koeling.
We praten met een 11-jarig meisje, ze werkt hier elke dag van 6 ’s morgens tot 5 in de namiddag. Ze gaat niet naar school. Dat is niet goed te praten en uitbuiting van kinderen. We nodigen haar uit eens bij Manthoc binnen te lopen, het tehuis ligt schuin tegenover deze markt.




Nilda, de toezichtster van het tehuis komt er groenten kopen, we veronderstellen dat het voor deze avond is, ons laatste avondmaal hier.

Nancy is ondertussen ook aangekomen in het thuis, ze wil ons nog even zien voor het vertrek, we stappen samen de stad in voor een laatste koffie en een gezellige babbel.
Eén iets wil ik nog bezoeken:

het Quartel de Rescate

Toen Incavorst Atahualpa gevangen werd genomen door Pizarro en snapte hoezeer de Spanjaarden op goud belust waren, wou hij zich vrij kopen door het vertrek waar hij gevangen zat te laten vullen eenmaal met goud en tweemaal met zilver. Deze kamer, het quartel de rescate, bestaat nog altijd en is het laatste Incabouwwerk van de stad, het bestaat uit vierkante blokken die precies passend zijn gemaakt en zonder cement op elkaar zijn geplaatst. Het vertrek meet 11,80 bij 7,95 meter. Atahualpa hield woord, weken en weken lang kwamen elke dag karavanen beladen met goud en zilver, de beloofde schatten behelsden 6040 kilo goud en 11700 kilo zilver. De Spanjaarden smolten bijna alles om in baren. Omgerekend naar de huidige prijzen van onbewerkt goud en zilver vertegenwoordigde de schat een waarde van 60 miljoen euro. Hadden de Spanjaarden de voorwerpen niet omgesmolten dan zou het losgeld nu van onschatbare waarde zijn geweest.
De Spanjaarden hielden hun woord niet. Atahualpa bleef gevangen en werd later ter dood gebracht!.




Bij het ‘thuis’komen staat een grote tafel gedekt, alle onderwijzers en begeleiders zijn er voor het feestelijk afscheid, Nancy blijft ook eten. We nemen samen het avondmaal voorafgegaan door het gebed. Er wordt veel heen en weer gepraat, iedereen is in goede luim, of toch niet helemaal want het afscheid nadert, de tijd was tekort zegt men, een volgende keer moet je langer blijven. Ja ik wil heel graag langer blijven, zeg ik maar thuis zit iemand op mij te wachten, volgende keer breng je jou man mee hoor ik… zo gaat het nog een hele tijd verder. Dan houdt de directrice een toespraak vol dank, ik krijg een groot pak als afscheidsgeschenk, ze hebben allen bijeengelegd om dit geschenk te kopen, ik moet het onmiddellijk openen. Tot mijn grote verrassing krijg ik een handtas, ik krijg tranen in mijn ogen, ik had niet de minste verwachting iets te krijgen.
Nu is het mijn beurt voor een dank- en afscheidswoord, moeilijk in die emotionele toestand en dan nog in het Spaans.
Men vraagt wanneer ik terugkom, in mijn binnenste zeg ik waarschijnlijk nooit meer al mag ik er niet aan denken en koester ik de stille hoop …...
Er worden velerlei warme omhelzingen en afscheidskussen gegeven.



Een laatste maal trekken we naar ons kamertje, het zal een korte nacht worden of helemaal niet slapen…. Om 6:00 wacht de luchthaven.


wordt vervolgd…..

[Assa]

Gustilpe, ik kom je een gezellig weekend wensen



Groetjes~~Assa

[schrijfster]

Lieve gustilpe,
vanavond je vervolg verslag gelezen
van je bezoek aan het museum.
Vreemd dat dit toegankelijk is en de bevolking
hoewel dat het in hun nabijheid ligt hier niet van weet.

Zoals jij beslist geweten hebt dat daar geen
net als hier[ dacht ik] niet mocht fotograferen
Hoewel daar veel moois te zien is

Het verwonderd me altijd, dat ondanks alles,
onafgebouwde huizen zonder ramen
bakstenen muren, de mensen in hun soberheid
zulke mooie kleurrijke kleding dragen en veelal
een warme glimlach op hun gezicht hebben.

Prachtige bijdrage van je gemaakte foto's

Morgen lees ik verder, weer thuis dus een zee van tijd.
Voor jou een fijn weekend toegewenst schrijfster

[Bomi]

-
-
Gustilpe lieve,


Weer bijgelezen het is door je beeldmateriaal heel
leerrijk en op het laatst echt pakkend. Junior is een
flinke gast.

Kan je gevoelens best begrijpen,zelf iets krijgen is
de bedoeling niet maar begrijpelijk.

Liefs,

Bomi

[schrijfster]

gustilpe,
zojuist je verslag naar
CAJAMARCA gelezen.

Een reis vol verbazing en emoties
je vlucht in zo'n piepklein vliegtuigje
dat verschrikkelijk lawaai geeft
en dan de landing tussen de bergen
Das al lef hebben

Je respect voor het land, mensen ,hulpverleners
en kinderen op iedere pagina te lezen
Teveel te benoemen zo inleefbaar en interessant
wat je allemaal beschrijft

Morgen weer verder
voor vandaag fijne zondag met lieve groet schrijfster

[Assa]

Goede namiddag Gustilpe,

Eindelijk het vervolg gelezen,
een flinke en leergierige jongen Junior,
excursie naar cumbe mayo,mooi maar gevaarlijk,maar Junior zorgde goed voor jou,
een happy einde,maar zo emotioneel,ook voor de lezer



Groetjes~~Assa

bedankt voor je bezoekje,een prachtig werkje fijn

[elisa20]

Dag Gustilpe,

Je vorige verslag met spanning gelezen
Wat een avontuur daar tussen die rotsen, gelukkig was er Junior,
die toffe jongen .

Een ontroerend afscheid ..die mensen die zo weinig
- eigenlijk niets - hebben, gaven jou uit dankbaarheid
een mooi gechenk... Ik begrijp je emoties en je zult dit
nooit vergeten

Je fijn verzorgde verslag, dat je vast veel tijd heeft gekost
waardeer ik zeer. Proficiat hiervoor !

Groetjes,
elisa

[bo'ke]

Gustilpe,

Prachtige natuur, prachtige mensen,
met een grote inzet,

wat mag ik je toewensen :
ik heb het gevraagd bij gebed

dat de gezondheid
wordt bewaard

zodat je met de tijd
er weer heen kan via luchtvaart


nog een fijne dag wens ik jou
een lieve groet
bo'ke

[schrijfster]

Gustilpe,
weer een deel met belangstelling,
en diepe bewondering gelezen.
Niet enkel het goede wat je brengt en doet,
maar ook de moed en kracht die jij
kunt opbrengen soms onder barre omstandigheden

Onder begeleiding van een jongen Junior,
die ondanks zijn grote steun en verantwoordelijkheid gevoel
zijn vrolijke kind zijn niet verliest!

Respect voor het klimmen over een touwenbrug,
en het klauteren tussen de Busque de piedras
die voor mij rechtse foto bijna op
menselijke gedaantes lijken.
Lijken voor mij een beetje op rotsen partij bij de Spaanse Monserat
Dit alles aan de hand van een,zorgzame en
toch heerlijke speelse jongen.
Al je geschreven verslagen zijn indrukwekkend,
en interessant om te lezen.

fijne [eindelijk droge] avond groet schrijfster

[gustilpe]

Assa, schrijfster, bomike, elisa, bo'ke,

zeer bedankt dat ik jullie hier terug mocht zien,
heel fijn dat jullie kwamen lezen en voor de mooie plaatjes





.......vervolg



4 juli

We verwachten deze morgen geen ontbijt in het tehuis, om 5:30 is het vertrekkenstijd.
Groot is mijn verbazing toen er om 5:15 geklopt werd op de deur van mijn kamertje. Daar staat een onderwijzer, hij heeft het ontbijt klaargezet, ongelooflijk toch!

Enkele ogenblikken later komt Luchita er ook aan. Ze houden een taxi aan en vergezellen ons naar het luchthaventje.

Zwaar is de tijd van afscheid, kom zeker terug!!!! Ik zal mijn best doen!!!! Blijf aan ons denken, dat doe ik zeker bedankt voor alles, geen dank graag gedaan, jullie zijn bedankt.
Met betraande ogen een laatste zoen, nog even wuiven en daar gaan we……

In Lima aangekomen staat de man van het hotelletje waar ik verbleef in Lima ons op te wachten, hij brengt ons naar het flatje van Myriam, ik heb nog enkele uren tijd vooraleer ik het vliegtuig moet nemen naar Madrid, dat wordt de nachtvlucht.

Het is heel druk in Lima, we rijden langzaam in de onoverzichtelijke file tot opeens boem, een grote 4x4 rijdt op ons in. Gelukkig blijft het bij stoffelijke schade maar er verstrijkt heel wat tijd vooraleer alles geregeld is. De aanrijder is een Chileen die tijdelijk in Lima verblijft, gelukkig heeft hij een verzekering, hier niet vanzelfsprekend.

Een laatste maal naar de Indio-Markt waar ik nog een paar spullen koop om verder te verkopen in België ten voordele van het schooltje. Ondertussen is er telefoon uit Manthoc Lima, Olga, algemeen directrice Manthoc, wil mij absoluut nog zien.
We spreken af op het flatje van Myriam waar ik gauw mijn koffers pak.

We gaan samen middagmalen, Myriam, Olga, de 19-jarige Fabiola is er ook bij en ikzelf.
Wanneer kom je terug vraagt Olga, ik heb geen antwoord. Spreek over ons in jouw land, dat zal ik zeker doen Olga. We blijven in contact via mail, jazeker Olga.

Ik beloof haar beter dan ooit mijn best te doen om het schooltje in Cajamarca te steunen, ik beloof haar een voorstelling te geven over Manthoc in september-oktober. Ik beloof haar weer subsidies aan te vragen bij de gemeente.

Dit laatste afscheid valt mij enorm zwaar, ik krijg geen woord meer door mijn keel want nu is het definitief.
Myriam vergezelt mij naar de luchthaven, zij mag niet naar binnen. Alleen voel ik mij nu tussen de massa in dat groot gebouw maar verder geen enkele stress, ik vind gemakkelijk de balie waar ik moet inchecken.

Eenmaal de check-in klaar, de koffers afgegeven ga ik op zoek naar het loket waar de taks moet betaald. In Peru dien je telkens je een vlucht neemt taks te betalen, voor een buitenlandse vlucht is dit 31 dollar. Inderhaast heb ik deze voormiddag nog dollars moeten afhalen. Ik kan dat loket niet vinden en vraag hulp aan een man in uniform, hij gaat met mij mee, het is zo gebeurd.
Nog bijna drie uur voor mijn vlucht vertrekt, ik wandel wat heen en weer, slenter wat door de taxfree winkeltjes, beter rondstappen voor de bloedsomloop want de vlucht naar Madrid duurt 12 uur 15 minuten. De drie uren bijna verstreken zie ik nog altijd geen vliegtuig, opeens verschijnt op het scherm: vlucht Madrid delayed +3:30. Heel wat reizigers zijn misnoegd, sommigen verliezen hun aansluiting. Ik hoor Vlamingen, het blijkt een toeristengroep te zijn van VTB, zij hebben vanuit Madrid een namiddagvlucht naar Brussel, dat kunnen ze nu wel vergeten. Blij ben ik een avondvlucht te hebben in Madrid, ik zal nog ruimschoots de tijd hebben en hoef mij geen zorgen te maken, maar nog eens meer dan drie uur wachten en door het luchthavengebouw dwalen is lang. Kort daarop hoor ik door de luidsprekers het nummer van onze vlucht, we krijgen een ticket voor een avondmaal in de luchthaven, mooi meegenomen, zo gaat de tijd voorbij en de honger verdwijnt al is het hier ook lang wachten, zo een massa mensen dat onverwacht moet bediend worden. Ik zit tegenover een Italiaanse dame, van een gesprek zal niets in huis komen, ik haal mijn notitieboekje boven en probeer mijn ervaringen te resumeren, ik maakte heel wat mee, leven aan 200 per uur zo denk ik.

De nachtvlucht verloopt goed maar duurt lang als je niet kan slapen, af en toe kijk ik op het tv-schermpje achteraan de stoel voor mij maar kan mij niet concentreren. Met mijn ogen dicht denk ik aan de jongens en het voetbal, aan het ondervoede jongetje, aan het jongetje dat in slaap lag voor het restaurant, aan de kinderen in de school, aan de meisjes die mij vroegen een foto van hen te nemen, aan de flinke Junior, aan de speelplaats die in een modderpoel herschapen wordt in het regenseizoen en het ontbrekende geld om te verharden………aan het feit dat door geldgebrek gedacht werd de schooltjes te moeten sluiten, neen dat mag zeker niet gebeuren...... ik overdenk de vergaderingen waaraan ik deelnam......een film gaat aan mij voorbij………


In Madrid aangekomen bel ik mijn echtgenoot, hij zal zien op teletekst wanneer de volgende vlucht vertrekt, maar ook hier heeft de vlucht anderhalf uur vertraging. Ik stuur een sms’je naar mijn sennetvriendin.

Ik kom op Zaventem aan om 22:30, mijn man is heel blij mij goed en wel terug te zien, ik ben 24 uur onderweg. Thuisgekomen vertel ik honderduit, van slapen nu geen sprake, mijn biologische klok tikt 15:30. Morgen, morgen moet ik wennen aan de nieuwe tijd.


wordt vervolgd…..

blije Manthocjongetjes op het voetbal

deze meisje op de school vroegen zelf om een foto van hen te nemen

dit klein Peruaantje, dochtertje van een onderwijzeres, mocht ik geruime tijd in mijn armen houden


wordt vervolgd.....

[Bomi]

_
_

Gustilpe lieve,


Je hartepijn is begrijpelijk, zoveel dingen zien die zouden
moeten gebeuren en niet méér kunnen helpen knaagt aan
je gemoedsrust.

Zoals altijd zijn het de financiën, zo verguisd maar o zo
broodnodig, die ontbreken.

Zoals je vrienden ginder vragen weet ik zeker dat je verder
doet met je pogingen wat centen bij elkaar te krijgen.
Ik kan je alleen maar veel succes en moed wensen.

Liefs,

Bomi.

P.S. Mooie foto's zeker die baby, een schatje.

[Bosrankje]

Lieve Gustilpe,

We hebben je al geantwoord in ons Laar maar kwamen toch
nog even graag bij jou langs om je te bedanken voor je bezoeken
en steunende woorden voor Alter !

Voor jou, die je zoveel inzet voor Peru, een schilderij van een
inheemse artiest : een dorpsmeisje zoals je al zeker veel gezien
hebt...

Jouw relaas over je avonturen gaan voorlopig in mijn groen kaftje
tot ik eindelijk tijd heb om die aandachtig te lezen !

Lieve septembergroetjes van ons beiden

Alter en Rankje