'Poëzie van de dag'
-
YNA - Lid geworden op: 24 mar 2009, 20:34
- Locatie: Vl. Brabant
Samenvatting van titels september.
En de boer, hij ploegde voort, dat is wat hij doet, dat is zoals het hoort.
September, het begin van een nieuw schooljaar en de nieuwe (leer)stof.
De kinderen leren ook van de natuur, van witte vlinders, vogels, wilde dieren, enz.
Onze buurvrouw haar poes was vermist. Ze vroeg zich af waar ze nu zou verpozen, maar ja ze was op vrouwenjacht, dus moest ze zich niet ongerust maken.
Het weer is de laatste week heel wispelturig. Op dit moment, nu ik zit te schrijven regent het en schijnt de zon en misschien toeval maar ik zie momenteel een prachtige regenboog.
Het leven gaat steeds maar voort. Alles gebeurt op de tijd dat het moet gebeuren. De trekvogels voelen ook goed aan wanneer de tijd is gekomen om naar warmere oorden te vliegen.
De kinderen spelen nu nog buiten, het zijn nog de zomerkinderen. Ze moeten er nog maar wat van genieten want binnenkort wordt het weer kouder.
De tijd tussen leven en dood is voor zoveel mensen verschillend. De ene sterft veel te jong en de andere mag nog zoveel langer leven. Dit vind ik eigenlijk onrechtvaardig. Alles is zo relatief.
Aan varkensjacht wordt in onze streek niet gedaan want het zijn de everzwijnen die men wil vangen wanneer de jacht open gaat.
Regen was deze zomer soms nodig voor de planten, maar het mag niet te lang duren want het begint vlug te vervelen.
Een nachtwandeling maken door een stad met een gids is zeer aangenaam en leerrijk.
Geef mij maar zee, zand en zon in plaats van sneeuw, die ik liefst van achter het raam aanschouw.
Leef en geniet, dat zijn de wijze woorden van oudere mensen. Die beseffen maar al te goed hoe vlug het leven voorbij gaat hier op aarde.
Nu de herfst nadert zijn de dagen weer veel korter. Men voelt het 's morgens en 's avonds al goed. Als de dag nog zonnig is valt het nog mee, maar bij regenweer zullen we weldra de verwarming moeten aanzetten.
Triestig te beseffen dat het weer een lange winter kan zijn.
Wat is mantelzorg vroeg het kleine meisje aan haar oma, die hiervan iets had opgevangen. Oma antwoordde haar dat dit hulp bieden was aan mensen die het nodig hadden. Ah, zei het kind en men zag haar nadenken.Is dat dan telkens wanneer mama u komt wassen en verzorgen ? Ja, zei oma, dat is mantelzorg.
De jonge moeder gaat heel fier wandelen met haar baby en ze vindt het prettig dat mensen haar kindje bewonderen.
Men hoort veel plaatjes draaien als hommage aan een vriend. Dat roept steeds triestige herinneringen op aan iemand die je zelf hebt verloren.
Een schooljuf deed haar beklag. Tegenwoordig mag men tegen de kinderen bijna niets meer zeggen, zei ze. Zo berispte ze een meisje omdat ze steeds te laat kwam in de school en zei dat ze vlug naar haar klas moest gaan. Daar ze steeds maar bleef treuzelen met een boos gezicht van ik kijk je onbevreesd aan ,vroeg de juf, wel wat staat ge daar nu nog te doen. Tenslotte ging ze verder en zei stilletjes "bitch", maar de juf had het gehoord en deze antwoordde. Wel, ge weet toch dat dit een compliment is. Dat meisje keek haar verwondert aan en dacht waarschijnlijk, wat moet ik nu nog zeggen om haar te kwetsen. Even was het windstil.
Wij lieven ons steeds meer bij onze k.kinderen. Als ze dan briefjes schrijven van, jullie zijn de liefste oma en opa, dat doet ons hartje deugd.
Het zou een gemis zijn in één woord, moesten we ze niet meer zien.
Zo kennen wij mensen die hun k. kinderen niet meer mochten zien. Ze werden er ziek van. Tenslotte hebben de kinderen het toch ingezien en vroegen ze zich zeker af, wat gebeurt er misschien als we het niet uitpraten. Nu zijn ze allemaal weer gelukkig.
Met een hoelahoep hebben we vroeger ook nog gespeeld. Iedereen maakte draaiende bewegingen met de heupen zodat de hoelahoep niet op de grond viel. Dat is al lang geleden en ik weet niet of ik het nu nog zou kunnen, wie weet
Als de kinderen naar school zijn is het bij velen zo stil. Dan kan men heel even van de stilte genieten tot het weer tijd is om ze van school te gaan halen. Men kan het risico niet nemen van ze alleen naar huis te laten komen. Het zijn nog kinderen hé.
Yna
En de boer, hij ploegde voort, dat is wat hij doet, dat is zoals het hoort.
September, het begin van een nieuw schooljaar en de nieuwe (leer)stof.
De kinderen leren ook van de natuur, van witte vlinders, vogels, wilde dieren, enz.
Onze buurvrouw haar poes was vermist. Ze vroeg zich af waar ze nu zou verpozen, maar ja ze was op vrouwenjacht, dus moest ze zich niet ongerust maken.
Het weer is de laatste week heel wispelturig. Op dit moment, nu ik zit te schrijven regent het en schijnt de zon en misschien toeval maar ik zie momenteel een prachtige regenboog.
Het leven gaat steeds maar voort. Alles gebeurt op de tijd dat het moet gebeuren. De trekvogels voelen ook goed aan wanneer de tijd is gekomen om naar warmere oorden te vliegen.
De kinderen spelen nu nog buiten, het zijn nog de zomerkinderen. Ze moeten er nog maar wat van genieten want binnenkort wordt het weer kouder.
De tijd tussen leven en dood is voor zoveel mensen verschillend. De ene sterft veel te jong en de andere mag nog zoveel langer leven. Dit vind ik eigenlijk onrechtvaardig. Alles is zo relatief.
Aan varkensjacht wordt in onze streek niet gedaan want het zijn de everzwijnen die men wil vangen wanneer de jacht open gaat.
Regen was deze zomer soms nodig voor de planten, maar het mag niet te lang duren want het begint vlug te vervelen.
Een nachtwandeling maken door een stad met een gids is zeer aangenaam en leerrijk.
Geef mij maar zee, zand en zon in plaats van sneeuw, die ik liefst van achter het raam aanschouw.
Leef en geniet, dat zijn de wijze woorden van oudere mensen. Die beseffen maar al te goed hoe vlug het leven voorbij gaat hier op aarde.
Nu de herfst nadert zijn de dagen weer veel korter. Men voelt het 's morgens en 's avonds al goed. Als de dag nog zonnig is valt het nog mee, maar bij regenweer zullen we weldra de verwarming moeten aanzetten.
Triestig te beseffen dat het weer een lange winter kan zijn.
Wat is mantelzorg vroeg het kleine meisje aan haar oma, die hiervan iets had opgevangen. Oma antwoordde haar dat dit hulp bieden was aan mensen die het nodig hadden. Ah, zei het kind en men zag haar nadenken.Is dat dan telkens wanneer mama u komt wassen en verzorgen ? Ja, zei oma, dat is mantelzorg.
De jonge moeder gaat heel fier wandelen met haar baby en ze vindt het prettig dat mensen haar kindje bewonderen.
Men hoort veel plaatjes draaien als hommage aan een vriend. Dat roept steeds triestige herinneringen op aan iemand die je zelf hebt verloren.
Een schooljuf deed haar beklag. Tegenwoordig mag men tegen de kinderen bijna niets meer zeggen, zei ze. Zo berispte ze een meisje omdat ze steeds te laat kwam in de school en zei dat ze vlug naar haar klas moest gaan. Daar ze steeds maar bleef treuzelen met een boos gezicht van ik kijk je onbevreesd aan ,vroeg de juf, wel wat staat ge daar nu nog te doen. Tenslotte ging ze verder en zei stilletjes "bitch", maar de juf had het gehoord en deze antwoordde. Wel, ge weet toch dat dit een compliment is. Dat meisje keek haar verwondert aan en dacht waarschijnlijk, wat moet ik nu nog zeggen om haar te kwetsen. Even was het windstil.
Wij lieven ons steeds meer bij onze k.kinderen. Als ze dan briefjes schrijven van, jullie zijn de liefste oma en opa, dat doet ons hartje deugd.
Het zou een gemis zijn in één woord, moesten we ze niet meer zien.
Zo kennen wij mensen die hun k. kinderen niet meer mochten zien. Ze werden er ziek van. Tenslotte hebben de kinderen het toch ingezien en vroegen ze zich zeker af, wat gebeurt er misschien als we het niet uitpraten. Nu zijn ze allemaal weer gelukkig.
Met een hoelahoep hebben we vroeger ook nog gespeeld. Iedereen maakte draaiende bewegingen met de heupen zodat de hoelahoep niet op de grond viel. Dat is al lang geleden en ik weet niet of ik het nu nog zou kunnen, wie weet
Als de kinderen naar school zijn is het bij velen zo stil. Dan kan men heel even van de stilte genieten tot het weer tijd is om ze van school te gaan halen. Men kan het risico niet nemen van ze alleen naar huis te laten komen. Het zijn nog kinderen hé.
Yna
Wees blij en geniet.
-
neske - Lid geworden op: 01 aug 2007, 19:48
- Locatie: Vlaams Brabant
de titels van september 
“Gaan we winkelen want ik heb niets om aan te doen” vraagt ze aan haar man en de boer…hij ploegde voort hij sakkert dat hij nog wintertarwe moet zaaien en het gras nog eens moet maaien. “We moeten in september naar een doopfeest en ik wil een nieuw kleedje” zegt ze beteuterd. Hier wordt niet geleuterd zegt hij terwijl hij het stof van zijn overall veegt “je kan toch dat kleedje met die fladderende witte vlinders dragen?” Dan zal ik jou vlug herkennen tussen de menigte want de vorige keer had ik jou toch eventjes gemist toen je enkele uren was vermist , alhoewel ik mij niet verveelde want het was er goed verpozen. Hij zet zijn tractor-radio aan en hoort Daniël Dirk zingen “er stond een regenboog in je ogen” een jonge zanger die veel te vroeg dit leven moest verlaten mijmert de boer. We moeten van het leven genieten zegt zijn vrouw" kijk maar naar de trekvogels die zijn naar warmere oorden maar in de lente komen ze terug, het zijn net zomerkinderen ." Spijtig dat er veel vogels die verre reis niet zullen overleven door uitputting, honger en dorst want leven en dood, het ligt zo dicht bij elkaar. Och, alles is relatief zegt de boer terwijl hij naar zijn schuur rijdt. Hij ziet dat er een varken uit het hok is ontsnapt en gaat op varkensjacht , hij is een beetje uit zijn humeur want het regent en hij roept boos “hier blijven…seffens is het donker of ga je een nachtwandeling maken of wil je gaan bruinen aan de zee, zand en zon ?”
Leef alsof elke dag de laatste kan zijn is een mooi gezegde zeker als de herfst nadert in een mensenleven want de tijd vliegt zo voorbij en voor je het beseft ben je oud en heb je misschien hulp nodig want wat is mantelzorg ? Mensen helpen die jouw hulp nodig hebben zoals jouw bejaarde ouders of buren. Samen hebben mijn zussen en ik met veel liefde voor ons moeder gezorgd. Ik vergeet nooit die keer toen moeder me zei als ik jullie niet had dan zat ik al lang in een home.
Volgende week ga ik bij een neef op bezoek die een schattig meisje hebben gekregen en ik hoop dat ik de baby eens mag vasthouden terwijl kan hij een hommage aan een vriend brengen.
Ik kijk je onbevreesd aan en denk wat is er toch fout gegaan? Het was even windstil en we be-lieven ons steeds weer nu zal het beter gaan en toen werd het zo stil , toch voor heel even . Het gemis in een woord is dat soms de klank die men niet hoort?
Wat gebeurt er nu de hoelahoep wordt terug populair en de meisjes hoelahoepen met veel flair.
Neske
“Gaan we winkelen want ik heb niets om aan te doen” vraagt ze aan haar man en de boer…hij ploegde voort hij sakkert dat hij nog wintertarwe moet zaaien en het gras nog eens moet maaien. “We moeten in september naar een doopfeest en ik wil een nieuw kleedje” zegt ze beteuterd. Hier wordt niet geleuterd zegt hij terwijl hij het stof van zijn overall veegt “je kan toch dat kleedje met die fladderende witte vlinders dragen?” Dan zal ik jou vlug herkennen tussen de menigte want de vorige keer had ik jou toch eventjes gemist toen je enkele uren was vermist , alhoewel ik mij niet verveelde want het was er goed verpozen. Hij zet zijn tractor-radio aan en hoort Daniël Dirk zingen “er stond een regenboog in je ogen” een jonge zanger die veel te vroeg dit leven moest verlaten mijmert de boer. We moeten van het leven genieten zegt zijn vrouw" kijk maar naar de trekvogels die zijn naar warmere oorden maar in de lente komen ze terug, het zijn net zomerkinderen ." Spijtig dat er veel vogels die verre reis niet zullen overleven door uitputting, honger en dorst want leven en dood, het ligt zo dicht bij elkaar. Och, alles is relatief zegt de boer terwijl hij naar zijn schuur rijdt. Hij ziet dat er een varken uit het hok is ontsnapt en gaat op varkensjacht , hij is een beetje uit zijn humeur want het regent en hij roept boos “hier blijven…seffens is het donker of ga je een nachtwandeling maken of wil je gaan bruinen aan de zee, zand en zon ?”
Leef alsof elke dag de laatste kan zijn is een mooi gezegde zeker als de herfst nadert in een mensenleven want de tijd vliegt zo voorbij en voor je het beseft ben je oud en heb je misschien hulp nodig want wat is mantelzorg ? Mensen helpen die jouw hulp nodig hebben zoals jouw bejaarde ouders of buren. Samen hebben mijn zussen en ik met veel liefde voor ons moeder gezorgd. Ik vergeet nooit die keer toen moeder me zei als ik jullie niet had dan zat ik al lang in een home.
Volgende week ga ik bij een neef op bezoek die een schattig meisje hebben gekregen en ik hoop dat ik de baby eens mag vasthouden terwijl kan hij een hommage aan een vriend brengen.
Ik kijk je onbevreesd aan en denk wat is er toch fout gegaan? Het was even windstil en we be-lieven ons steeds weer nu zal het beter gaan en toen werd het zo stil , toch voor heel even . Het gemis in een woord is dat soms de klank die men niet hoort?
Wat gebeurt er nu de hoelahoep wordt terug populair en de meisjes hoelahoepen met veel flair.
Neske
Zoek de zonnekant in het leven de schaduw volgt vanzelf
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve Yna,
Een beetje laat, kom ik jou bedanken (voor de
zoveelste keer !) om nog altijd mee te doen aan
onze 'titels van gedichten aan elkaar gelinkt'.
Het is weer heel goed en leuk verwoord!
Lieve Neske,
Mijn woorden naar Yna toe, kan ik voor jou zeker
ook gebruiken ! Jouw verhaal was weer gelukt !
Hopelijk ben je blij met het liedje van Danyel Dirk ?
Ons niet bekend maar wel ontdekt dankzij jou
http://youtu.be/Ry5p9ZqiaXo
'Er stond een regenboog in je ogen”
Nogmaals bedankt en lieve groetjes aan jullie beiden
Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Op de valreep, kom ik nog vlug mijn verhaaltje plaatsen :
'En de boer hij ploegde voort...' Deze woorden had ik al ooit gehoord
maar kon ze niet juist plaatsen en ben natuurlijk gaan zoeken ! Ze komen
uit 'De ballade van den boer' van een zekere JWF. Buning. Een soort
lijdensgedicht dat eindigt met : '"Terwille van den boer die ploegt,
bestaat de wereld voort!"
Als september nog warm en droog is, kan men last hebben van te veel
stof op wegen en velden, waar witte vlinders onzichtbaar worden en
vermist geraken in een stofwolk...het wordt dan tijd om te verpozen en
wachten op een reddende regen die dikwijls een regenboog aan de hemel
tovert en onze gemoedstoestand verlicht...
Het leven van de trekvogels heeft mij altijd geïnteresseerd en met mijn
vrienden en vriendinnen gingen wij dagelijks op stap in de natuur tijdens
de schoolvakantie. Ze noemden ons 'de zomerkinderen'.
Enkele jaren later, gingen wij nog samen wandelen en filosoferen over
leven en dood, de zin van het leven, en stelden zelfs vast dat alles relatief is !
Ik woonde toen in Waals Brabant en, in een gehuchtje waarvan ik de naam
vergeten ben, organiseerden de bewoners een varkensjacht op het einde van
de zomer. We vonden dit niet zo leuk en gingen liever, zelfs in de regen, een
lange nachtwandeling doen in de heuveltjes rond het meer van Genval...
Later gingen wij nog soms naar Wenduine om samen van zee, zand en zon te
genieten en ook bij zonsondergang op het strand te galopperen... Ik voelde mij
één met mijn paard... en hoor mij nog roepen 'ik leef !' Het was een bijzondere
ervaring die mij nu nog aangrijpt als ik eraan denk.
De herfst nadert en met hem denken wij aan verouderen, vergrijzen...een
zekere angst voor het aftakelen en... de dood !
'Wat is mantelzorg ?', vroeg een vriendin van mijn kleindochter waarvan de
oma aan de ziekte van Alzheimer lijdt. Die keer had ik het wel moeilijk om
rustig te antwoorden. Alle droeve herinneringen kwamen ineens naar boven
en ik bleef zwijgen, vol verdriet ! Zelfs de baby van de buren kon mij niet op
vrolijke gedachten brengen en ik bleef aan mijn moeder denken !
Het wordt herfst... de wind kleedt alle loofbomen uit, zonder genade... een
patchworkdeken van gekleurde bladeren bedekt gras, paden, straten in een
harmonieus geheel... Welke fée zal nog alles aan elkaar komen quilten ?
Ik kijk je onbevreesd, jij natuurkracht, en als het even windstil wordt weet ik
dat ik je moet aanvaarden zoals je bent en met jou, alle natuurwetten !
Elke dag besef ik dat wij ons steeds weer lieven. Soms is er storm maar dan
kan het ô zo stil worden... heel even ...
Kan men het gemis in één woord beschrijven ?
En wat gebeurt er als er plots iemand uit het verleden verschijnt en vraagt :
'Heb je nog een Hoelahoep ?' Ikzelf niet meer maar mijn kleindochters wel
en af en toe mag ik meespelen !
Bosrankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Poëzie van de dag
Programma voor de maand Oktober 2013
01-10-2013 Alterego met Herfstmijmering
02 " " " " " Bosrankje met Het groot mysterie
03 " " " " " Bo'ke met Genegenheid
04 " " " " " Bomi met Herinneringen
05 " " " " " Claire met Laat mij leven
06 " " " " " Elisa met Vondelingetje
07 " " " " " Elleke met De zee
08 " " " " " Ferry met Verdriet
09 " " " " " Frankie met Hangklok
10 " " " " " Give met Herfstraam
11 " " " " " Gustilpe met Ken jij ook soms het gevoel
12 " " " " " Hilde met Herfst
13 " " " " " Jadi met Hellokes
14 " " " " " Janina met Spinnekop
15 " " " " " Jure met Wie is wie?
16 " " " " " Michelly met Weerzien
17 " " " " " Monika met Weer een dag
18 " " " " " Nele met De spin
19 " " " " " Neske met De zwemrok
20 " " " " " Norman met De vlinder kent de rups niet,noch de pop
21 " " " " " Rapke met Elk zijn gedacht
22 " " " " " Ria met Er borrelt een versje in mijn hart
23 " " " " " Robbe met Papieren vleugels
24 " " " " " Schrijfster met Avondgroet
25 " " " " " Elisabeth met Als straks
26 " " " " " Tineke met Ook dat nog
27 " " " " " Tinneke met Op zoek naar rust
28 " " " " " Uvi met De precisie van poëzie
29 " " " " " Yna met De marktkramer
30 " " " " " NinjaVincent met Op de vooravond van Halloween
31 " " " " " Sunset met Halloween
Vriendelijke groetjes van ons beiden,
Rankje en Alter
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Poëzie van de dag
De titels van de gedichten voor Oktober 2013
bondig aan elkaar gelinkt.
Ik weet nog hoe ik in die HERFSTMIJMERING bleef stilstaan
bij HET GROOT MYSTERIE van de natuur,hoe ik met intense
GENEGENHEID tal van HERINNERINGEN voor de geest haalde.
Weet je,ik hoorde ooit eens zo'n aangrijpend smekend geween,
zo in de trend van LAAT MIJ LEVEN,en bij het naderbij komen
zag ik midden het grasperk een VONDELINGETJE liggen,'t was
zowaar of het arme kleintje verging in een ZEE van VERDRIET.
Gelukkig is het toch nog goed terechtgekomen.
En ondertussen tikt de HANGKLOK immer verder,daar aan de
muur naast het HERFSTRAAM,steeds vooruit met de tijd,waarbij
'k wel eens de vraag stel aan ons Rankje KEN JIJ OOK SOMS
HET GEVOEL dat die tijd ons zo vlug voorbijsnelt.Zeker in de
HERFST als de dagen korten,en ik minder mensen zie,dan durf
ik al wel eens HELLOKES zeggen tegen een SPINNEKOP in de
tuin.Maar WIE IS WIE,wie is hier de gekste bij zo'n WEERZIEN?
Enfin,ondertussen passeert er WEER EEN DAG,en wat zie ik,
opnieuw DE SPIN,het regende dat het goot en ze had precies
DE ZWEMROK aangetrokken,ik herkende haar nauwelijks.
't Is als DE VLINDER KENT DE RUPS NIET,NOCH DE POP,
zo heeft natuurlijk ELK ZIJN GEDACHT.Mij stoort het niet,
ER BORRELT EEN VERSJE IN MIJN HART uit het liedje van
Boudewijn de Groot,waar hij zingt 'zo te sterven op het water
met je vleugels van papier'.Over vlinders die met hun quasi
PAPIEREN VLEUGELS jammerlijk in het water sukkelden?
Maar 'k wil deze dag nu besluiten met u allen een genegen
AVONDGROET te brengen,want ALS STRAKS de nacht
valt(oei vallen,OOK DAT NOG)en iedereen OP ZOEK NAAR
RUST gaat,vertel ik dan wel DE PRECISIE VAN POËZIE
aan DE MARKTKRAMER die er op rekent om deze maand
OP DE VOORAVOND VAN HALLOWEEN nog vlug wat
griezelige HALLOWEEN pompoenen-versjes te verkopen.
Alterego
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Poëzie van de dag
De titels van de gedichten voor Oktober 2013
bondig aan elkaar gelinkt.
In de avondschemering van oktober voel ik me dikwijls zeer
melancholiek en laat me te graag gaan in een diepe herfstmij-
mering...
Ik denk dan aan het groot mysterie van leven en dood dat mij
fascineert sinds mijn jonge jaren ! Het blijft me intrigeren en
boeien maar maakt me ook bang voor het onbekende.
Ik voel een soort genegenheid voor sommige herinneringen
uit mijn jeugd en koester ze, hopende die nooit te vergeten !
Tijdens een verblijf in Zuid Frankrijk (ik was toen tien jaar)
waren wij getuige van een heel bijzonder tafereel op het
strand. Het was nog heel vroeg en behalve enkele mensen
die er zich rond geschaard hadden, was het heel rustig...
Toen wij in hun nabijheid kwamen zagen wij een baby in een
mand liggen.
Die brabbelde en keek iedereen met grote blauwe oogjes aan...
'Laat mij leven' scheen zijn blik te zeggen ! Het vondelingetje
heette 'Désiré' (geborduurd op zijn vestje) en ik dacht hoe kan
men een verlaten kindje 'Gewenst' noemen ? Tragische ironie
van het lot !
Ik bleef lang naar de zee kijken met tranen van verdriet, omdat
ik me onmachtig voelde en dacht aan alle kinderen in de wereld
die mijn geluk niet kenden en voelde mij nogal schuldig aan
zulke ongelijkheden !
Al die herinneringen hebben mij wel bedroefd... Onze hangklok
slaat 18 uur en door het herfstraam zie ik dat de avond valt...
-'Ken jij ook soms het gevoel dat er iets ergs gaat gebeuren ? '
vroeg mijn moeder aan haar tante die bij ons op bezoek was.
-'Vooral in de Herfst' antwoorde ze met haar warme stem.
-' Dan heb ik soms van die rare voorgevoelens en zeker met
Halloween !
Weet je nog hoe we moesten lachen toen je oom ineens riep :
-'Hallokes, spinnekop !' Tegen een zwarte spin die hing voor
de spiegel aan een zijden draad en leek te denken wie is wie,
toen ze met zichzelf geconfronteerd werd !
Ik vroeg mij af of er ooit een weerzien zou komen ...
En een beetje later, kwam er weer een dag dat ik een spin
ontdekte met in haar web, een prachtige vlinder - mij totaal
onbekend- maar zo bijzonder omdat hij leek een zwemrok te
dragen ! Ik vroeg dan aan mijn vader wat hij dacht over de
mysterieuze zin : 'De vlinder kent de rups niet noch de pop !
' Het is inderdaad een doordenkertje, zei hij en ik vind het wel
spannend !
Mijn vader had mij geleerd dat ieder van ons zijn eigen waarheid
heeft en ook elk zijn gedacht ! Toen leek dit mij niet zo begrijpelijk
te zijn maar nu, na een lang leven, een beetje mensenkennis en
ervaring, wordt het meer en meer duidelijk !
Er borrelt een versje in mijn hart... over vlinders met papieren
vleugels die fladderen boven het water en komen ons een avond-
groet brengen !
En als straks iedereen eindelijk slaapt, zal ik denken aan deze
unieke dag waar, ook dat nog, sommige vlinders verdronken zijn...
Op zoek naar rust, ga ik bladeren in oude gedichtenboeken en
probeer de precisie van poëzie te begrijpen om zelf weer iets te
schrijven over wat mij diep raakt en ontroert !
Maar ik vind geen inspiratie en terwijl ik herfstillustraties aan 'het
sorteren ben, ontdek ik een site met prentjes, schilderijen en foto's
over oktober !
Een marktkramer, prijst zijn decoratie aan op de vooravond van
Halloween...
Dit kies ik dan om te beginnen maar kan mijn blik niet afhouden van
een compositie met een oude griezelige heks die kinderen de stuipen
op het lijf jaagt! Deze afbeelding zal ik zeker niet bijhouden en kijk
liever naar een reeks tekeningen met lieve spookjes, schattige poesjes
en sierlijke pompoenen, die voor mij de mooie kant van Halloween
voorstellen.
Bosrankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
YNA - Lid geworden op: 24 mar 2009, 20:34
- Locatie: Vl. Brabant
SAMENVATTING TITELS VAN OKTOBER.
Nu zijn we weer in de tijd dat de natuur helemaal veranderd. Het is zoals de mode, die past zich ook aan de jaargetijden aan. De voorbije maanden nog eens overlopen, dat is mijn herfst mijmering.
De natuur is nog altijd het grote mysterie van de mens. Ik kan er met grote genegenheid over nadenken en vele herinneringen ophalen van gebeurtenissen die we al in ons leven meemaakten.
Bij het omhakken van een oude krulwilg ontdekten we een nestje van twee vogeltjes. Ze bekeken ons ieder op zijn manier om ons te zeggen laat mij leven. Het waren feitelijk vondelingetjes.
We brachten ze naar een dierenasiel.
De zee is voor sommigen een graf waarbij veel tranen van verdriet vloeien bij de overblijvende familieleden.
De tijd gaat zo snel en dat wordt aangegeven door de hangklok die naast het herfstraam hangt, dat noemen we nu zo omdat we door dat raam nu de prachtige herfst kunnen aanschouwen.
Ken jij soms ook dat gevoel dat zieke mensen minder vlug herstellen tijdens de herfst, vroeg mijn buurvrouw, wiens moeder een beetje depressief wordt bij slecht weder.
Hellokes, dat zeg ik niet tegen de dikke spinnen die soms onverwachts op de muur zitten. Ik probeer ze dan heelhuids te pakkenen ze dan vliegensvlug buiten te zetten, brr een akelig gevoel.
In onze familie zijn tweelingen die zo fel op mekaar lijken dat wanneer ik ze dan tegenkom denk, wie is wie.
Weer een dag voorbij van de nieuwe week. Hoe dikwijls zou men dat zeggen in zijn leven, zeker als men al wat ouder wordt.
Hoe oud zou een spin worden, zou die ook de dagen tellen ?
De zwem rok heb ik nooit gezien. Vroeger waren het badkostuums misschien wel langer dan nu. Nu zijn ziet men zoveel soorten en mooie bikini's, de tijden veranderen hé.
Eigenlijk hebben wij geluk dat we van onze kinderen en kleinkinderen nog mogen genieten, want de vlinder kent de rups niet, noch de pop.
Iedereen zijn gedacht zegt de politicus tegen de mensen, maar denk eerst nog maar eens goed na voor wie je gaat stemmen, alsof wij daar veel baat bij hebben. Tenslotte is het voor hun eigen portemonnee dat ze zorgen.
Er borrelt nog een versje in mijn hoofd van vroeger, dat luidt als volgt :
Poessie mouw,
kom eens gauw
'k heb een kommetje pap voor jouw
en voor mij, rijstebrij
oh, wat smullen we allebei.
Dat heb ik dikwijls opgezegd toen de k.kids nog heel klein waren. Zo konden ze er velen opzeggen, dat was prettig.
Zouden papieren vleugels niet leuk zijn moesten we daarmee kunnen vliegen ? We zouden van boven de huizen aan de mensen een avondgroet kunnen brengen en er zouden veel minder files zijn. Een mens moet eens kunnen fantaseren hé.
Als op het einde van de maand het zomeruur weer veranderd wordt zal het voor velen weer een aanpassing zijn. Ook dat nog is weer iets om over na te denken.
We vragen toch steeds niet die veranderingen, want de mensen zijn steeds op zoek naar rust in plaats van die ommekeer. Het leven is zo al jachtig genoeg.
De precisie van poëzie wordt door iedere mens anders bekeken, zoals de marktkramer die elke klant ook anders benadert.
Op de vooravond van Halloween worden er nog allerlei dingen geregeld door al diegenen die Halloween gaan vieren.
Er is wel altijd iets te doen.
Yna
Nu zijn we weer in de tijd dat de natuur helemaal veranderd. Het is zoals de mode, die past zich ook aan de jaargetijden aan. De voorbije maanden nog eens overlopen, dat is mijn herfst mijmering.
De natuur is nog altijd het grote mysterie van de mens. Ik kan er met grote genegenheid over nadenken en vele herinneringen ophalen van gebeurtenissen die we al in ons leven meemaakten.
Bij het omhakken van een oude krulwilg ontdekten we een nestje van twee vogeltjes. Ze bekeken ons ieder op zijn manier om ons te zeggen laat mij leven. Het waren feitelijk vondelingetjes.
We brachten ze naar een dierenasiel.
De zee is voor sommigen een graf waarbij veel tranen van verdriet vloeien bij de overblijvende familieleden.
De tijd gaat zo snel en dat wordt aangegeven door de hangklok die naast het herfstraam hangt, dat noemen we nu zo omdat we door dat raam nu de prachtige herfst kunnen aanschouwen.
Ken jij soms ook dat gevoel dat zieke mensen minder vlug herstellen tijdens de herfst, vroeg mijn buurvrouw, wiens moeder een beetje depressief wordt bij slecht weder.
Hellokes, dat zeg ik niet tegen de dikke spinnen die soms onverwachts op de muur zitten. Ik probeer ze dan heelhuids te pakkenen ze dan vliegensvlug buiten te zetten, brr een akelig gevoel.
In onze familie zijn tweelingen die zo fel op mekaar lijken dat wanneer ik ze dan tegenkom denk, wie is wie.
Weer een dag voorbij van de nieuwe week. Hoe dikwijls zou men dat zeggen in zijn leven, zeker als men al wat ouder wordt.
Hoe oud zou een spin worden, zou die ook de dagen tellen ?
De zwem rok heb ik nooit gezien. Vroeger waren het badkostuums misschien wel langer dan nu. Nu zijn ziet men zoveel soorten en mooie bikini's, de tijden veranderen hé.
Eigenlijk hebben wij geluk dat we van onze kinderen en kleinkinderen nog mogen genieten, want de vlinder kent de rups niet, noch de pop.
Iedereen zijn gedacht zegt de politicus tegen de mensen, maar denk eerst nog maar eens goed na voor wie je gaat stemmen, alsof wij daar veel baat bij hebben. Tenslotte is het voor hun eigen portemonnee dat ze zorgen.
Er borrelt nog een versje in mijn hoofd van vroeger, dat luidt als volgt :
Poessie mouw,
kom eens gauw
'k heb een kommetje pap voor jouw
en voor mij, rijstebrij
oh, wat smullen we allebei.
Dat heb ik dikwijls opgezegd toen de k.kids nog heel klein waren. Zo konden ze er velen opzeggen, dat was prettig.
Zouden papieren vleugels niet leuk zijn moesten we daarmee kunnen vliegen ? We zouden van boven de huizen aan de mensen een avondgroet kunnen brengen en er zouden veel minder files zijn. Een mens moet eens kunnen fantaseren hé.
Als op het einde van de maand het zomeruur weer veranderd wordt zal het voor velen weer een aanpassing zijn. Ook dat nog is weer iets om over na te denken.
We vragen toch steeds niet die veranderingen, want de mensen zijn steeds op zoek naar rust in plaats van die ommekeer. Het leven is zo al jachtig genoeg.
De precisie van poëzie wordt door iedere mens anders bekeken, zoals de marktkramer die elke klant ook anders benadert.
Op de vooravond van Halloween worden er nog allerlei dingen geregeld door al diegenen die Halloween gaan vieren.
Er is wel altijd iets te doen.
Yna
Wees blij en geniet.
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
http://youtu.be/BpPFmcJAp7Y
Poesje mauw
Lieve Yna,
Het is je weer heel goed gelukt om
een leuk en mooi verhaal neer te
pennen met de titels van gedichten
aan elkaar gelinkt...
Bedankt om nog mee te willen doen
en proficiat
Veel liefs van ons beiden
Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
neske - Lid geworden op: 01 aug 2007, 19:48
- Locatie: Vlaams Brabant
Titels van de maand oktober
Oktober is de maand dat haar dochter geboren werd en dan denkt ze telkens weer naar die tijd want dat blijft voor haar toch een mooie herfstmijmering. Ze wandelt door het bos en ziet vele spinnenwebben hangen en denkt wat is het toch een groot mysterie hoe zo’n klein spinnetje zo’n lange draden kan spinnen. De mijmeringen dwalen af en ze denkt met genegenheid terug hoe ze vroeger met de kinderen naar het bos gingen wandelen om herfstvruchten en bladeren te gaan rapen. Mooie herinneringen om te koesteren. Ze voelt een spinnenweb langs haar wang en veegt haar gezicht schoon dan ziet ze een klein spinnetje aan een draadje hangen die lijkt te zeggen “laat mij leven" want ik ben een vondelingetje mijn mama heeft mij achter gelaten en ik denk dat ze eens alleen naar de zee wou gaan, ik heb zo’n verdriet eerst zat ze in een oude hangklok die een meneer had buiten gezet, er stopte een auto en een mevrouw nam de klok mee en van achter het herfstraam riep de meneer “rijd niet te wild anders slaat de klok misschien tilt!” Ken jij soms ook het gevoel als je iemand gelukkig kan maken? Wel… zij neemt het herfst spinnetje mee in een doosje en zet het in haar tuinhuisje want daar wonen ook veel spinnen. Dus zegt ze tegen de spin geen adieu maar hellokes ik neem jou mee spinnekop, als ze de spin in het tuinhuisje zet hangt er in een hoek een groot spinnenweb met een spin in, de vondelingspin kruipt er vlug naartoe en kijk nu eens? Ze lijken elkaar te kennen, zou dat nu de papa kunnen zijn want die kleinste lijkt dolgelukkig te zijn. Wie is wie ik zie het verschil niet hoor maar dat het een blij weerzien is dat ziet men zo. Zij laat de diertjes nu met rust en denkt weer een dag voorbij maar met een happy end voor de spin. In een hoek staat het tentje van de kleinkindjes en daar net boven hangt oma’s zwempak te drogen, ze glimlacht als ze op de muur de schaduw ziet van het zwempak met daaronder het tentje, het lijkt net een zwemrok. Een vlinder fladdert er ook nog rond maar die kent zijn ouders niet want de vlinder kent de rups niet, noch de pop. En zoals ieder zijn waarheid heeft, heeft elk zijn gedacht.
Ik ga tevreden weg want er borrelt een versje in mijn hart het gaat over een nachtvlinder met papieren vleugels die graag een avondgroet brengt want als straks de temperatuur zal dalen dan zal men geen vlinders meer zien. ‘s Avonds instaleer ik mij in de zetel als de bel gaat denk ik bij mezelf ook dat nog nu ik net op zoek naar rust ben maar het was de buurvrouw met een taart, zij lustte ze niet en wij kregen ze, lief van haar hè. De precisie van poëzie is zeker niet de marktkramer die zijn kousen probeert te verkopen op rijm en naar alle vrouwen roept “allé Marieke…vergeet geen kousen mee te nemen voor jouw ventje hè ze zijn licht en warm en brandwerend en Marieke ze zijn goed tegen zweetvoeten ècht absorberend, ze jeuken niet ah nee ze zijn niet irriterend. Hoeveel paar moet je hebben Marieke?" Het is nu al een tijdje geleden dat ik die marktkramer nog heb gezien of gehoord, misschien is het markt op de vooravond van Halloween en heeft hij iets anders gevonden dat rijmt op Halloween?
neske
Oktober is de maand dat haar dochter geboren werd en dan denkt ze telkens weer naar die tijd want dat blijft voor haar toch een mooie herfstmijmering. Ze wandelt door het bos en ziet vele spinnenwebben hangen en denkt wat is het toch een groot mysterie hoe zo’n klein spinnetje zo’n lange draden kan spinnen. De mijmeringen dwalen af en ze denkt met genegenheid terug hoe ze vroeger met de kinderen naar het bos gingen wandelen om herfstvruchten en bladeren te gaan rapen. Mooie herinneringen om te koesteren. Ze voelt een spinnenweb langs haar wang en veegt haar gezicht schoon dan ziet ze een klein spinnetje aan een draadje hangen die lijkt te zeggen “laat mij leven" want ik ben een vondelingetje mijn mama heeft mij achter gelaten en ik denk dat ze eens alleen naar de zee wou gaan, ik heb zo’n verdriet eerst zat ze in een oude hangklok die een meneer had buiten gezet, er stopte een auto en een mevrouw nam de klok mee en van achter het herfstraam riep de meneer “rijd niet te wild anders slaat de klok misschien tilt!” Ken jij soms ook het gevoel als je iemand gelukkig kan maken? Wel… zij neemt het herfst spinnetje mee in een doosje en zet het in haar tuinhuisje want daar wonen ook veel spinnen. Dus zegt ze tegen de spin geen adieu maar hellokes ik neem jou mee spinnekop, als ze de spin in het tuinhuisje zet hangt er in een hoek een groot spinnenweb met een spin in, de vondelingspin kruipt er vlug naartoe en kijk nu eens? Ze lijken elkaar te kennen, zou dat nu de papa kunnen zijn want die kleinste lijkt dolgelukkig te zijn. Wie is wie ik zie het verschil niet hoor maar dat het een blij weerzien is dat ziet men zo. Zij laat de diertjes nu met rust en denkt weer een dag voorbij maar met een happy end voor de spin. In een hoek staat het tentje van de kleinkindjes en daar net boven hangt oma’s zwempak te drogen, ze glimlacht als ze op de muur de schaduw ziet van het zwempak met daaronder het tentje, het lijkt net een zwemrok. Een vlinder fladdert er ook nog rond maar die kent zijn ouders niet want de vlinder kent de rups niet, noch de pop. En zoals ieder zijn waarheid heeft, heeft elk zijn gedacht.
Ik ga tevreden weg want er borrelt een versje in mijn hart het gaat over een nachtvlinder met papieren vleugels die graag een avondgroet brengt want als straks de temperatuur zal dalen dan zal men geen vlinders meer zien. ‘s Avonds instaleer ik mij in de zetel als de bel gaat denk ik bij mezelf ook dat nog nu ik net op zoek naar rust ben maar het was de buurvrouw met een taart, zij lustte ze niet en wij kregen ze, lief van haar hè. De precisie van poëzie is zeker niet de marktkramer die zijn kousen probeert te verkopen op rijm en naar alle vrouwen roept “allé Marieke…vergeet geen kousen mee te nemen voor jouw ventje hè ze zijn licht en warm en brandwerend en Marieke ze zijn goed tegen zweetvoeten ècht absorberend, ze jeuken niet ah nee ze zijn niet irriterend. Hoeveel paar moet je hebben Marieke?" Het is nu al een tijdje geleden dat ik die marktkramer nog heb gezien of gehoord, misschien is het markt op de vooravond van Halloween en heeft hij iets anders gevonden dat rijmt op Halloween?
neske
Zoek de zonnekant in het leven de schaduw volgt vanzelf
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Neske,
Dat heb je echt effenaf prachtig geschreven.
't Is een meeslepend verhaaltje dat de lezer
blijft boeien tot de laatste letter.
Althans zo is het bij mij,en ook bij Bosrankje,
toch geweest.
Je hebt hier met een mooie verteltrant blijk
gegeven over 'n prozaische gave te beschikken.
Wij hebben er graag van genoten.
Vriendelijke groetjes van ons beiden,
Rankje en Alter
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
neske - Lid geworden op: 01 aug 2007, 19:48
- Locatie: Vlaams Brabant
Alter en Rankje, bedankt voor het complimentje 
Ik vind het een prettige uitdaging om de titels aan elkaar te breien, de ene keer lukt het al wat beter dan de andere keer, maar soit
vriendelijke groetjes terug voor jullie allebei
neske
Ik vind het een prettige uitdaging om de titels aan elkaar te breien, de ene keer lukt het al wat beter dan de andere keer, maar soit
vriendelijke groetjes terug voor jullie allebei
neske
Zoek de zonnekant in het leven de schaduw volgt vanzelf