Het leven zoals het is...(vervolg)

hilde m · 23 apr 2022, 11:35

Pasen ...

het begin van zomerse tijden.
We koesteren ons
in haar warme stralen,
beschut voor de zure wind
die in de schaduwen
rond blijft dwalen.

De Moezel
verwelkomt gretig
de toestroom van toeristen
na schrale Corona-tijden.

We nestelen ons
in ons vertrouwde dorpje Beilstein.
Wat een vrolijk weerzien
had moeten zijn,
wordt bedolven onder spijtig nieuws.
Ook in dit leuke aardsparadijs
van leute en wijn
slaat het noodlot ongenadig toe...
We wensen,
we hopen,
met hun mee,
voor een gunstige ommekeer...

hilde m · 29 apr 2022, 13:05

Je machteloos voelen
tegen onrecht
is een slopend gevoel.
Een gevoel dat zich
nestelt en kankert
in hoofd en lichaam,
al die onbestendige tijd...

De geest zoekt naar
bevrijding,
naar een bevredigde
oplossing,
in een doornig struikgewas
van niet concreet
te bewijzen confrontaties
en feiten...

De toekomst heeft
zonnig daglicht broodnodig...
Lieve schat,
je staat niet alleen,
we doen het nodige...

hilde m · 03 mei 2022, 10:56

Doodgaan :

Als de "dood"
ons komt bezoeken
dan wil ik als "eerste" gaan,
want afscheid nemen
dat kan ik niet aan.
Strooi mijn as dan maar uit,
onder onze rododendronstruik.
Dan ontwaak ik alle jaren
in de Lente,
getooid met bloemen en bladeren.
Ik ben er dan,
als de kinderen spelen in de tuin.
Hang de paaseieren maar in mijn kruin,
laat ze zoeken,
terwijl ze trappelen op mijn buik.

'k Zie dan alle dagen ons huis
waar we zo gelukkig waren,
al die jaren.
Dit is een einde
waar ik me mee verzoenen kan,
maar het mag gerust nog wegblijven
heel heel lang.

hilde m · 13 mei 2022, 17:10

De cirkel is rond.
In ons 49ste huwelijksjaar
keren we terug naar de plaats
waar alles begon.
Toen was het lente
en waren we jong.
Nu wandelen we daar
in de najaarszon.
We zoeken tevergeefs
naar de charme van weleer,
toen alles zo rooskleurig leek.
Dat schilderachtig vissersdorpje
uit gedeind tot een typische
Spaanse badstad.
De spectaculaire weg met z'n
haarspelbochten er naartoe
vervangen door tunnels.
Op de plaats van ons romantisch
hotelletje pronkt nu een 5 sterren hotel.
Maar we wandelen nog steeds
hand in hand,
zo blij dat dit na 50 jaar
nog steeds kon.

hilde m · 16 jun 2022, 12:12

26 mei 1972 ----- 26 mei 2022

De zon gaat stralend op
boven het blauwe meer.
Een vertrouwd beeld
na zovele jaren te samen.
We overdenken
waar het leven ons bracht,
nadat we "50" jaar geleden
ons "JA" woord hebben gegeven.
We hebben gewonnen
we hebben verloren
ons leven is tot bloei gekomen.

Zin in leven,
dat is er voor nog eens "50" jaar.
Laten we wensen,
laten we hopen,
op nog wat gelukkige,
voorspoedige jaren,
want alles kent een einde,
we zijn allen veroordeeld...

hilde m · 16 jul 2022, 09:21

Terwijl we onbezorgd
van onze vakantie genoten,
kregen we toch weer
slecht nieuws te horen...
Jean-Pierre was overleden.
De eerste van de volgende
generatie die ze kwamen halen.
We herinneren ons hem
als een goedlachse kerel,
uitgezwermd,
we kwamen hem zelden tegen,
zoals dat dikwijls gaat
met neven.
't Is intriestig
wat hem allemaal is overkomen.
't Leven kent meer min
dan plus,
toch zouden we er veel
voor doorstaan
om langer te kunnen blijven leven...

hilde m · 21 aug 2022, 15:11

Augustus 2022

Hand in hand,
wandelen op het strand.
De golven spoelen
de jaren weg.
Herinneringen rollen
naar ons toe...
Een halve eeuw
loopt met ons mee,
zo levendig,
zo dichtbij...
Verder weg,
zit en speelt
een nieuwe generatie
in het mulle zand.
Wat ooit eindeloos leek,
vol beloften,
wordt nu krap in tijd.
We worden er een beetje
weemoedig van,
en zie ...
daar komt een kleine meid
aangestormd,
de lange haren uitwaaierend
in de wind.
Vrolijk, al springend,
zich tussen ons wringend,
en de toekomst
lacht ons toe...

hilde m · 04 sep 2022, 11:29

29 augustus 2022

Sinds verleden jaar
torsen we de "7" op onze rug.
Eerst leek het
niet zoveel zwaarder
om te dragen.
We leefden ons leven.
En...plots viel de hemel
op ons neer...
Het onverwachte,
het onvoorspelbare,
luid klinkende sirenes,
deden ons ontwaken
op een vroege zonnige dag...
Het gevoel van zekerheid,
dat onze liefde eeuwig
door kon gaan,
dat is er niet meer...

hilde m · 27 sep 2022, 10:36

27/9/2022

We zitten in een
sukkelstraatje.
We hadden het zo goed
samen...
Alles leek zo rooskleurig
en plots
waren we daar aanbeland.
Al onze plannen
zijn opgeborgen.
Niets blijkt nog belangrijk,
jij komt nu op de eerste plaats.
Wensend en hopend
dat het goed
met je verder gaat...

hilde m · 02 okt 2022, 11:04

2/10/2022

We zijn de weg kwijt,
onze vertrouwde weg
die we zo mooi hadden
uit geplaveid.
Hij is veranderd in
drijfzand...
We zien de toekomst
niet meer
in de verte wenken.
Is ze verdwenen ?
We stellen ons vragen,
vele onzekere, onbeantwoorde
vragen...
We spinnen zelf,
ongedefineerde antwoorden,
omdat we het resultaat
niet willen aanvaarden.
De angst heeft zich opgebouwd
in onze hoofden,
ze is moeilijk in te tomen.
Binnen enkele lange weken
zullen we het definitief weten.

hilde m · 23 okt 2022, 11:34

Herfst 2022

Ik ruik het
Ik voel het
Ik zie het,
de natuur
doet langzaam
haar herfstkleed aan,
ze maakt zich klaar
om te rusten te gaan.
Eerst zorgt ze nog
voor een overvloed
aan vruchten en zaaigoed.
Mens en dier
doen er zich in de winter
aan te goed.
Voor ze zich
helemaal uitkleedt
tooit ze zich nog
in een warme herfstpracht
als compensatie
voor de kille winter
die op ons wacht...

hilde m · 22 dec 2022, 15:46

Een gedicht
vertelt met weinig woorden
wat onze ziel beroert.

Een gedicht
vertelt eerlijk en onbevangen
over de strijd
die men voert.

Over hoop en verlangen
die in ons binnenste groeit.

Zo intiem is een gedicht,
lees,
en het heeft een gezicht...

hilde m · 17 feb 2023, 16:08

Ze was geen vriendin
en toch
blijft haar beeltenis
in mijn hoofd ronddwalen.
Ze woonde hier
in de buurt,
ik zag haar slechts
sporadisch.
We waren moeders,
grootmoeders,
aan de schoolpoort
in verdwenen jaren.
Haar heengaan
was schokkend nieuws
en bruusk ontwaken.
Ze was een steunpilaar
voor haar familie,
wat zal ze worden gemist...

hilde m · 15 mar 2023, 10:34

Hanne,
ze is mijn eerste kleinkind.
Het was een onbeschrijfelijk gevoel,
toen ze als pasgeborene
in mijn armen werd gelegd.
Het levende,
sprankelende bewijs
van een nieuwe levensfase.
Er was weer jong, lachend,
grappig brabbelend leven in huis
met twee blonde springerige staartjes.
Al mijn lang vergeten
kinderliedjes haalde ik boven,
in de hoop dat ze haar
guitige oogjes en mondje zou sluiten.
Na zijn werk deed de opa zijn deel,
de eendjes, het bos,
de speeltuin werken een vaste stek.
Herinneringen drijven boven,
aan heerlijke jaren
in zorgen en plezier,
nu die kleine, grote meid,
18 jaar viert.
Gelukkige verjaardag Hanne,
alle geluk toegewenst...

hilde m · 29 aug 2023, 14:53

2 mei 2023

Mijn verjaardag...
en vergetend de jaren.
Romantisch dineren
aan de rand van water.
Een fado zangeres
zingt door gitaarspel
over levensfases.
Herinneringen en emoties
breken los...
We klinken elkaar toe,
wijn in de glazen,
nog lang gelukkig samen.
En de volle maan
laat haar zilveren licht
stralen ...