Gedichten van Claire Vanfleteren
-
clairev
Evenwicht
Ik keek in het duister
En vergat het licht
Ik keek naar de nacht
En vergat de dag
Ik zag verdriet
En vergat de glimlach
Ik droeg haat
En vergat vriendschap
Ik voelde de koude
En vergat de warmte
Ik zag de dorre vlakte
Maar vergat de oase
Ik beleefde oorlog
Maar vergat de vrede
Ik zag de dood
En vergat te leven.
Ik keek in het duister
En vergat het licht
Ik keek naar de nacht
En vergat de dag
Ik zag verdriet
En vergat de glimlach
Ik droeg haat
En vergat vriendschap
Ik voelde de koude
En vergat de warmte
Ik zag de dorre vlakte
Maar vergat de oase
Ik beleefde oorlog
Maar vergat de vrede
Ik zag de dood
En vergat te leven.
-
clairev
Dementie
Het geluid is verstomd,
de stilte is ingetreden.
De stem heeft plaats gemaakt,
voor een stilzwijgen.
De stralende ogen,
zijn dof en kijken in het ijle.
De woorden zijn geen zinnen,
alleen onverstaanbaar gebrabbel.
Geen emotioneel moment meer
alleen agressie tegen …. niets.
Ik zou bij haar willen zijn,
in haar wereld zonder begrip.
Ik hou zo van mijn moeder,
maar zij ontglipt mij.
Haar wereld heeft voorrang
op mijn pijnlijk hart.
Claire Vanfleteren
Het spijtige van de zaak is, dat mijn moeder in deze situatie verkeerd.
Zij kreeg een hersenstamtrombose in 1974 is nu momenteel 77 jaar.
Mijn vader stierf op 68 jaar, dus zo'n 10 jaar geleden, zij kon niet zonder hem!
Het geluid is verstomd,
de stilte is ingetreden.
De stem heeft plaats gemaakt,
voor een stilzwijgen.
De stralende ogen,
zijn dof en kijken in het ijle.
De woorden zijn geen zinnen,
alleen onverstaanbaar gebrabbel.
Geen emotioneel moment meer
alleen agressie tegen …. niets.
Ik zou bij haar willen zijn,
in haar wereld zonder begrip.
Ik hou zo van mijn moeder,
maar zij ontglipt mij.
Haar wereld heeft voorrang
op mijn pijnlijk hart.
Claire Vanfleteren
Het spijtige van de zaak is, dat mijn moeder in deze situatie verkeerd.
Zij kreeg een hersenstamtrombose in 1974 is nu momenteel 77 jaar.
Mijn vader stierf op 68 jaar, dus zo'n 10 jaar geleden, zij kon niet zonder hem!
-
clairev
Ervaring
Wij roeien met het licht
van het goddelijke
Het hart en ziel verheven
van liefde
Samensmeltend
in oneindige dankbaarheid.
De overdracht van vreugde
naar onze medemens
De kringen van ons leven
bereiken ongekende hoogten
Leren aanvaarden en leren geven
De aarde voelen onder onze voeten,
waar we aan toebehoren!
Het teken dat wij allen beloftevol zijn,
mogen voelen en aannemen,
in een verruimde geest.
Het open stellen van ons hart,
één worden met de ziel
De intentie is er,
maak er gebruik van
in de boot van uw
deinend leven.
Wij roeien met het licht
van het goddelijke
Het hart en ziel verheven
van liefde
Samensmeltend
in oneindige dankbaarheid.
De overdracht van vreugde
naar onze medemens
De kringen van ons leven
bereiken ongekende hoogten
Leren aanvaarden en leren geven
De aarde voelen onder onze voeten,
waar we aan toebehoren!
Het teken dat wij allen beloftevol zijn,
mogen voelen en aannemen,
in een verruimde geest.
Het open stellen van ons hart,
één worden met de ziel
De intentie is er,
maak er gebruik van
in de boot van uw
deinend leven.
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-----
Beste Claire,
Voor mij vind ik hier weer een ander aspect van schrijven, het verdriet van je afschrijven. Mensen die nooit een dierbaar iemand verloren hebben kunnen niet aanvoelen wat jij voelt. Ook al is de wil er wel de ondervinding ontbreekt.
Je gedichten heb ik gelezen, ben er van aangedaan. Ze vertellen wat je wil zeggen, je ontreddering is voelbaar. Alleen een paar goed bedoelde woorden kan ik je geven, veel sterkte.
Je vraag over het plaatsen van je gedichten . . . bedoel je in het tijdschift Pasqual? er is ergens een link voor je zal ze zelf moeten zoeken, ik weet het niet. Eigenlijk staan je gedichten hier toch ook voor iedereen leesbaar he!
Groetjes.
- - - - - - - -
Beste Claire,
Voor mij vind ik hier weer een ander aspect van schrijven, het verdriet van je afschrijven. Mensen die nooit een dierbaar iemand verloren hebben kunnen niet aanvoelen wat jij voelt. Ook al is de wil er wel de ondervinding ontbreekt.
Je gedichten heb ik gelezen, ben er van aangedaan. Ze vertellen wat je wil zeggen, je ontreddering is voelbaar. Alleen een paar goed bedoelde woorden kan ik je geven, veel sterkte.
Je vraag over het plaatsen van je gedichten . . . bedoel je in het tijdschift Pasqual? er is ergens een link voor je zal ze zelf moeten zoeken, ik weet het niet. Eigenlijk staan je gedichten hier toch ook voor iedereen leesbaar he!
Groetjes.
- - - - - - - -
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
clairev
Gelukzaligheid
Uw voeten raken de grond niet
De handen worden gedreven,
naar het absolute.
Je voelt niets,
rondom jouw wordt alles vaag,
tot nihil
Je bent niet meer jezelf,
alleen je innerlijke.
Het lichaam is opgelost
De gedachten ver weg
Je zweeft tussen hemel en aarde.
De ziel alleen is er
Je hart is er nog, maar
je voelt het niet meer kloppen.
Je bent het omhulsel kwijt.
Alleen energie
Geleidt door het universum
Betrokken bij het ongelooflijke
Heeling van de ziel!
Emoties laten het afweten
Pijn verdwijnt
Alleen geluk en liefde,
komt er in de plaats
Zalig gevoel,
bereikte ik nu mijn doel
misschien !
Claire Vanfleteren
Uw voeten raken de grond niet
De handen worden gedreven,
naar het absolute.
Je voelt niets,
rondom jouw wordt alles vaag,
tot nihil
Je bent niet meer jezelf,
alleen je innerlijke.
Het lichaam is opgelost
De gedachten ver weg
Je zweeft tussen hemel en aarde.
De ziel alleen is er
Je hart is er nog, maar
je voelt het niet meer kloppen.
Je bent het omhulsel kwijt.
Alleen energie
Geleidt door het universum
Betrokken bij het ongelooflijke
Heeling van de ziel!
Emoties laten het afweten
Pijn verdwijnt
Alleen geluk en liefde,
komt er in de plaats
Zalig gevoel,
bereikte ik nu mijn doel
misschien !
Claire Vanfleteren
-
clairev
Allerheiligen
Een herfstdag als een andere
maar met een tikkeltje meer verdriet!
De hartenpijn die niemand ziet
ingesloten in het diepste van mijn ziel
Langzaam slenter ik langs de zerken
Aangelegd in mooie bloemenperken
Maar doodstil, alleen verstoort
door een pot chrysanten die zich
ergens in de aarde boort.
Ik kijk naar de vele mensen, die er
nu even zijn.
Lachend en keuvelend,
hebben zij dan geen pijn?
Één maal per jaar
Is die massa daar.
Vele jonge mensen zijn mij al ontvallen
door ziekte of ongevallen.
Even sta je er bij stil
Het is dan even koud en kil
Jullie hoeven niet die ene dag naar die
laatste rustplaats te gaan.
Doe het liever op een andere dag
denk even na, hoe het zou zijn,
wanneer jij daar lag!
Jullie denken misschien, ik nog niet
Gelijk heb je, tot je ziet
Dat je beste maat een ongeluk had
Hij had dat ook ….niet verwacht!
Claire Vanfleteren
Een herfstdag als een andere
maar met een tikkeltje meer verdriet!
De hartenpijn die niemand ziet
ingesloten in het diepste van mijn ziel
Langzaam slenter ik langs de zerken
Aangelegd in mooie bloemenperken
Maar doodstil, alleen verstoort
door een pot chrysanten die zich
ergens in de aarde boort.
Ik kijk naar de vele mensen, die er
nu even zijn.
Lachend en keuvelend,
hebben zij dan geen pijn?
Één maal per jaar
Is die massa daar.
Vele jonge mensen zijn mij al ontvallen
door ziekte of ongevallen.
Even sta je er bij stil
Het is dan even koud en kil
Jullie hoeven niet die ene dag naar die
laatste rustplaats te gaan.
Doe het liever op een andere dag
denk even na, hoe het zou zijn,
wanneer jij daar lag!
Jullie denken misschien, ik nog niet
Gelijk heb je, tot je ziet
Dat je beste maat een ongeluk had
Hij had dat ook ….niet verwacht!
Claire Vanfleteren
-
clairev
Drank
Is het voorbij?
Is het afgelopen?
Is het hoofdstuk definitief afgesloten?
Je zou het denken en er geen aandacht
meer aan schenken.
Laat hij mij nu gerust,
of is hij er zich niet van bewust?
Ik kan de ruzies niet meer verdragen,
hij zou vergiffenis moeten vragen.
De drank heeft van hem een beest gemaakt,
hij heeft het wilde in hem gesmaakt.
Ik tracht hem te bedaren,
op afstand en met gebaren.
Ik durf niet dicht bij hem te gaan,
ik laat hem maar begaan,
tot hij in de zetel valt
en de rest van mijn dag verknalt.
Hij is een oever zonder rand.
Er is geen einde en ook geen begin.
Hij is het vuur zonder brand.
Hij is het gezicht zonder kind.
De houvasten zijn weg.
Ik heb in mijn leven brute pech.
Ik wil de klappen niet meer incasseren.
Ik wil terug een kade, waar ik kan aanmeren.
De argwaan blijft iedere keer.
Dat geeft geen goed gevoel, geen eer.
Ik hou nog zoveel van hem,
maar hij houdt mij in een levende klem.
Vroeg of laat zal ik bezwijken
en hij zal lachend naar mij blijven kijken.
Claire Vanfleteren
Is het voorbij?
Is het afgelopen?
Is het hoofdstuk definitief afgesloten?
Je zou het denken en er geen aandacht
meer aan schenken.
Laat hij mij nu gerust,
of is hij er zich niet van bewust?
Ik kan de ruzies niet meer verdragen,
hij zou vergiffenis moeten vragen.
De drank heeft van hem een beest gemaakt,
hij heeft het wilde in hem gesmaakt.
Ik tracht hem te bedaren,
op afstand en met gebaren.
Ik durf niet dicht bij hem te gaan,
ik laat hem maar begaan,
tot hij in de zetel valt
en de rest van mijn dag verknalt.
Hij is een oever zonder rand.
Er is geen einde en ook geen begin.
Hij is het vuur zonder brand.
Hij is het gezicht zonder kind.
De houvasten zijn weg.
Ik heb in mijn leven brute pech.
Ik wil de klappen niet meer incasseren.
Ik wil terug een kade, waar ik kan aanmeren.
De argwaan blijft iedere keer.
Dat geeft geen goed gevoel, geen eer.
Ik hou nog zoveel van hem,
maar hij houdt mij in een levende klem.
Vroeg of laat zal ik bezwijken
en hij zal lachend naar mij blijven kijken.
Claire Vanfleteren
-
clairev
Nooit
Schrap dat woord
Niet meer gebruiken.
Het is verleden tijd
De mensheid kent het niet meer
Eeuwige liefde
En vriendschap is een vraagteken
Wanneer men het gebruikt,
meent men het niet.
Vervangen door misschien,
het is eerlijker
Vriendelijker, niet geheel afgewezen.
Met misschien heb je het raden naar.
Het kan alle kanten uit
Voorbeelden genoeg
Eeuwige trouw is scheiding
Vriendschap komt haat
Liegen, bedriegen, geweld waar dat
woord veel voorkomt, maar toch gebeurt het.
Waarom!
Het woord is als kristal zo broos
breken doet het altijd met pijn en ongeloof!
Ziektes, geweld, oorlog,
durven jullie het nog gebruiken?
Ik niet meer, gedaan, uit!
Claire Vanfleteren
Schrap dat woord
Niet meer gebruiken.
Het is verleden tijd
De mensheid kent het niet meer
Eeuwige liefde
En vriendschap is een vraagteken
Wanneer men het gebruikt,
meent men het niet.
Vervangen door misschien,
het is eerlijker
Vriendelijker, niet geheel afgewezen.
Met misschien heb je het raden naar.
Het kan alle kanten uit
Voorbeelden genoeg
Eeuwige trouw is scheiding
Vriendschap komt haat
Liegen, bedriegen, geweld waar dat
woord veel voorkomt, maar toch gebeurt het.
Waarom!
Het woord is als kristal zo broos
breken doet het altijd met pijn en ongeloof!
Ziektes, geweld, oorlog,
durven jullie het nog gebruiken?
Ik niet meer, gedaan, uit!
Claire Vanfleteren