Herinneringen

Dit is de rubriek die volledig voor poëzie en proza is voorbehouden.

ria
Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
Locatie: waar het goed is om wonen...

10 dec 2007, 12:33

Herinneringen,

Gisteravond keek ik naar Braambos, de uitzending van de Katholieke radio en TV omroep.
Er waren twee getuigenissen. De eerste getuigenis was een intervieuw met de Abt van een
Benedictijner abdij in Engeland, Christopher Jamison.
Er werd voor BBC-2 een documentaire daarover gemaakt en er is ook een boek van zijn hand
Finding Sanctuary - in het nederlands - Getuigenissen van een abt - uitgegeven bij Lannoo
Ik kom later nog op dit onderwerp terug.

Abdij van Christopher Jamison:
worthabbey.net/flash_index.html - als je hier www. voorplakt heb je een
link naar de pages, met een overzicht over een groot aantal boeken


Het tweede deel was een interview met een dame, Chris Coppens, moeder van vijf kinderen en pastorale werkster in en buiten haar parochie. Een enthousiaste en zeer gedreven vrouw, zo kwam ze bij mij over. Zij voelt zich persoonlijk gedragen door God, die haar drijvende kracht is. Reeds van kindsaf had ze die ervaring.

Als ze bang was, bv. van het donker, van angst om de dood, van dingen die haar verontrustten, dan merkte ze dat die angst langzaam wegtrok als ze begon te bidden.

Dat deed bij mij een belleke rinkelen.
Opeens herinnerde ik mij de eerste getuigenis over mijn geloof. En waar ik nog om zou uitgelachen worden ook.


In september 1947 brak er een epidemie uit van de rode koorts, wat een besmettelijke en ernstige (kinder)ziekte was. Wie niet thuis kon verzorgd worden moest zes weken naar het ziekenhuis.
Ook ik werd ziek en moest opgenomen worden, omdat ik nog drie jongere zusjes had en vooral omwille van de risico's voor mijn moeder, die twee maanden zwanger was.
Mijn vader begeleidde mij. Na heel wat rondrijden in een ambulance, van kliniek naar kliniek, werd ik eindelijk opgenomen in het Stappaerts ziekenhuis in Antwerpen. Later vertel ik meer over de ontvangst en mijn leven aldaar.

Nu wil ik vooral één voorval belichten. We sliepen met een achttal kinderen op één slaapzaal. Het was een vrijdag of een zaterdag. De zaal was pas gekuist en op de nachtkastjes lagen pas gewassen en gestreken napjes.
We hadden een sinaasappel gekregen en verscheidene onder ons hadden de pellen daarvan op die propere napjes gelegd. Gevolg, de nodige plekken. Ik was toen zeven, maar er waren ook verschillende jongere kinderen die dat gedaan hadden.

Een boze verpleegster sloot ons op in een kamerke naast onze zaal. Op zich was dat niet zo erg, maar een paar dagen voordien was daar een dodelijk zieke vrouw binnengebracht. Dat vooral maakte mij angstig, want nu gingen wij misschien ook allemaal dood gaan.

Ik vermoed dat ik de oudste was uit het gezelschap. Er waren verschillende kleinere kinderen die begonnen te wenen.
Ik stelde voor aan de kleintjes op samen te bidden, zodat we spoedig
terug naar ons eigen bed mochten. De kleintjes waren akkoord en we baden samen weesgegroetjes. De rust keerde terug.

Toen we, na korte tijd teruggehaald werden en in de grote zaal binnenkwamen, werden we werkelijk op hoongelach onthaald. Er waren enkele oudere kinderen, omstreeks negen à tien jaar.
Zij lachtten ons en vooral mij uit, omwille van dat bidden. Zij hadden alles gehoord. Ik echter wist dat wij door het bidden minder angstig waren geweest.

Dat was mijn eerste getuigenis over mijn geloof en gisteravond bij het zien en horen van die dame moest ik daar aan denken..

Nu ik toch dat doosje geopend heb, wil ik in de toekomst meer over die opname van zes weken vertellen. Je houdt het niet voor mogelijk. In deze tijd zou zoiets ronduit strafbaar zijn.

Tot binnenkort,
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.

gustilpe
Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
Locatie: vlaams brabant

11 dec 2007, 21:31

lieve Ria,
ik zou nooit gedacht hebben dat toen al gelachen werd met bidden, nu hoe spijtig ook is dat meer de gewoonte maar toch houden we vol hé! vertel maar meer over deze tijd en wat je daar meeemaakte, dan kan je het allemaal eens kwijt.
lieve groetjes,
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!

ria
Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
Locatie: waar het goed is om wonen...

12 dec 2007, 01:01

Gustilpe, ook in die tijd gebeurde die dingen.
Eigenlijk was het toen in zekere zin nog fanatieker dan nu.
Dat had ook met politiek te maken.
Ik wil niemand een steen werpen, maar ik herinner mij heel goed
dat die grotere kinderen uit éénzelfde familie kwamen en uit een
nog al rode buurt en gemeente.
Toen was dat veel meer uigesproken antikerkelijk dan nu.
Nu is er misschien een grotere onverschilligheid.
Maar iederen mag zijn en denken zoals hij wil.

Het feit dat ik vertelde was enkel het gevolg van die getuigenis die ik zondagavond hoorde en die mij deed terugdenken aan toen.

Als ik wat meer tijd heb vertel ik over het leven als kind, zes weken opgesloten en maar twee keer per week een uurtje bezoek, achter glas.
Ik was een geluksvogel, want mijn bed stond naast het raam, maar tegen dat het bezoek er aankwam, werd ik van mijn eigen bed gejaagd en kwamen de grotere kinderen erop zitten.
Behalve de eerste week, want dan moest ik verplicht het bed houden.
Maar de anderen stonden dan wel allemaal voor mij, zodat ik niets kon zien en mijn vader mij ook niet kon zien.

Maar we hebben het overleefd, zonder trauma en ik denk dat ik er wel sterker door geworden ben.

Als verzachtende omstandigheid voor het personeel, dat alles behalve kindvriendelijk was, zij waren meer dan onderbemand.

slaapwel
ria :wink:

Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.

ria
Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
Locatie: waar het goed is om wonen...

12 dec 2007, 11:36

Laat ik eerst en vooral zeggen dat ik na zovele jaren helemaal geen wrok koester, tegenover die mensen die ons moesten verzorgen.
Waarschijnlijk hadden zij niet beter geleerd. Maar het laat toch vele vraagtekens achter.

Als je de vergelijking maakt met nu, hoe een kind voorbereid en begeleid wordt voor het in het ziekenhuis wordt opgenomen, hoe de individuele zorg is, voor ieder kind naar behoeften.
Hoe het ook in het ziekenhuis geknuffeld en aangemoedigd wordt en met tedere zorgen omringd, dan vraag ik mij toch af, waarom kon dit vroeger ook niet, al was het maar een klein beetje.

Het ergste was 6 weken van je ouders gescheiden te zijn en slechts twee maal per week 1 uurtje bezoek te mogen hebben en dan nog achter glas.

En toen ik reeds 3 weken daar was, kwam op een zondagavond mijn vader binnen, met mijn 3 jaar jongere zusje.
Denk nu niet dat dit kind op mijn kamer mocht liggen, neen zij moest naar boven op de eerste verdieping.
Zo'n dingen doen pijn, veel pijn.

Tot later,
ria :(
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.

Alterego1
Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
Locatie: Antwerpen

13 dec 2007, 15:10

Ria,

Hier in je topic 'Herinneringen' geef je een
relaas over specifieke gebeurtenissen uit je
jonge leven.
Terecht knoop je er ook conclusies aan vast,
met wisselende relevantie,afhankelijk van de
aard der herinneringen.
Zo valt met stellige zekerheid te bevestigen
dat op velerlei punten de zo vaak gehoorde
dooddoener 'die GOEIE oude tijd' hoegenaamd
niet van toepassing is,integendeel!
De mensen leefden simpelder omdat alles nog
vrij simpel was,doch mede daardoor waren
ook de zorgen die ze meedroegen schrijnender.
Niet dat nu in deze tijd alles plots rozengeur en
maneschijn is,doch de enorme medische evolutie,
om maar enkel dat te vernoemen,draagt er toch
toe bij om veel leed te verzachten.
Ook al worden nu nog wel fatale blunders gemaakt,
en zijn misbruiken,al of niet door onkunde,nooit ver weg.
Algemeen beschouwd mogen we toch stellen
dat de populatie in de Westerse wereld nooit beter
gediend werd dan nu het geval is.
Wantoestanden zullen er altijd en overal blijven,dat
is meestal afhankelijk van individuele handelingen.
En wat vooral in ziekenhuizen en verpleeginstellingen,
zoals rust- en verzorgingstehuizen,een ontnuchterende
indruk nalaat,is het feit dat de personeelsbezetting zo
ontoereikend is!
Op de meeste plaatsen is men onderbemand,dat is al
jaaaaaaaren het geval,deels omdat de werkingskosten
van de betreffende instellingen niet anders toelaten,maar
deels ook door bekrachtigde besluiten vanuit de politiek.
Een der grote verantwoordelijken daarvoor is ondermeer
grompot Jean-Luc Dehaene,die in de jaren '80 als minister
beperkende besluiten op dat gebied uitvaardigde.
Herinner u maar de 'witte woede' betogingen!
'k ga er mee stoppen,anders word ik ook nog kwaad(sic)

Groetjes in vrede en vriendschap,

Bosrankje en Alterego


P.S.Mocht het je interesseren,'k heb zopas het boek
'Fine,levenslang met Elsschot' gelezen,het is geschreven
door Ida De Ridder,de jongste dochter van Willem Elsschot.
Het geeft een oprecht tijdsbeeld,in alle nuances, omtrent het
leven van de vrouw(Fine)en de 6 kinderen in de schaduw
van Alfons De Ridder.
Voor wie nog geloof hecht aan 'die GOEIE ouwe tijd' is dit
zeker een aanrader.
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht

Robol
Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
Locatie: Beringen

13 dec 2007, 16:07

Beste Ria

Veel geluk met dit nieuwe topic

Herinneringen...koester ze

Cicero zei het al:

Rerum omnium custos est memoria

De herinnering is de hoeder van alle dingen.

Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...

gustilpe
Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
Locatie: vlaams brabant

13 dec 2007, 19:38

Ria,
ik ook ben blij dat je een nieuwe topic hebt, het is interessant te lezen dat het vroeger inderdaad niet beter was, in tegenstelling, hoe vernederend was jou verblijf daar, en hoe schreinend dat je kleine zusje op een andere verdieping moest liggen in plaats van bij jou, dat was dan toch slechte wil of? Voor een driejarig kind is zo'n scheiding van haar gezin toch zeer beangstigend, jij had haar kunnen troosten, bemoedigen en liefhebben, dat was heel anders geweest. Niet te geloven!
groetjes,
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!

Morgenstern
Lid geworden op: 04 mei 2006, 13:15
Locatie: Wachtebeke

14 dec 2007, 23:33

Ria
Kom je eenAfbeeldingliefs Morgenstern en Herman

ria
Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
Locatie: waar het goed is om wonen...

15 dec 2007, 17:17

Dank Gustilpe, Bosrankje en Alter, Robbe en Morgenstern, voor jullie reacties hier.

Van nature ben ik helemaal geen zwartkijker, wel integendeel.
Toevallig kwam ik in gedachten terug op mijn verblijf in de kliniek,
door het horen van een getuigenis.
In herinnering zag ik mezelf toen als 7 jarige, samen met een troepje
andere bange kinderen, een gebedje bidden.
Dat hebben jullie kunnen lezen in het eerste deel.

Eerst wilde ik eigenlijk verder vertellen over de minder goede dingen
die ik daar ervaren heb. Maar eigenlijk is dat maar een peulschil,
in vergelijking van al het goede en mooie dat ik wel in mijn leven mocht ervaren.
Als kind, als jong-volwassene en tot op heden.
Daarom dus geen verder ziekenhuisrelaas.

Op de uitbreiding van mijn webpagina had ik een paar weken geleden
een tekstje geschreven.
Op zo'n momenten, als ik zoiets schrijf of met dergelijke dingen bezig ben,
denk ik nooit echt na over wat ik ga schrijven.
Meestal komt dat spontaan.
Ik wil die tekst ook graag hier neerschrijven omdat hij de uitdrukking
is van mijn gevoelens in dit stadium van mijn leven.

Vanaf volgende week ga ik dan verder met mijn herinneringen.

Ik wens eenieder een vreugdevol weekend toe.
ria :wink:


Mijn leven is een warm geschenk,
doorheen de dagen en de jaren
er is veel waarvoor ik danken mag
en weinig om te klagen.

Laat mij met U delen
van alle mooie en goede dingen
en samen met velen
God lof toe zingen.


ria - 27 november 2007


www.ria-nature-and-poetry.be
is nog maar gedeeltelijk klaar.
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.

Morgenstern
Lid geworden op: 04 mei 2006, 13:15
Locatie: Wachtebeke

16 dec 2007, 17:13

Afbeelding

Alterego1
Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
Locatie: Antwerpen

17 dec 2007, 21:30

Afbeelding
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht

bo'ke
Lid geworden op: 28 apr 2007, 19:47

19 dec 2007, 12:59

Afbeelding
'zalig druk' heb ik het en ik geniet ervan

dus minder vrije tijd om te dichten en toch : ik geniet ervan

'zalig genieten'
.

gustilpe
Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
Locatie: vlaams brabant

19 dec 2007, 13:26

Afbeelding

tijd zwanger van verlangen en verwachting
moge vrede vreugde en liefde jullie deel zijn
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!

ria
Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
Locatie: waar het goed is om wonen...

20 dec 2007, 11:01

Afbeelding
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.

Alterego1
Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
Locatie: Antwerpen

21 dec 2007, 06:21

Afbeelding

Ria,

Wij willen hier via je topic 'Herinneringen',aangezien
jouw andere topic nog altijd gesloten is,vandaag je
echtgenoot Leo van harte feliciteren met zijn 69ste
verjaardag.
Roep hem er even bij aan de PC zodat hij symbolisch
de knuffel en de zoenen van ons Bosrankje in ontvangst
kan nemen :lol:
Leo,wij wensen je nog vele jaren in goede gezondheid
tesamen met Ria,je kinderen en kleinkinderen.
Ad multos annos,prosit!

Groetjes in vrede en vriendschap,

Bosrankje en Alterego
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht