Spinsels van Alterego
-
Norman12 - Lid geworden op: 22 sep 2008, 22:00
.
Beste Alter
Steeds opnieuw ontdek ik hoe weinig ik ken : hier pas teruggevonden gedichten van twee de moeite waardevolle dichters
Bericht aan de reiziger--Jan van Nijlen
Bestijg de trein nooit zonder uw valies met dromen,
Dan vindt ge in elke stad behoorlijk onderkomen.
Zit rustig en geduldig naast het open raam:
Gij zijt een reiziger en niemand kent uw naam.
Zoek in ‘t verleden weer uw frisse kinderogen,
Kijk nonchalant en scherp, droomrig en opgetogen.
Al wat ge groeien ziet op ‘t zwarte voorjaarsland,
Wees overtuigd: het werd alleen voor u geplant.
Laat handelsreizigers over de filmcensuur
Hun woordje zeggen: God glimlacht en kiest zijn uur.
Groet minzaam de stationchefs achter hun groen hekken,
Want zonder hun signaal zou nooit n trein vertrekken.
En als de trein niet voort wil, zeer ten detrimente
Van uwe lust en hoop en zuurbetaalde centen,
Blijf kalm en open uw valies; put uit haar voorraad
En ge ondervindt dat nooit een enkel uur te loor gaat.
En arriveert de trein in een vreemdsoortig oord,
Waarvan ge in uw bestaan de naam nooit hebt gehoord,
Dan is het doel bereikt, dan leert ge eerst wat reizen
Betekent voor de dolaards en de ware wijzen.
Wees vooral niet verbaasd dat, langs gewone bomen,
Een doodgewone trein u voert naar ‘t hart van Rome.
De bult spreekt--Willem Elsschot
Hier is de bult, de rammelkast,
de knobbelvent, de leuke gast,
de dwerg die ‘t hoofd omhoog moet steken
als hij zijn zonen toe wil spreken.
De knotwilg met den gekken stam,
waar boven op een reuzenzwam
genesteld is voor al mijn dagen
en die geen mensch er af kan jagen.
Hij huist daar reeds zoo lang mij heugt,
hij was de duivel mijner jeugd,
die ‘t al verpest heeft en bedorven
en glorie tot mijn sch verworven.
Hij heeft mijn trouwdag meegevierd
en alles naar zijn zin bestierd,
mijn rok ontsierd, mijn bruid doen blozen
en gal gespuwd op hare rozen.
Zoo deed en doet hij moord op moord,
al zit hij stil en spreekt geen woord
en ziet noch hoort, noch maakt gebaren:
hij vreet mij op met huid en haren.
Gij die reeds alles hebt misdaan
wat doembaar is in n bestaan;
gij kerels met uw zwart geweten,
die slapen kunt noch rustig eten
en schichtig door het donker waart:
komt op, geeft hier wat u bezwaart,
ik zal het torsen zonder klagen
als gij zoo lang dat ding wilt dragen.
.
Beste Alter
Steeds opnieuw ontdek ik hoe weinig ik ken : hier pas teruggevonden gedichten van twee de moeite waardevolle dichters
Bericht aan de reiziger--Jan van Nijlen
Bestijg de trein nooit zonder uw valies met dromen,
Dan vindt ge in elke stad behoorlijk onderkomen.
Zit rustig en geduldig naast het open raam:
Gij zijt een reiziger en niemand kent uw naam.
Zoek in ‘t verleden weer uw frisse kinderogen,
Kijk nonchalant en scherp, droomrig en opgetogen.
Al wat ge groeien ziet op ‘t zwarte voorjaarsland,
Wees overtuigd: het werd alleen voor u geplant.
Laat handelsreizigers over de filmcensuur
Hun woordje zeggen: God glimlacht en kiest zijn uur.
Groet minzaam de stationchefs achter hun groen hekken,
Want zonder hun signaal zou nooit n trein vertrekken.
En als de trein niet voort wil, zeer ten detrimente
Van uwe lust en hoop en zuurbetaalde centen,
Blijf kalm en open uw valies; put uit haar voorraad
En ge ondervindt dat nooit een enkel uur te loor gaat.
En arriveert de trein in een vreemdsoortig oord,
Waarvan ge in uw bestaan de naam nooit hebt gehoord,
Dan is het doel bereikt, dan leert ge eerst wat reizen
Betekent voor de dolaards en de ware wijzen.
Wees vooral niet verbaasd dat, langs gewone bomen,
Een doodgewone trein u voert naar ‘t hart van Rome.
De bult spreekt--Willem Elsschot
Hier is de bult, de rammelkast,
de knobbelvent, de leuke gast,
de dwerg die ‘t hoofd omhoog moet steken
als hij zijn zonen toe wil spreken.
De knotwilg met den gekken stam,
waar boven op een reuzenzwam
genesteld is voor al mijn dagen
en die geen mensch er af kan jagen.
Hij huist daar reeds zoo lang mij heugt,
hij was de duivel mijner jeugd,
die ‘t al verpest heeft en bedorven
en glorie tot mijn sch verworven.
Hij heeft mijn trouwdag meegevierd
en alles naar zijn zin bestierd,
mijn rok ontsierd, mijn bruid doen blozen
en gal gespuwd op hare rozen.
Zoo deed en doet hij moord op moord,
al zit hij stil en spreekt geen woord
en ziet noch hoort, noch maakt gebaren:
hij vreet mij op met huid en haren.
Gij die reeds alles hebt misdaan
wat doembaar is in n bestaan;
gij kerels met uw zwart geweten,
die slapen kunt noch rustig eten
en schichtig door het donker waart:
komt op, geeft hier wat u bezwaart,
ik zal het torsen zonder klagen
als gij zoo lang dat ding wilt dragen.
.
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Norman,
Dichter Jan Van Nijlen en schrijver Willem Elsschot,zijn voor mij
al heel lang geen onbekenden meer,ik schreef hier in mijn topic
reeds eerder uitvoerig over beiden,uit bewondering voor hun werk.
Willem Elsschot
(pseudoniem van Alphonsus Josephus De Ridder)
(Antwerpen, 7 mei 1882 – Antwerpen, 31 mei 1960)
Jan Van Nijlen geboren: 10 november 1884 te Antwerpen,
overleden: 14 augustus 1965 te Ukkel
Twee Antwerpenaars,leeftijdsgenoten en speelkameraden van elkaar,
die als kind in elkaars directe Antwerpse stationsbuurt woonden.
Jan Van Nijlen woonde in de Carnotstraat als zoon van een effecten-
handelaar,en Willem Elsschot woonde op de De Keyserlei als zoon
van een warme bakker.
Willem Elsschot en Jan Van Nijlen groeiden samen op,
en werden later als grootmeesters van het woord erkend.
Ze waren de eerste Vlamingen die de prestigieuze Nederlandse
Constant Huygensprijs wonnen,Elsschot in 1955 en Van Nijlen in 1963.
Daar waar Jan Van Nijlen een echte poëet was met vele prachtige
gedichten,begaf Willem Elsschot zich slechts occasioneel op het pad
van de poëzie,hij schreef amper een handvol gedichten waaronder
o.m.het gecontesteerde 'Borms-gedicht'.
Het gedicht van Jan Van Nijlen 'Bericht aan de reizigers' zal
waarschijnlijk in het Centraal Station te Antwerpen een ereplaats krijgen.
Mede onder impuls en de ijver van schrijfster Brigitte Raskin,die de lang
gekoesterde verwachting van wijlen Johan Anthierens
daaromtrent tot stand wil zien komen.
Nog een mooi gedicht van Jan Van Nijlen is dit;
Slapen, vergeten en dan weer ontwaken,
met elken dageraad opnieuw verzaken,
genieten van een enkel ogenblik,
en weten dat wij nooit iets zullen weten,
dat alles nutloos is: gejuich en kreten,
tot aan het einde, tot de laatste snik.
(Jan Van Nijlen)
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
Gast
prachtige plaatjes gezien Alter,en wat mij bijzonder gelukkig maakt ,is jullie llefde voor elkaar !!
zou ware liefde dan toch bestaan ? bij jullie zeker en vast !!
liefs
zou ware liefde dan toch bestaan ? bij jullie zeker en vast !!
liefs
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Elisa,Vergeet-mijnietje en Norman
Blij dat jullie mijn topic nogeens hebt bezocht,bedankt
daarvoor.
De jongste tijd heb ik niet zoveel inspiratie meer om nog
wat te schrijven dat het lezen waard is.
Ooit zal de 'muze' me nog wel eens genadig zijn hoop ik.
Vriendelijke groetjes van ons beiden,
Bosrankje en Alterego
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
