lutim's spiegelkrassen

[lutim]

Als vergane hoop neerslaat op de bodem van mijn denken
en de angst van mijn wanhoop zijn wonden heeft getrokken
worden uw verborgen werelden ontsloten.
Mijn woorden werken zich niet meer naar jouw licht.
Straks zal de volgende illusie vergaan
en wacht mijn denken huiverend op volgend verdriet.
Wanneer zal "het weten" bloeien die deze ban doorbreekt?
Wanneer zullen mijn woorden tot antwoord worden?

[brun]

[schrijfster]

[lutim]

Bewust heb ik eindelijk
met spreken gebroken

geen gemis

gerust schuif ik
mijn denken open
en doe alsof

ik je
niet meer mis.

[lutim]

Zittend in de herfstzon
mijn handen
vangen het vroege licht
uit nabije verleden
waait de kracht aan
mijn meisje,
ik vond je terug
ik ben binnen jouw denken
van je tovercircel
ik nestel me tegen je aan
eenheid waaruit ik dikwijls wegviel
maar die wachtend mij ontvangt.

[schrijfster]

Lutim,een heel fijn weekend!
mvg schrijfster.

[lutim]

Als liefdedrift verzinken zal in verre herinneringen,
staan wij misschien aan een nieuw begin.
Mijn hele denken houd zijn adem in,
angstig, soms blij.

Zullen het nieuwe hopen
waarover we jaren lang moesten praten,
gebeuren gaan ? Krijgt alles nu een zin ?
Nu onze liefde zich door lust
niet langer laat verdringen.

[schrijfster]

[lutim]

Er ligt een vijver
als een half open circel
rustige waters
weerspiegelend
de stralen van de zon
je komt er in
langs een bochtje
het hoekje om
ook zacht strelende wind
speelse buitelingen

hier kan ik zijn
wie ik ben
me tonen hoe ik denk
lachen hoe ik me voel
dagdromend
jouw verdronken ogen
ontmoeten.