Gewoon, gedichten - 4

[sunset]

uiteindelijk wint de liefde

eens gaat ook deze storm voorbij
worden de resten weer verzameld
en in het wenen van geboortes
komt de perfectie naderbij

met elke ademteug
wordt ’t zien weer helder
het leven in detail zo warm
spiegelt zich, zelfs in scherven

waar in het gisteren was nog haat
groeien weelderig nu weer bloemen
tussen splinters van gebroken wensen
wint toch de liefde

en laat vrede gedijen
*******************
sunset 26-03-2019

[sunset]

ik haal jou uit jouw nacht

wil ik jou kennen
blijf jij mij vreemd
en vlucht mij uit mijn ogen
ook al vervolgt mijn blik
jou toch in heel je leven

en ‘k drijf een wig
diep in jouw hart
beroer jou zacht
met warme adem
en ’t ijs dat breekt

ik haal jou uit jouw nacht
*******************
sunset 27-03-2019

[sunset]

in de hectiek van deze maatschappij

als een wild stromende beek
vliegen auto’s en stadsbussen
langs mij heen

water druppelt op de grond
verloren door de wenende hemel
zoals toetsen van een piano
hun tonen en muziek verliezen

ben ik als een dwarrelend blad
probeer niet ten onder te gaan
ofschoon ik dikwijls opgeven,
loslaten, zinken wil
*******************
sunset 28-03-2019

[sunset]

de hemel draagt zijn avondkleed
over vermoeide ledematen
en vloeiend danst het laatste licht
tovert sterren in de mensenogen

een frisse bries liefkost flora en fauna
omarmt ons met de liefde
dees jaargetijde breidt zijn armen wijd;
een bont tapijt van einder tot aan einder
*******************
sunset 29-03-2019

[sunset]

gedichten zijn mijn land

in wijde ruimte is waar ‘k woon
en waar mijn zielsgedachten
ontwaken tussen dag en droom
met woorden als mijn huid

omhul mij soms met duisternis
met pijn maar ook met zon
bekleed mij met een bitternis
voel mij in eenzaamheid alleen
eindig in liefd’ waarmee ’t begon

in altijd wisselende kleuren
fluit ik mijn levenslied
het zijn de twijfels en de lust
het liefdevolle van ’t gemoed
die mij toch weer doen fleuren

het leven reik ik steeds de hand
zelfs wanneer woorden wenen
en ‘k blijf voor altijd dilettant
gedichten zijn mijn land
*******************
sunset 30-03-2019

[sunset]

buitenstaander

zo-even was het nog muisstil
enkel af en toe een zuchten
van nog jonge twijgjes
en het hese geblaf van een hond

ik omhels nog vaster de stam
wrijf mijn wang tegen zijn ruwe schors
- groene blaadjes ritselen zacht
en takken strelen over mijn rug

één enkele zonnestraal
valt door het lover op mijn hoofd
verwarmt mij even
en ik adem diep in en uit

dan verschuilt de zon zich achter wolken
de plotse kilte laat mij huiveren
en ik laat de boom los
loop recht de mensenmassa in

weldra kan ik verdwijnen
*******************
sunset 02-04-2019

[sunset]

tot maan dooft in het ogenlicht

en op het eind klinkt op dit strand
het lied van verre einders en van zee
tot in het ochtendgloren golven ruisen

de adem voor het laatst gedrenkt in wijn
is alleen toon en klank
wanneer ‘k mijn lippen drenk in ’t duister

klinkt uit de oesterschelp weerom liefdesgezang
totdat de maan dooft in het ogenlicht
en ook dat uur drinken wij leeg
al dragen kieuwen van de vissen
toch reeds de eeuwigheid in zich
*******************
sunset 04-04-2019

[sunset]

in mij een maan

gaan doe jij niet, wel stil verder vloeiend
in stromen als eens witte zwanen gedaan
hun kop niet gedraaid en ook nimmer wachtend
glanst vliedend het water met goud overgoten

en ik heb gewacht als ooit eens haar partner
edoch heeft de stroom nooit stille gestaan
volhard heb ik toch en hoopte op weerkeer
oneindig in leegte, het diepblauw te veel

sterren en nacht, op ons neergezonken
het water dat stroomt, wij bewegen ons niet
- zwanen zo helder met sneeuwwitte veren
met in mij een maan die mij toont jouw gezicht
*******************
sunset 05-04-2019

[sunset]

in diepe open wonden
(I.M. voor alle slachtoffers van aanslagen)

de hemel legt stil machtig
Gods beeld in jouw en mijn hart

wij kennen tranen
wanneer wij in ons innerlijk
zacht voelen wie wij echt zijn

diepe open wonden
nagelen de mens in de aarde
*******************
sunset 06-04-2019

[sunset]

hoe wij ons lieven

jouw tepels gloeien zacht in ’t licht
en in het stille hijgen van jouw adem
verheft jouw borst zich, zinkt weer neer
jouw schoot welft zich mij tegemoet

en buiten ontwaakt maneschijn
een zee van sterren verlicht de nacht
jouw lippen vormen tedere woordjes
wijl ergens in ´t heelal
de zon verblindend explodeert
*******************
sunset 08-04-2019

[sunset]

nooit eindigend verlangen

trekt water zich terug
wordt hetgeen vergeten, zichtbaar

door randen schuim omspoeld
het wrakhout van het leven
dat inkijk geeft in wie we zijn

ogen dwalen weg van ’t lijfelijke
voorbij de eindeloze einders
nemen zij ons mee door tulpenvelden
die wachten om prachtvol te bloeien

zeilend op zeeën van tijd
gooien wij onze netten uit
waarin wij onze dromen vangen
net hen een maaltijd bereiden
van nooit eindigend verlangen
*******************
sunset 09-04-2019

[sunset]

als as verwaaien

hoe oud rivieren zijn
onbuigzaam in hun eeuwige loop
net als de vogels in hun ritme
blijft duister het verlangen
naar hemel in de hoogte
- iets anders rest ons niet

geen getallen meer
waarmee geweten wordt bezwaard
alsof elk weten
ons op het lijf geschreven staat
met handen die vergaan
kan eindelijk iets nieuws ontstaan

[een bottenfeest:
het louterende vuur
waarin wij als wat as verwaaien]

sunset 10-04-2019

[sunset]

wat er is (God is voor mij vrouw)

ik heb geen bewijs nodig
van jouw bestaan
in tijden dat ik mij vuil en vies voel
het buiten slechts
als grauw in grauw waarneem
en ik deze wereld
als een regendruppel
die terug wolk wordt
verlaten wil

dan herinner jij mij er aan
hoe mooi zij is:
alle liefelijke jaren,
de stralende warme zon
die door boomkruinen schemert,
een lichtende sterrenhemel
ja, zelfs de mens

en altijd weer
toon jij mij
jouw oneindige liefde
*******************
sunset 11-04-2019

[sunset]

slaap mijn lief, slaap

lachend, met heldere stemmen
van frisgroene bomen in het park
vertellen meisjes giechelend
elkaar hun geheimen

ik kijk in onze kamer
waar jij nog slaapt
alhoewel ik je al hoor
want jij bent in elke stem

slaap mijn lief, slaap
want nog is de stad grauw
en weet ik niet
waar de zon zich verschuilt

zonder jou in mijn dagen
*******************
sunset 14-04-2019

[sunset]

zou ik mezelf een vreemde zijn
neem ik het met een glimlach
begeleid mezelf
als ‘k word verleid door ruimte, tijd

verdraag ook al mijn luimen
bekijk mezelf
en ben steeds weer
opnieuw verwonderd
*******************
sunset 15-04-2019