Verhalen uit de wereld
-
schrijfster - Lid geworden op: 26 sep 2008, 16:16
- Locatie: nijmegen
Lieve Gustilpe,
hier weer uitgebreid door je topic gewandeld.
Ik ben niet de enige,
die enorm respect heeft voor jouw als mens.
De verrichtingen van je
[fantastisch] humanitaire hulp aan derde Wereld landen.
Ondanks de schrijnende toestanden vooral ook voor
kinderen en gezinnen, lezen we graag je verslagen hierover.
Las over topic sluiting lieve Gustilpe. ook wij kampen van tijd tot tijd,
allemaal met dit probleem, maar jouw lege plaatsje zal een groot gemis worden!!
Dus hoe weinig ook,probeer hier te blijven posten!!
Met liefs
Loes/schrijfster
hier weer uitgebreid door je topic gewandeld.
Ik ben niet de enige,
die enorm respect heeft voor jouw als mens.
De verrichtingen van je
[fantastisch] humanitaire hulp aan derde Wereld landen.
Ondanks de schrijnende toestanden vooral ook voor
kinderen en gezinnen, lezen we graag je verslagen hierover.
Las over topic sluiting lieve Gustilpe. ook wij kampen van tijd tot tijd,
allemaal met dit probleem, maar jouw lege plaatsje zal een groot gemis worden!!
Dus hoe weinig ook,probeer hier te blijven posten!!
Met liefs
Loes/schrijfster
Tonen wat je hebt,is niet laten zien wie je bent.
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
bedankt!
De vloek van het goud
Diep in de Andes, tussen de groene heuvels en donkerblauwe bergmeren, woonde een dappere gemeenschap mieren. Het waren noeste landbouwers. Ze ploegden de aarde om en kweekten van de heerlijkste soorten aardappelen. Ze leefden een vredig bestaan en genoten van alles wat de Pachamama (moeder aarde) hen kon bieden. Maar, diep onder de grond lag een tikkende tijdbom. Een heleboel goud! Zoveel goud dat dit wel eens tot ruzie kon leiden!
Op een dag streek een leger sprinkhanen neer. Rijke sprinkhanen uit rijke Westerse landen die maar al te graag het goud willen meenemen naar hun thuisland. Ze gaven de mieren kleine cadeautjes in ruil voor het goud. En aan de president van het Andesland beloofden de sprinkhanen een deel van het goud. Bij het opgraven van het goud werd meteen duidelijk dat dit het lekkere water van het mierendorp aantastte. De ooit zo heerlijke aardappelen smaakten plots naar vergif en ook de veestapel werd ziek van de vervuiling.
De arme mieren vroegen de sprinkhanen en hun president om de graafwerken te stoppen. Verblind door al het goud luisterden de sprinkhanen en de president niet naar de mieren. Ze besloten om te gaan protesteren. Een heleboel mieren liepen door de straten en scandeerden dezelfde leuze. Water JA, goud NEEN! Na maandenlang protest besloten de sprinkhanen het goud onder de grond te laten.
De mieren leven weer gelukkig in hun Andesdorp, genietend van hun heerlijke frietjes!
Dit kinderverhaal in stripvorm werd ontwikkeld door de deelnemers van een internationaal seminarie in Peru. Het seminarie werd georganiseerd door Catapa.
Het gaat hier over de mijnstreek in Cajamarca die ik vorige zomer bezocht. De uitbreiding van Yannacocha, het Conga-project werd stil gelegd uit schrik voor nog meer doden en de overweldigende protesten. Voor hoelang?
De vloek van het goud
Diep in de Andes, tussen de groene heuvels en donkerblauwe bergmeren, woonde een dappere gemeenschap mieren. Het waren noeste landbouwers. Ze ploegden de aarde om en kweekten van de heerlijkste soorten aardappelen. Ze leefden een vredig bestaan en genoten van alles wat de Pachamama (moeder aarde) hen kon bieden. Maar, diep onder de grond lag een tikkende tijdbom. Een heleboel goud! Zoveel goud dat dit wel eens tot ruzie kon leiden!
Op een dag streek een leger sprinkhanen neer. Rijke sprinkhanen uit rijke Westerse landen die maar al te graag het goud willen meenemen naar hun thuisland. Ze gaven de mieren kleine cadeautjes in ruil voor het goud. En aan de president van het Andesland beloofden de sprinkhanen een deel van het goud. Bij het opgraven van het goud werd meteen duidelijk dat dit het lekkere water van het mierendorp aantastte. De ooit zo heerlijke aardappelen smaakten plots naar vergif en ook de veestapel werd ziek van de vervuiling.
De arme mieren vroegen de sprinkhanen en hun president om de graafwerken te stoppen. Verblind door al het goud luisterden de sprinkhanen en de president niet naar de mieren. Ze besloten om te gaan protesteren. Een heleboel mieren liepen door de straten en scandeerden dezelfde leuze. Water JA, goud NEEN! Na maandenlang protest besloten de sprinkhanen het goud onder de grond te laten.
De mieren leven weer gelukkig in hun Andesdorp, genietend van hun heerlijke frietjes!
Dit kinderverhaal in stripvorm werd ontwikkeld door de deelnemers van een internationaal seminarie in Peru. Het seminarie werd georganiseerd door Catapa.
Het gaat hier over de mijnstreek in Cajamarca die ik vorige zomer bezocht. De uitbreiding van Yannacocha, het Conga-project werd stil gelegd uit schrik voor nog meer doden en de overweldigende protesten. Voor hoelang?
Laatst gewijzigd door gustilpe op 01 feb 2014, 19:35, 1 keer totaal gewijzigd.
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
.
.
