Clair-obscur

[Johana-Maria]

He uvi,
"de zon wordt geboren..."
Ze is niet aan het baren......
"ze wordt geboren op middernacht"
Maar het zou kunnen, dat weet ik dus niet,
"dat dan de maan aan het baren is",
maar wat of wie baart de maan dan?
Weet jij dat?

Blij dat ik een maat ("een motje" zeggen ze in Leuven)
heb "in het niet weten".
Denk ook dat dat de eerste stap naar de wijsheid is uvi!

En ja , misschien zit de zon onder een bourka...
maar ze IS er toch!
Het "ZIJN" is belangrijk, toch uvi?

He hier zijn we dan weer bezig.........................
Gisteravond als ik alles sloot , dacht ik:
mensen wij zijn niet alleen met POËZIE en PROZA bezig
maar ook met
"RELIGIE-PSYCHOLOGIE-FILOSOFIE"
maar, dat is een ander forum!

'k Ben vanmorgen dan ook eens gaan kijken
-kwestie van"weten "he uvi! -
naar dàt forum,
heb er een beetje gewandeld en gelezen,
maar neen hoor,
liever "ons" eigen POEZIE forum dan maar!

Uvi DANK dat je vanmorgen
-zonder zon of met zon in een bourka-
naar de Ochtendschemering bent gekomen!
Vond het fijn je dààr te vinden, al mijmerend.....

Hartelijk en genegen
johanamaria

[Alterego1]

Grijs en wijs.
Tenzij ook die laatste hardnekkingen het begeven op m'n hoofd

Uvi,

Wat moeten we daaronder verstaan 'hardnekkingen'?
Voor zover ik het begrijp kun jij bij de kapper gerust
aan halve prijs bediend worden,gezien de geringe
begroeing op het corpus delicti.

Je bedenkingen en je relaas,betreffend het proza van
Geert Van Istendael,kan ik volledig bijtreden.
Verder volg ik met onverholen genoegen de conversatie
tussen jou en J.M,omtrent de natuurverschijnselen rond
middernacht.

Groetjes,

Bosrankje en Alterego

[uvi]

Grijs en wijs.
Tenzij ook die laatste hardnekkingen het begeven op m'n hoofd

Uvi,

Wat moeten we daaronder verstaan 'hardnekkingen'?
Voor zover ik het begrijp kun jij bij de kapper gerust
aan halve prijs bediend worden,gezien de geringe
begroeing op het corpus delicti.

Je bedenkingen en je relaas,betreffend het proza van
Geert Van Istendael,kan ik volledig bijtreden.
Verder volg ik met onverholen genoegen de conversatie
tussen jou en J.M,omtrent de natuurverschijnselen rond
middernacht.

Groetjes,

Bosrankje en Alterego

Kijk, Alter,

Nu ontgoochel je me toch.
Van jou had ik meer 'professionaliteit' verwacht.

Weet je wat mijn kapper, een beroeps dus, antwoordde
toen ik iets van die strekking suggereerde?

"Meneer, (kappers zijn altijd uitermate beleefd),
ik zou u meer moeten aanrekenen.
Ik moet immers bij u langer zoeken om iets te vinden
om er af te doen." Einde citaat.

Steveke Wonder (die van de SPA)
had gelijk toen hij orakelde: "Alleen de perceptie telt."

't Is maar hoe je het bekijkt, niet Alter?

Uvi

[Alterego1]

" 't Is maar hoe je het bekijkt, niet Alter? "

Uvi,

Sorry,mocht ik je echt ontgoocheld hebben,
hoewel ik daaraan twijfel.
'Maar ik kan niet schrijven zoals jij leest'

Edoch,sta me toe hier enige beeldspraak
te gebruiken zonder daarom pejoratief te
willen klinken,maar wat lezen en schrijven
betreft aanzie ik jou daarin als een gladde
aal.
Let op,dit is geenszins een verwijt,eerder
een compliment.

Bij 'Grijs en wijs'
'Tenzij ook die laatste hardnekkingen het begeven op m'n hoofd'

Vroeg ik wat we moesten verstaan onder 'hardnekkingen'

Hard-nek-king-en?

En in je antwoord weet je in je geeigende stijl deze vraag
mooi te omzeilen,door er geen antwoord op te geven.

't is maar hoe je het bekijkt,niet Uvi?

En om te eindigen zoals denook,

Groetjes in vriendschap,

Alterego

[uvi]

Geachte heer Alter,

tegen dit soort scherpzinnig scherpgeschut
kan ik niet op. Ik gooi dan ook de handdoek in de ring.

Toch nog dit. Een ouwe vos verliest dan wel zijn haren,
maar niet zijn streken.
Om de perceptie te verschalken laat ik m'n zijdelingse flanken
groeien tot een haartooi à la sixties.
Zo ken ik nog het intens gevoelen dat de wind
door m'n haren streelt.
En dan vergeet ik nog mijn baardje ...



Uvi

Gelukkig zijn mijn kinderen al wat ouder.
Want met de jeugd van tegenwoordig, zou ik moeilijkheden krijgen, vermoed ik.

Ze zijn strenger dan hun ouders en grootouders.
Als ik de televisie mag geloven toch ...

[uvi]

Bang ben ik dan. En weet niet goed of ik de e-mail nog ga openen.
Vooral als het avond is.
Dat heb ik ook, als er een zeldzame keer een brief uit haar land
in m'n brievenbus zit. Dan slaat de schrik rond m'n hart.

Nooit zijn het immers vrolijke nieuwtjes.

Ik durf dan zo'n brief een ganse nacht ongeopend
op tafel laten liggen.
Maar gisterenavond opende ik de e-mail.
Onvoorzichtig van me. Ik had beter tot vanmorgen gewacht.

Op zo'n ochtenden zet ik dan meteen, als m'n ogen opengaan
en ik de badkamer betreed, de radio aan.
Om de demonen uit de tempel van m'n hoofd te verdrijven.

En als dan, zoals vandaag, het water van de douche stil valt,
dan hoor ik tergend mooi Françoise Hardy 'Ella' zingen.
Eén van haar favoriete liedjes.
In de keuken rolt het boodschappenlijstje tegen de muur
zich heimelijk open op de iele woorden die haar zoontje verleden vakantie schreef : 'maman'.
Alsof het 'fatum' me wil pesten.

Vandaag hoop ik te kunnen vergeten wat ik gisteren las:




De plaatselijke bevolking begint het nog moeilijker te hebben sinds ze enkele maanden geleden alles van basisproducten in prijs (weer) verhoogd hebben.

Binnen enkele dagen zullen zelfs de bakkers in staking gaan gedurdende 3 dagen om hun colère te tonen.
Ook wordt langs de radio voorgesteld om iets rood te dragen als je niet meer akkoord bent met de regering. De bevolking komt in actie.
En gelijk hebben ze, alleen dat ze wat laat begonnen zijn en de woede en teleurstelling nog veel groter is geworden.

Eergisteren had ik een vrouw aan mijn deur die gedurdende 3 dagen haar kinderen zo goed als niet kon voeden. Ze kon alleen nog maar op mij rekenen.

De regering verspilt hier hun miljoenen aan wegenwerken om zogezegd te tonen dat ze investeren in hun land, en terwijl ontvang ik iedere dag meer mensen bij mij voor de deur die hopeloos zijn.

Het is allemaal soms heel triestig om te moeten zien en er vooral mee te moeten leven. ik zie de mensen sterven, die niet het geld hebben om hun te kunnen laten genezen.

Ik maak toestanden mee die voor een europeaan onwaarschijnlijk lijken. De ziekenhuistoestanden zijn katastrofaal. En ik sta machteloos.
.... zo'n mooi land en prachtige bevolking, die de regering compleet wil laten verdwijnen, natuurgebieden worden volgebouwd door Koeweit en vele andere arabische landen,
de bevolking is wanhopig en verkiezen nog steeds om te vertrekken.

Waar is die belofte van .... (de president) ?
"De nieuwe lente kan beginnen" werd er geschreven, kon ik maar even aan de schrijver van dit artikel laten weten in wat een kille lente we hier zijn terecht gekomen.
Nog nooit hebben we het hier zo moelijk gehad.

We lopen van het één naar het ander, vandaar soms dus laat antwoord.
Nu vlug deze mail beeindigen, zodat ik je deze vanavond thuis kan versturen.




En zelf heeft ze géén geboortegeld, géén kindergeld (voor haar drie), géén ziekteverzekering, geen pensioenopbouw, géén ...

Opa-ooievaar heeft verleden week het ticket gekocht voor de vliegtuigreis van zijn kleinzoon.
Dat is gemakkelijk tegenwoordig met het electronisch ticket. Je kan dat van hieruit.
Je hoeft slechts te betalen.

Want zilveren vogels vliegen niet gratis. Afrikaanse daarentegen ...

Goedenmorgen lezer-es.

Uvi



PS.
Ach ja, ik moet ook nog dringend een verzekering afsluiten voor hem.
Want als hem hier iets (heel) ergs zou overkomen dan zou opa-ooievaar wel eens gedwongen kunnen worden om zijn nest te verkopen.

[Bosrankje]

Beste Uvi,

Voor een keer zal ik geen spraakwaterval zijn.
Je zou me dan niet lezen.
In zo' n momenten is alleen goed te weten dat
mensen die voelen hoe moeilijk dat je het nu hebt
op emotioneel vlak, met jou meeleven.

Wij kunnen niets anders doen voor jou maar
weet je, Uvi, ik geloof in de kracht van positieve
energie. Het is alles wat ik je kan schenken.

En, wees niet bang voor je nest. Zelfs zou je die
verliezen, je echte nest is in jou, daar kun je altijd
terecht eender waar je bent.

Hou je goed, Uvi en je kleine prins is bijna bij jou......

Lieve groeten van Alter en Bosrankje

[Johana-Maria]

uvi,

in jou verdriet en zorgen kunnen we moeilijk in-komen,
we kunnen alleen even bij en rond je zijn.
We kunnen even je pijn op woorden dragen.

En dan sta je weer alleen....en het is moeilijk ,
omdat het om die andere gaat, je dochter,
haar kinderen, je eigen bloed en liefde!
Je eigen pijn dragen , dat gaat soms nog wel,
maar de pijn , het verdriet van anderen die je lief hebt,
is niet om dragen.

Uvi , toch durf ik zeggen met heel veel schroom:
wij zijn er uvi!

Aanvaard dit woordeke uit gans m'n hart,
met de wens
"kon ik toch maar meer doen!"

Moed en sterkte uvi
Papa-ooievaar blijf er in geloven.
"Ieder kind brengt zijn eigen soeplepel mee"
of
zoals ze in het farsi zeggen
"ieder kind brengt zijn schapenvachtje mee
om op te slapen"

Veel liefs
johanamaria

[uvi]

Beste Bosrankje en J-M,

hartelijk dank voor jullie reactie.
Intens geformuleerd. Boekhoudkundig accuraat.
Verdriet en aanvoelen tot na de komma.

Jullie kennen mijn twijfelachtige bedenkingen
omtrent de virtuele wereld. En toch ...
Verleden jaar zag ik een scherm reïncarneren. In een mens.
Transcendentale ontmoeting.

Ik aarzel om het te zeggen, maar ik hou van die man.
Hij bidt in Brugge elke dag voor mijn zielezaligheid.
Het bedrukt hem dat ik onderweg God ben verloren.

Voor mij is hij als mens meer dan voldoende.
Een schitterende kopie.


Ik wens jullie nog een mooie dag!

Uvi

[uvi]

Als ik hem lees, dan kijk ik in een spiegel.
Dan denk ik: aha.
In de psychologie noemt men dat een 'Aha-Erlebnis'.

Hij is zowat m'n therapeut. Elke ochtend wat 'sofa-therapie'.
Tot zelfkennis.
Hoe we toch blijven op zoek gaan. Naar onszelf. Ook in de andere.

Zelf ben ik nu al een tijdje op zoek naar 'een egel'.
'Waar de egel gaat'. Is een dichtbundel. Van hem.
Niet meer te krijgen. Ook niet in het antiquariaat waar ik binnenstapte.

De man achter de tafel keek me minzaam aan.
Met begrip (gedeelde woordliefde), maar toch ook met ingehouden verwondering.
Een bundel uit 1995 is immers nog een puber tussen zijn eeuwelingen.
Hij antwoordde mij in een aristocratisch Nederlands met een indrukwekkende intonatie.

Ik had hem al menig keer op straat gekruist. En in de voorname ogen gekeken.
En zag hem dagelijks door de vitrine van de zaak aan een lange tafel lezen.
Nooit zag ik een klant binnen. Hij was boek geworden tussen de harde covers.
Een incunabel. Hij sprak zoals hij eruit zag.

Maar geen egel in de winkel.



Uvi

[Johana-Maria]

BLIJ DAT JE TERUG BENT

J-M


Naar een tekst van Bond zonder Naam

"Niemand is zo rijk als hij die vrienden heeft.
Een vriend in je leven is als brood en wijn.
Een vriend in je leven is kracht en tederheid in elke nood.
Een vriend in je leven is een teken van Gods goedheid voelen"

B.z.N.

[Johana-Maria]

uvi,

even dit laten weten,
ik kreeg zoëven een telefoontje van een vriendin
van Luik(franssprekende,die ook een grote "fan" is van
E.E.Schm.) en ze zei dat er deze avond op
RTBF-LADEUX om 22u55 een uitzending is over
E.E.Schmitt.

Ik ga het zeker op video opnemen.
Ik verheug me reeds !

'k Hoop dat je dit op tijd leest uvi!
Nog een fijne avond
J-M

[uvi]

Héél erg bedankt J-M,

zie mijn antwoord aan Bosrankje
van daarstraks.

Geldt ook voor jou ...

Uvi

[uvi]

Ik schrijf de slaap uit m'n hoofd.
En hoop dat ik wakker word.

Toen ik daarstraks een commentaar schreef op 'Mille-feuilles',
mooie titel, begon ik nadien meteen opnieuw te lezen in:
'Mijn leven met Mozart'.

En vanaf de eerste zin werd ik opnieuw aangegrepen
alsof ik het werkje nooit gelezen had.
Het bevestigt wat ik reeds langer weet, niet langer vermoed,
de beste plek om een schrijver te ontmoeten is zijn boek.

Desnoods, als het dan toch ànders moet: de radio. Kan nog net.
Liefst in een gemonteerde uitzending. Genre Alaska.
Waar ik sterk genoot van de uitzendingen over en met
Herman de Coninck en Paul Snoek.

Ik slaap rustig verder. Mijn vingers gapen nog.


Uvi

[Bosrankje]

Beste Uvi,

Slaap nog maar rustig verder.....
Juli blijft vandaag toch humeurig
en zelfs de glimlach van E.E.S kan
het niet opvrolijken..

Ik begrijp heel goed dat je zo vlug
mogelijk terug contact met hem hebt
gezocht en het beste plekje is inderdaad.....
één van zijn boeken.

Ik kan er heel goed inkomen dat je
gisteren teleurgesteld was en vooral
door het eerste half uur want het
ging alleen over zijn eerste film en
ik vond persoonlijk dat het interview
nogal chaotisch was vooral door de
"chassé-croisé" van te veel vragen.

Nadien, werd het interessanter omdat
theater en literatuur aan bod kwamen
met andere gasten : critici en acteurs
zoals J.Bir (die een heel kleine rol in zijn
film speelt) maar die al jaren E.E.S
kent en in theaterstukken van hem, maan-
denlang in de huid van machtig ontroerende
vrouwen is gekropen en die daarin het beste van
zichzelf gegeven heeft!

Door enkele korte fragmenten (o.a. van de
onvergetelijke Madame Rose) te zien had ik
echt zin om te gaan kijken.
De blikken tussen E.E.S en de drie acteurs
lieten heel goed voelen welk begrip en
emotie er tussen hen tot een sterke band was
ontstaan.

Wat een veelzijdige, gevoelige, intelligente en
"eenvoudige" man is hij. Echt iemand waarmee
men rustig zou willen spreken maar vooral ook
naar luisteren !
Terwijl ik je dit schrijf, denk ik ineens.... het
kan wel..... hem gewoon blijven lezen en herlezen.
Zo simpel is dat !

Bedankt voor de link die je vermeldt. Ik zal straks
rustig naar luisteren.

En wat je, op mijn topic schrijft, denk ik ook.
Ik bedoel daarmee dat een gesprek met twee inter-
viewers belet de gast zich goed uit te spreken.
Ik herinner mij, enkele weken geleden, een her-
uitzending van "Het uur van de wolf" met als gast
Rutger Kopland. Gezellig en rustig, in Zuid-Frankrijk,
in de natuur of bij hem thuis..... een gunstige sfeer !

En last but not least, je spreekt over Michèle Cedric.
Ik heb indertijd verschillende uitzendingen gevolgd
en o.a. een met een Tai-ji meester (iets dat ik ook
zelf heb beoefend en mij "een beetje geduld" heeft
bijgebracht).

Nog een prettige dag, Uvi
en lieve groetjes van ons beiden.

Ps. Ik heb zojuist gelezen wat J.M. heeft geschreven
over herlezen en terug lezen. Inderdaad, er is een verschil.
Ik zal dus TERUG LEZEN !