Vleugels van papier
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Robbe,
Enig mooi je gedichtje over die krans, moest je die
aan mijn hart hangen dan zou ik zonder kaarsje zeker
smelten.
Bedankt voor je ' straffe ' commentaar, hopelijk komt
de Jos hier niet lezen, hij zou het er zeker niet mee eens zijn.
Mvg.
Bomi.
- - - - - - - -
-
Robbe,
Enig mooi je gedichtje over die krans, moest je die
aan mijn hart hangen dan zou ik zonder kaarsje zeker
smelten.
Bedankt voor je ' straffe ' commentaar, hopelijk komt
de Jos hier niet lezen, hij zou het er zeker niet mee eens zijn.
Mvg.
Bomi.
- - - - - - - -
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Ik dank alle stille bezoekers, bijzonder zij die hier een positieve boodschap achterlieten...Elisa en Bomi tot lees of schrijfs...
Robbe
Volgend gedichtje schreef ik op een donkere decemberavond, zo'n 5 jaar geleden...
Robbe
Volgend gedichtje schreef ik op een donkere decemberavond, zo'n 5 jaar geleden...
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
December, feestmaand
December, feestmaand, overal lichtjes…
Op mijn stille plek schrijf ik gedichtjes
Heel alleen verdrijf ik tijd
Ik schrijf en schrijf met stille vlijt
Ik wil kwijt
mijn somberheid…
December, feestmaand, maand van wensen…
Vrede op aard aan alle mensen,
die van goede wille zijn
Ook aan hen, die van hun lijn
zo moeilijk af te wijken zijn,
vredig zijn in aardse schijn
en lachen om een ander’s pijn…
December, feestmaand, maand van vrede…
Vrede is mijn stille bede,
voor hen die zonder mededogen
vrede nemen met oorlogen
Opent iemand van hierboven
om vredeswil
hun blinde ogen ?
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Little drummer boy is een pracht van een kerstlied en zo'n 5 jaren geleden liet ik me er door inspireren om een gedichtje te schrijven: De kleine trommelaar...
De kleine trommelaar
Hij miste zijn vader, hij miste zijn moeder
en zwierf langs de straten,als 'n arme drommel
Zijn bed was het stro in een tochtige stal
Z’n enig bezit: een oude trommel
Hij trommelde de ganse tijd
het ritme van de eenzaamheid
parampapam pam
Hij droomde vaak van ’t verre verleden,
een oude vrouw die hem zekere dag heeft gebracht
naar ’t kille tehuis voor arme wezen
waar hij zich in slaap huilde, bijna iedere nacht
En hij trommelde van tijd tot tijd
het ritme van de eenzaamheid
parampapam pam
Naast hem op zijn bed, lag steeds de trommel
die hij als dreumes van zijn pa had gekregen
Vaderke lief, later vermist in een oorlog
misschien had men zijn dood voor hem verzwegen
Hij trommelde in die droeve tijd
het ritme van de eenzaamheid
parampapam pam
Zijn moeder, was kort na zijn geboorte gestorven
hij heeft nog gestaan aan het kruisje van hout
Hij heeft aan haar graf op zijn trommel geslagen
’n roffel ter ere, op een winterdag koud
En hij trommelde van tijd tot tijd
het ritme van de eenzaamheid
parampapam pam
In ’t wezenhuis is hij niet lang gebleven
Hij ontvluchtte dat kille tehuis
Die eerste nacht heeft hij doorgebracht
daar bij zijn moeder, aan het houten kruis
Hij trommelde de ganse tijd
het ritme van de eenzaamheid
parampapam pam
Zo zwierf de kleine trommelaar door het leven
hier en daar wat schapen gehoed
Voor een schamele korst brood
trommelde hij ook in een optocht of stoet
Hij trommelde de ganse tijd
het ritme van de eenzaamheid
parampapam pam
Op zekere dag werd met grote eer
’n soldaat begraven, die voor ’t vaderland viel
De jongen dacht bedroefd aan zijn vader
en sloeg op het vel, met hart en ziel
Hij trommelde de ganse tijd
het ritme van de eenzaamheid
parampapam pam
Plotseling kreeg hij de schok van zijn leven
toen een zware stem hem in d’oren klonk:
“Hoe kom jij in hemelsnaam aan de trommel
die ik lang geleden aan mijn zoontje schonk? “
De trommel viel in zwijgzaamheid
de trommelaar was het ritme kwijt
Ze keken elkaar diep in de ogen
een gewijde stilte, voor herkenning kwam
Tranen van geluk waren niet meer te stuiten
toen een vader zijn zoon in de armen nam
De trommelaar trommelde even later
het ritme van geluk aan de zij van zijn vader
parampapam pam
parampapam pam
Robbe
Littledrummerboy
en luister naar het liedje, terwijl je leest...
De kleine trommelaar
Hij miste zijn vader, hij miste zijn moeder
en zwierf langs de straten,als 'n arme drommel
Zijn bed was het stro in een tochtige stal
Z’n enig bezit: een oude trommel
Hij trommelde de ganse tijd
het ritme van de eenzaamheid
parampapam pam
Hij droomde vaak van ’t verre verleden,
een oude vrouw die hem zekere dag heeft gebracht
naar ’t kille tehuis voor arme wezen
waar hij zich in slaap huilde, bijna iedere nacht
En hij trommelde van tijd tot tijd
het ritme van de eenzaamheid
parampapam pam
Naast hem op zijn bed, lag steeds de trommel
die hij als dreumes van zijn pa had gekregen
Vaderke lief, later vermist in een oorlog
misschien had men zijn dood voor hem verzwegen
Hij trommelde in die droeve tijd
het ritme van de eenzaamheid
parampapam pam
Zijn moeder, was kort na zijn geboorte gestorven
hij heeft nog gestaan aan het kruisje van hout
Hij heeft aan haar graf op zijn trommel geslagen
’n roffel ter ere, op een winterdag koud
En hij trommelde van tijd tot tijd
het ritme van de eenzaamheid
parampapam pam
In ’t wezenhuis is hij niet lang gebleven
Hij ontvluchtte dat kille tehuis
Die eerste nacht heeft hij doorgebracht
daar bij zijn moeder, aan het houten kruis
Hij trommelde de ganse tijd
het ritme van de eenzaamheid
parampapam pam
Zo zwierf de kleine trommelaar door het leven
hier en daar wat schapen gehoed
Voor een schamele korst brood
trommelde hij ook in een optocht of stoet
Hij trommelde de ganse tijd
het ritme van de eenzaamheid
parampapam pam
Op zekere dag werd met grote eer
’n soldaat begraven, die voor ’t vaderland viel
De jongen dacht bedroefd aan zijn vader
en sloeg op het vel, met hart en ziel
Hij trommelde de ganse tijd
het ritme van de eenzaamheid
parampapam pam
Plotseling kreeg hij de schok van zijn leven
toen een zware stem hem in d’oren klonk:
“Hoe kom jij in hemelsnaam aan de trommel
die ik lang geleden aan mijn zoontje schonk? “
De trommel viel in zwijgzaamheid
de trommelaar was het ritme kwijt
Ze keken elkaar diep in de ogen
een gewijde stilte, voor herkenning kwam
Tranen van geluk waren niet meer te stuiten
toen een vader zijn zoon in de armen nam
De trommelaar trommelde even later
het ritme van geluk aan de zij van zijn vader
parampapam pam
parampapam pam
Robbe
Littledrummerboy
en luister naar het liedje, terwijl je leest...
Laatst gewijzigd door Robol op 04 dec 2009, 23:56, 1 keer totaal gewijzigd.
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Hoe ouder men wordt, hoe rijker het verleden. Maar hoe ver kan men terug gaan?
Ik voel nattigheid, doch zie licht aan het einde van de tunnel. Dit is dus het levenslicht. Ik sluit verblind de ogen.
Stemmen...het is een jongen, hoor ik iemand fluisteren. Hé, voorzichtig met die schaar, wil je?
Pets! Waaraan heb ik dat verdiend...ik laat me horen.
Gezichten...die met die stoppelige kin blijkt mijn vader te zijn. Kwebbelende meisjes, zeven op een rij...waar ben ik hier terecht gekomen...een losgeslagen kostschool?...Heb ik dan enkel zussen?
Een jongen buigt zich over mij, een man al. Mijn broer van 18 jaar. Hij mag als peter fungeren. Vijf jaar later heb ik geen peter meer.
Toch wel een schoon kindeke, hoor ik iemand zeggen. Ik weet het niet, ik heb nog nooit in een spiegel gekeken.
't Is ne witte...hemelsblauwe ogen...
Ja zeg, ik krijg er honger van...even mijn keel openzetten.
Men duwt een groot rond ding voor mijn neus. Moet ik hiervan eten? Toch vind ik instinctief de weg. Niet slecht, maar er mocht wat meer suiker bij.
Vermoeid sluit ik mijn ogen. Jaja, eerst een boerke...blurps...
Tot straks !
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Hoera....'t is een jongen!
En we noemen hem hier onze Robbe.
Wat een prachtige omschrijving van je geboorte
en eerste levensaanschouwing.
Knap stukje proza Robbe.
't Zou van Ernest Claes of Felix Timmermans
kunnen zijn,maar 't is wel degelijk van de
Robbe uit Beringen.
Met veel genoegen gelezen.
Groetjes van ons beiden,
Bosrankje en Alterego
En we noemen hem hier onze Robbe.
Wat een prachtige omschrijving van je geboorte
en eerste levensaanschouwing.
Knap stukje proza Robbe.
't Zou van Ernest Claes of Felix Timmermans
kunnen zijn,maar 't is wel degelijk van de
Robbe uit Beringen.
Met veel genoegen gelezen.
Groetjes van ons beiden,
Bosrankje en Alterego
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
elisa20 - Lid geworden op: 01 nov 2008, 18:10
- Locatie: Prov. Antwerpen
Dag robol,
Met graagte alles gelezen:
December, een heerlijk stukje poëzie, en diepzinnige gedachten
Kleine trommelaar, echt ontroerend mooi
en dan jouw eerste ... indrukken of ervaringen... knap en vrolijk!!!!
Lieve groetjes,
elisa
Met graagte alles gelezen:
December, een heerlijk stukje poëzie, en diepzinnige gedachten
Kleine trommelaar, echt ontroerend mooi
en dan jouw eerste ... indrukken of ervaringen... knap en vrolijk!!!!
Lieve groetjes,
elisa
-
herman1944 - Lid geworden op: 15 mar 2006, 22:47
- Locatie: wachtebeke
Robbe
Heel veel dank voorde beterschap wensen
jij als suporter van Thijs zal wel terleurgesteld zijn over zijn verrichtingen
in dit seisoen Ik in ieder geval wel.
Wat betreft Herman voor president.Wacht ik maar tot ik volledig hersteld ben, en laat ik dat over aan die andere Herman over
Groetjes van mij en Morgenstern
Heel veel dank voorde beterschap wensen
jij als suporter van Thijs zal wel terleurgesteld zijn over zijn verrichtingen
in dit seisoen Ik in ieder geval wel.
Wat betreft Herman voor president.Wacht ik maar tot ik volledig hersteld ben, en laat ik dat over aan die andere Herman over
Groetjes van mij en Morgenstern
Wees aardig voor een ander...is een ander aardig voor jou
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Beste Robbe,
Er wordt veel geschreven 'ik heb ervan genoten' en dat zal ook wel zo zijn, deze keer moet ik er bijzetten tot in de toppen van mijn tenen.
Mooi je verhaaltje over het ventje met zijn trom, nog beter je geboorte, wonderlijk hoe een kind zou kunnen denken. Och we weten allemaal hoe het gaat.
De melodie van de liedjes is overbekend ik heb nooit stilgestaan bij de tekst.
Enig mooi voor mij ook de uitvoering met koor en orkest.
Mvg.
Bomi
-
Beste Robbe,
Er wordt veel geschreven 'ik heb ervan genoten' en dat zal ook wel zo zijn, deze keer moet ik er bijzetten tot in de toppen van mijn tenen.
Mooi je verhaaltje over het ventje met zijn trom, nog beter je geboorte, wonderlijk hoe een kind zou kunnen denken. Och we weten allemaal hoe het gaat.
De melodie van de liedjes is overbekend ik heb nooit stilgestaan bij de tekst.
Enig mooi voor mij ook de uitvoering met koor en orkest.
Mvg.
Bomi
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Met gekrulde neus
las ik hier berichtjes van Elisa, Herman, Bomi en Alter...
Herman: ik heb in jouw plaats gesupporterd voor Thijs Al...maar straks ga ik toch weer voor een Belg, hoor...Inderdaad, vorig jaar deed hij het beter, maar we duimen dat hij weer op niveau komt. Er moet strijd zijn en liefst internationaal...
mvg
Robbe
las ik hier berichtjes van Elisa, Herman, Bomi en Alter...
Herman: ik heb in jouw plaats gesupporterd voor Thijs Al...maar straks ga ik toch weer voor een Belg, hoor...Inderdaad, vorig jaar deed hij het beter, maar we duimen dat hij weer op niveau komt. Er moet strijd zijn en liefst internationaal...
mvg
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
schrijfster - Lid geworden op: 26 sep 2008, 16:16
- Locatie: nijmegen
Robbe,
Lang op jou topic gewandeld
heel veel moois kwam ik op je paden tegen
heb de tijd genomen om bij veel dingen
even stil te blijven staan.
Van gekromde takken een krans vlechten
voor het voor deurtje van je hart!
December feestmaand,
met al het mooie en feestelijke.
Een maand waar herinneringen
verlies tussendoor opborrelen
een samenspel van emoties
dat ook een warm gevoel meebrengt
misschien is dat gevoel dat uit kerstmis
moet voortvloeien KERSTGEVOEL IN ONS HART.
De kleine rommelaar liedje hebben we vaak gezongen.
Hoera een jongen, prachtig geschreven
ben benieuwd of er een vervolg komt.
Wens je nog een fijne zondag robol lieve groet schrijfster.
Lang op jou topic gewandeld
heel veel moois kwam ik op je paden tegen
heb de tijd genomen om bij veel dingen
even stil te blijven staan.
Van gekromde takken een krans vlechten
voor het voor deurtje van je hart!
December feestmaand,
met al het mooie en feestelijke.
Een maand waar herinneringen
verlies tussendoor opborrelen
een samenspel van emoties
dat ook een warm gevoel meebrengt
misschien is dat gevoel dat uit kerstmis
moet voortvloeien KERSTGEVOEL IN ONS HART.
De kleine rommelaar liedje hebben we vaak gezongen.
Hoera een jongen, prachtig geschreven
ben benieuwd of er een vervolg komt.
Wens je nog een fijne zondag robol lieve groet schrijfster.
Tonen wat je hebt,is niet laten zien wie je bent.
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
we vervolgen...
Dit is pas een prinsenleven...eten, slapen, eten, slapen...verse luier...je wordt er luier en luier van.
Ik word in het nieuw gestoken, tja, oude kleertjes had ik niet...of moet ik die van mijn oudere zusjes gaan afdragen? Mijn sokjes zijn nieuw gebreid, rose, niet echt mijn lievelingskleur...
Maar een gekregen paard mag men niet in de mond kijken en hoevele uren hebben mijn moeder en mijn zussen niet besteed aan de huisvlijt van "het strikken" ?
Amper één dag oud en men kleedt mij in een wit wollen manteltje. Schaapachtig kijk ik iedereen aan, er is blijkbaar iets op til.
Ik zet een stap in de wereld, figuurlijk dan, want ik word gedragen door mijn meter, de zus van mijn moeder. Aan de overzijde van het Albertkanaal staat het kleine kerkje, onze bestemming. Maar in het begin van de oorlog heeft het Belgisch leger de brug opgeblazen, om "den Duits" tegen te houden. Wat achteraf gebleken, niet gelukt is.
De vrede is al een paar jaren hersteld, maar de brug nog niet.
Doch geen nood, er werd een noodvlot aangelegd.
Met wit krijt staat op een plank geschreven: overzet: 2 frank, kinderen en soldaten halve prijs. Ik mocht gratis. De overtocht verliep vlotjes.
Men houdt me boven een vat gevuld met water, terwijl een man met lang zwart kleed een straaltje over mijn hoofd giet en enkele woorden stamelt waarvan ik de ballen versta...het is Latijn voor mij...iets van baptista Robertus...
Ze hadden bij dat water wel een moorke warm water mogen bijgieten, mijn gedacht. Amen.
Hij legt ook zout op mijn tong. Het belet me niet om hier ongezouten mijn mening te verkondigen. De rechten van het kind.
Terug thuis maakt mijn meter de goedgelovige kinderen wijs dat ik suikerbonen heb gekakt...ze krijgen allemaal een puntzakje met "kakkebollekes". Ik kijk met lede ogen toe.
Het stoopke met Hasseltse jenever wordt ook boven gehaald en men drinkt op mijn gezondheid. Ik hou me -als voorbeeldige geheelonthouder- aan de moedermelk. Men blinkt de schoenen van mijn peter, waardoor die ook moet trakteren. Doe ze nog maar eens vol.
Het vlot
Robbe
Dit is pas een prinsenleven...eten, slapen, eten, slapen...verse luier...je wordt er luier en luier van.
Ik word in het nieuw gestoken, tja, oude kleertjes had ik niet...of moet ik die van mijn oudere zusjes gaan afdragen? Mijn sokjes zijn nieuw gebreid, rose, niet echt mijn lievelingskleur...
Maar een gekregen paard mag men niet in de mond kijken en hoevele uren hebben mijn moeder en mijn zussen niet besteed aan de huisvlijt van "het strikken" ?
Amper één dag oud en men kleedt mij in een wit wollen manteltje. Schaapachtig kijk ik iedereen aan, er is blijkbaar iets op til.
Ik zet een stap in de wereld, figuurlijk dan, want ik word gedragen door mijn meter, de zus van mijn moeder. Aan de overzijde van het Albertkanaal staat het kleine kerkje, onze bestemming. Maar in het begin van de oorlog heeft het Belgisch leger de brug opgeblazen, om "den Duits" tegen te houden. Wat achteraf gebleken, niet gelukt is.
De vrede is al een paar jaren hersteld, maar de brug nog niet.
Doch geen nood, er werd een noodvlot aangelegd.
Met wit krijt staat op een plank geschreven: overzet: 2 frank, kinderen en soldaten halve prijs. Ik mocht gratis. De overtocht verliep vlotjes.
Men houdt me boven een vat gevuld met water, terwijl een man met lang zwart kleed een straaltje over mijn hoofd giet en enkele woorden stamelt waarvan ik de ballen versta...het is Latijn voor mij...iets van baptista Robertus...
Ze hadden bij dat water wel een moorke warm water mogen bijgieten, mijn gedacht. Amen.
Hij legt ook zout op mijn tong. Het belet me niet om hier ongezouten mijn mening te verkondigen. De rechten van het kind.
Terug thuis maakt mijn meter de goedgelovige kinderen wijs dat ik suikerbonen heb gekakt...ze krijgen allemaal een puntzakje met "kakkebollekes". Ik kijk met lede ogen toe.
Het stoopke met Hasseltse jenever wordt ook boven gehaald en men drinkt op mijn gezondheid. Ik hou me -als voorbeeldige geheelonthouder- aan de moedermelk. Men blinkt de schoenen van mijn peter, waardoor die ook moet trakteren. Doe ze nog maar eens vol.
Het vlot
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...