lutim's spiegelkrassen

[ria]

Lutim, verdrietig,
maar o zo teer
en moedig

mag ik een straaltje vreugde brengen?
ria

[bo'ke]

lutim,


Al een tijdje geleden dat we
iets mochten lezen van jou.


een groet
bo

[lutim]

er zong een meisje in de morgen
en haar stem was
bloesem van de lente

er zong een meisje
en haar stem was
wit van vreugd
haar stem was wit van droom

er zong een meisje in de morgen
haar lied was
blauw in de grijze lucht
en haar stem was
rood van liefde

er sliep een verborgen verlangen
in de glazen stem
van het meisje in de morgen

[bo'ke]

lutim,


graag gelezen


bo

[lutim]

Ik geloof dat ik moet spreken,
dat ik niet meer zwijgen kan,
voortaan schrijf ik gedichten als brieven,
als draadloze boodschappen,
gedichten als een doorzichtige code,
herkenbaar voor sommigen.

En ik wil je zeggen
dat ik nog hou
van bomen, rivieren en tedere dingen,
van wolken en hun schaduw op bloemen en groen,
van een vrouw die zacht is,
van een vrouw die lief is,
van een vrouw die vrouw is,
van de vriend die vriend is,
van de vriend die weelde is,
dat ik nog hou
van schoonheid die niet meer is dan eenvoudige ontroering
zoals een lied dat ik meezing,
maar ook zeggen dat ik haat
de zwakheid in een schijn van eigenwaan verschanst.

Voortaan schrijf ik
gedichten die het licht niet vrezen.
Ik ben geen duistere bode,
geen gegrendeld boek.
Voortaan schrijf ik
gedichten openhartig als mijn hart,
die geen vergulde schutting zijn
voor menselijke kwetsbaarheid,
die niet sluieren in trotse raadsels
het machteloos reiken naar het onbereikbare,
ik schrijf voortaan
gedichten die mijn gedachten zijn
naakt maar eerlijk,
die enkel van zichzelf getuigen zijn
zonder overmoed of schaamte.

Dit wou ik zeggen
en ook dat ik geen woord zal verzwijgen
maar ook dat ik geen woord verkopen zal
aan spandoeken of stoeten,
dat ik geen koopwaar ben,
geen volgzame vol verdriet.

Voortaan zijn
de bomen mijn bomen,
de rivieren mijn rivieren,
de gedachten mijn gedachten,
onder mijn wolken met hun schaduw
op mijn bloemen en groen,
de vrouw mijn zachtheid,
de vriend mijn vriend en weelde,
voortaan
schrijf ik wat ik schrijf
gedichten als de waarheid,
gedichten als open handen,
als lippen van mijn geliefde,
als lichaam van eerlijkheid.

Dit wou ik zeggen
en slechts dit bezitten:
mijn woord en de hoop
dat ik mijn woord geloof.

!

[ria]

gelezen, met tranen in mijn ogen,
mooi en sprankelend,

een roosje voor jou, mag ook doorgegeven worden,
ria

[lutim]

In mijn dromen liggen woorden
staan gedichten te klateren
geraamten van gedichten
klatergoud zolang ik wacht
de klanken in mijn dromen
afwachtend aarzelend zwevend
tot jij, mijn verre liefde
ergens uittredend de stenen
in mijn keel leven geeft.

[sunset]

Goedemorgen,

Ik heb even tijd en kom je een heel fijn herfstweekend wensen.

septemberochtend

stil verliest zich vroegte
haar koude klemt
vocht op de huid
nevelend contouren ver
ligt zwaar het licht
op ’t matte nog van ogen

klanken, dof en zacht
als was ‘t verloren roepen
zwijgen de oren
grijze wolken, eng geweefd
omarmen dag
licht is mijn hart
**********
sunset 19-09-2008
**********

Groetjes, sunset

[lutim]

Nu ban ik je voorgoed buiten mijn horizon,
de gedachte op de vage emoties,
die, zwaaiend met de zwarte vlaggen van de angst,
rennen door de herinneringen van mijn onzekerheid.
Straks zouden ze mij omsingelen
en meesleuren naar waanzinnige domeinen.

Ik wil andere verten zien,
bewoont door lieflijker gestalten,
ik geef de hoop niet op:
binnen mijn horizon geen vaalheid, maar vreugde,
geen twijfel maar oprechtheid,
geen onzekere herinneringen, maar weldadige zoete eerlijkheid
van warmte en tederheid.
Voor mij alleen toegankelijk.

[ria]

dag vrienden,
maak er
een rustig weekend van,

ria

[bo'ke]

Een fijne zondag
bo

[lutim]

Nooit is langs de randen
van je te strakke mond
een helder woord geboren
en amper hebben je lippen
eens de schaduw
van mijn naam gevormd,
maar uit de wonderbare tekens
van je twijfelen
heb ik je zang geleerd
je lach verkend
je smachten herkend.

[lutim]

Ik spreek enkel nog stilte vandaag.
Er zijn misschien wel woorden,
maar onder de regels en tussen de zinnen
is er waaien, onzichtbaar en tintelend.

Adem mij in, voel mij, tussen haren en kleren
en dieper.
Zoek mij niet.

Enkel hier wil ik te vinden zijn,
horen en grijpen

het hopen voorbij.

[ria]

Een warme weekend groet,
ria

[lutim]

Zal ik ooit
de kleur van jouw denken beheersen
het droeve in jouw ogen kussen?

nu eens log, dan weer vederlicht
drijft mijn woord
langs de striemen van jouw spotlach,
tot het verdriet
zich helemaal
uitschreeuwt.