Katrijntjes
-
bo'ke - Lid geworden op: 28 apr 2007, 19:47
De stilte
C. S. Adama van Scheltema
Min de stilte in uw wezen,
Zoek de stilte die bezielt,
Zij die alle stilte vreezen
Hebben nooit hun hart gelezen,
Hebben nooit geknield.
Draag uw kleinen levenszegen
Naar het droomenlooze land,
Lijk de golve' heur oogst bewegen -
Tot zij zachtjes breken tegen
Het doodstille strand.
Zie den boom de paden tooien
Rondom zijnen stillen voet,
Laat uw ziel zich zoo ontplooien
En haar bloemen om zich strooien
Uit een vroom gemoed.
Leer u aan de stilte laven:
Waar het leven u geleidt -
Zij is uwe veil'ge haven,
Want zij is de groote gave
Van de Eeuwigheid.
Sluit de stilte in uw gaarde,
Wees in haar gelukkig kind:
Al wie ze aan haar schoot vergaarde -
Alle zaligen op aarde
Hebben haar bemind.
inderdaad... heel prachtig
een vriendelijke groet
bo'ke
C. S. Adama van Scheltema
Min de stilte in uw wezen,
Zoek de stilte die bezielt,
Zij die alle stilte vreezen
Hebben nooit hun hart gelezen,
Hebben nooit geknield.
Draag uw kleinen levenszegen
Naar het droomenlooze land,
Lijk de golve' heur oogst bewegen -
Tot zij zachtjes breken tegen
Het doodstille strand.
Zie den boom de paden tooien
Rondom zijnen stillen voet,
Laat uw ziel zich zoo ontplooien
En haar bloemen om zich strooien
Uit een vroom gemoed.
Leer u aan de stilte laven:
Waar het leven u geleidt -
Zij is uwe veil'ge haven,
Want zij is de groote gave
Van de Eeuwigheid.
Sluit de stilte in uw gaarde,
Wees in haar gelukkig kind:
Al wie ze aan haar schoot vergaarde -
Alle zaligen op aarde
Hebben haar bemind.
inderdaad... heel prachtig
een vriendelijke groet
bo'ke
'zalig druk' heb ik het en ik geniet ervan
dus minder vrije tijd om te dichten en toch : ik geniet ervan
'zalig genieten'
.
dus minder vrije tijd om te dichten en toch : ik geniet ervan
'zalig genieten'
.
-
katrijn2 - Lid geworden op: 11 jul 2009, 22:05
met dank aan bo'ke
voor de vlugge aanvulling
en ... het ontbreken van een stille terechtwijzing,
want
ZOEK de stilte
is niet hetzefde als
MIN de stilte,
en
hebben nooit HUN hart gelezen
is helemaal niet wat
hebben nooit EEN hart gelezen
betekent,
katrijn2
voor de vlugge aanvulling
en ... het ontbreken van een stille terechtwijzing,
want
ZOEK de stilte
is niet hetzefde als
MIN de stilte,
en
hebben nooit HUN hart gelezen
is helemaal niet wat
hebben nooit EEN hart gelezen
betekent,
katrijn2
-
katrijn2 - Lid geworden op: 11 jul 2009, 22:05
op ziekenbezoek in de kliniek
tante Pelagie wordt er verzorgd
ligt op een kamer met twee
is niet al te goed en zegt weinig
mijn aanwezigheid waardeert ze wel
stil droomt ze voor zich uit
haar buurvrouw in het andere bed
praat over haar als over een 'braaf mens'
dat is ze ook, tweeennegentig jaar
ik raak 'aan de klap' met Maria de buurvrouw
ze is van Malderen een dorp naast Buggenhout
ik durf zeggen dat Malderen maar een klein gat is
waar geen enkele deftige baan doorloopt
en alleen bekend door een schoenenwinkel
die van einde en verre klanten aantrekt
dat is waar moet Maria toegeven
maar er is ook onze molen,
hij is zeer oud - honderde jaren al
en misschien de oudste van België
ze kent er een gedichtje over
dat elke oude inwoner van Malderen nog kent
zegt ze
wat ik niet geloof
ze wil het eens 'opzeggen' voor mij
het is geen opzeggen doch 'voordragen'
zoals ze het waarschijnlijk
bij de nonnetjes heeft geleerd
ik wil het wel opschrijven voor 'op internet'
ze kent dat niet doch het is goed
Ze debiteert een tweede keer
en ik noteer ...
Daar staat hij met zijn grijze kap,
Zijn lange staart, zijn steile trap,
Vier grote wieken hoog in de lucht
Die zwieren en zwaaien in volle vlucht.
Aan een koordje hangt een zak
Die langzaam gaat naar boven
Naar de molenaar wit bestoven.
Hij fluit een deuntje blij van zin
En trekt de zak het venster in.
De wielen knarsen en ronken
Waartussen het graan wordt verzonken.
Vanboven is het graan geheel,
Vanonder het stuif-wit-meel.
Zo God het niet meer waaien wil
Dan had de molenaar veel verdriet.
Hij wist niet wat te beginnen,
Want hij moest met de wind zijn broodje winnen.
de dichter is waarschijnlijk
een reeds lang overleden schoolmeester
ik denk ook dat Maria hier en daar fout zat
maar het is haar gedicht
en voor haar wordt het hier vereeuwigd -
oei wat een pretentie!
groetjes iedereen,
katrijn2
tante Pelagie wordt er verzorgd
ligt op een kamer met twee
is niet al te goed en zegt weinig
mijn aanwezigheid waardeert ze wel
stil droomt ze voor zich uit
haar buurvrouw in het andere bed
praat over haar als over een 'braaf mens'
dat is ze ook, tweeennegentig jaar
ik raak 'aan de klap' met Maria de buurvrouw
ze is van Malderen een dorp naast Buggenhout
ik durf zeggen dat Malderen maar een klein gat is
waar geen enkele deftige baan doorloopt
en alleen bekend door een schoenenwinkel
die van einde en verre klanten aantrekt
dat is waar moet Maria toegeven
maar er is ook onze molen,
hij is zeer oud - honderde jaren al
en misschien de oudste van België
ze kent er een gedichtje over
dat elke oude inwoner van Malderen nog kent
zegt ze
wat ik niet geloof
ze wil het eens 'opzeggen' voor mij
het is geen opzeggen doch 'voordragen'
zoals ze het waarschijnlijk
bij de nonnetjes heeft geleerd
ik wil het wel opschrijven voor 'op internet'
ze kent dat niet doch het is goed
Ze debiteert een tweede keer
en ik noteer ...
Daar staat hij met zijn grijze kap,
Zijn lange staart, zijn steile trap,
Vier grote wieken hoog in de lucht
Die zwieren en zwaaien in volle vlucht.
Aan een koordje hangt een zak
Die langzaam gaat naar boven
Naar de molenaar wit bestoven.
Hij fluit een deuntje blij van zin
En trekt de zak het venster in.
De wielen knarsen en ronken
Waartussen het graan wordt verzonken.
Vanboven is het graan geheel,
Vanonder het stuif-wit-meel.
Zo God het niet meer waaien wil
Dan had de molenaar veel verdriet.
Hij wist niet wat te beginnen,
Want hij moest met de wind zijn broodje winnen.
de dichter is waarschijnlijk
een reeds lang overleden schoolmeester
ik denk ook dat Maria hier en daar fout zat
maar het is haar gedicht
en voor haar wordt het hier vereeuwigd -
oei wat een pretentie!
groetjes iedereen,
katrijn2
-
schrijfster - Lid geworden op: 26 sep 2008, 16:16
- Locatie: nijmegen
Tonen wat je hebt,is niet laten zien wie je bent.
-
katrijn2 - Lid geworden op: 11 jul 2009, 22:05
dank aan robol,
dank aan gustilpe,
dank aan schrijfster,
dank aan morgenstern en herman
voor hun verblijf hier
op mijn kleine topic
Wondere winterwereld
met wit boven groen
en trieste vogelklanken
in ijle luchten
Wondere winterwereld
met gedempte stappen
tegen joelende kinderen
die de kou niet voelen
Donkere winterwereld
met geesten die afdrijven
naar diepe oorden
om er de hoop te verliezen
katrijn2
dank aan gustilpe,
dank aan schrijfster,
dank aan morgenstern en herman
voor hun verblijf hier
op mijn kleine topic
Wondere winterwereld
met wit boven groen
en trieste vogelklanken
in ijle luchten
Wondere winterwereld
met gedempte stappen
tegen joelende kinderen
die de kou niet voelen
Donkere winterwereld
met geesten die afdrijven
naar diepe oorden
om er de hoop te verliezen
katrijn2
-
katrijn2 - Lid geworden op: 11 jul 2009, 22:05
Oei, ik ben gevallen.
Enkele dagen geleden stond ik nog onderaan bladzijde 1.
Vandaag vind ik mij er niet meer. Nochtans was het laatste schrijfselke
hier nog van begin januari, toch niet zo lang geleden. Katrijntje is geen
veelschrijver, dat weten we wel, maar toch ... het doet me wat.
Bij nader onderzoek zie ik dat een nieuw lid van Sennet-poëzie, voor drie
bijdragen telkens een nieuwe topic start - zo gaat het vlug natuurlijk.
Niet zagen katrijn, doe er wat aan: schrijf iets en je staat weer helemaal
bovenaan. Ik wil wel, doch heb geen inspiratie, tenzij ... een klein voor-
valletje dat ik meemaakte deze voormiddag.
Ik was bij een oudere nicht en haar man; ik spring er nu en dan wel eens
binnen. Het is daar de 'zoete inval'. Iedereen is er steeds welkom, ook
zonder je komst aan te kondigen. Er was al bezoek aanwezig, ook zo
maar langs gekomen, of toch niet ...
De mensen, al volwaardige senioren, hadden één zoon, die zelf drie
kindjes had. Iedere morgen, vrij vroeg, werden ze bij oma en opa
afgezet, zodat de ouders rustig naar hun werk konden.
Opa voerde de gastjes naar school; 's middags haalde hij ze terug, want
oma had hun middagmaal bereid. Na de middag weer naar school en om
vier uur, in een laatste autoritje, weer samen naar oma. Daar een vier-
uurtje en wachten op de ouders. Deze kwamen dan "s avonds de kindjes
ophalen, na eerst zelf - en ook samen - de nodige boodschappen te
hebben gedaan.
Dat scenario speelde zich iedere werkdag af, met op woensdag een
extra oppasdienst ten huize opa en oma.
En nu, gisteravond, werden de kindjes weer opgehaald, gewoon, zoals
altijd, rond 19 uur.
Bij het vertrek, even, als tussendoortje, een vraagje van schoondochter-
lief ... "we zijn dringend aan wat ontspanning toe en brengen de kind-
jes daarom van zaterdagmorgen tot zondagavond ..."
"Wij waren niet enthousiast" zegt oma Virginie en lieten dit ook blijken
met een "dat zal moeilijk gaan want ...".
Ze moest haar zin niet afmaken. Onder de verontschuldigende ogen van
de zoon bliksemde de schoondochter de oma bijna omver. Haar kin zonk
woedend enkele cm lager en de gastjes waren nog nooit zo vlug de deur
uit geweest.
Dat moesten Virginie en Marcel eens kwijt kunnen en daarvoor waren ze
bij Maria en Remiel aan het juiste adres. Ik aanhoorde als toevallig toe-
schouwer het verhaal en deed natuurlijk ook mijn zegje.
We hebben niet kunnen afronden - al waren we eensgezind dat zoiets niet
kon - want opa en oma moesten plots weg ... naar de school.
Dit was geen poëzie, geen grote literatuur, maar een fait divers, verteld
om weer op blz één te geraken... alhoewel ...
katrijn2
Enkele dagen geleden stond ik nog onderaan bladzijde 1.
Vandaag vind ik mij er niet meer. Nochtans was het laatste schrijfselke
hier nog van begin januari, toch niet zo lang geleden. Katrijntje is geen
veelschrijver, dat weten we wel, maar toch ... het doet me wat.
Bij nader onderzoek zie ik dat een nieuw lid van Sennet-poëzie, voor drie
bijdragen telkens een nieuwe topic start - zo gaat het vlug natuurlijk.
Niet zagen katrijn, doe er wat aan: schrijf iets en je staat weer helemaal
bovenaan. Ik wil wel, doch heb geen inspiratie, tenzij ... een klein voor-
valletje dat ik meemaakte deze voormiddag.
Ik was bij een oudere nicht en haar man; ik spring er nu en dan wel eens
binnen. Het is daar de 'zoete inval'. Iedereen is er steeds welkom, ook
zonder je komst aan te kondigen. Er was al bezoek aanwezig, ook zo
maar langs gekomen, of toch niet ...
De mensen, al volwaardige senioren, hadden één zoon, die zelf drie
kindjes had. Iedere morgen, vrij vroeg, werden ze bij oma en opa
afgezet, zodat de ouders rustig naar hun werk konden.
Opa voerde de gastjes naar school; 's middags haalde hij ze terug, want
oma had hun middagmaal bereid. Na de middag weer naar school en om
vier uur, in een laatste autoritje, weer samen naar oma. Daar een vier-
uurtje en wachten op de ouders. Deze kwamen dan "s avonds de kindjes
ophalen, na eerst zelf - en ook samen - de nodige boodschappen te
hebben gedaan.
Dat scenario speelde zich iedere werkdag af, met op woensdag een
extra oppasdienst ten huize opa en oma.
En nu, gisteravond, werden de kindjes weer opgehaald, gewoon, zoals
altijd, rond 19 uur.
Bij het vertrek, even, als tussendoortje, een vraagje van schoondochter-
lief ... "we zijn dringend aan wat ontspanning toe en brengen de kind-
jes daarom van zaterdagmorgen tot zondagavond ..."
"Wij waren niet enthousiast" zegt oma Virginie en lieten dit ook blijken
met een "dat zal moeilijk gaan want ...".
Ze moest haar zin niet afmaken. Onder de verontschuldigende ogen van
de zoon bliksemde de schoondochter de oma bijna omver. Haar kin zonk
woedend enkele cm lager en de gastjes waren nog nooit zo vlug de deur
uit geweest.
Dat moesten Virginie en Marcel eens kwijt kunnen en daarvoor waren ze
bij Maria en Remiel aan het juiste adres. Ik aanhoorde als toevallig toe-
schouwer het verhaal en deed natuurlijk ook mijn zegje.
We hebben niet kunnen afronden - al waren we eensgezind dat zoiets niet
kon - want opa en oma moesten plots weg ... naar de school.
Dit was geen poëzie, geen grote literatuur, maar een fait divers, verteld
om weer op blz één te geraken... alhoewel ...
katrijn2
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Dag Katrijntje,
Omdat je graag bezoek ontvangt naar ik gelezen heb, zonder
bezoek raak je niet ver vooruit he, daarom mijn paar lijntjes tekst.
Je verhaal over de oppas van kleinkinderen heb ik met interesse gelezen.
Gelukkig gaat het niet overal zo denk ik dan maar.
Het leven is een een beetje geven en nemen he!
Je hebt boze schoonmoeders, -dochters en -zonen, het hangt er alleen vanaf aan welke kant je staat.
Een fijn weekend gewenst!
Bomi
-
Dag Katrijntje,
Omdat je graag bezoek ontvangt naar ik gelezen heb, zonder
bezoek raak je niet ver vooruit he, daarom mijn paar lijntjes tekst.
Je verhaal over de oppas van kleinkinderen heb ik met interesse gelezen.
Gelukkig gaat het niet overal zo denk ik dan maar.
Het leven is een een beetje geven en nemen he!
Je hebt boze schoonmoeders, -dochters en -zonen, het hangt er alleen vanaf aan welke kant je staat.
Een fijn weekend gewenst!
Bomi
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
brun - Lid geworden op: 21 jan 2009, 22:03
Beste katrijn,
Ik heb je verhaal met heel veel aandacht gelezen.
Ikzelf ben een thuiswerkende mama geweest.
Dit was een heel bewuste keuze.
Ouders die werken om....en geen tijd hebben voor de kinderen, missen het belangrijkste in hun leven.
Ooit! zullen ze het beseffen als ze zelf grootouders zijn.
Ik denk nu aan de lieve oma en opa, die al hun liefde en aandacht aan de kleinkinderen geven.
Ik voel hun pijn en verdriet om het gebrek aan respect voor deze inzet.
Zoiets grijpt mij aan, dus daarom mijn reactie!
Warme groetjes,
brun
Ik heb je verhaal met heel veel aandacht gelezen.
Ikzelf ben een thuiswerkende mama geweest.
Dit was een heel bewuste keuze.
Ouders die werken om....en geen tijd hebben voor de kinderen, missen het belangrijkste in hun leven.
Ooit! zullen ze het beseffen als ze zelf grootouders zijn.
Ik denk nu aan de lieve oma en opa, die al hun liefde en aandacht aan de kleinkinderen geven.
Ik voel hun pijn en verdriet om het gebrek aan respect voor deze inzet.
Zoiets grijpt mij aan, dus daarom mijn reactie!
Warme groetjes,
brun
alles mag, maar met respect en diepe aandacht
-
chanel nr5 - Lid geworden op: 07 feb 2010, 22:08
Avondliedeken (Alice Nahon )
't is goed in 't eigen hert te kijken
nog even voor het slapen gaan ,
of ik van dageraad tot avond
geen enkel hert heb zeer gedaan.
Of ik geen ogen heb doen schreien ,
geen weemoed op een wezen lei;
Of ik aan liefdeloze mensen
Een woordeke van liefde zei.
En vind ik in het huis mijns herten
dat ik één droefenis genas,
Dat ik mijn armen heb gewonden ,
rondom één hoofd dat eenzaam was.
Dan voel ik op mijn jonge lippen ,
Die goedheid lijk een avondzoen...
't is goed in 't eigen hert te kijken ,
En zo z'n ogen toe te doen.
dit is één van mijn favoriete gedichten
groetjes
Chanel
't is goed in 't eigen hert te kijken
nog even voor het slapen gaan ,
of ik van dageraad tot avond
geen enkel hert heb zeer gedaan.
Of ik geen ogen heb doen schreien ,
geen weemoed op een wezen lei;
Of ik aan liefdeloze mensen
Een woordeke van liefde zei.
En vind ik in het huis mijns herten
dat ik één droefenis genas,
Dat ik mijn armen heb gewonden ,
rondom één hoofd dat eenzaam was.
Dan voel ik op mijn jonge lippen ,
Die goedheid lijk een avondzoen...
't is goed in 't eigen hert te kijken ,
En zo z'n ogen toe te doen.
dit is één van mijn favoriete gedichten
groetjes
Chanel
