Gedichtenhoekje van Nienka.(TE BEWAREN!!)

[majke]

CHATTEN

Ik kijk naar het scherm met namen,
Zonder gezichten zonder stemmen,
zegt men dingen zonder te schamen
***
Ik kijk naar de namen en zinnen,
sommige gaan zelfs zo ver,
elkaar via woorden te beminnen.
***
Ik kijk naar het scherm met namen,
µik praat mee over sommige dinge,
is soms wel meerdere "ramen"
***
Tot am die namen en die zinnen,
zich vormen tot geheel,
een zwart vlak...het echt leven gaat beginnen.
***
van cor



jullie glimlach maken vele mensen blij.

[nienka.]

Eigenlijk zijn we allemaal iemand zonder gezicht
Je kent elkaar van af en toe, of vaak een bericht
Van enkelen heb je een foto gezien
Ooit zul je die eens ontmoeten, misschien
Anderen heb je op een meeting ontmoet
Daarvan weet je aan wie je je bericht zend of groet
Soms geef je zelf iemand een gezicht
Naar aanleiding van diegeen te lezen of een bericht
Maar is een gezicht eigenlijk wel zo nodig
Naar mijn mening is het vaak overbodig
Je gaat af, op je contact, hoe iemand reageerd
Hoe langer dat stand houd, hoe meer je van elkaar leert
Het is soms of je iemand al jaren kent
Nog nooit gezien, maar er helemaal aan gewend
Bij een dag niets horen of afwezigheid
Stijgt bij jou met het uur de ongerustheid
Pas als je iets leest of iets hoort is het goed
Dan ben je gerust, heb je iemand symbolisch ontmoet
Het gaat niet om een gezicht maar om de persoon
Die jou zo vertrouwd is, onbekend maar gewoon
Gewoon een grote onbekende maar toch zo bekend
Dat een gezicht niet hoeft, je bent er ook zonder aan gewend
Het waarderen en respecteren van elkaar
Met af en toe een geschreven woord als gebaar
Is zonder gezicht misschien van meer waarde dan je denkt
Omdat je iemand die je niet echt kent, toch de nodige aandacht schenkt
Op gevoel communiceren, zegt soms meer
Omdat je vanuit je intuitie handelt, steeds weer...

KLIKJE Nienka

[Trebor]

Jij bent het beste wat me ooit overkomen is.
Als ik aan je denk krijg ik een dubbel gevoel,
Het ene waant me in een roes van liefde,
het andere in een roes van pijn.
Pijn dat het niet wederzijds is.
Maar de pijn wordt overtroffen door de liefde,
dat ik ook vrienden met je mag zijn
en dat wil ik nooit kwijt
want jij bent het beste wat me ooit overkomen is.

[Trebor]

Waarom ik huilde is jullie vraag ?
Zo'n gevoel van een steen in je maag
Is het gehuiver naar de zon ?
Ik wilde dat ik het weten kon.
Mis ik wat hechte vrienden die er altijd zijn ?
In goede en in mindere tijden, ook al heb je pijn.
Vaak weet ik het zelf niet meer
En zit maar te piekeren keer op keer
Daarom niet zo lekker in mijn vel
Wat is dat nu voor kommer en kwel ?
Op een dag weet ik wat ik wil
Daarom ben ik nu soms wat stil

[visje]

vrienden

als de wind mijn woorden verdeeld
en langs mijn armen streeld
als de morgendauw
als de sneeuw in de kou

als liefde in rozen
als gedichten met blozen
als de wolken in de lucht
als examen met een zucht

want de vriendschap van mensen
vervuld vele wensen
van het blije geluk
en al je zorgen weg met één ruk

als je blijft geloven in vriendschap
en het ook voor anderen kan
vind ik dat je een echte pluim verdient
als een echte vriend!

labrador

[W T]

Vriendschap vertrouwen.
Sluit het op in mijn hart.
Vriendschap dat zal groeien
Heel bijzonder ook heel apart.
Dat gevoel met iemand te delen.
Met iemand waar ik op kan vertrouwen.
Ooit als kind dat verloren gedaan.
Voor gans je leven schade aangedaan.
De ingehouden tranen verraden je pijn.
Je mond lacht terwijl je hart huilt.
Je vertrouwt in mindere maten.
Je bouwt een muurtje om je heen.
En laat nog moeilijk iemand binnen.
Tot je iemand ontmoet je soulmates.
Dan breekt je muurtje af..
Zo 'band voor het leven..
Dat brengt geluk en gaat nooit meer.
Stuk..

[nienka.]

Een soulmate vind je niet vaak in je leven
Want een echte heb je niet zomaar en voor even
Een soulmate is iemand die aanvoelt wat jij denkt
Jouw onverwacht als je het nodig hebt aandacht aan je schenkt
Meestal op een moment dat je zelf denkt verloren te zijn
Brengt die door een simpel gebaar of een paar woorden weer wat zonneschijn
Bewust of onbewust
Stelt zo iemand je dan ineens helemaal gerust
Je voelt het negatieve van je afglijden
Kijkt extra goed uit om ongeregeldheden te vermijden
Om maar niets stuk te maken
Wat jou zo onverwacht en diep kan raken
Het is juist dat geheimzinnige
Soms onbegrijpelijk, vaak zeer schimmige
Voor een ander niet veel, maar wat voor jou veel betekend
Dat ene gebaar, die stilte, nergens op gerekend
Je hoeft niet altijd dikke vrienden te zijn
Maar gewoon elkaar aanvoelen, zonder namaak, zonder schijn
Er op kunnen vertrouwen
Dat je ook zo op elkaar kunt bouwen
Ook al ben je soms niet redelijk, ook al ben je soms kwaad
Een echte soulmate is er altijd, staat altijd paraat
Zoals Rapke beschrijft, soms vind je het nooit
Maar over hoge bergen,door diepe dalen zie je soms een lichtje dat glooit
Men moet nooit alle hoop opgeven
Elke dag is weer onberekenbaar in dit leven
De ene keer hoop, de andere keer niets
Maar toch blijf je wachten op dat kleine beetje iets...

KLIKJE Nienka

[W T]

Mezelf eens bekijken.
Nee,dat wil ik even niet.
Wil het even niet zien
Zou me graag willen verstoppen.
Maar ach, wat heeft het voor zin.
Kan een ander er toch niet mee foppen
Toch,als een ander zegt..
Ik kan mezelf niet zien.
Zeg.. ik wat is er mis met je.
Het is veel makkelijker.
Een ander te accepteren.
Met mezelf heb ik er moeite mee.
Steeds blijf ik het wel proberen.
Maar vandaag..nee lukt dat niet.
Voel me er niet gelukkig mee.
Zal het nog ooit gebeuren.
Ga het nog een keer leren.
Maar waarom is het zo moeilijk
Om jezelf te accepteren...

[visje]

lieve wantang ,

ik wil mezelf ook niet zien,
k wil mezelf nieteens bekijken
'kzou me graag willen verstoppen
ik kan mezelf ook niet aanvaarden
gelijken wij nu zo op mekaar?
'tis alsof ik het zélf schreef.....
wat is dat nu.....raar hé
wan tang en ik, twee dikke vrienden,
die mekaar kunnen vinden
in een klein gedicht
het enige verschil lieve wan tang
vandaag ontbreekt me toch de moed.....
ik wil me verstoppen
en soms wel voorgoed

toch ben ik zooooo héél blij dat jij der bent
lieve groetjes van visje

[nienka.]

Waarom is het moeilijk jezelf te accepteren
Maar wil je dit bij anderen juist wel blijven proberen
Omdat je van jezelf je fouten weet en kent
Ook dat je soms niet weet wie of wat je eigenlijk bent
Het wordt nog moeilijker als de twijfel toeslaat
Omdat je eigenlijk liever niemand bij je naar binnen laat
Een enkele daargelaten
Waar je alleen mee zou willen of kunnen praten
Je eigen fouten accepteren
Dat is wel om aan te leren
Maar om ze van jezelf te aanvaarden
Vergt veel van je eigen normen en waarden
Jezelf vergeven doe je niet
Want nooit vergeet je een anders verdriet
Daarom is het moeilijk jezelf te accepteren
Omdat je eigenlijk niets hebt om je daar tegen te weren
Je hebt het zelf gedaan
En moet daar mee leren te leven voortaan
Daarom is het makkelijker een ander te accepteren
Daar weet je weinig van en is snel aan te leren
De fouten van een ander kun je vergeven
Vergeten is iets anders maar er is mee te leven
Maar bij die ander kun je ook niet naar binnen kijken
Misschien heeft die meer pijn dan die laat blijken
Dat kun je niet zien, maar soms wel voelen
Zou het dat zijn, wat ze met een soulmate bedoelen
Een zoektocht die velen van ons nog maken
Het belangrijkste echter is de weg niet kwijt te raken
Eens zal iedereen iemand ontmoeten
Die hallo zegt zonder je echt te groeten
Je merkt het door je gevoel
Daardoor krijgt alles weer een doel
Aanwezig zijn zonder er echt te wezen
Raakt toch zijn doel dat is al meerdere keren bewezen
Telepathie, filosofie
Blijft een vraag, je weet nooit wat,waar en wie...

KLIKJE Nienka

[W T]

Maar wat..

Wat als je twijfelt?
Wat als je buiten adem bent?
Wat als je al vaak heb geprobeerd?
Wat als je geloof aan het vervagen is?
Wat als je niks meer ziet?
Wat als je nergens goed in bent?
Wat als je sommige gevoelens mist?
Wat als je echt nergens thuis bent?
Wat als je ergens lang op moet wachten?
Wat als je zelf niet mag bepalen?
Wat als je ooit eens veel is ontnomen?
Wat als ....Ja als...
Dan was alles anders geweest..

[fien]

[W T]

Wat altijd zal blijven.
Een herinnering gegrift.
Vroeger liep ik aan zijn hand.
Mijn vadershand.
Jaren later alles verandert.
De rollen werden omgekeerd.
Vader liep daarna aan mijn hand.
En toch hij bleef gewoon mijn vader.
Hij zwoegde voor vrouw en kind.
In het zwarte goud van onze mijnen.
Voor hem regeert nu steeds de nacht.
Maar de herinneringen ze blijven..
Ben ondertussen ook al een vergrijsd kind.

[ninjavincent]

Dit verhaaltje werd geschreven voor een overleden natuurpunter en als bidprentje meegegeven aan de misvierders....



Op de bodem van een oude vijver
Leefden larven die niet konden begrijpen
Waarom niemand uit hun groep ooit terug kwam
Nadat ze waren opgekropen tegen de stengels
Van de lelies die op het water dreven

Zij beloofden elkaar dat de volgende
Die werd geroepen om de klim naar boven te maken
Terug zou komen om te vertellen
Wat er met hem was gebeurd

Al gauw voelde één van hen de innerlijke drang
Om het oppervlak op te zoeken
Hij rustte boven op een leieblad uit
En onderging een glorieuze verandering
Die van hem een libel met prachtige vleugels maakte

Tevergeefs probeerde hij zijn belofte te houden
Terwijl hij heen en weer vloog over de vijver
Gluurde hij naar zijn vrienden daar beneden

Toen begreep hij
Dat zelfs als zij hem konden zien
Zij zo'n prachtig schepsel nooit zouden herkennen
Als een van de hunnen

Het feit dat wij onze vrienden niet kunnen zien
Of contact met hen kunnen hebben
Na de verandering die wij de dood noemen
Is geen bewijs dat zij niet langer bestaan.

van Ninjavincent (hondengedichten)

[nienka.]

Wat is vandaag het onderwerp
Vrolijk,triest,zacht of heel scherp
Door een mengeling van alles te maken
Kun je natuurlijk aan alle kanten iets raken
Maar dan is het geen schrijven vanuit je gevoel
Want schrijven doe je met een doel
Het kan gaan over een wereldgebeuren
't Kan ook iets zijn om jezelf op te fleuren
Of over romantiek
Dat is net zo rekbaar als elastiek
Het kan over alles en iedereen
Gewoon iets schrijven in het algemeen
Een boodschap over willen brengen
Proberen gevoelens met elkaar te vermengen
Je mening weergeven
Met anderen meeleven
Er is zoveel variatie
Voor iedere dag wel weer een nieuwe creatie
Want zo zit het leven toch in elkaar
Iedere dag weer iets anders, steeds is het daar
Die onverwachte gebeurtenissen
Soms echt,soms alleen maar muizenissen
Door die variatie kan een ieder schrijven wat hij wil
Soms een heel blad vol maar soms is het stil
Dat is de bedoeling van het schrijven
Meningen en gevoelens uiten,van binnen vrij blijven
Iedereen schrijft van zich af op zijn/haar eigen manier
Daarom delen we dat allemaal samen in ons hoekje hier
Want schrijven is een manier van uiten
Wat je kwijt wilt,dat breng je zo naar buiten ...

Nienka