Herinneringen

[sunset]

Goedemorgen ria,

Eindelijk had ik de tijd (die ik me ook sinds vanmorgen nam) om bij te lezen op seniorennet en hier en daar mensen te bedanken voor hun regelmatige bezoekjes op mijn topic.
Ik wens je een heel fijne dinsdag verder.
Liefs, sunset

[ria]

dank je gustilpe (trouwe bezoekster) en sunset.
ria

Kristineke is haar naam,

Toen mijn moeke
naar het rusthuis kwam
was zij reeds daar
en troostte mijn moeder
met een lief gebaar.

Echte vriendinnen
zijn ze nog geweest,
elkaar steunend
en samen, anderen
hun zorgen dragend.

Na één jaar,
is mijn moeke heegegaan.
Kristineke bleef achter,
verdrietig, weliswaar.

Op een dag, bracht ik
haar een bezoekje.
Ze zat wat stillekes
in haar hoekje.

Een glimlach
verhelderde haar gelaat,
ze toonde mij een kleine speld,
"gekregen van uw moeke"
zei ze zacht.

"Die draag ik elke dag,
tot onze Lieve Heer,
ook mij halen mag."

Vandaag telt ze 103 jaren.
Ze weet nog
wie mijn moeke was,
en hoe ze
echte vriendinnen waren.

Wat zal ik haar wensen,
dat God haar mag bewaren,
of dat Hij haar spoedig
in Zijn Vaderhuis zal halen?

Daar zal mijn moeke
haar zeker welkom heten.
In vriendschap
zullen ze weer samenzijn
en alle lijden, alle pijn,
zal dan vergeten zijn.

ria
03.09.08

[ferry]

lieve Ria
" rouwballade voor een roos " alhoewel triestig ,
prachtig en zo gevoelvol beschtreven
in één woord schitterend !!

" kristineke is haar naam " wat een mooi en gevoelig gedicht

allebei bewonderend gelezen !

Dank voor je bezoeken en de mooi verpakte wensen
....met een ruikertje sneeuwitjes voor de deur
.....in vogelvlucht

steeds optimistisch en zo fijn om te krijgen !Knap !! Liefs Fernanda

[gustilpe]

lieve Ria,

Kristineke 103 jaar. Wat moet je haar wensen, inderdaad om even bij stil te staan!

mooi en vol liefde geschreven!

nog een fijne avond,

gustilpe

[Morgenstern]

Ria
Morgenstern en Herman

[Bosrankje]

Lieve Ria,

Niet alleen je Rouwballade voor een roos ( nog mooier met muziek !)
maar ook je verhaal en dat van je broer omtrent je oude kleerkast,
zonder je gedicht over Kristineke te vergeten, alles hebben we met
veel plezier gelezen ! En van je wondermooie tuinfoto's op je beide
topics hebben we echt genoten !

We wensen jullie een prettig verlof

Lieve groetjes in vrede, vreugde en vriendschap van Alter en Rankje

[ria]

lieve vriendinnen, ferry, gustilpe, morgenstern en bosrankje, bedankt om hier te vertoeven, met alle schoonheid daaraan verbonden.

Toen we thuis kwamen uit vakantie, stond er een lekkere frambozentaart op tafel.
Een jong gezin, (via taxistop) had 2 weken op onze woonst en tuin gepast.
Alles wat netjes in orde, zowel in huis als in de tuin, met als toemaatje
een eigen gemaakte taart.
Had ik toen maar enkele foto's van de tuin genomen, want het zonnetje scheen dapper.
De foto's van vandaag zijn minder zonnig, maar de herfsttuin oogt nog altijd mooi.
Sommige rozen zijn aan een tweede bloei.
Genieten jullie mee?


nog even en ons huis is "ingepakt" in het groen


evenzo aan het keukenraam


Bonica roosjes, die voor de 2e. maal bloeien


en rose hortensia's, die eigenlijk blauw zouden moeten zijn.


een eenzame "Queen Elisabeth"


een beetje rommelige herfst-anemonen


en tot slot een mooie herbloeiende delphium (ridderspoor)


met nog een buitenste-binnenste look

Ik hou van alle seizoenen,
ook van de herfst, die weemoed brengt
en nodigt om naar binnen te keren.

Mijn hart, nog vol vreugde,
is ontroerd, bij het zien
van al die schoonheid.

Lieve God, in de voorbije weken
heb ik U heel bijzonder ontmoet;
Gij zijt mij meer nabij, dan ooit.

Geef mij de kracht om
zo verder te blijven leven
beminnend, dankbaar en goed.

ria
24.09.08

[Bosrankje]

Lieve Ria,

Heel blij je terug te zien in Brasschaat na een mooi verlof,
heel intens beleefd, volgens wat we gelezen hebben op je
nieuwe topic "column" !

Met plezier, hebben wij je gevolgd in je tuin en wees zeker
dat we ervan genoten hebben ! Van de in 't groen versierde
voorgevel tot in jullie sprookjesachtig achtertuin...'n streling
voor het oog.

Geniet van het najaar en tot binnenkort

Lieve groetjes voor jullie beiden van Alter en Rankje

[gustilpe]

lieve Ria,

elk seizoen heeft inderdaad zijn charme,
jouw tuin ziet er nog prachtig uit,
't zal er aangenaam vertoeven zijn!

nog een fijne avond,
gustilpe

[ria]

MET DANK AAN MIJN LIEVE BEZOEKERS



en een mooie week,
ria

[neske]

Ria, ik heb ook genoten
van al dat mooi dat hier staat
en...gebracht wordt.


groetjes
neske

[ria]

Bosrankje, Gustilpe en Neske, dank voor jullie bezoekjes.
ria

...er was een tijd,

Herfst in het pensionaat.

De dagen verlopen in het monotome ritme van vaste geplogendheden.
Opstaan, naar de kapel voor de dagelijkse H Mis, ontbijt, korte speel-
tijd en om 8 u. het begin van de eerste les.
...en zo gaat dat de hele dag verder, en de volgende en de volgende,
30 dagen aan een stuk.

Maar af en toe waren er lichtpuntjes, dingen waar we echt naar uit keken.
Zo mochten we iedere herfst kastanjes gaan rapen in Puttenhof te Schilde.

Ik zal 12 of 13 jaar geweest zijn.
Het gebeurde in ieder geval in het eerste of tweede jaar van het middelbaar.
We hadden zangles van zuster Benedicta. Ze had een mooie stem en
eigenlijk was ze niet eens zo'n strenge zuster. Maar die keer...
ik weet niet meer welk liedje ze ons aangeleerd had, maar het was op
een toonhoogte waar ik niet aankon.
Dus zong ik een octaaf lager. Maar dat was buiten de waard, allé,
buiten zuster Benedicta gerekend. Ze maakte zich er echt boos over
en vroeg wie zo laag gezongen had, (ik kon echt niet hoger)
Ik schrok van die uitval, want ik dacht niet dat ik iets verkeerd gedaan
had. Ik zei dus niets. Toen zei ze, "wel als dat meisje zichzelf niet
aangeeft, dan moeten de andere leerlingen haar naam maar noemen."
Maar het bleef stil. Iedereen hield de adem in, ook het meisje naast mij
die het zeker gehoord had en eigenlijk niet mijn beste vriendin was.
Tot op vandaag weet ik nog altijd niet waarom ze zich zo boos maakte.
Ze schakelde in nog een hogere versnelling en dreigde er mee dat heel
de klas zou gestraft worden en niet mee op kastanje-tocht zou mogen.

Misschien had ik me toen bekend moeten maken en gewoon moeten zeggen
dat ik niet hoger kon zingen. Maar ik weet niet of dit de straf die boven ons,
"mijn" hoofd hing zou teniet doen. Ik zweeg en heel de klas met mij.

De dagen die erop volgden voor we kastanjes zouden gaan rapen,
waren voor mij bijzonder spannend en beangstigend.
Zou nu heel onze klas gestraft worden voor zo'n onbeduidend iets,
en dan nog zo'n zware straf.

Maar de directrice zal waarschijnlijk geoordeeld hebben dat het feit
niet zwaar genoeg doorwoog om een hele klas te straffen en zo
zwom ik mee, door de mazen van het net.

Het was een bijzonder mooie herfstdag en ik heb er met volle teugen
van genoten. Nooit is er in mijn klas door iemand over gesproken.
Maar na die keer heb ik nooit meer meegezongen, maar alleen maar
geplay-backt (avant-la-lettre).

Zoiets zou in deze tijd absoluut ondenkbaar zijn.

Arme zuster Benedicta. Ik denk dat ze van uit de hemel over
mijn schouder meeleest en nu eindelijk weet, wie die deugniet toen
wel is geweest.
Maar het kan natuurlijk ook zijn dat God de Vader haar toch een
kleine berisping geeft en zegt " Benedicktje, wist ge dan niet dat ge
al mijn schepselen moest waarderen, zoals Ik ze geschapen heb."

"En" zal Hij daarbij zeggen, " hoge stemmen, lage stemmen,
dat is toch niet zo belangrijk, zolang ze maar Mijn lof zingen,
dan ben Ik al heel tevreden."

Maar Benedicktje zal ook een pluimpje krijgen omdat ze ons toch
mee op herfsttocht liet gaan, in Zijne mooie, (toen nog) ongerepte schepping.

ria


dit was 56 à 57 jaar geleden

[neske]

Ria,

Dat is een leuk verhaaltje, mooi geschreven.

En.... kon je nu echt niet hooooger zingen????


Fijn weekend
Neske

[Morgenstern]

[ria]

Bosrankje, Gustilpe en Neske, dank voor jullie bezoekjes.
ria

...er was een tijd,

Herfst in het pensionaat.

De dagen verlopen in het monotome ritme van vaste geplogendheden.
Opstaan, naar de kapel voor de dagelijkse H Mis, ontbijt, korte speel-
tijd en om 8 u. het begin van de eerste les.
...en zo gaat dat de hele dag verder, en de volgende en de volgende,
30 dagen aan een stuk.

Maar af en toe waren er lichtpuntjes, dingen waar we echt naar uit keken.
Zo mochten we iedere herfst kastanjes gaan rapen in Puttenhof te Schilde.

Ik zal 12 of 13 jaar geweest zijn.
Het gebeurde in ieder geval in het eerste of tweede jaar van het middelbaar.
We hadden zangles van zuster Benedicta. Ze had een mooie stem en
eigenlijk was ze niet eens zo'n strenge zuster. Maar die keer...
ik weet niet meer welk liedje ze ons aangeleerd had, maar het was op
een toonhoogte waar ik niet aankon.
Dus zong ik een octaaf lager. Maar dat was buiten de waard, allé,
buiten zuster Benedicta gerekend. Ze maakte zich er echt boos over
en vroeg wie zo laag gezongen had, (ik kon echt niet hoger)
Ik schrok van die uitval, want ik dacht niet dat ik iets verkeerd gedaan
had. Ik zei dus niets. Toen zei ze, "wel als dat meisje zichzelf niet
aangeeft, dan moeten de andere leerlingen haar naam maar noemen."
Maar het bleef stil. Iedereen hield de adem in, ook het meisje naast mij
die het zeker gehoord had en eigenlijk niet mijn beste vriendin was.
Tot op vandaag weet ik nog altijd niet waarom ze zich zo boos maakte.
Ze schakelde in nog een hogere versnelling en dreigde er mee dat heel
de klas zou gestraft worden en niet mee op kastanje-tocht zou mogen.

Misschien had ik me toen bekend moeten maken en gewoon moeten zeggen
dat ik niet hoger kon zingen. Maar ik weet niet of dit de straf die boven ons,
"mijn" hoofd hing zou teniet doen. Ik zweeg en heel de klas met mij.

De dagen die erop volgden voor we kastanjes zouden gaan rapen,
waren voor mij bijzonder spannend en beangstigend.
Zou nu heel onze klas gestraft worden voor zo'n onbeduidend iets,
en dan nog zo'n zware straf.

Maar de directrice zal waarschijnlijk geoordeeld hebben dat het feit
niet zwaar genoeg doorwoog om een hele klas te straffen en zo
zwom ik mee, door de mazen van het net.

Het was een bijzonder mooie herfstdag en ik heb er met volle teugen
van genoten. Nooit is er in mijn klas door iemand over gesproken.
Maar na die keer heb ik nooit meer meegezongen, maar alleen maar
geplay-backt (avant-la-lettre).

Zoiets zou in deze tijd absoluut ondenkbaar zijn.

Arme zuster Benedicta. Ik denk dat ze van uit de hemel over
mijn schouder meeleest en nu eindelijk weet, wie die deugniet toen
wel is geweest.
Maar het kan natuurlijk ook zijn dat God de Vader haar toch een
kleine berisping geeft en zegt " Benedicktje, wist ge dan niet dat ge
al mijn schepselen moest waarderen, zoals Ik ze geschapen heb."

"En" zal Hij daarbij zeggen, " hoge stemmen, lage stemmen,
dat is toch niet zo belangrijk, zolang ze maar Mijn lof zingen,
dan ben Ik al heel tevreden."

Maar Benedicktje zal ook een pluimpje krijgen omdat ze ons toch
mee op herfsttocht liet gaan, in Zijne mooie, (toen nog) ongerepte schepping.

ria


dit was 56 à 57 jaar geleden

Eventjes maar...om te vertellen dat Zuster Benedicta nog lang niet in de "hemel" is.
Er stond waarempel een foto van haar in de krant, 87 jaar stralend en gezond.
Haar congregatie bestaat, ik weet niet meer hoeveel jaar, en zij had samen met een aantal medezusters er een tentoonstelling over opgezet.

Er stond bij dat zij, op haar hoge leeftijd, het meeste werk had verzet. Ik stond perplex. Ze ziet er nog heel goed uit op de foto, met de schalkse glimlach van weleer. Ik zou ze zeventig geven, maar niet meer. Het kan verkeren hé!

Nu vraag ik mij af, zou ik mijn verhaaltje naar haar toesturen, of niet?
Wat denken jullie erover?

lieve groeten en dank aan neske en morgenstern, en ook aan alle vriendelijke schrijvers en bezoekers van mijn andere topics!

dat verdient een bloemeke (uit de tuin,) vers geplukt!



ria