Beeldgedichten en citaten, Nienka(niet verwijderen!!)

[Tilly]

Dank je, lieve mensen...

Omdat Nederland de vuurwerkramp van Enschede herdenkt, nu 8 jaar geleden, en de wijk opnieuw werd opgebouwd en ingehuldigd, wil ik ook nog even stilstaan bij dit drama waar onze Nienka ook haar woning in de vlammen zag opgaan.

Hierover had ze dit beeldgedicht gemaakt.

Tilly

[visje70]

voor jou ,nientje ! een zachte zonsondergang in bellem !
we gingen er nog naar kijken ....
liefs en knufje van visje,zo blijf je nog een beetje bij ons....

[pepalien]

De geboorte

Een eerste huilbui van een pas geboren kind

door de moederschoot gedreven

geeft na de geboorte door licht verblind

zelfs een hoorbaar bewijs van leven

website dichter Francien


kleindochtertje van Nienka is geboren
pepa

[W T]

[Alterego1]

Nienka,als liefhebbende oma hier met
kleinzoontje Jayden in September 2006

[W T]

Even stilstaan...Nienka.
Soms totaal onverwacht,besluipt het me,onrust.
Alsof er dan een stem in mij zegt.
Doe dit zo...of nee dat mag niet.
Geen tijd meer te verliezen.
Toch...nog zoveel te doen.
Opeens verstomt die stem dan.
Niets moet nog.....hoef er maar alleen.
Nog te zijn.

[W T]

Het leven...
Zorgt soms voor verrassende wendingen.
In gezondheid,in thuis.
Soms vreugdevol dan weer onzeker.
Soms moeilijk dan weer beangstigend.
Panikeren help dan niet.
Kalmte en nadenken inzet en veel moed.
Kortom....het leven staat niet stil.

[W T]

Verdriet .....
Je levenslust is groot
Maar steeds de vraag.
Waarom ik,je bent in nood.
Soms gaat het je makkelijk.
Soms zie je het als een straf.
Zoveel slapeloze nachten.
Waarin je maar ligt te wachten.
Toch ga je steeds door.
Want er is veel waarvoor.
Waarvoor je door wil gaan.
Nog veel te genieten van je bestaan.
Wat je nodig hebt is......veel.

[Bosrankje]

Lieve vriend(inn)en van Poëzie en Proza,

Als laatste gedicht van 2013, hebben wij
gekozen voor een tekst van Give bij het
afscheid van Nienka.

Het bewijst dat zoveel jaren later, Nienka
nog altijd bij ons is ! Frido ook en nu onze
vriend Give....

Lieve Nienka,

Je was op reis,
al wist je niet waarheen.
Maar ergens stond geschreven
dat je die weg moest gaan
en al aarzelde je soms even,
langs die eindeloze baan
toch weet ik
Iemand ging je voor
en daarom ging je door..

Geen gisteren meer en geen morgen,
geen tijd meer en geen uren,
geen grenzen en geen muren
en alle angst voorbij.

Geen pijn meer en geen zorgen,
geen dingen die je griefden,
doorheen hun tranen zien geliefden
jou voor altijd geborgen.

Adieu Nienka, je was een mooi mens

Give

18 maart 2008

Ondertussen, hebben wij nog een heel
mooie tekst gevonden, die Nienka had
geschreven na het overlijden van Frido


Helaas hebben we Frido-Billy moeten laten gaan
Maar zijn werk, zijn woorden zullen ons altijd bij blijven staan
We houden in herinnering dat hij samen met ons hier heeft genoten
En op zijn eigen wijze, zijn positieve kritiek over ons heen heeft gespoten
Afscheid nemen is in het leven onontbeerlijk
Het voelt dan ook vaak onterecht en niet eerlijk
Dat is iets waar we mee moeten proberen te leven
Daarom, er zijn met en voor elkaar, alles duurt maar zo even
Voor ieder van ons schijnt er een licht of een ster
Als je daar maar oplet, is het onbereikbare niet zo ver
Op het seniorennet zijn we samen een
Niemand is hier echt alleen...

Nienka

En nog een toemaatje van Frido

Oudejaar

Mocht ik vanavond een sterretje zijn,
dan zou ik me héél vooraan wringen
en brouwde 'k een zacht-lief refrein
om dicht bij jou te gaan zingen.

Dan klopte ik stil aan je vensterraam
- zie dat je de slaap niet kunt vatten -
mag ik stilletjes bij jou komen staan...
...de muren kunnen je zorg toch niet snappen.

De dag had je vreugde doorweven
met lastige vragen van hoe en waarom.
Hoe kan ik je nu een antwoordje geven...
...gewoon met de tijd, een bladzijde om !

Trekvogels slapen knus in de bomen
ze vroegen of je niet meevliegen wou
maar je vleugels zijn broos en gebogen,
als sterretje bied ik m'n stralen aan jou.

Maar helaas, ik kan nu niet toovr'n
zelfs m'n lichtstraaltje komt ook niet van mij
vrienden staan klaar om jou te aanhoren
een handdruk, een knipoog maken je blij.

Ik moet nu terug, de maan roept mij boven
'k veeg van m'n wangen een vluchtige traan
ook een ster kan gevoelens vertonen
als vreugde en last op haar weg gaan staan.

Je glimlacht nu slapend tussen de veren
ik klim op mijn straalweg hemelwaarts toe
geen zware gedachten gaan je nog deren
droom heerlijk, want je was toch zo moe.

De zon heeft beloofd bij jou ook te komen
met stralen van innerlijke vreugd,
zet ramen en deuren maar open
ontwaken al lachend dat doet zo'n deugd.

Frido groet de lezer en de gast,
met de beste wensen voor het komende jaar.

Geplaatst op vrijdag 31 december 2004

de zon wil ook wel door kleine raampjes schijnen

Lieve vrienden en vriendinnen van Poëzie en Proza,
we zullen Nienka, Frido en Give nooit vergeten.

Lieve groetjes van Alter en Rankje