tekstje over eenzaam zijn

[minou-]

EEENZAAM

EENZAAM , helemaal alleen
EENZAAM , niemand om me heen
EENZAAM , dag en nacht
EENZAAM , niemand die op me wacht
EENZAAM , duister en koud
EENZAAM , niemand die van me houdt
EENZAAM , ik laat een traan
EENZAAM , wat is de reden van mijn bestaan?
EENZAAM , ik hoop dat dit woord ooit uit mijn leven verdwijnt
het woord " EENZAAM " waaronder iedereen wegkwijnt.

[Bosrankje]

Beste Minou,

In ons midden, zal jij je noch alleen noch eenzaam voelen !

We zijn een gezellige bende die van mooie teksten houdt,
en ook van bijpassende foto's en illustraties. We schrijven
zowel poëzie als proza en gaan bij elkaar op bezoek (virtueel
natuurlijk). We leggen de lat niet te hoog en iedereen wordt
geapprecieerd voor wat hij/zij is... geen concurrentie dus !

Je bent goed begonnen met je tekstje over eenzaam zijn
en we hopen van harte dat je weldra een gedichtje over
warme virtuele vriendschap bij Sennet zal schrijven !

Lieve groetjes van Alter en Rankje (Alterego en Bosrankje)

[Bomi]

-
-

Minou,



Welkom in deze groep van mensen die graag spelen met taal.
Letters maken woorden, met woorden maak je zinnen, met zinnen
vertel je op je eigen manier dát wat je graag kwijt wil.
Niets méér en niets minder.

Gewoon jezelf zijn, vertrouwen op je gevoelens en ze durven
uiten, dát is wat hier gebeurt.

In afwachting op een volgende stukje, heel veel groetjes,


Bomi.




Hortensia; eigen foto.

[littlestar]

Eenzaam

Veel volk en toch alleen
Niemand die het aan je ziet
Je gaat overal en nergens heen
Je draagt een groot verdriet

Durf jezelf te uiten
Dan voel je snel weer mensen
Laat je innerlijke weer buiten
Vervul je nieuwe wensen

Het zal niet gemakkelijk zijn
jezelf kwetsbaar op te stellen
Er is nog zoveel pijn
Die je anderen kan vertellen

Je krijgt alvast een warme knuff
vanuit het binnenste van mijn hart
Peins je niet teveel suf
Genieten voor mijn part

Littlestar
Warmte, vriendschap, vreugde, vertrouwen, genegenheid, blijheid, vrijheid, rust, vrede
Ik wens het je allemaal

[Bomi]

-
-
LittleStar,


Je allereerste begin was een noodkreet, wat je nu
geschreven hebt is een echt gedicht.

Je vertelt over gemis, alleen zijn en pijn, ook ik ben
alleen.
Vandaag zouden we onze 54ste huwelijksverjaardag
gevierd hebben. Ook dat doet nog altijd pijn.

Toch kan je van je leven nog iets maken, alleen het
kost tijd en volharding. Het feit dat niet elke dag een
hoogdag is speelt ook mee, vallen en opstaan weet je.

Graag wens ik je heel veel moed en ga verder met
schrijven, het lucht op.

Groetjes,

Bomi.

[littlestar]

Thx Bomi voor jouw reactie, ik moest even slikken.
Ik weet niet of ik gedichten schrijf, wel weet ik dat er nog heel veel naar buiten moet. Eindelijk vind ik af en toe weer woorden die mij daarbij helpen, het is anders geweest.
Zondag stond onze buurman op straat een beetje verloren rond te kijken toen we van een fietstochtje thuiskwamen. Ik voelde van op afstand dat hij het moeilijk had. Hij stond er klein en hulpeloos bij en zijn glimlach was niet van harte.
We stopten om een praatje met hem te maken en op en eerder schuchter nodigde hij ons uit om binnen te komen.
We moesten eerst nog eten, maar daarna gingen we op visite. Hij had ook onze andere buren uitgenodigd en samen werd het een gezellige avond. De buurman zou al wat hij in huis had op tafel gezet hebben, hij was zo tevreden met zijn gezelschap. Onwennig opende hij de ene versnapering na de andere, te veel om op te eten.
Hij was anders dan anders. De verhalen kwamen niet, hij nam niet echt deel aan het gesprek, hij staarde soms voor zich uit alsof hij er niet bij was. Hij vluchtte met momenten weg van de feestvreugde en kwam alweer met een andere lekkernij aandraven.
Later op de avond kwamen de hoge woorden eruit. Hij zou zondag, 5 september 68 jaar getrouwd geweest zijn. Al van 's morgens vroeg voelde hij het gemis van zijn vrouwtje. Nog steeds, na 12 jaar voelt hij de lege plek die zij achtergelaten heeft in zijn hart. En op bijzondere dagen, doet het bijzonder pijn.
Hij is een pracht van een mens, die zich zeer goed uit de slag trekt, maar op zulke dagen weegt de eenzaamheid zwaar.
Hij is er nu 92, woont nog zelfstandig, steeds actief en repareert voor de hele buurt de onmogelijkste dingen. Dat houdt hem recht, anderen een plezier doen. Heel af en toe heeft hij een schouder nodig. Hij vraagt het niet en ik voel me bevoorrecht dat ik het soms kan aanvoelen. Dan besef ik hoezeer wij anderen nodig hebben.
Sterkte Bomi en sterkte voor alle eenzame mensen.

Littlestar

[Bomi]

-
-
Littlestar,


Nu pas lees ik je reactie, ik begrijp dat je zegt ' ik weet niet of het een gedicht is ' ook ik heb nog altijd dat gevoel, daarom zeg ik voor mezelf altijd ' mijn schrijfsels '

Het verhaal van je buurman is aangrijpend maar o zo herkenbaar bovenal is het bewonderenswaardig. Wat een liefde en vertrouwen moet de man gehad hebben in zijn overleden vrouw om nu nog deze reactie te hebben. Zelf denk ik dat hoe ouder je wordt hoe groter de leegte rond je wordt. Zovelen van de familie en vrienden zijn al gestorven. Van je eigen generatie blijven er zo weinig over.

Je hebt al te veel keer moeten afscheid nemen.

Toch zeg je er moet nog zoveel naar buiten, neem je tijd, als het ogenblik er is voel je wel dat je kan stoom afblazen.

Gezellige dagen gewenst.

Bomi