tussen HEMEL en AARDE
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Vergeef mij lieve bezoekers dat ik U nog niet heb kunnen bedanken.
Alles wat U hier schrijft en plaatst raakt mijn hart.
U zijt zo trouw in uw bezoeken van mijn plekje.
Mag ik U dan nog wat schoonheid aanbieden in de vorm van gedichten
van Anton Van Wilderode.
Opgedragen aan mijn trouwe bezoeksters, Bosrankje, Morgenster,
Ria, Gustilpe, BO59VR en Bomi, maar ook aan iedere andere bezoeker.
Kwatrijnen van Van Wilderode
Teder
Teder de dag die nog niet wil beginnen,
een tentenkamp van tule en wit linnen
waarin de zon met vlokjes licht beweegt
gelijk een vis met niets dan zilvervinnen.
Zalig
Terwijl de herfstnamiddag staande bleef
raapten wij beukennootjes in de dreef,-
glanzende bruine driehoekjes van lakleer
in zorgeloos gras te grabbel en te geef.
Met dichte ogen
De schapen grazen onder canada's
met dichte ogen het balsturig gras
terwijl hun herder, rechtop in de regen,
met dichte ogen wegkruipt in zijn jas.
Zwijgend
Terwijl wij zonder woorden huiswaarts keren
verlaat de late zomer ons met ere:
het wimperbeven van een zonnebalk
en zwaluwen die altijd lager scheren.
Hemel
De hemel vol beweging, losse vogels waaien
van ergens aan, en door elkander draaien
de wolken boven mij, -een steile zee
aan drukke stranden losplaatsen en kaaien.
Deze ochtend lag er poedersneeuw, vandaar dit mooie vers
Ars Poëtica.
Als poedersneeuw ligt poëzie. Eén uur
niet langer ach, zo onvoorstelbaar puur
als niets daarná stuifmeel en vogelveertjes.
Al wat op aarde valt verliest zijn duur.
HERFSTLIED
De doffe appelen bonzen op het dak
en heel de diepe herfstnacht hoor ik ruisen.
De honden bassen rond de kille huizen.
Het water dat niet stroomt is dik en brak.
Vergeefs zeilt deze maan zo blauw en snel
achter de slanke huiverende bomen
en vruchteloos verwart zich in de dromen
het hart dat hunkert naar het herfstlijk spel.
De wind dringt aan de ramen, maar de zin
van deze boodschap is ons vreemd geworden.
Wij liggen in de rust, de wankelmoed, de orde:
een deken dekt de lafheid tot de kin.
Maar omdat we dichter naar de winter te gaan, nog een laatste mooi gedicht.
Wijn in de winternacht
verzegeld uit de kelder,
maak onze woorden zacht
onze gedachten helder.
Kind in de winternacht
zo wit zo lang geleden,
verhevig onze kracht
voor een bewind van vrede.
Nog een week en het is weerom advent,
ik wens U reeds een warme en liefdevolle tijd,
Maria-Christina
Alles wat U hier schrijft en plaatst raakt mijn hart.
U zijt zo trouw in uw bezoeken van mijn plekje.
Mag ik U dan nog wat schoonheid aanbieden in de vorm van gedichten
van Anton Van Wilderode.
Opgedragen aan mijn trouwe bezoeksters, Bosrankje, Morgenster,
Ria, Gustilpe, BO59VR en Bomi, maar ook aan iedere andere bezoeker.
Kwatrijnen van Van Wilderode
Teder
Teder de dag die nog niet wil beginnen,
een tentenkamp van tule en wit linnen
waarin de zon met vlokjes licht beweegt
gelijk een vis met niets dan zilvervinnen.
Zalig
Terwijl de herfstnamiddag staande bleef
raapten wij beukennootjes in de dreef,-
glanzende bruine driehoekjes van lakleer
in zorgeloos gras te grabbel en te geef.
Met dichte ogen
De schapen grazen onder canada's
met dichte ogen het balsturig gras
terwijl hun herder, rechtop in de regen,
met dichte ogen wegkruipt in zijn jas.
Zwijgend
Terwijl wij zonder woorden huiswaarts keren
verlaat de late zomer ons met ere:
het wimperbeven van een zonnebalk
en zwaluwen die altijd lager scheren.
Hemel
De hemel vol beweging, losse vogels waaien
van ergens aan, en door elkander draaien
de wolken boven mij, -een steile zee
aan drukke stranden losplaatsen en kaaien.
Deze ochtend lag er poedersneeuw, vandaar dit mooie vers
Ars Poëtica.
Als poedersneeuw ligt poëzie. Eén uur
niet langer ach, zo onvoorstelbaar puur
als niets daarná stuifmeel en vogelveertjes.
Al wat op aarde valt verliest zijn duur.
HERFSTLIED
De doffe appelen bonzen op het dak
en heel de diepe herfstnacht hoor ik ruisen.
De honden bassen rond de kille huizen.
Het water dat niet stroomt is dik en brak.
Vergeefs zeilt deze maan zo blauw en snel
achter de slanke huiverende bomen
en vruchteloos verwart zich in de dromen
het hart dat hunkert naar het herfstlijk spel.
De wind dringt aan de ramen, maar de zin
van deze boodschap is ons vreemd geworden.
Wij liggen in de rust, de wankelmoed, de orde:
een deken dekt de lafheid tot de kin.
Maar omdat we dichter naar de winter te gaan, nog een laatste mooi gedicht.
Wijn in de winternacht
verzegeld uit de kelder,
maak onze woorden zacht
onze gedachten helder.
Kind in de winternacht
zo wit zo lang geleden,
verhevig onze kracht
voor een bewind van vrede.
Nog een week en het is weerom advent,
ik wens U reeds een warme en liefdevolle tijd,
Maria-Christina
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve Maria Christina,
Blij je terug te zien op Forum met een prachtige keuze van
gedichten !
Ars Poetica vond ik zo mooi en zo zuiver dat ik er een ppt
van maakte.
Hopend dat het je bevalt....
Lieve groetjes in hoop, vrede, vreugde en vriendschap van
Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Liederen van verwachting, zoals in het oude testament beschreven.
Vanaf hier horen wij de geluiden uit het nieuwe testament.
Vandaag wilde ik mij concentreren op de ware boodschap van Kerstmis.
Vreugde en vrede, voor de komende dagen en voor het nieuwe jaar.
Dank u wel lieve bezoekers, U zijt hier altijd welgekomen.
Maria-Christina
Vanaf hier horen wij de geluiden uit het nieuwe testament.
Vandaag wilde ik mij concentreren op de ware boodschap van Kerstmis.
Vreugde en vrede, voor de komende dagen en voor het nieuwe jaar.
Dank u wel lieve bezoekers, U zijt hier altijd welgekomen.
Maria-Christina
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!
-
schrijfster - Lid geworden op: 26 sep 2008, 16:16
- Locatie: nijmegen
lieve groet schrijfsterTonen wat je hebt,is niet laten zien wie je bent.
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Het jaareind hangt vergankelijk
aan donk're dagen
wat zijn ze kort!
Wij kunnen nu in hand en hart
het licht uitdragen
nu het nieuwjaar wordt.
Wij lossen voor een nieuwe start
de oude banden
we zijn weer vrij!
De warme draagkracht van
zijn goddelijke handen
is ons nabij.
In vrede mogen wij ons aan
de toelomst geven,
in vreugd en pijn.
Hij wil dat wij,
spijts d'onvoorspel-
baarheid van 't leven,
gelukkig zijn.
In mijn brievenbus vond ik deze mooie tekst,
hiermede dank ik iedereen
die mij in het voorbije jaar en vooral de laatste
weken in mijn plekje heeft verwend.
Maria-Christina
aan donk're dagen
wat zijn ze kort!
Wij kunnen nu in hand en hart
het licht uitdragen
nu het nieuwjaar wordt.
Wij lossen voor een nieuwe start
de oude banden
we zijn weer vrij!
De warme draagkracht van
zijn goddelijke handen
is ons nabij.
In vrede mogen wij ons aan
de toelomst geven,
in vreugd en pijn.
Hij wil dat wij,
spijts d'onvoorspel-
baarheid van 't leven,
gelukkig zijn.
In mijn brievenbus vond ik deze mooie tekst,
hiermede dank ik iedereen
die mij in het voorbije jaar en vooral de laatste
weken in mijn plekje heeft verwend.
Maria-Christina
-
sunset - Lid geworden op: 26 mar 2007, 11:42
- Locatie: Eindhoven, Nederland
jaar wisselen
pas gisteren geweest de dagen
waarin kinderlijke liefde telde
die ik ooit kende
bonter nu het gevoel
nooit oud te worden door liefde
die met vreugde verlangend
in ‘t warme hart hamert
laat niet de wil van mens
noch welke goddelijke kracht
dit beeld ooit verwoesten
zelfs al verdort frisheid van jeugd
dan nog schreeuwt dit lijf
‘t verlangen van nooit verloren lust.
**********
sunset 31-12-2008
**********
pas gisteren geweest de dagen
waarin kinderlijke liefde telde
die ik ooit kende
bonter nu het gevoel
nooit oud te worden door liefde
die met vreugde verlangend
in ‘t warme hart hamert
laat niet de wil van mens
noch welke goddelijke kracht
dit beeld ooit verwoesten
zelfs al verdort frisheid van jeugd
dan nog schreeuwt dit lijf
‘t verlangen van nooit verloren lust.
**********
sunset 31-12-2008
**********
Ik denk niet, ik voel. Want ik prefereer het hart boven het verstand.