Clair-obscur

[uvi]

Het is een namiddag in een doordeweekse week.
De wind frutselt wat in de beukenhaag. Verveelt zich.
Aan de hemel ontsluiert een zon haar boerka. En bereidt zich voor op een striptease.
De weervrouw voorspelt immers een hittegolfje.

De julitoeristen hopen.
Ik begin te wanhopen.
Vooraleer m'n vingers aan de toetsen kleven,
hap ik nog wat lucht. Op een luchtig klavier.

Zopas gevoeld aan 'Het geslepen potlood' van Benno Barnard in Knack.
Nog altijd even scherp.
Bewust van m'n infantiele kennis geniet ik van de eruditie
van dat soort biezondere columnisten.

Zijn collega's zijn verbannen naar de virtuele site.
Volgens mij weigert hij pertinent. Eist papier onder z'n pen.
En terecht.

Sedert de anderen gedwee opgeofferd werden aan de virtuele vooruitgang,
lees ik hen niet meer.
Ook ik wil nog altijd papier voelen. Betasten zelfs.
Het klinkt bijna obsceen. Ongewenste intimiteiten.

Ach, ze komen daar nog van terug.
Hoe zeldzamer, hoe meer begeringswaardig.
Denk aan het handschrift.
Je geliefde zal het meer appreciëren dan een 'Comic Sans MS'.

Maar we zijn te lui om op papier te krassen.
Moeizaam als Dinska Bronska. De tong lichtjes tussen de lippen gekneld.

Ooit bedelen ze nog om een vodje papier.
Ondertussen tik ik hier verder een slot aan.



Uvi

[uvi]

De avond valt licht als een laken over de dag.
Rozigblauw kleeft de stilte aan de hemel.
De wind houdt de adem in. Bomen vergeten te bewegen.

Op zo'n avond gebeurt er niets.
Ik ben sterk in niets. Dat geloof ik graag, tenminste.
Hier zitten geen gasten aan tafel. Geen gelach.

Geen proletarisch gebulder, zelfs geen ingehouden Engelse glimlach.
Geen witte stranden of wuivende palmen. Geen dijk om over te flaneren.
O, zopas passeerde een buur over het plein. We wuifden.

Ik kijk naar buiten. Om zeker te zijn.
Er gebeurt niets. En ik denk aan Brusselmans.
Schreef die geen boek: "En plotsklaps gebeurde er niets."?

Zo'n avond dus. Om een boek over te schrijven.
De avonden. Reve. Uren die gewoon duren. Die voorbijgaan.
En nooit bestaan hebben. Tenzij iemand ze opschrijft.

Voor een voorbijganger. Zoals Tobias. Zo nu en dan.
Zou hij vanavond langskomen?
Hij kan geen beter avond kiezen.

Misschien gebeurt er wel iets.

Uvi

[denook]

Ja, ja, uvi,
volledig met je eens.
Ik blader ook liever in boeken,
dan voor mijn pc te lezen of te schrijven.

Ben nu bezig met
'in de ban van de wiskunde'.
Ondertitel: Het cultuurverschijnsel mathematica
in beschaving, kunst, natuur en leven.

Zo lees ik hier hoe de kathedraal Notre-Dame van Chartres,
een parel van hooggotische bouwkunst, als synthese
van een totale ordening van de wereld kan worden gezien,
waarin alles zijn plaats en betekenis heeft.

Ik weet niet direct aan wie, maar er zijn hier zeker
lezers (-ook van uw rubriek-), aan wie ik dit boek
durf aanbevelen en die er achteraf met voldoening
zullen op terugkijken; ja het nog eens opnieuw zullen
ter hand nemen.


Iets helemaal anders, of toch niet...
Ik heb een Dats-kaart voor benzine aan de Colruyt winkel.
Het pompstation werd vernieuwd en ondertussen tankte
ik vlak tegenover de Colruyt in een Jet-station.
De benzine kost er slechts één eurocent meer dan bij Dats.
Het tankstation is nu terug in gebruik, doch ik blijf bij het
Jet-station tanken. De man binnenin is de vriendelijkheid
zelve; dus ...

Gisteren gelezen op teletekst:
Shell-Company gaat bij wijze van proef, opnieuw bij honderd
pompstations een pompbediende inschakelen.
De man zal voor u tanken, je ruiten even proper maken,
eventueel water bijvullen.
Volgens een Shell-onderzoek is daar weer nood aan.
Als dat voldoening geeft zullen er nog duizend stations volgen.

Zo zie je maar dat alles wat werd afgeschaft en vervangen door ...
nog zo slecht niet was.


groeten in vriendschap aan iedereen - -denook - -


ps. het boek 'in de ban van de wiskunde'
wordt zeker nog warm aanbevolen op mijn topic.

[Gast]

ik ben juist thuis
ik wou morgen pas de PC openen en lezen en
iets schrijven

waarom ik het toch nu deed
weet ik niet
misschien om u te ontmoeten uvi
misschien omdat u op mij zat te wachten
de voorbijganger...
ik weet het niet

gaan we even zitten uvi
en ik laat u beginnen te vertellen
ik luister...want eerlijk gezegd ik heb alleen verhalen
die beginnen met ER WAS EENS......

een heelijke avond in het land van
DUIZEND EN EEN NACHT

luisteren we naar die nacht uvi tot de morgen ?

blij bij u te zijn
tobias

[uvi]

Dag Bosrankje,


EES
Gisteren het vervolg gezien.
M'n conclusie bleef overeind.

De scène van de schrijver in de trein
vond ik typerend en grappig.
De lezer die in slaap valt bij zijn lectuur.

La première gevonden?

Kopland had ik al eerder gezien.
En goed bevonden.


Dag denook,

Je weet ondertussen al wel
dat ik de taal van wiskunde niet begrijp
en ook niet spreek.

ik verdenk je er heimelijk van
de trekjes van een oliesjeik te hebben
die er warmpjes inzit
en zijn aandelen nog tracht op te waarderen.

Daar trap ik niet in.

Uvi

[uvi]

ik ben juist thuis
ik wou morgen pas de PC openen en lezen en
iets schrijven

waarom ik het toch nu deed
weet ik niet
misschien om u te ontmoeten uvi
misschien omdat u op mij zat te wachten
de voorbijganger...
ik weet het niet

gaan we even zitten uvi
en ik laat u beginnen te vertellen
ik luister...want eerlijk gezegd ik heb alleen verhalen
die beginnen met ER WAS EENS......

een heelijke avond in het land van
DUIZEND EN EEN NACHT

luisteren we naar die nacht uvi tot de morgen ?

blij bij u te zijn
tobias

Een sprookje is de hoestsiroop van de literatuur.
Kinderen denken dat ze een snoepje krijgen en men lepelt ze een medicijn binnen.
Pedagogisch onverantwoord. Want hoestsiroop is geen snoepje!

Kan ik deze metafoor doortrekken naar het sprookje?
Ik vermoed van wel.

Een sprookje bereidt een kind voor op de 'gruwel' van het leven.
Ogenschijnlijk onschuldig.
Maar in zich draagt het vertelsel veelal 'geweld'.

Roodkapje en de boze Wolf, Sneeuwwitje en de boze Heks,
Assepoester en die boze stiefmoeder ...
zelfs Hans en Grietje en Klein Duimpje!

Dàt zijn de sprookjes uit onze kindertijd.
Het zoetstroperige aan deze verhaaltjes was het eeuwige 'happy end'.
En ze leefden nog lang en gelukkig ...

Het échte medicijn dat kinderen binnenlepelen is wat anders.
Een wolf die grootmoeders opeet,
een stiefmoeder die haar dochter wil vergiftigen,
een heks die kinderen tussen haar boterhammen legt ...

De inhoud (moraal) die ze onbewust inslikken is:
"Kinderen opgepast! Mensen verslinden elkaar als wolven."
En dat 'happy end'?

Tja, ken je één sprookje waar een deurwaarder ging vaststellen wat er van overbleef?
Was het dertig jaar later nog allemaal rozengeur en maneschijn ...?


Dag Tobias,

Er was eens ... begin maar aan je sprookjes.
Ik luister ...


Uvi

[Gast]

Er was eens een kindje
dat ging wandelen in een bos.
Op een kronkelweg
zag ze paddenstoelen staan,
met bewondering keek ze hen aan.
Ze wou haar bukken
maar plots klonken stemmen in haar hoofd,
opgepast afblijven
niet alle zwammen mag je strelen.
Het kind kende niet het onderscheid
en vroeg aan een kabouter
“Kan jij het mij tonen?”
de kabouter verstond haar niet
en werd boos.

Elke dag opnieuw ging ze naar de paddenstoelen kijken.
Ze waren allen anders, ze bewonderde hen.
Dan was er weer eentje verdwenen
terwijl een ander begon te groeien.
Ze hield van die paddenstoelen,
al deden die soms raar,
ze lachten om het kind
en als het dan was verdwenen
waren de zwammen weer aan het wenen.

Ze kenden ze wel, maar welke ze mocht eten wist ze nog steeds niet.
Ze wou die paddenstoelen niet stelen,
dat zouden andere lieden wel doen.

Elke dag ging het kindje trouw naar het bos,
Geknield ging ze voor de kampernoelies zitten
En fluisterden hen toe:
“jullie zijn zo bijzonder,
die hoedjes, die lijntjes aan de onderkant
zit daar iets tussen, ligt daar jullie hart?
en dat kort lijfje moet die grote kop dragen,
is dat niet te zwaar?
Jullie zijn toch wonderbaar.”

Dan legde ze haar hoofdje
bijna op de grond
gaf hen een windzoentje
omdat aanraken niet kon.




het is in een sneltempo geschreven
de plicht roept.
Beter dit dan niets ?
Iemand zal wel een plaatje plaatsen zeker

Héél fijn weekend gewenst aan allen,
met een warme groet, een lieve lach,
en een heel lieve knuffel van mij.
Liefs xxx

[Gast]

dank u jely-jeppo u redde mij door uw
"erwaseens "het verhaal over het meisje
en de paddestoel hier bij uvi te plaatsen

uvi
waarom u Clair-obscur koos begin ik stilaan te begrijpen
maar ik ken nog niet de betekenis van uw naam
ik weet niet wat uvi wil zeggen.....
ik vroeg het u vorige keer
soms denk ik dat u ons misschien een beetje
om de tuin leidt en
niet direct antwoordt, kan dat.....

pardon ik ben een beetje als DE KLEINE PRINS
laat een vraag nooit los

dan alleen als ik voel dat ik indiscreet ben
misschien ben ik dat wel
dan moet u het mij vergeven uvi

nog een goede avond en een mooie zondag
tobias

[uvi]

Yeli-jeppo,

tjonge, wat een moeilijke naam.

Ik schrijf je nog wel eens een sprookje
op 'grootvaders wijze'.



Tobias,

Hoe moet ik nu antwoorden op jouw vraag
over mijn nick?

Ik antwoordde de vorige keer al meteen.
Over gezien, gelezen ... ?

Ik heb op SN een Blog (Ik kan niet schrijven zoals jij leest)
waar ik teken met Pp.
Die nick droeg ik elders al jaren.

Pp stond voor Petit prince.
Maar ik verander dat graag in:

petit poète
poète perdu
petit philosophe ...

al naargelang wat er boven staat.


Na jaren vond ik mezelf toch wat oud
en paste m'n nick aan
meer in overeenstemming met de gemoedstoestand
waarin ik mezelf goed voel.

Un voyageur immobile.

Daar kan je ook mee spelen :
un voyageur imaginaire ...

Partir sans sortir
is mijn leitmotiv ...

Maar waar blijven jouw sprookjes
over jouw land ...



Uvi

[Gast]

Gegroet Uvi,

Ik schaam mij een beetje (veel) om mij slordig gedicht.
Sorry, mijn bedoeling was enkel om je te troosten in afwachting van Tobias.

Ik wens je nog een spetterende zondag.
Een warme groet en een lieve lach.

(Je mag er om lachen Uvi, ik doe het ook )
Uvi entre parentaise, je mag gewoon jely schrijven, met kleine letter.

[uvi]

Gegroet Uvi,

Ik schaam mij een beetje (veel) om mij slordig gedicht.
Sorry, mijn bedoeling was enkel om je te troosten in afwachting van Tobias.

Ik wens je nog een spetterende zondag.
Een warme groet en een lieve lach.

(Je mag er om lachen Uvi, ik doe het ook )
Uvi entre parentaise, je mag gewoon jely schrijven, met kleine letter.

Goedenmorgen jely met kleine letter,

Troost.
Het klinkt bijna middeleeuws. Troosteres der verdrukten.
Vertaald naar vandaag, wordt het eerder: Troosteres der bedrukten.
Vermoed ik. Gezien het hedendaags gebruik van antidepressiva.


Maar jely met Griekse y,

Troost is een balsemende deugd.
Ik hou er van. En vind ze vooral in woorden.

Meteen na zo'n uitspraak, veert een volksgezegde in m'n hoofd recht:
'Geen woorden maar daden.' Nog voor ik mijn zin afmaakte.

Het is soms moeilijk leven in m'n heftig hoofd.
Maar bij gebrek aan een ander, moet ik er het mee doen.

De troost van schoonheid.

Zo zal iedereen een verschillend zalfje troost nodig hebben
want 'schoonheid' is voor elkeen toch weer wat anders.

Mijn ochtend is nog jong. Die van jou al wat ouder, merk ik.
De zon wordt onbarmhartig heet.
Ik zoek troost in een vlekje schaduw.

Uvi



PS.
Schaamte is een zeldzaam kruid.
Verzorg het, jely.

[Gast]

Uvi,

Dat schaamtekruid is wel héél vervelend

Ik zou nog uren met u kunnen redetwisten over je bijbelvertaling.
Nu even niet, ik moet gaan slapen.
Warme groet en een lieve lach
Geniet van je dag.
Groetjes.

ps, heb je een troostend woord nodig, je weet me wonen.

[uvi]

Uvi,

Dat schaamtekruid is wel héél vervelend

Ik zou nog uren met u kunnen redetwisten over je bijbelvertaling.
Nu even niet, ik moet gaan slapen.
Warme groet en een lieve lach
Geniet van je dag.
Groetjes.

ps, heb je een troostend woord nodig, je weet me wonen.

Gaan slapen?
Euh, ben jij soms een nachtvlinder?

[uvi]

Partir sans sortir.

Barmhartige wolken trekken een boerka over de zon.
De koelte van de ochtend heeft zich terug getrokken in de tuin. Nachtschaduw.
De voorkant van het huis is reeds oosters tropisch.

Zopas gelezen in 'Uitgelezen'. Ik werd er angstig van.
Woorden hebben een verschroeiende impact op mij.
Beelden ook. In zinnen of pixels.
De schrijver kijkt mij ernstig in de ogen.

Hij heeft de zwaarwegende blik van zijn vader. Nolens.
De dichter zelf lijkt ook altijd in stervensgevaar te zijn.
De zoon verblijft, vermoed ik, op kosten van Anciaux en dus van ons
in 'een land op zoek naar zijn roots'. Estland.

Hij schrijft voor de krant een dagboek.
De lectuur maakt me onrustig. Maar eveneens rustig.
Gelukkig moet ik niet naar de Baltische zee
om te beseffen dat Vlaanderen de hemel op aarde is.

God heeft mij gezegend met een ontembare verbeelding.
Maar vooral met een onuitputtelijke verwondering.
Daardoor is elke dag alles weer nieuw.
Leg een nacht over het leven en ik word weer geboren.

Met wijdopen ogen. Zo blijf ik ook altijd een oud jongetje.
Met de nadelen vandien. Temidden van de grote mensen
ben ik een ukkepuk. Niet op z'n plaats. Een bizarre verschijning.
Een belegen lichaam met een jongensziel.

Deze dag heeft alles in zich om een wonder te worden.
Te zijn. Te blijven.
Al mijn zintuigen reizen.
Partir sans sortir.



Uvi

[Bosrankje]

Bon voyage, Uvi.......