tussen HEMEL en AARDE
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Jure, Ria, Morgenster, ik dank U voor uw bezoeken.
Vandaag nog verder over Maria, omdat het rozenkransmaand is. Maria is een moeder, men moet geen complexen hebben om tot haar te gaan. Moeders staan altijd voor ons klaar, ook Zij.
Maria-Christina
Schutsmantel van Maria
"...als een mantel om mij heen geslagen..."
"Zij nam de grote rozenkrans van de arm, maakte het kruisteken en scheen - door een onzeglijke glimlach - mij ertoe aan te sporen hetzelfde te doen. Zij liet de kralen van haar rozenkrans langs de vingers glijden, doch verroerde haar lippen niet; alleen het Eer aan de Vader... bad zij mee."
Zo vertelt Bernadette over Maria's verschijning. En in navolging van haar hebben talloos veel pelgrims de rozenkrans gebeden: in groot geloof en vol vertrouwen. (Lourdes 1858)
Het goed bidden van de rozenkrans betekent het overwegen van de geheimen van onze verlossing door Christus, waar Maria zo innig bij betrokken was.
"Maria concentreerde zich op Jezus, maar juist dat gaf haar de kracht om moeder te worden van het volk, om aanwezig te zijn in de geschiedenis en voor de mensheid een bron te zijn van sterkte"
Mgr. Van Looy
"Als moeder zong, was heel het huis in vreugde", zo zingt het lied en iedereen weet en voelt dat het waar is. De volkswijsheid doet ons deugd.
De aanwezigheid van moeder, van "een moeder" in ons leven geeft rust en geborgenheid.
Voor de maand mei en oktober ontvangen we uitnodigingen om mee te gaan naar plekken waar die rust van een moeder heerst, waar mensen zich samen zetten om te zingen en te bidden, samen met Maria de moeder van Jezus.
Dat schrijft Mgr. Van Looy, bisschop van Gent
Bron; Thomas, KULeuven
en om te besluiten het mooie lied
Als moeder zong bij ‘t schuivend wieggeschemel,
vergleed haar lied als harpezang zo teer;
dan streek er vast een Seraf uit de hemel
op zachte wieken bij haar wichtje neer.
Als moeder zong was heel het huis vol vreugde,
als moeder zong van liefd’ en levensmoed.
Als moeder zong en ons het hart verheugde,
als moeder zong was alles, alles goed.
Als moeder zong: “welaan bemint elkander”,
dan rees voor ons het voorbeeld dat ze gaf:
niet voor zichzelf, zij leefde voor een ander,
zij was voor ons in zorg tot aan het graf.
Zingt moeders, zingt zoals uw moeders zongen.
Gij maakt de wereld blijer door uw lied:
zingt vroeg en laat, zingt vrij en ongedwongen,
alleen de boze mensen zingen niet.
Tekst: Armand Preud'homme
Muziek: Jozef Simons
Vandaag nog verder over Maria, omdat het rozenkransmaand is. Maria is een moeder, men moet geen complexen hebben om tot haar te gaan. Moeders staan altijd voor ons klaar, ook Zij.
Maria-Christina
Schutsmantel van Maria
"...als een mantel om mij heen geslagen..."
"Zij nam de grote rozenkrans van de arm, maakte het kruisteken en scheen - door een onzeglijke glimlach - mij ertoe aan te sporen hetzelfde te doen. Zij liet de kralen van haar rozenkrans langs de vingers glijden, doch verroerde haar lippen niet; alleen het Eer aan de Vader... bad zij mee."
Zo vertelt Bernadette over Maria's verschijning. En in navolging van haar hebben talloos veel pelgrims de rozenkrans gebeden: in groot geloof en vol vertrouwen. (Lourdes 1858)
Het goed bidden van de rozenkrans betekent het overwegen van de geheimen van onze verlossing door Christus, waar Maria zo innig bij betrokken was.
"Maria concentreerde zich op Jezus, maar juist dat gaf haar de kracht om moeder te worden van het volk, om aanwezig te zijn in de geschiedenis en voor de mensheid een bron te zijn van sterkte"
Mgr. Van Looy
"Als moeder zong, was heel het huis in vreugde", zo zingt het lied en iedereen weet en voelt dat het waar is. De volkswijsheid doet ons deugd.
De aanwezigheid van moeder, van "een moeder" in ons leven geeft rust en geborgenheid.
Voor de maand mei en oktober ontvangen we uitnodigingen om mee te gaan naar plekken waar die rust van een moeder heerst, waar mensen zich samen zetten om te zingen en te bidden, samen met Maria de moeder van Jezus.
Dat schrijft Mgr. Van Looy, bisschop van Gent
Bron; Thomas, KULeuven
en om te besluiten het mooie lied
Als moeder zong bij ‘t schuivend wieggeschemel,
vergleed haar lied als harpezang zo teer;
dan streek er vast een Seraf uit de hemel
op zachte wieken bij haar wichtje neer.
Als moeder zong was heel het huis vol vreugde,
als moeder zong van liefd’ en levensmoed.
Als moeder zong en ons het hart verheugde,
als moeder zong was alles, alles goed.
Als moeder zong: “welaan bemint elkander”,
dan rees voor ons het voorbeeld dat ze gaf:
niet voor zichzelf, zij leefde voor een ander,
zij was voor ons in zorg tot aan het graf.
Zingt moeders, zingt zoals uw moeders zongen.
Gij maakt de wereld blijer door uw lied:
zingt vroeg en laat, zingt vrij en ongedwongen,
alleen de boze mensen zingen niet.
Tekst: Armand Preud'homme
Muziek: Jozef Simons
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!
Morgenstern-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve Maria-Christina,
Even je dag komen zeggen en nog een prettige herfstnamiddag
wensen !
Een mooie zin van C. Adrienne wou ik bij jou plaatsen :
Je bent zowel een sterfelijk aards wezen als een onsterfelijke ziel
met grote spirituele mogelijkheden. Je bent zowel het een als het
ander. Je bent de druppel en de golf. Je stuurt en je wordt gestuurd...
Lieve groetjes in vrede, vreugde en vriendschap
van Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Aan alle trouwe bezoekers, op een zonnige herfstdag:
Vreemd, dat boom en tak zoo stil staan
In het gouden licht vandaag,
Dat de bladertjes zoo stil gaan,
't Een na 't ander, naar omlaag.
Dat het zonlicht zoo voorzichtig
Door de ijlheid straalt van 't lof,
En het groene blad doorzichtig
En veel eed'ler maakt van stof,
Dat het windje in de twijgen
Zoo behoedzaam gaat te werk
En aleen wat blaadjes zijgen
Doet op 't pad en 't bloemenperk,
Zonder 't wazig diep te raken
Waar de groene schemer blauwt,
Of den goudglans schuw te maken
In het ijlbebladerd hout,
Of te roeren aan den vijver,
Waar zeer statiglijk en traag
Twee voorname zwanen drijven
Met hun spiegelbeeld omlaag,
En wat late najaarsrozen,
Als bewasemend amethyst,
Al den weemoed van hun broze
Schoonheid heffen in den mist.
Jacqueline E. van der Waals
uit: Laatste verzen 1923
Een lege postbode
verdrinkt op de landweg
het is verdomd al weer haast herfst
en mijn vermoeid lichaam dat geen honing kent
lichaam zwak boven mate en gespleten
het is een oud huis als in Greenwich Village
de bomen staan haastig in te pakken
hun bladeren gaan in de koffers van de grond
de wind is een gezwinde sleutel
en over het deksel legt zij een kleed van wolken
de vensters van mijn lichaam zijn blind
en bij het haardvuur van mijn dromen zie ik
de dagen als vlammen boompje verwisselen
en weggaan in een oude stam van het huis
hoe laat zou het al zijn de rivieren staan
te heupwiegen als een raam tegen het landschap
mijn lichaam mijn teder lichaam zachtjes heengaand
of een lege postbode verdrinkt in de landweg.
Hans Lodeizen,
'Het innerlijk belang en andere gedichten',
1952
Een goed najaar
De vruchten zijn verkocht.
De boeren betalen de pacht aan de Heren.
De vliegen vallen dood op tafel.
Het regent gulzig en de bieten glanzen.
De akkers verteren hun moederkoek
en stijf in de wolken nadert de winter.
Morgen koop ik zeven kannen olie
en een nieuwe bril om in het boek te lezen.
Deze winter ga ik nog niet dood.
Paul Snoek
uit: Gedichten 1954-1968.
Als laatste een leuk herfstverhaal
van Annie M.G. Schmidt
De zomer is dood
Ik ga naar de zandbak, roept Janneke. Nee, zegt Jannekes moeder.
Niet naar de zandbak. Het heeft geregend. Het zand is nat. En het wordt te koud. Het is herfst.
Dan gaan we lekker in het plantsoentje spelen, zegt Jip. Daar gaan Jip en en Janneke naar het plantsoentje. Ze spelen met de mooiste gouden blaren die daar liggen. En ze gaan op een bankje zitten, naast twee oude heren.
Tja, ja zegt de ene heer, de zomer is dood. Daar kijkt Jip van op. En als hij met Janneke naar huis loopt, zegt hij: zou dat waar zijn? Dat van de zomer? Ik weet het niet, zegt Janneke.
Jip gaat het aan zijn vader vragen. Vader, zegt hij, de zomer is dood, zeggen ze. Vader kijkt Jip eens aan. En Jip ziet er angstig uit. Hij is er echt van geschrokken.
Wees maar niet bang hoor, zegt vader. Dat zeggen de mensen altijd in de herfst. Ze bedoelen alleen dat de zomer voorbij is en dat de winter komt. Maar die meneer zei echt 'dood', zegt Jip. Maar zegt vader, het volgende jaar komt de zomer terug. Dan kan ze toch niet echt dood zijn. Nee, zegt Jip, dat is waar. Misschien is de zomer dan alleen flauw gevallen? Dat zal het zijn, zegt vader. Laten we het daar maar op houden.
Bijna was ik vergeten heel veel dank te zeggen aan mijn lieve bezoekers, BO59VR, Morgenster, Bosrankje. "Lijsterbes", zo mooi, ook wat U schreef Alter en Rankje,
en de prenten van Bo en Morgenster en Herman.
Een mooie herfst wenst U,
Maria-Christina
Vreemd, dat boom en tak zoo stil staan
In het gouden licht vandaag,
Dat de bladertjes zoo stil gaan,
't Een na 't ander, naar omlaag.
Dat het zonlicht zoo voorzichtig
Door de ijlheid straalt van 't lof,
En het groene blad doorzichtig
En veel eed'ler maakt van stof,
Dat het windje in de twijgen
Zoo behoedzaam gaat te werk
En aleen wat blaadjes zijgen
Doet op 't pad en 't bloemenperk,
Zonder 't wazig diep te raken
Waar de groene schemer blauwt,
Of den goudglans schuw te maken
In het ijlbebladerd hout,
Of te roeren aan den vijver,
Waar zeer statiglijk en traag
Twee voorname zwanen drijven
Met hun spiegelbeeld omlaag,
En wat late najaarsrozen,
Als bewasemend amethyst,
Al den weemoed van hun broze
Schoonheid heffen in den mist.
Jacqueline E. van der Waals
uit: Laatste verzen 1923
Een lege postbode
verdrinkt op de landweg
het is verdomd al weer haast herfst
en mijn vermoeid lichaam dat geen honing kent
lichaam zwak boven mate en gespleten
het is een oud huis als in Greenwich Village
de bomen staan haastig in te pakken
hun bladeren gaan in de koffers van de grond
de wind is een gezwinde sleutel
en over het deksel legt zij een kleed van wolken
de vensters van mijn lichaam zijn blind
en bij het haardvuur van mijn dromen zie ik
de dagen als vlammen boompje verwisselen
en weggaan in een oude stam van het huis
hoe laat zou het al zijn de rivieren staan
te heupwiegen als een raam tegen het landschap
mijn lichaam mijn teder lichaam zachtjes heengaand
of een lege postbode verdrinkt in de landweg.
Hans Lodeizen,
'Het innerlijk belang en andere gedichten',
1952
Een goed najaar
De vruchten zijn verkocht.
De boeren betalen de pacht aan de Heren.
De vliegen vallen dood op tafel.
Het regent gulzig en de bieten glanzen.
De akkers verteren hun moederkoek
en stijf in de wolken nadert de winter.
Morgen koop ik zeven kannen olie
en een nieuwe bril om in het boek te lezen.
Deze winter ga ik nog niet dood.
Paul Snoek
uit: Gedichten 1954-1968.
Als laatste een leuk herfstverhaal
van Annie M.G. Schmidt
De zomer is dood
Ik ga naar de zandbak, roept Janneke. Nee, zegt Jannekes moeder.
Niet naar de zandbak. Het heeft geregend. Het zand is nat. En het wordt te koud. Het is herfst.
Dan gaan we lekker in het plantsoentje spelen, zegt Jip. Daar gaan Jip en en Janneke naar het plantsoentje. Ze spelen met de mooiste gouden blaren die daar liggen. En ze gaan op een bankje zitten, naast twee oude heren.
Tja, ja zegt de ene heer, de zomer is dood. Daar kijkt Jip van op. En als hij met Janneke naar huis loopt, zegt hij: zou dat waar zijn? Dat van de zomer? Ik weet het niet, zegt Janneke.
Jip gaat het aan zijn vader vragen. Vader, zegt hij, de zomer is dood, zeggen ze. Vader kijkt Jip eens aan. En Jip ziet er angstig uit. Hij is er echt van geschrokken.
Wees maar niet bang hoor, zegt vader. Dat zeggen de mensen altijd in de herfst. Ze bedoelen alleen dat de zomer voorbij is en dat de winter komt. Maar die meneer zei echt 'dood', zegt Jip. Maar zegt vader, het volgende jaar komt de zomer terug. Dan kan ze toch niet echt dood zijn. Nee, zegt Jip, dat is waar. Misschien is de zomer dan alleen flauw gevallen? Dat zal het zijn, zegt vader. Laten we het daar maar op houden.
Bijna was ik vergeten heel veel dank te zeggen aan mijn lieve bezoekers, BO59VR, Morgenster, Bosrankje. "Lijsterbes", zo mooi, ook wat U schreef Alter en Rankje,
en de prenten van Bo en Morgenster en Herman.
Een mooie herfst wenst U,
Maria-Christina
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Maria - Christina,
Verbaasd en zeer blij heb ik deze pagina zitten lezen.
Die mooie afbeelding van ' Moeder Maria ' met al haar kinderen,
ongeacht kleur of afkomst, aan haar voeten echt knap.
Felicitatie's voor de fotograaf!
Met plezier al die oude bekende teksten nog eens ontdekt.
Vriendelijke groeten.
Bomi.
- - - - - -
-
Maria - Christina,
Verbaasd en zeer blij heb ik deze pagina zitten lezen.
Die mooie afbeelding van ' Moeder Maria ' met al haar kinderen,
ongeacht kleur of afkomst, aan haar voeten echt knap.
Felicitatie's voor de fotograaf!
Met plezier al die oude bekende teksten nog eens ontdekt.
Vriendelijke groeten.
Bomi.
- - - - - -
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Aan Bomi, Morgenster en Herman, dank U voor Uw aanwezigheid.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
GOD, ALS GIJ WEET
God, als Gij weet
wat er in de wereld gebeurt,
weet Gij ook wat er in ons omgaat.
Wij groeien op in een wereld
die vaak wild en onherbergzaam is
en soms ronduit barbaars,
die ons ontreddert en moedeloos maakt.
Maak ons daarom ook aandachtig
voor elke glans van schoonheid,
voor ieder teken van goedheid,
voor woorden en gebaren van gastvrijheid.
Wees voor ons als een moeder, een vader:
voed ons op voor het werk
dat ons te doen zal worden gegeven
in die wereld van goed en kwaad.
Frans Cromphout
Omdat het bijna Allerzielen is:
ONZICHTBAAR
kom je mij tegemoet
op mijn moeizame tocht
door het maanlandschap
van de tijd.
Onhoorbaar
dringt je stem door
tot mijn geheimste
luisterpost.
Jij die al mijn wegen kent,
die mij ontcijferd en gelezen hebt,
blijf bij mij
onzichtbaar, onhoorbaar
en leid mij over de drempel
van de dood.
Hanny Michaelis
EEN BOOM OP DE HEUVEL
Laat ik nooit vergeten, dat er
een boom op de heuvel staat -
ergens, ver weg,
waar dan ook-een boom zonder naam,
bevriend met de komende avonden.
Een boom op de heuvel.
Die zal me eraan herinneren
hoe wakkere ogen zwerven in het gras,
hoe in de diepten van de dakloze nacht
de stemmen van de krekels aanzwellen.
Een boom op de heuvel.
Dat hij van me zal houden
en me nooit zal vergeten.
Hij is naamloos, ik zal hem
geduld en groene stilte noemen.
Een boom-zulk een ranke
belichaming van mijn gedachte! -
staat op de heuvel, verenigd met de wolken,
luisterend naar de duistere sprookjes,
die de wind hem toefluistert.
Ivan Tzanev
Een milde groet, in dagen van herdenken en weemoed,
Maria-Christina
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
GOD, ALS GIJ WEET
God, als Gij weet
wat er in de wereld gebeurt,
weet Gij ook wat er in ons omgaat.
Wij groeien op in een wereld
die vaak wild en onherbergzaam is
en soms ronduit barbaars,
die ons ontreddert en moedeloos maakt.
Maak ons daarom ook aandachtig
voor elke glans van schoonheid,
voor ieder teken van goedheid,
voor woorden en gebaren van gastvrijheid.
Wees voor ons als een moeder, een vader:
voed ons op voor het werk
dat ons te doen zal worden gegeven
in die wereld van goed en kwaad.
Frans Cromphout
Omdat het bijna Allerzielen is:
ONZICHTBAAR
kom je mij tegemoet
op mijn moeizame tocht
door het maanlandschap
van de tijd.
Onhoorbaar
dringt je stem door
tot mijn geheimste
luisterpost.
Jij die al mijn wegen kent,
die mij ontcijferd en gelezen hebt,
blijf bij mij
onzichtbaar, onhoorbaar
en leid mij over de drempel
van de dood.
Hanny Michaelis
EEN BOOM OP DE HEUVEL
Laat ik nooit vergeten, dat er
een boom op de heuvel staat -
ergens, ver weg,
waar dan ook-een boom zonder naam,
bevriend met de komende avonden.
Een boom op de heuvel.
Die zal me eraan herinneren
hoe wakkere ogen zwerven in het gras,
hoe in de diepten van de dakloze nacht
de stemmen van de krekels aanzwellen.
Een boom op de heuvel.
Dat hij van me zal houden
en me nooit zal vergeten.
Hij is naamloos, ik zal hem
geduld en groene stilte noemen.
Een boom-zulk een ranke
belichaming van mijn gedachte! -
staat op de heuvel, verenigd met de wolken,
luisterend naar de duistere sprookjes,
die de wind hem toefluistert.
Ivan Tzanev
Een milde groet, in dagen van herdenken en weemoed,
Maria-Christina
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Maria-christina, soms is er somberheid
of weemoed zoals je schrijft.
Dan breekt weer de zon door,
zoals op de foto
tussen de kruisjes op het kerkhof.
Zon hebben we nodig,
om ons te verwarmen
om ons op te beuren,
maar ook, zoals het spreekwoord zegt:
" om iemand in het zonneke te zetten "
vandaag wil ik dat met jou doen,
om de mooie gedichten,
die we hier steeds kunnen lezen.
een zonnige groet en beste dank,
ria
achter de wolken schijnt altijd de zon
of weemoed zoals je schrijft.
Dan breekt weer de zon door,
zoals op de foto
tussen de kruisjes op het kerkhof.
Zon hebben we nodig,
om ons te verwarmen
om ons op te beuren,
maar ook, zoals het spreekwoord zegt:
" om iemand in het zonneke te zetten "
vandaag wil ik dat met jou doen,
om de mooie gedichten,
die we hier steeds kunnen lezen.
een zonnige groet en beste dank,
ria
achter de wolken schijnt altijd de zon
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
Morgenstern - Lid geworden op: 04 mei 2006, 13:15
- Locatie: Wachtebeke
Morgenstern en Herman 1944
bo