"Ik herinner me de herinneringen"
-
Philo - Lid geworden op: 28 aug 2004, 00:40
- Locatie: Net naast de rijke mensen
Ik wil hier even vertellen over een nieuw boek dat verschenen is. Het vertelt de jeugd van 1919 tot1945 van Jaak. Jaak, geboren in een arm boerenmilieu, verstoten door zijn ouders, kende een heel zware kindertijd in het huis van zijn grootvader. Zijn leven werd beter toen hij op een grote herenboerderij ging werken. Daar ontfermde men zich over hem, gaf hem goede raad en maakte zijn leven aangenamer. Op aanraden van de boer begon hij na te denken over zijn toekomst. Hij was een intelligente jongen en boerenknecht blijven voor de rest van zijn leven voldeed niet aan zijn ambitie. Hij besloot bij het leger te gaan om kans te maken op een echte carrière. Dat was in 1938 en we weten wat er volgde.
Het boek vertelt de 18-daagse veldtocht, niet droog zoals een historicus dat doet maar de herinneringen eraan van iemand die het beleefde.
Daarna volgde een 5-jarige krijgsgevangenschap. Heimwee, honger, luizen ... Maar ook betere tijden bij Duitse boeren die de oorlog al lang beu waren. Vrouwen die één na één hun mannen en zonen zagen vertrekken en alleen stonden voor het zware werk, enkel geholpen door de krijgsgevangenen en dat waren niet allemaal mensen zoals Jaak met ervaring van het boerenwerk maar ook mensen die nooit een ploeg hadden gezien. Het boek beschrijft het hard labeur maar ook de schoonheid van de natuur waarmee een boer zo dikwijls te maken heeft.
Dan volgt de bevrijding met een enorme chaos in Duitsland als gevolg. Het naar huis keren ging niet zo vlot als men zou denken. Maar uiteindelijk lukt het dan toch, de vrijheid is er weer al is dat in een sterk veranderd vaderland.
Wie hier meer over wil weten mag mij een persoonlijk bericht sturen.
Het boek vertelt de 18-daagse veldtocht, niet droog zoals een historicus dat doet maar de herinneringen eraan van iemand die het beleefde.
Daarna volgde een 5-jarige krijgsgevangenschap. Heimwee, honger, luizen ... Maar ook betere tijden bij Duitse boeren die de oorlog al lang beu waren. Vrouwen die één na één hun mannen en zonen zagen vertrekken en alleen stonden voor het zware werk, enkel geholpen door de krijgsgevangenen en dat waren niet allemaal mensen zoals Jaak met ervaring van het boerenwerk maar ook mensen die nooit een ploeg hadden gezien. Het boek beschrijft het hard labeur maar ook de schoonheid van de natuur waarmee een boer zo dikwijls te maken heeft.
Dan volgt de bevrijding met een enorme chaos in Duitsland als gevolg. Het naar huis keren ging niet zo vlot als men zou denken. Maar uiteindelijk lukt het dan toch, de vrijheid is er weer al is dat in een sterk veranderd vaderland.
Wie hier meer over wil weten mag mij een persoonlijk bericht sturen.
ik erken maar éen wet : léven. (H. Marsman)