verhuizen

[clairev]

Verhuizen

Wat moet ik nu doen.
mijn hele hebben en houden
in dozen stoppen
tafels versleuren
kasten waarschuwen dat
ze mee moeten werken.
Stoelen die maar niet willen wijken.

Het lijkt wel een ravage
na een hevige storm.
Overal ligt alles.
Mijn ogen zien niets meer tastbaars.

Oei, ik heb een lepel nodig
waar heeft hij zich nu weer verstopt.
Ja, inderdaad ik heb hem zelf in een
doos gedropt.

Vermoeid doe ik verder
maar aan wat
aan alles en niets.
Geen structuur, geen besef.

Ik ben overstuur,
de tijd tikt zijn minuten
vervlogen tijd is verloren tijd
en de wijzers lachen.

Hebben wij zoveel gehamsterd
neen dat kan niet
niemand die het ziet
voor mijzelf heb ik niet teveel.

De volle dozen liegen niet
ze staren mij aan met hun
opslorpende blik
ik geef er één een tik

Hij vliegt languit op zijn zij
verliest zijn bovenste kartonnen hoed
och ik verlies toch de moed
Dat hij maar verder zonder mij doet.

Hoewel ik vind schatten terug!
Lang geleden was ik die kwijt geraakt.
Ik was door emoties gekraakt,
maar nergens was hij nog te vinden.

Het maakt al de narigheid goed.
Oma zou blij geweest zijn
helaas is ze ondertussen overleden
maar mijn schuif heeft hem begoed.

In een klein hebbedingetje
gewikkeld in een stukje stof
komt hij twinkelend te voorschijn
mijn ring van mijn eerste communie

gekregen van mijn dierbare oma
verdwenen in het niets
zomaar zonder commentaar
ligt hij blinkend daar!

Bedankt verhuis
het was zwaar
maar die ring maakt het goed,
ik kan weer weg, het houdt me zoet.


Claire vanfleteren

[Bosrankje]

Beste Claire,

Mooi hoor, jouw jongste gedicht, maar kijk even in je topic :

" Gedichten van Claire Vanfleteren..."

Liefs van Alter en Rankje