Het dwaallicht.

[DkA]

Statig, rijkelijk en
mysterieus
klinken de woorden
van deze schrijvende aristocraat.
Liefs Hilde m.

Dag Hilde m.


Rijkelijk?

Een leven op zolder doet mij eerder denken
aan een flamboyante arme bohémien ...

hartelijk dank voor uw majestueuze woorden.

[DkA]

Au revoir


De zee wandelde
met ons mee
naar het station

het was of ze wachtte
op de trein
die wij zouden nemen

ze leek me te treuzelen
of was het eerder treuren
en verwarde ik

de regen met haar zilte klaagzang

[DkA]

Veelvoud leidt naar vervlakking, erodeert het verlangen.
Behalve in Taal.
Woorden in boeken vermeningvuldigen het gemis.
Veranderen m'n zolder in een huis. Van stilte.

Ik betast de ochtend met letters.
Het lichaam van het licht wordt wakker,
kruipt uit de grond naar de lucht.
Op tafel haal ik dichters uit hun witte lakens.

Ze slapen in mijn handen. Vredig als een gedicht.

[DkA]

Niet meer dan een woord


Deze ochtend
is een nest

waarin ik weer
alle dingen wil vergeten

zoals het late licht
van de liefde

die sterft
als een versleten paard

in de regen.

[Robol]

Ook een versleten paard
mag men niet in de mond kijken

net zoals een vergeten dichter
in de regen
van verleden tijd

groetjes

Robbe

[DkA]

Hallo Robbe,

ook niet als de zon schijnt.
Maar vergeten
laat ons overleven.

[Bomi]

-
-

DkA,


Ben hier al meermaals komen lezen, nooit iets geschreven

alleen omdat ik niet weet wat te zeggen tegen een meester

in taal.

Een heel speciale stijl, ik geniet ervan, hopelijk volstaat dat.

Groetjes,

Bomi.

[Michelly]

Ben voor de eerste keer op bezoek en heb heel rustig een deel van je gedichten gelezen en ik vind ze prachtig!
En soms moet ik ze tweemaal lezen om ze helemaal te laten bezinken en misschien te begrijpen.
Prachtig zonder meer.
Michelly

[DkA]

-
-

DkA,


Ben hier al meermaals komen lezen, nooit iets geschreven

alleen omdat ik niet weet wat te zeggen tegen een meester

in taal.

Een heel speciale stijl, ik geniet ervan, hopelijk volstaat dat.

Groetjes,

Bomi.

Beste Bomi,

ik ben dankbaar om ieder woord
dat u hier achterlaat.

Ik zal u teleurstellen
want zelf ga ik, spijtig, niet op een ander 'Blog' reageren.
Hopelijk kan u dat accepteren en mij ook vergeven .

[DkA]

Ben voor de eerste keer op bezoek en heb heel rustig een deel van je gedichten gelezen en ik vind ze prachtig!
En soms moet ik ze tweemaal lezen om ze helemaal te laten bezinken en misschien te begrijpen.
Prachtig zonder meer.
Michelly

Dag Michelly,

wil u ook even lezen wat ik hierboven aan Bomi schreef.

Waarom ga ik elders niet reageren?
Om meerdere redenen.
Zoals: Ik lees en schrijf veel.

En als ik eerlijk ben,
mijn hoofddoel is niet telkens een tegenvisite af te leggen uit pure politesse.
Ik weet dat dit niet goed is voor mijn statistiek.
Maar ik reken erop dat de lezer
hier langskomt omwille van wat er (niet) staat.

Zo niet zal ik ooit bij gebrek aan belangstelling
de pijp en de pen aan Maarten moeten geven ...

Hartelijk dank dus voor uw commentaar.

[DkA]

Mijn dagboek.

"In deze indrukken, die geen samenhang hebben noch beogen te hebben,
vertel ik onverschillig mijn biografie zonder feiten, mijn levensverhaal zonder leven.
Het zijn mijn Bekentenissen en als ik daarin niets vertel, komt dat doordat ik niets te vertellen heb.".

Uit 'Het boek der Rusteloosheid' - Fernando Pessoa



Bekentenis - betekenis


'Schrijven is zinnen uitproberen om te zien wat ze kunnen betekenen.'

Uit "Schaduwkind" van P.F. Thomése - pag. 76.


In mijn leven heb ik enkele schrijvers innig gekoesterd.
Ik heb er één toegevoegd aan m'n dierbare verzameling: P.F. Thomése.

In het Blog, dat ik onlangs totaal wiste, heb ik ooit een stukje geschreven
over het idee vervat in hoger citaat, plus een Bekentenis van Pessoa.
Ik had die overpeinzing uitgewerkt voor mezelf en voor u.

Vandaag heb ik dat citaat van Fernando Pessoa toegevoegd aan m'n Blog.
Als een Leitmotiv, een Bekentenis aan u.

Wat heb ik u te vertellen?
Niets.
Tenzij je de negatie annuleert. En we het dan op 'iets' houden.

Het residu van kijken en luisteren, van gedachten en gevoelens.
En dat alles wordt gefilterd door m'n vingers. Of zelfs aangedikt.

Ik schrijf omdat ik niet anders kan. Om te leven moet ik ademen. Schrijven.
Met of zonder betekenis.





Voor een goed begrip,
dit schreef ik vandaag op mijn Blog 'Mes petits bleus'.

[DkA]

Theater. Zonder open doekjes.


Zij bereidt zich voor op het verdriet.
Als een actrice op haar première.
Concentratie voor de begrafenis.
Het theater van het klaaglied.

Zij heeft pech in haar try-out. Geen elfurenmis
is haar gegund met vibrerende lamentatio's.
Slechts de kilte van een crematorium.
Waarin het vuur de troost niet respecteert.


U zal mij cynisch vinden.
Maar mag ik pleiten pro domo en met respect
voor achtergebleven geliefdes.


Doch zij hing uren aan de telefoon
bij mij, haar ex, want de brave dode man
vergalde haar leven. Hij moest buiten.

Hij moest weg. En psychiaters deelden
haar robuuste mening. Maar z'n kinderen wilden hem niet.
De tegenwoordige tijd houdt niet van het verleden.

Nu is hij weg. Nog niet begraven.
Nog niet verteerd door vurige vlammen.
En zie daar bloesemt reeds haar eerste verdriet.

Zij repeteert de volle bloei.
Wanneer het postuum publiek haar drinkt
met onbeschaamde ogen.

[DkA]

Je kan niet blijven zonder weg te gaan


De ochtend strijkt het licht over het kille canvas.
Wit zijn de woorden van mijn dichters.
Ze huiveren onder de voile van hun cover.
Aarzelen om zich bloot te geven aan de lezer.

En toch hebben zij geen andere reden
van bestaan. Dan zich weg te geven.
Opdat ze verder zouden leven.

Aangekleed om op reis te gaan.


　

[Robol]

Nachtvlinders en dwaallichtjes
beiden hebben een mystieke uitstraling
(gezien door de ogen van onze voorouders)

Ik zie er Poëzie in
met hoofdletter

vriendelijke groet

[DkA]

In ré mineur



Dag dood,

Als je binnenkomt, wil jij dan zachtjes
met de deuren slaan. Opdat ik niet zou schrikken.
Zet je maar neer in die zwarte zetel daar.

Wees welgekomen. En blijf nog even.
Zie de lucht heeft zich verkleed in blauw vandaag.
Je weet toch hoe ik van die azuren sluier hou.

Geef me nog een weinig tijd.
Hoor hoe Schubert de Forellen paait.
Laat me nog even wachten op 'Elise'

Straks hebben we samen nog de eeuwigheid.
Voor Bach. En als het mag, ook Bartoli.