gedichten - achtergronden- roerselen
-
ferry - Lid geworden op: 19 feb 2007, 14:59
- Locatie: brasschaat
Beste denook : ik kan ook geen tekst op meerdere topics tegelijkertij plaatsen , nog niet !denook schreef:...
-
LIEFDE.
Ik kan geen kaarten, foto's, tekeningen op dit forum
krijgen. Mijn technische kennis is daarvoor te beperkt
Ik kan ook geen tekst op meerdere topics terzelfdertijd
plaatsen.
Daarom, hier mijn enige wenskaart aan alle lezers.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Beste wensen voor 2 0 0 8
met heel veel
Lente 'hoop'
Zomerse 'warmte'
Herfst 'geluk'
Winterse 'geborgenheid'
- - - -denook - - - - martha
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Wat niet is kan mischien nog komen want ik heb goede en lieve leermeesters in mijn geburen en die heb je echt nodig om met al dat figuurtjes etcetera om te gaan plus het vraagt veel tijd allemaal !
Mag ik even zeggen dat ik de tekst van je wenskaart prachtig vind !!
Echt goed gevonden , -eenvoudig samen gevat - wat wij eigenlijk allemaal van het volgende jaar verwachten !!
Moge wij allemaal : hoop - warmte - geluk - en geborgenheid vinden .
Zeer belangrijke ,wellicht de belangrijkste dingen is ons leven
Dank voor de goede wensen ! Liefs Fernanda
Een glimlach keert steeds naar u terug
-
sunset - Lid geworden op: 26 mar 2007, 11:42
- Locatie: Eindhoven, Nederland
Beste denook,
Ik wens je een fijne warme vierde Adventzondag vandaag.
vierde Advent
één kaars voor ware vrede
die wij al eeuwen hunkeren
omdat de oorlog nog niet rust
een tweede voor de dagen droevigheden
als kaars voor alle moed
één kaars voor hoop
en tegen angst
voor hartenood wanneer ’t geloven
ons steeds maar zwaarder valt
zonder wat hulp van boven
blijft nog één kaars
die van de liefde
en dat zij schijnen mag voor allen
in steden, op het veld
omdat voor heel de mensheid
toch slechts de liefde telt.
**********
sunset 23-12-2007
**********
Met oprecht genegen vriendschappelijke groeten,
sunset
Ik wens je een fijne warme vierde Adventzondag vandaag.
vierde Advent
één kaars voor ware vrede
die wij al eeuwen hunkeren
omdat de oorlog nog niet rust
een tweede voor de dagen droevigheden
als kaars voor alle moed
één kaars voor hoop
en tegen angst
voor hartenood wanneer ’t geloven
ons steeds maar zwaarder valt
zonder wat hulp van boven
blijft nog één kaars
die van de liefde
en dat zij schijnen mag voor allen
in steden, op het veld
omdat voor heel de mensheid
toch slechts de liefde telt.
**********
sunset 23-12-2007
**********
Met oprecht genegen vriendschappelijke groeten,
sunset
Ik denk niet, ik voel. Want ik prefereer het hart boven het verstand.
-
herman1944 - Lid geworden op: 15 mar 2006, 22:47
- Locatie: wachtebeke
Wees aardig voor een ander...is een ander aardig voor jou
-
denook - Lid geworden op: 20 aug 2006, 13:25
- Locatie: Vlaams-Brabant
... twee dagen en 537 lezers later ...
hierboven enkele mooie kaartjes van
- troontje: de eerste keer dat ik dit jaar nog eens
'zalig' kerstfeest lees. Vroeger stond op iedere koopkaart
gedrukt: 'Zalig Kerstfeest en Gelukkig Nieuwjaar'.
Tracht nu nog eens een kaart te vinden met 'zalig ...'
als aanhef. Bedankt troontje.
- lotte: het kaartje was mooi en na een paar aanpassingen
is het nog mooier. Bedankt.
- zusje: het ziet er in het dorpje aan de nete best gezellig uit.
Kennen wij ons van ergens anders?
- herman en morgenstern: dit was je eerste ontmoeting hier.
Fijn, en tot nog eens.
En dan was er nog:
- fernanda. Hoewel het handig zou zijn hier wat meer te kunnen
brengen dan alleen wat getypte tekst, is dat niet een van mijn
directe prioriteiten. Ik voel me goed met wat ik al kan.
Wat mijn wens-tekst betreft: hij is niet helemaal van mij alleen.
Maar toch, ik vind hem ook goed: een beknopt samenvatten
van enkele 'gevoelspeilers'.
- sunset. Ik wil je niet blijven alle lof toezwaaien, maar dit
advents-gedicht is toch weer gewoon prachtig.
Met slechts een tikkeltje rijm er in, is het toch zo vlot lezend
en warm-bezinnend.
Zo'n werkje helpt alle lezers alle neuzen in dezelfde richting wijzen.
Nu, vandaag, mijn drie keuze-gedichten, die blijven hangen zijn
na lezing in een dikke bundel.
Het zijn dit keer alleen bekende namen, op Toon Telegen na
misschien; doch die maakte ik hier reeds een beetje bekend -
voor mij in de eerste plaats.
1) van Toon Telegen: EEN MAN DACHT
Een man dacht:
wanneer zal ik eens één minuut niet aan haar denken?
Nu?
Hij ging zitten
en dacht één minuut niet aan haar.
Toen stond hij op en wandelde verder, dacht verder,
steeds verder, zonder tussenpozen,
aan haar.
uit: 'er ligt een appel op een schaal' - Querido 1999
2) Van Paul Snoek: WIJ
Twee duivinnen zijn wij zuiver en doorzichtig
op de bodem van een zee van wijn.
Als een tweeling in hetzelfde ei verblijvend,
als twee druppels drijvend in dezelfde levenslijn.
Wij zijn verslaafde drinkers van elkaar.
Wanneer wij slapen aan ons lichaam zijn wij veilig
en dromen sierlijk, zij in mij en ik in haar
lang onvindbaar en voor eeuwig heilig.
Wij zijn onschendbaar kwetsbaar en bewaren
angstvallig trouw en breekbaar ons geheim.
Een kus duurt langer nu en weldra jaren,
want ingewijden worden wij pas later,
wanneer wij in de liefde zuiver medeplichtig zijn.
Zo beroeren wij elkaar als wieren onder water.
uit 'Schildersverdriet', Manteau, 1982
(Paul Snoek was mijn eerste 'lievelingsdichter'
uit de generatie van toen ik dertig was.)
3) Van Herman De Coninck: VOOR MEKAAR
Vroeger hield ik alleen van je ogen.
Nu ook van de kraaiepootjes ernaast.
Zoals in een oud woord als meedogen
meer gaat dan in een nieuw. Vroeger was er alleen haast
om te hebben wat je had, elke keer weer.
Vroeger was er alleen maar nu. Nu is er ook toen.
Er is meer om van te houden.
Er zijn ook meer manieren om dat te doen.
Zelfs niets doen is daar één van.
Gewoon bij mekaar zitten met een boek.
Of niet bij mekaar, in 't café om de hoek.
Of mekaar een paar dagen niet zien
en mekaar missen. Maar altijd mekaar,
nu toch al bijna zeven jaar.
uit: 'Met een klank van hobo' Orion-Colibrant 1980
Deze gedichten kregen mijn voorkeur, in opklimmende
volgorde / hoop dat je er ook van geniet.
groeten in vriendschap --denook- -
hierboven enkele mooie kaartjes van
- troontje: de eerste keer dat ik dit jaar nog eens
'zalig' kerstfeest lees. Vroeger stond op iedere koopkaart
gedrukt: 'Zalig Kerstfeest en Gelukkig Nieuwjaar'.
Tracht nu nog eens een kaart te vinden met 'zalig ...'
als aanhef. Bedankt troontje.
- lotte: het kaartje was mooi en na een paar aanpassingen
is het nog mooier. Bedankt.
- zusje: het ziet er in het dorpje aan de nete best gezellig uit.
Kennen wij ons van ergens anders?
- herman en morgenstern: dit was je eerste ontmoeting hier.
Fijn, en tot nog eens.
En dan was er nog:
- fernanda. Hoewel het handig zou zijn hier wat meer te kunnen
brengen dan alleen wat getypte tekst, is dat niet een van mijn
directe prioriteiten. Ik voel me goed met wat ik al kan.
Wat mijn wens-tekst betreft: hij is niet helemaal van mij alleen.
Maar toch, ik vind hem ook goed: een beknopt samenvatten
van enkele 'gevoelspeilers'.
- sunset. Ik wil je niet blijven alle lof toezwaaien, maar dit
advents-gedicht is toch weer gewoon prachtig.
Met slechts een tikkeltje rijm er in, is het toch zo vlot lezend
en warm-bezinnend.
Zo'n werkje helpt alle lezers alle neuzen in dezelfde richting wijzen.
Nu, vandaag, mijn drie keuze-gedichten, die blijven hangen zijn
na lezing in een dikke bundel.
Het zijn dit keer alleen bekende namen, op Toon Telegen na
misschien; doch die maakte ik hier reeds een beetje bekend -
voor mij in de eerste plaats.
1) van Toon Telegen: EEN MAN DACHT
Een man dacht:
wanneer zal ik eens één minuut niet aan haar denken?
Nu?
Hij ging zitten
en dacht één minuut niet aan haar.
Toen stond hij op en wandelde verder, dacht verder,
steeds verder, zonder tussenpozen,
aan haar.
uit: 'er ligt een appel op een schaal' - Querido 1999
2) Van Paul Snoek: WIJ
Twee duivinnen zijn wij zuiver en doorzichtig
op de bodem van een zee van wijn.
Als een tweeling in hetzelfde ei verblijvend,
als twee druppels drijvend in dezelfde levenslijn.
Wij zijn verslaafde drinkers van elkaar.
Wanneer wij slapen aan ons lichaam zijn wij veilig
en dromen sierlijk, zij in mij en ik in haar
lang onvindbaar en voor eeuwig heilig.
Wij zijn onschendbaar kwetsbaar en bewaren
angstvallig trouw en breekbaar ons geheim.
Een kus duurt langer nu en weldra jaren,
want ingewijden worden wij pas later,
wanneer wij in de liefde zuiver medeplichtig zijn.
Zo beroeren wij elkaar als wieren onder water.
uit 'Schildersverdriet', Manteau, 1982
(Paul Snoek was mijn eerste 'lievelingsdichter'
uit de generatie van toen ik dertig was.)
3) Van Herman De Coninck: VOOR MEKAAR
Vroeger hield ik alleen van je ogen.
Nu ook van de kraaiepootjes ernaast.
Zoals in een oud woord als meedogen
meer gaat dan in een nieuw. Vroeger was er alleen haast
om te hebben wat je had, elke keer weer.
Vroeger was er alleen maar nu. Nu is er ook toen.
Er is meer om van te houden.
Er zijn ook meer manieren om dat te doen.
Zelfs niets doen is daar één van.
Gewoon bij mekaar zitten met een boek.
Of niet bij mekaar, in 't café om de hoek.
Of mekaar een paar dagen niet zien
en mekaar missen. Maar altijd mekaar,
nu toch al bijna zeven jaar.
uit: 'Met een klank van hobo' Orion-Colibrant 1980
Deze gedichten kregen mijn voorkeur, in opklimmende
volgorde / hoop dat je er ook van geniet.
groeten in vriendschap --denook- -
-
piepje - Lid geworden op: 05 feb 2005, 18:00
- Locatie: naast bos
KLIK RECHTS OP dit PLAATJE .
DAN OP AFBEELDING OPSLAAN.als.
DAN NEEM JE HET SCHERM HIER EN KLIK OP NIEUW ANTWOORD
DAN KLIK JE OP ..FOTO IN BERICHT ..
DAN OP BLADEREN
ZOEK JE PRENTJE TUSSEN JE AFBEELDINGEN
KLIK OP ..OPENEN..
DAN ..AFBEELDING VERZENDEN
DAN KRIJG JE JE PLAATJE TE ZIEN
BOVEN JE PRENTJE STAAT EEN BALK MET IMG ..........
KLLIK OP KOPIEREN
DAN PJILTJE LINNKS BOVENAAN 2 MAAL KLIKKEN
DAN PLAKKEN IN JE SCHERM WAAR JE JE BERICHT GAAT SCHRIJVEN
KLIK OP VOORBEELD ..
EN HET STAAT ER
Hou van mensen,zoals ze zijn!
Er zijn geen anderen
Er zijn geen anderen
-
sunset - Lid geworden op: 26 mar 2007, 11:42
- Locatie: Eindhoven, Nederland
Ik wens iedereen gezegende Kerstdagen.
stille nacht
en het was stil
nadat een laatste zucht
zich op zijn weg bevond
en zwevend vanuit eeuwigheid
verzonk in wintervelden
hoe stil was het
toen zacht de nacht
een zijden mantel over ons gelegd
het leven hemelwaarts zich dwong
en engelen zongen ‘t gaat de mensheid goed
en het is stil
waar zandkorrels zich wrijven
tranen als voedsel geven
zich het genezen toont
in eeuwig leven.
**********
sunset 25-12-2007
**********
Liefs, groetjes,
sunset
stille nacht
en het was stil
nadat een laatste zucht
zich op zijn weg bevond
en zwevend vanuit eeuwigheid
verzonk in wintervelden
hoe stil was het
toen zacht de nacht
een zijden mantel over ons gelegd
het leven hemelwaarts zich dwong
en engelen zongen ‘t gaat de mensheid goed
en het is stil
waar zandkorrels zich wrijven
tranen als voedsel geven
zich het genezen toont
in eeuwig leven.
**********
sunset 25-12-2007
**********
Liefs, groetjes,
sunset
Ik denk niet, ik voel. Want ik prefereer het hart boven het verstand.
-
denook - Lid geworden op: 20 aug 2006, 13:25
- Locatie: Vlaams-Brabant
... minder dan twee dagen, en toch 466 lezers later ...
Bedankt,
- piepje, voor je dubbele uitleg
het werkt hier echter niet - sorry -
doe geen moeite meer,
- muisje, voor je plaatje, je tekst,
en de eeuwige (?) sneeuw,
- sunset, voor weer een prachtig gedicht.
Mag ik hier vandaag wat vertellen over Bayram? Of deed ik dat
al eens eerder? Ik weet het niet meer. Er is wel een reden waarom
ik er precies vandaag over vertel - die komt op het einde.
Ik woonde enkele jaren in Zellik (- je weet wel, met die kapel,
waar ik nu zaterdag a.s. voor de laatste maal het orgel bespeel-).
Op een dag zag ik in een smalle zijstraat, hoe een zware camion,
de spiegel van een licht camionetje verbrijzelde. Ik noteerde de
nummerplaat en belde aan bij de woning waar de camionet stond
geparkeerd. Het bleek een jong Turks gezin te zijn. Later werd ik
deelachtig aan het feit dat ze diep-gelovige Orthodox-Christenen
waren, afkomstig uit Aramenië (-niet Armenië-). Alle dorpen rondom
hun dorp waren Moslim-gelovigen. Hun dorp werd systematisch
gepest, in zoverrre dat ze allen uitweken naar West-Europa. De
jonge man had broers in Nederland, Duitsland en Zweden wonen.
Het jonge koppel sprak alleen Frans. Ik maakte hen duidelijk wat er
was gebeurd met hun auto-spiegel, en dat ik dat wel in orde zou
brengen - wat, na wat telefoon- en schrijnwerk ook gebeurde.
De mensen vonden dit een fantastisch iets.
Toen hun eerste kindje geboren werd, en ik het als mijn plicht vond
om een bezoekje te brengen in het moederhuis, gebeurde er iets
merkwaardigs.
Toen ik de kamerdeur opende, mocht ik niet verder komen.
De oma van de kleine kwam naar me toe met een fles 'Keuls' water.
Hierme moest ik de handen wassen - daarna moest ik de kleine
'Patrick' even in de armen nemen. Na een kort bezoekje, net op het
ogenblik dat ik wou doorgaan, vroeg de moeder voorzichtig, of ik
geen peter wilde zijn van de kleine 'Patrick'.
Ik was emotioneel diep geraakt - wat hield dat precies in? Ik zou er
over nadenken, doch wist toen al dat ik het zou doen. Ik werd peter
van de oudste Senci, en de volgende, en de volgende.
Het is immers zo dat een peter NIET tot de familie mag behoren. Hun
keuze was dus echt beperkt. Alle jongens hebben een peter en geen
meter; alle meisjes hebben een meter en geen peter. Alle jongens
van eenzelfde gezin hebben ook allen dezelfde peter. Kun je volgen?
Zo werd ik stilaan een echt deel van de familie. Bayram, dat was dus
de vader, werd mijn beste vriend. We staken heel veel op van elkaar.
Iedere zaterdag zat Bayram naast mij op het doksaal in de kapel.
Iedere veertien dagen gingen we samen op pad; na de misviering
op restaurant, en daarna, gaan snookeren.
Ieder om beurt koos het restaurant en koos ook het menu.
Waar ik met die man al verzeild ben geraakt?
Ik liet hem de Westerse keuken proeven en hij loodste mij in menig
obscuur etablissement, doch met altijd ware culinaire revelaties.
Het waren ook harde werkers. Na een tijdje bakte hij zijn broodje
op drie plaatsen: hij had een eigen erkend atelier, met een achttal
werknemers. Hij had een eigen groothandel van eigen confectie. Hij
had twee ploegen, die iedere dag twee markten deden met de klein-
handel van de eigen stukken.
Zijn financiële toestand verbeterde met reuze-schreden.
Na een drietal jaren nam ons restaurant-omzwermen een einde.
We hielden het voortaan bij éénzelfde (Chinees)restaurant, vlak bij
onze snookerstek.
Daar gingen we nog jaren, elke veertien dagen, en dan snookeren.
We waren er op dat vroege uur (17:30) gewoonlijk alleen.
De vrouw kookte - de dochter (-tweede middelbare-), diende op.
Tijdens de maaltijden leerden we enorm veel van elkaars culturen.
Zo kon hij niet verstaan wat een 'rusthuis' was. Bij hen was reeds
lang geregeld bij welke zus zijn ouders zouden 'dood'-gaan. De
broers en andere zussen zouden dan financiëel bijspringen voor de
overlast.
Hun huwelijkstrouw was ook 'heilig'. Als je ziet hoe een 'huwelijk'
bij hen ontstaat, dan is dat voor ons hoogst merkwaardig.
Toen hij met zijn vader ging broeken leveren in een winkel, zag
hij daar de mooie dochter des huizes. Thuis gekomen vond hij dat
hij met dat meisje wou trouwen. De volgende dag ging vader de
trouwplannen van zijn zoon aan de ouders van het meisje mee-
delen. Reactie van de ouders: kom vanavond nog eens samen naar
hier (-ze moesten hem toch nog eens goed bekijken...-).
's Avonds ging Bayram met zijn vader nog eens langs bij zijn toe-
komstige schoonouders, en zag er zijn aanstaane vrouw voor de
tweede keer.
De beide vaders gaven hun zegen - zes maand later zou de trouw
doorgaan - ondertussen zagen Bayram en Elisabeth (- zo heet zijn
vrouw-) elkaar niet meer.
En ondanks dat elkaar 'met moeite kennen vóór het huwelijk' waren
de huwelijken heilig.
Ze waren met velen in Zellik en omgeving - allen uit hetzelfde dorp
in Aramenië + vele huwelijken, alle gegroeid op doop- en trouw-
feesten. Het waren de enige plaatsen waar hun gemeenschap samen
kwam; ik heb er vele feesten mogen meemaken. Andere vormen
van uitgaan was er voor de jeugd niet bij.
En toen was er dat éne koppel dat toch wou scheiden. Man en vrouw
wouden uit elkaar. De ganse gemeenschap kwam in opstand. Niets
hielp. Toen alles ongeveer achter de rug was gingen Bayram en zijn
vrouw en de broer van Bayram bij de man langs. Ze kwamen nog
wat kleren halen van zijn vrouw, die een zus was van Bayram.
De kleren werden ingeladen en ... de man begon te schieten: broer
van Bayram gedood - Bayram enkele dagen later gestorven.
Dat is nu al een drietal jaren geleden.
Waarom ik dat nu neerschrijf?
Welnu, het 'chinees) restaurant, waar wij geen tientallen, doch hon-
derden keren kwamen, is verkocht.
De vrouw (-die kookte-) is nu in het restaurant bij haar man in
Haaltert. Het meisje van de tweede Middelbare is straks een ver-
pleegster.
Vanmiddag ben ik er met Martha nog eens langs geweest.
De mensen beschouwen mij als een vriend, en behandelen me er
ook naar.
Het was er lekker eten en we dronken er heerlijke wijn.
Die wijn proef ik nu nog na ... en zo denk ik weer nog eens aan
mijn beste vriend Bayram. En dat allemaal wou ik hier even kwijt.
Sorry,
groeten in vriendschap -- denook- -
Bedankt,
- piepje, voor je dubbele uitleg
het werkt hier echter niet - sorry -
doe geen moeite meer,
- muisje, voor je plaatje, je tekst,
en de eeuwige (?) sneeuw,
- sunset, voor weer een prachtig gedicht.
Mag ik hier vandaag wat vertellen over Bayram? Of deed ik dat
al eens eerder? Ik weet het niet meer. Er is wel een reden waarom
ik er precies vandaag over vertel - die komt op het einde.
Ik woonde enkele jaren in Zellik (- je weet wel, met die kapel,
waar ik nu zaterdag a.s. voor de laatste maal het orgel bespeel-).
Op een dag zag ik in een smalle zijstraat, hoe een zware camion,
de spiegel van een licht camionetje verbrijzelde. Ik noteerde de
nummerplaat en belde aan bij de woning waar de camionet stond
geparkeerd. Het bleek een jong Turks gezin te zijn. Later werd ik
deelachtig aan het feit dat ze diep-gelovige Orthodox-Christenen
waren, afkomstig uit Aramenië (-niet Armenië-). Alle dorpen rondom
hun dorp waren Moslim-gelovigen. Hun dorp werd systematisch
gepest, in zoverrre dat ze allen uitweken naar West-Europa. De
jonge man had broers in Nederland, Duitsland en Zweden wonen.
Het jonge koppel sprak alleen Frans. Ik maakte hen duidelijk wat er
was gebeurd met hun auto-spiegel, en dat ik dat wel in orde zou
brengen - wat, na wat telefoon- en schrijnwerk ook gebeurde.
De mensen vonden dit een fantastisch iets.
Toen hun eerste kindje geboren werd, en ik het als mijn plicht vond
om een bezoekje te brengen in het moederhuis, gebeurde er iets
merkwaardigs.
Toen ik de kamerdeur opende, mocht ik niet verder komen.
De oma van de kleine kwam naar me toe met een fles 'Keuls' water.
Hierme moest ik de handen wassen - daarna moest ik de kleine
'Patrick' even in de armen nemen. Na een kort bezoekje, net op het
ogenblik dat ik wou doorgaan, vroeg de moeder voorzichtig, of ik
geen peter wilde zijn van de kleine 'Patrick'.
Ik was emotioneel diep geraakt - wat hield dat precies in? Ik zou er
over nadenken, doch wist toen al dat ik het zou doen. Ik werd peter
van de oudste Senci, en de volgende, en de volgende.
Het is immers zo dat een peter NIET tot de familie mag behoren. Hun
keuze was dus echt beperkt. Alle jongens hebben een peter en geen
meter; alle meisjes hebben een meter en geen peter. Alle jongens
van eenzelfde gezin hebben ook allen dezelfde peter. Kun je volgen?
Zo werd ik stilaan een echt deel van de familie. Bayram, dat was dus
de vader, werd mijn beste vriend. We staken heel veel op van elkaar.
Iedere zaterdag zat Bayram naast mij op het doksaal in de kapel.
Iedere veertien dagen gingen we samen op pad; na de misviering
op restaurant, en daarna, gaan snookeren.
Ieder om beurt koos het restaurant en koos ook het menu.
Waar ik met die man al verzeild ben geraakt?
Ik liet hem de Westerse keuken proeven en hij loodste mij in menig
obscuur etablissement, doch met altijd ware culinaire revelaties.
Het waren ook harde werkers. Na een tijdje bakte hij zijn broodje
op drie plaatsen: hij had een eigen erkend atelier, met een achttal
werknemers. Hij had een eigen groothandel van eigen confectie. Hij
had twee ploegen, die iedere dag twee markten deden met de klein-
handel van de eigen stukken.
Zijn financiële toestand verbeterde met reuze-schreden.
Na een drietal jaren nam ons restaurant-omzwermen een einde.
We hielden het voortaan bij éénzelfde (Chinees)restaurant, vlak bij
onze snookerstek.
Daar gingen we nog jaren, elke veertien dagen, en dan snookeren.
We waren er op dat vroege uur (17:30) gewoonlijk alleen.
De vrouw kookte - de dochter (-tweede middelbare-), diende op.
Tijdens de maaltijden leerden we enorm veel van elkaars culturen.
Zo kon hij niet verstaan wat een 'rusthuis' was. Bij hen was reeds
lang geregeld bij welke zus zijn ouders zouden 'dood'-gaan. De
broers en andere zussen zouden dan financiëel bijspringen voor de
overlast.
Hun huwelijkstrouw was ook 'heilig'. Als je ziet hoe een 'huwelijk'
bij hen ontstaat, dan is dat voor ons hoogst merkwaardig.
Toen hij met zijn vader ging broeken leveren in een winkel, zag
hij daar de mooie dochter des huizes. Thuis gekomen vond hij dat
hij met dat meisje wou trouwen. De volgende dag ging vader de
trouwplannen van zijn zoon aan de ouders van het meisje mee-
delen. Reactie van de ouders: kom vanavond nog eens samen naar
hier (-ze moesten hem toch nog eens goed bekijken...-).
's Avonds ging Bayram met zijn vader nog eens langs bij zijn toe-
komstige schoonouders, en zag er zijn aanstaane vrouw voor de
tweede keer.
De beide vaders gaven hun zegen - zes maand later zou de trouw
doorgaan - ondertussen zagen Bayram en Elisabeth (- zo heet zijn
vrouw-) elkaar niet meer.
En ondanks dat elkaar 'met moeite kennen vóór het huwelijk' waren
de huwelijken heilig.
Ze waren met velen in Zellik en omgeving - allen uit hetzelfde dorp
in Aramenië + vele huwelijken, alle gegroeid op doop- en trouw-
feesten. Het waren de enige plaatsen waar hun gemeenschap samen
kwam; ik heb er vele feesten mogen meemaken. Andere vormen
van uitgaan was er voor de jeugd niet bij.
En toen was er dat éne koppel dat toch wou scheiden. Man en vrouw
wouden uit elkaar. De ganse gemeenschap kwam in opstand. Niets
hielp. Toen alles ongeveer achter de rug was gingen Bayram en zijn
vrouw en de broer van Bayram bij de man langs. Ze kwamen nog
wat kleren halen van zijn vrouw, die een zus was van Bayram.
De kleren werden ingeladen en ... de man begon te schieten: broer
van Bayram gedood - Bayram enkele dagen later gestorven.
Dat is nu al een drietal jaren geleden.
Waarom ik dat nu neerschrijf?
Welnu, het 'chinees) restaurant, waar wij geen tientallen, doch hon-
derden keren kwamen, is verkocht.
De vrouw (-die kookte-) is nu in het restaurant bij haar man in
Haaltert. Het meisje van de tweede Middelbare is straks een ver-
pleegster.
Vanmiddag ben ik er met Martha nog eens langs geweest.
De mensen beschouwen mij als een vriend, en behandelen me er
ook naar.
Het was er lekker eten en we dronken er heerlijke wijn.
Die wijn proef ik nu nog na ... en zo denk ik weer nog eens aan
mijn beste vriend Bayram. En dat allemaal wou ik hier even kwijt.
Sorry,
groeten in vriendschap -- denook- -
-
hilde m - Lid geworden op: 19 feb 2007, 07:49
- Locatie: puurs 2870
denook,
dat "sorry" is echt niet nodig
blij dat je het met ons wou delen...
wat een heerlijk verhaal denook,
met een diep droevig einde.....
van zo'n mooie vriendschap
het heeft me diep geraakt denook....
Liefs Hilde m.
en natuurlijk mijn allerbeste wensen
voor het nieuwe jaar
dat "sorry" is echt niet nodig
blij dat je het met ons wou delen...
wat een heerlijk verhaal denook,
met een diep droevig einde.....
van zo'n mooie vriendschap
het heeft me diep geraakt denook....
Liefs Hilde m.
en natuurlijk mijn allerbeste wensen
voor het nieuwe jaar
zeg niet het glas is halfleeg, zeg het is nog halfvol.
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Beste denook,
Wat je met je hart geschreven hebt over
je vriendschap met Bayram heeft mij ook
geraakt en wat ik voel zou ik niet beter
verwoorden dan Hilde !
Dagen zoals Kerstmis, Pasen enz ...wekken
altijd nostalgie en verdriet in ons op (gelukkig
ook heel mooie momenten van ons leven !)
En het is goed om die te delen met vrienden
dus, geen sorry, integendeel !
Ik kwam ook even langs vandaag, om jij en
Martha te bedanken voor jullie lieve beterschaps-
wensen en om hier te plaatsen wat ik je als dank,
geschreven had op mijn topic :
denook en martha,
jullie hebben mij ook niet vergeten en de lieve
wensen en raden hebben mij echt blij gemaakt.
Het leven zelf is soms ook even gevaarlijk en
moeilijk als glad ijs en alles wat moet gebeuren.....
Maar ik zal de problemen niet meer gaan zoeken
en schaatsen uit mijn verlanglijst schrappen !
Bedankt voor jullie bezoek.
Nog een prettige dag en lieve groetjes van
Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
wizzard - Lid geworden op: 11 dec 2007, 20:30
- Locatie: hasselt
het is nu drie uur in de morgen
en ik speel met dit electronisch stuk
mijn hart nog altijd pijn van zorgen
maar nu maak ik mij niet druk
waar kan ik hem nog vinden
een echte vriend zowaar
en vriendschap aan mij binden
hete tranen liet ik om haar
het is zo lang geleden
dat ik in het huwelijk was gestrand
maar met echte vriendschap
had dit geen enkele band
en ik speel met dit electronisch stuk
mijn hart nog altijd pijn van zorgen
maar nu maak ik mij niet druk
waar kan ik hem nog vinden
een echte vriend zowaar
en vriendschap aan mij binden
hete tranen liet ik om haar
het is zo lang geleden
dat ik in het huwelijk was gestrand
maar met echte vriendschap
had dit geen enkele band
leven en laten leven
-
tinneke 58 - Lid geworden op: 01 mar 2006, 08:34
- Locatie: antwerpen, ekeren
een gelukkig jaar gewesnt denook!
tinneke xxx
tinneke xxx
Een dag niet geschreven is een dag zonder passie...