Gedichten van Claire Vanfleteren

[gustilpe]

[bo'ke]

Claire,

[ria]

[gustilpe]

[clairev]

Hoop

Kwalijk neem ik het niet
Ik was breekbaar
Te broos, waarvoor ik zelf koos
Fijn als een spinnendraad
Door de wind niet gespaard

Gebroken als glas
En aan elkaar gelijmd
Spontaan zonder opkomend licht

Door de flikkering in die ogen
Hangend aan de kleuren
Van regenbogen

Claire Vanfleteren

[clairev]

De Drie gezworenen

Ik ben niet één persoon, maar drie
Ik leef met mijnheer Pijn en Allergie
Mijn hele leven heb ik al de heren aan mijn zij
Net een boom met altijd dezelfde twijg

Mijnheer Allergie is er stilletjes bijgekomen
En heeft mijn verdere leven in bezit genomen
Pijn lacht in zijn vuist dag en nacht
Van hem had ik het niet anders verwacht

Maar Allergie, die had ik liefst later zien komen
Die blijft nu dagelijks bij mij wonen
Hij vertikt het om mij gerust te laten
Daarom ben ik dikwijls in alle staten

Pijn laat de laatste tijd hem ook meer en meer voelen
Zodanig zelfs, dat ik ’s nachts lig te woelen
Hij maakt het mij onmogelijk nog te slapen
Daarom begin ik hem zo erg te haten

Hoe ik hem klein krijg, weet ik niet
Want als Allergie hem ziet
Spannen ze samen tegen mij, met alle gevolgen van dien
Je zou ze samen bezig moeten zien

Shock is hun metgezel
Net etter in een gezwel
Ze trachten mij te kwellen
Ze trachten mijn vertrouwen te verzwelgen

Maar Allergie en shock heb ik door, ik weiger hen te laten komen
Het is moeilijk, maar ik begin hen in te tomen
Pijn blijft hardnekkig zijn werk voortzetten
Daarbij moet ik zeer goed opletten

Ik tracht hem al jaren te verdringen
Ik moet daarom mijn eigen dwingen
Ik leg de lat zo hoog, dat hij er bijna niet bijkan
Maar als hij het met veel moeite toch kan

Ben ik de verliezer en dat duld ik niet
Hij weet het en hij geniet
Al 42 jaar is hij mijn metgezel
Maar nu vind ik het meer dan wel

Hij laat mij geen minuut meer alleen
Zelfs niet, als ik in mijn eentje ween
Maar klein zal ik hem krijgen
Al moet ik hem aan een spuit rijgen

Hij zal de rest van mijn leven niet verknallen
Ik heb nog een geweer met zware ballen
Krijgen zal ik hem zeker, is het nu niet, dan later
Hij blijft zeker achter, met een flinke kater

Pijn heeft mij al eens moeten lossen
Want gisteren, ben ik gaan wandelen in de bossen
Hij kon het mij wel lastig maken
Maar ik vertikte het, hem de last te doen smaken

Daarom zette ik door samen met Pijn
Maar hij kreeg me niet klein
Ik zal me nooit gewonnen geven
Geen ene keer, in mijn aardse leven

Je hebt daarvoor veel doorzettingsvermogen nodig en een hoop moed
Want er is niemand die het voor mij doet
Ik weiger verlamd te worden, door meneertje Pijn
Als iemand op aarde hem verdrijft, zal ik het zijn.

Claire

[clairev]

Uit het oog verloren

Het schip van ons leven
heeft op vele wereldzeeën gevaren.
Uiteenlopende eilanden
hebben wij bezocht.

Het water was niet altijd kalm.
Wij werden door hoge
golven dooreen geschud.
Vasthouden aan de mast,
koorden aantrekken
was een must.
We vielen van de ene verbazing
in de andere.

We legden uiteindelijk
veilig aan de kade aan.
Ons hart vond voldoening
Vulde zich met geluk

Wij waren elk een andere weg
ingeslagen
Na jaren nemen we de teugels
samen weer in handen.


Claire Vanfleteren

[clairev]

Had ik maar



Ik zweef in mijn dromen.
Blijf hangen,
tussen dan en nu.
Het verleden is een traan.
Het heden berusting.
De toekomst een lach.

Het licht
klaart mijn vermoeid gezicht op,
vermengt met gevoelens
van goede voornemens.

de gekte van toen
werk ik weg uit mijn geest
stapels gedachten
worden geordend

goede behouden
slechte verbannen.
Had het al eerder moeten doen.
Het is net een tere zoen.

Willen, maar schrik hebben
van het onbekende.
Wat was ik dom,
het is nu zoveel gemakkelijker.

Claire Vanfleteren

[clairev]

Ons huwelijk

Veelzeggende lichtjes
Schitteren aan de hemel
De nacht als een donker laken
Gespreid met veel liefde
Zonder een greintje spijt

We begonnen aan een reis
En voelden de warmte
Uit het hart van de aarde
Met het witte licht van de sterren
Voelen wij ons verbonden
Met elkaars ziel

Na 33 jaar niet uitgeblust
Maar één persoon geworden.

De rivier kan niet zonder water
De maan niet zonder nacht
De zon niet zonder dag
Wij niet zonder elkaar.

Claire Vanfleteren

[schrijfster]

[Robol]

[Bosrankje]

[clairev]

De Noordzee


Zonder verpinken
Starend in de verte
Naar de waterlijn aan de horizon
Fixerend op één punt

De zon die ondergaat
Als een dreigend gevaarte
Neemt zij het licht mee
Waar wij mee leven

De warmte die zo zalig was
Wordt weggerukt
In enkele minuten
Blijft er alleen een zwart gat

Geen onderscheid meer
Tussen hemel en aarde
Is er een eindpunt
Of is het oeverloos
Het lijkt gewoon
Een grote zwarte doos.

Claire Vanfleteren

[clairev]

Haar tweede leven



Naakt en schuchter
In een hoek gedropt
Bevreesd wat er komen zal
Verdrietig kijkend
De glorie van weleer vergaan
Einde van haar mooi leven
Het is gedaan


Rond haar ranke lijf
mooie kleren
bijkomende accessoires
alle kapsels hebben haar
hoofd getooid

Iedere sterveling bleef
naar haar kijken
Ze stond in de belangstelling
Daar genoot ze van
Nooit heeft ze gebloosd
Maar keek hen recht in de ogen
Zelfzeker en onbewogen.

Ze kreeg een tweede leven
Misschien nog mooier
Tussen bloemen
Rustig genietend
Tussen groen.

De wereld van belangstelling
Ligt weer aan haar voeten.
Net zoals de tijd van toen.


Claire Vanfleteren

[clairev]

Angst


De strijd is hard
De pijn wordt verbeten
Het onbehagen gevangen
In een net van twijfel

De toekomst is somber
Verarmd in zijn geheel
Vernietigend zelfbeeld
Hoewel je het niet ziet

Vertrouwen verloren
Gewoon de mist ingegaan
Zomaar, zonder
Voorafgaande verwittiging

Het blijft maar duren,
Mijn geduld is op
Laat iemand de sluier
Wegnemen.


Claire Vanfleteren