Clair-obscur

[uvi]

Bon voyage, Uvi.......

Twee woorden ... maar een wereld ingesloten.

Deze namiddag gefietst.
Mijn leven tegen gekomen onderweg.
Onderweg zijn . Dat is leven, vermoed ik.

Mijn hoof zit weer zo vol als een pas opgepompte fietsband.

Waar kan ik deze 'lucht' kwijt?
Met dit weer, wordt het al vlug 'gebakken lucht'...


Uvi

[Gast]

Waar kan ik deze 'lucht' kwijt?

Acheteraan heb je nog ergens een gaatje uvi, zet het klepje maar open, het is gezond.

[Johana-Maria]

uvi schreef:

God heeft mij gezegend met een ontembare verbeelding.
Maar vooral met een onuitputtelijke verwondering.
Daardoor is elke dag alles weer nieuw.
Leg een nacht over het leven en ik word weer geboren.

Met wijdopen ogen. Zo blijf ik ook altijd een oud jongetje.
Met de nadelen vandien. Temidden van de grote mensen
ben ik een ukkepuk. Niet op z'n plaats. Een bizarre verschijning.
Een belegen lichaam met een jongensziel.

uvi
weet niet hoe ik het schrijven moet, maar toen ik dit las
hoorde ik voor een stuk mezelf aan het woord
heel vreemd...
ongelooflijk vreemd!

Mag ik hier schrijven hoe ik het naar mij toe
zou"vertalen"?

"God heeft me gezegend met een ontembare veerkracht.
Maar vooral met een onuitputtelijke verwondering.
Daardoor is elke dag alles weer nieuw.
En word ik telkens opnieuw weer geboren.

Met wijdopen ogen.Zo blijf ik ook altijd een oud meisje.
Met de nadelen vandien.Temidden van grote mensen
ben ik een naïf kind.Niet op z'n plaats.
Een bizarre verschijning;
Een oude vrouw met een kinderziel.

uvi, vreemd...
raar...
Is wat ik deed plagiaat of
wat is het?


Verontschuldig me uvi ,voor m'n vrijpostigheid je tekst
zó te "mishandelen".
Misschien kan je het wel begrijpen, al is het dan al
met je eigen verwondering!

Mag ik daarop hopen?
Nog een heel goede avond en een fijne week
J-M

[uvi]

Waar kan ik deze 'lucht' kwijt?

Acheteraan heb je nog ergens een gaatje uvi, zet het klepje maar open, het is gezond.

Goedenavond Marjorette,

Welwel ...

Zou u in uw annalen toch maar willen noteren dat ik geen petomaan ben.
Zelfs al had ik er talent voor, dan nog zou ik ervan afzien.

Toen enkele jaren terug,
Her Majesty the Queen sprak van haar 'annus horribilis'
was er een journalist die één n vergat.

Weet dat 'met één of twee nn', ik haar volledig kan begrijpen.

Nu u nog ... een goede windstille avond

Uvi

[uvi]

Goedenavond J-M,


Plagiaat is slechts een bron verwijderd van citaat. (Uvi)

Wat u schreef is waarschijnlijk een 'parafrase'.
Als ik Wikipedia mag geloven.
Ik citeer:
"Een parafrase is een stijlfiguur waarbij een bestaande tekst door middel van een andere tekst wordt naverteld. Dit wordt onder andere gedaan als men het oorspronkelijke verhaal als te moeilijk beschouwt. Zo worden bijvoorbeeld in de kinderliteratuur verhalen uit de Griekse mythologie op deze wijze naverteld."


Enfin, J-M, iets van die strekking.

Als ik schreef 'God zegende mij met ...'
dan is dat preconciliaire taal van mij.
In illo tempore was ik immers wellicht nog een 'gelovig man'.

Nu vind ik van mezelf dat ik een 'agnost' ben. Dat past beter bij m'n karakter.

Maar interpreteert u maar lustig verder. Dat maakt het boeiend.
In dit huis van woorden mag iedereen z'n zeg doen.
Er zijn vele kamers in het alfabet.
En reserveert u er maar rustig één voor u, J-M.

Zelf hou ik van een hoffelijke taal, wat 'flou-artistique'
maar boertige sotternieën kan ik niet verbieden.
(O, o ... dat is niet voor u bedoeld, voor alle duidelijkheid!).
Neen, ik bedoel gewoon dat iedereen welkom is.


Daarstraks keek ik naar 'Close up'
over de bouw van een kopie van de eerste Steinway.
Door een Vlaming nota bene. Wereldberoemd en geëerd door zelfs de achterzoon van Steinweg.

Wat een klasse. Noblesse oblige.
Deze heer, Chris Maene, creëert wereldwonderen.
Hij blijft eenvoudig met een natuurlijke charme.

Wat voelde ik me gepriviligiëerd om even in zijn gezelschap te mogen vertoeven.
Ik leerde o.m. dat 'le piano chante'.


Het was in de jaren vijftig.
Samen met moeder trok ik per trein naar de 'Oude-God'. (Wat een naam!)
De grote zaal waar we terecht kwamen was gevuld met piano's.

Moeder kocht een 'Steinway & Sons'.
Hij staat nu ergens in een kelder te verkommeren. Schande.

Uvi

[Bosrankje]

Zo is het ook bij ons, Uvi......

Frisser, rustig, echt..... windstil !

Sweet dreams,

Alter en Rankje

[Johana-Maria]

uvi, dankjewel dat je niet boos was...
en me zo lang en zo vlug antwoordde.....
blije verrassing uvi!
Maar ik blijf met dat vreemde gevoel zitten,
dat jij schrijft wat ik voel......of
dat jij schrijft hoe ik ben.....

Vreemd......

uvi, je moet jezelf toch niet verontschuldigen omdat
je schreef:"God zegende mij met..."
Je bent gezegend, is het nu door God of de Oerkracht of
het Mysterie, of de gans Andere., of....
honderden namen en dan hebben we nog niet gezegd WIE.

Wat is een agnost en waarom noem jij jezelf een agnost?
Ik weet , we zitten hier niet op forum"religie" maar,.....

Nogmaals dank.
Goede nacht!
J-M

[Bosrankje]

Even nog iets bijvoegen, Uvi,
want ik had de tekst van J-m
niet gelezen, sorry !

Lieve Johana-maria, je schrijft :

'Met wijdopen ogen.Zo blijf ik ook altijd een oud meisje.
Met de nadelen vandien.Temidden van grote mensen
ben ik een naïef kind.Niet op z'n plaats.
Een bizarre verschijning;
Een oude vrouw met een kinderziel.'

Zegt Alter ook van mij. Een beetje moeilijk voor hem
in 't begin maar langzaam, leer ik zoveel van hem, dat
ik misschien ooit volwassen wordt ? En toch, wil ik het kind
in mij nooit vergeten !

En wat betreft die Steinway....inderdaad, Uvi, wat een schaamte !
De Stradivarius van de piano's in een kelder !!! Foei !!
Die van mijn grootmoeder Jeanne, is bij een nichtje terecht gekomen.
Maar of zij mooi speelt.......that's another question.....

Goede nacht, lieve vrienden......en veel liefs van ons beiden.

Ps. Sorry als er schrijffouten zijn maar mijn lieve corrector
slaapt......

[uvi]

De ochtend is koel open geslagen.
Als een blank blad in een boek.

Ik schrijf een brief naar haar.
Ze is een week weg. Koken voor kinderen. Op een danskamp.
Als ze terugkomt zal ze dag na dag
er telkens één openen.

Schrijven is praten met papier ertussen.

Een affiche met die wijsheid, hing jaren voor m'n neus
op het werk. Zo wilde ik ook schrijven.
De lezer in de ogen kijken. En luisteren. Net ademen.

Ik zie nu letters als ballonnetjes uit een open mond vliegen ...
Een scène voor een film van Jaco van Dormael.
Of een tekening van Jan de Maesschalck in De Morgen.




Uvi

[uvi]

Zelfs tijdens de vakantie,
blijft het schuldgevoel aan m'n geweten kleven.
Dolce far niente. Nog steeds zonde.
Ledigheid is het oorkussen des duivels, weet je wel.

Gelukkig is er niemand die me attendeert op m'n aangeboren luiheid.
Ik sus m'n consciëntie.
Seffens ga ik afwassen. En wellicht ook wat stofzuigen.
Probeer het in de luren te leggen.
Haal het ultieme grof geschut naar boven: de dood.

Naast mij ligt een 'doodsprentje'.
Van een dame amper 53 geworden. Gestorven aan een maligne melanoom.
Dat herinnert me eraan: woensdag heb ik een afspraak op dermatologie.



Gisteren. Zondagnamiddag.
De kraanvogels staan lusteloos op hun poot te turen
over het bloeiende beton.
Eén van hen vloog hem op haar vleugels naar de dood.
Telkens als ik er met de fiets passeer, hou ik even halt bij z'n foto.

Hoelang duurde het jongen eer je op haar rug geklauterd was?
Wat dacht je onderweg? Of heb je al die gedachten weg geduwd?
Heb je nog even getwijfeld voor je sprong?

Op de foto aan zee met je geliefde
zie je er nog zo gelukkig uit. Maar was dat zo?

Willen we het gluk niet vastpinnen op het blauw van water?
Het witte zachte zand.

Zou het geluk daar gedijen?
Hoe hou ik het vast? En jij?
Of moet jij het nog vinden?

Uvi




Ik ga het even opzoeken aan de afwas.

[denook]

beste uvi,

Mag ik even teruggrijpen naar een vroeger schrijven
van u (-wat gaat het hier vlug-).
Je liet je even meevoeren op de fijne gewaarwording
van het 'voelen' van bladen papier tussen je vingers.
Ik heb ook liever boeken en bladen dan een pc voor
mijn neus.
Omdat ik toevallig genoot van een boek met als titel
'in de ban van de wiskunde' deelde ik dat dan ook mee.
Ik schreef er bij dat er zeker lezers van uw rubriek zijn
die dat boek zouden apprecieren.
Uw reactie dat jij de wiskunde taal niet begrijpt of spreekt
was een beetje overbodig - dat weet ik reeds lang. Het ging
ook om eventuele andere lezers van uw rubriek. Zo had ik
al een beetje aandacht op een veel gelezen topic voor de
aanbeveling later op mijn eigen uiteraard kleinere topic.

Met je zijdelingse kwinkslag dat ... ik er warmpjes zou inzitten ...
heb ik even moeten glimlachen; ik heb nog niet eens een eigen
huis of appartement. Ik vind dat zeker niet erg.

De reden waarom ik plots nu wil reageren is echter de 'steinway'.
Uvi, weet je wel wat dat waard is? Er zijn muzikanten die jaaaaaaren
moeten sparen om eindelijk een steinway te kunnen aanschaffen.
Ik herinner me een reportage van een pianist die eindelijk een steinway
kon kopen. In de grote toonzaal stonden zeven piano's. Een ganse
voormiddag heeft hij geproefd en vergeleken, want elke steinway
klinkt anders, maar steeds zoals alleen een steinway kan klinken.
Toen het middag was had hij een keuze gemaakt - al was het moeilijk.
De verkoper zei toen het volgende: "mijnheer, ga rustig middagmalen;
ondertussen gaan we alle instrumenten van plaats veranderen. Kom
straks terug en kijk dan of je uw 'lieveling' terug vindt".
Ik vond dat zeer fijn van de verkoper. Hij wist hoe met delicatessen
om te gaan. Zijn klant beleefde immers de roes van tien jaar sinterklaas.

Mijn schoonmoeder, die een grote pianiste was, is nooit aan een stein-
way geraakt. Ze had wel een andere vleugel, een 'playel', wat zeker
ook niet mis is. Steinway en playel zijn piano's die generaties meegaan;
je moet ze wel onderhouden, regelmatig laten stemmen en er liefst ook
op spelen.
Dus uvi, zoek het meubel op, poets het op, laat het stemmen en geef het
een waardige plaats. Wat is er mooier dan een mooi pianomeubel in de
mooiste hoek van een ruime living.

Om te eindigen: vanavond een bespreking van 'in de ban van de wiskun-
de' op de andere topic. Allen (-niet uvi-) daarheen.


groeten in vriendschap - -denook - -

[Alterego1]

Uvi,

Op een Blauwe Maandag...............

Groetjes,

Bosrankje en Alterego

[uvi]

Ik heb het geluk stevig bij het nekvel gegrepen.
Zodat het niet weg kon.

Na de afwas meteen begonnen aan de reiniging van
garagepoort, enfin, alle houtwerk in voorbereiding van een laagje weerbaarheid.
Ook hout heeft eelt op de ziel nodig om te overleven.

En wat stel ik vast, nu het gedaan is,
het hout gelijkt op mij.
Kan beter tegen de winter dan tegen de zomer.
Dat bewijzen mij de vier windstreken.
Ik heb haar ziel bedekt.


Mijn schuldgevoel is ongemeen hardnekkig vandaag. Eerst alle hout afgewassen, droog gekuist en dan hier en daar wat afgeschuurd. En terug afgestoft.
En nog zeurde het de oren van m'n kop terwijl ik volop bezig was.

Ik weet waar m'n geweten knelt.
In de garage geraak ik amper door de stock.
M'n zoon moest m'n oude salon dan toch niet hebben.
Wel de kleerkast et voilà. Zie je het daar allemaal al liggen.
Net Oostpriesterhulp in betere tijden.



Even een antwoord voor denook in vriendschap.

Ik heb het gevoel dat je me kwalijk neemt dat
ik niet in de ban van de wiskunde geraak. Waarom toch?!


Ik denk terug aan 'Close up' van gisteren.
Over Chris Maene, de pianobouwer.

Ook een klank heeft een kleur. Dat leerde ik gisteren.
Et le piano chante. Zoals de mensen heeft ze ook minder of meer diepgang.

Helaas, ben ik ziende blind en doof. Geen van beide kan ik ervaren.
Noch de kleur, noch de diepgang.
En dat terwijl ik de verf van woorden ruik tot in m'n ziel.

Wel beste denook,

Je kan het toch een blinde niet kwalijk nemen dat hij niet ziet.
Of een dove dat hij niet hoort.

Snap je wat ik bedoel?


Ondertussen is dat knagende geweten toch ingedommeld.
Ik ben moe, maar tevreden.
Ik vermoed dat dit z'n habitat niet is.


Uvi








Gewoon een test, ik krijg dat zomeruur maar niet ingesteld hier.

[uvi]

Dag Alter,


Blauwe maandag, noem jij dat?



Blauw, blauw ... ik hou van jou!

Welwel, het doet me denken aan een memorabele belevenis.
Tot op vandaag, heb ik daar nog niet durven over spreken.

Ik hou het kort.


Verleden jaar stond ik met m'n kleinzoon in een speeltuin.
En een jonge dame sprak me aan.
We geraakten in een boeiend gesprek.
Maar een vriendin passeerde en ze haakte af.

Ik ging verder met m'n Afrikaantje om moeder nog eens goedendag te zeggen.
Buiten aan het appartement.

En plots stond ze terug bij mij.
Ze was een psychologe en bezig met het schrijven van drie kinderboeken.
'Ik was een man naar haar hart' vertelde ze me. Ondermeer.

Nu ik schonk er verder geen aandacht meer aan.
Zij was een jong blaadje, ik een ouwe bok.

Moeder de negentig gepasseerd, dus niet van gisteren,
vond dat ze toch nogal enthousiast was.
En ze signaleerde me later dat ze de dame al eens zag passeren.


Tot enkele maanden later (oktober verleden jaar)
er plots een jonge dame in een auto op mij zit te zwaaien.
Met drie mooie blonde godjes in de wagen.

Ik doe teken: ik ken je niet. Maar zij knikt wild van wel!
Draait de wagen, vliegt uit de auto en rond m'n hals.

Blauw, blauw ik hou van jou.

Héhé, weer ik haar af : 'wat moeten jouw kindjes hier wel van denken?!'
Heb jij mijn e-mailtjes niet gelezen?
Ik heb je zoveel geschreven. Naar mijn Blog.

Ik was me van geen kwaad bewust
tot ik veronderstelde dat ik nog een oud e-adres daarin staan had.
De blauwe liefde was niet aangekomen.

Un coup de foudre!

Ze bleef me schrijven.
Ze droomde van een witte prins. Ik maakte haar duidelijk
dat dromen bedrog waren. Met Marco Borsato als getuige.

Enfin, ik houd het kort, dat beloofde ik je.

In januari kreeg ik een laatste mail: zij had haar man verlaten.
Misschien wel op een Blauwe maandag.


Nog één keer nadien kwam ik ze tegen.
Ze kwam me meteen groeten.

Ik verontschuldigde mij om de afwijzing.
Ach, ze begreep wel.
Ik troostte: we maken dat allemaal wel eens mee, zo'n coup de foudre.
Ook dat begreep ze.

Ik heb haar niet meer gezien of gehoord.
Ben wat ongerust. Ik hoop dat ze het goed stelt.



uvi

[denook]

beste uvi,

Ik neem je helemaal niets kwalijk;
hoe zou ik kunnen?

De referentie naar het wiskundeboek was
niet voor u bedoeld; dat weet je wel. Ik wou
alleen in de grote kerk een beetje reclame
maken voor mijn kleine kapel, of in het
grootwarenhuis voor mijn kruidenierswinkeltje.

Daarom, als ik nog het vreselijke woord 'wiskunde'
gebruik, dan is dat voor enkele mogelijke geïnteresseerden
van de vele lezers die hier langs komen.
Ik zal er ook geen misbruik van maken en uw gave
topic niet bezoedelen.

Over Chris Maene: ik weet niet waar jij dat programma
gisteren zag. Ik zag al vroeger een uitzending over deze
pianobouwer en zijn Steinway replica's. Misschien was het
wel hetzelfde programma. Het was wel ongewoon boeiend.

Het is nu etenstijd - groeten in vriendschap - -denook - -