mijn moederke

Gast · 18 nov 2008, 15:13

Mensen toch , wat een verdriet mijn moeder heeft ( en ik) nu ze bijna niet meer in staat is voor zichzelf te zorgen. Het is heel erg als je nog goed van geest bent (buiten vergeten dan) en het moment nadert dat je naar een rusthuis moet. Mensen , ze is alle dagen, alle minuten in mijn gedachten, hoe gaan jullie daar mee om ?
Als ik bij haar ben erger ik me, erg hé, en als ik thuis ben wil ik er naar toe of bel ik haar op om haar stem te horen.
Dit is de gang van het leven, maar ik kan het niet verwerken.....

SDW · 19 nov 2008, 05:43

FLORANTJE , welk is de leeftijd van je moeder ??

ladybug · 19 nov 2008, 09:47

Onlangs zijn mijn beide ouders naar het rusthuis gegaan.Mijn vader is heel moeilijk te been geworden en voor mijn moeder was het te zwaar om hem te verzorgen.Alles is veel beter verlopen dan ik verwacht had.Mijn moeder die nog heel gezond is voor haar leeftijd(86j) heeft zich goed aangepast,een rusthuis zag ze oorspronkelijk niet zitten.Florantje ik hoop dat het voor jouw moeder ook zo mag verlopen.

RIEKSKE · 19 nov 2008, 11:27

FORANTJE
IK WENS JULLIE STERKTE
MIJN MAN ZIJN MAMA KWAM OOK IN VERZORGING
ZIJ KON ECHT NIET MEER ALLEEN ZIJN
WOONDE IN DUITSLAND
WIJ WAREN ALTIJD BANG
LIET GAS AAN ENZ.
ZE WERD DEMENT HEEL ERG
KON HAAR EIGEN ZOON NIET MEER IN KORTE TIJD
WIJ WAREN ERG BLIJ DAT ZE DAAR TERECHT KON

HET WAS ZWAAR MAAR OOK GERUST STELLEND
ALS WIJ ZE GINGEN BEZOEKEN
ZAGEN WIJ HAAR ETEN TUSSEN ALLE MENSEN
THUIS AT ZE HELEMAAL NIET MEER
HELAAS IS ZE NU IN DE HEMEL

MAAR LIEVERD HET BESTE IS DAT ZE HELE DAG
ONDER OPZICHT IS
VOOR JULLIE ALLEBEIDE
STERKTE WENST RIEKSKE

RIEKSKE · 20 nov 2008, 06:53

STERKTE FORANTJE
VOOR JOU EN JE MOEKE
LIEFS Afbeelding

Gast · 22 nov 2008, 21:00

Mensen ik krijg er tranen vanin mijn ogen , hoe vriendelijk jullie zijn !

Mijn moer is 83, loopt héél moeilijk, nog geestelijk ok ....alhoewel....vrijdag ben ik toch zo boos geworden omdat ze haar medicijnen weer niet had genomen. De week daarvoor had ik nog een organiser voor een ganse week gekocht, alle vakjes gevuld. Vijdag kom ik er en alles was weer in het honderd gelopen. Ik ben even ingestort Het was het zoveelste bewijs van " het niet meer aankunnen" Ik denk dat ik de soep twee keer gezouten heb.
Ik heb gehuild en geroepen, ze zat er verweesd bij, werd zelfs niet boos.
Thuis moest ik terug haar stem horen, snikkend allebei aan de telefoon. Ze heeft beloofd van beter op te letten, ik schuif het probleem dus weeral voor me uit. Verdomme. Ik heb zo'n schuldgevoel altijd.

Mijn moeder woont op een serviceflat tesamen met haar vriend. (86)
Die is nog héél goed te been, doet de kleine boodschappen nog, helpt haar ontzettend goed. Ik ben hem zo dankbaar voor zijn inzet. Anders zou het al drie jaar niet meer gegaan zijn.

SDW · 23 nov 2008, 05:14

STERKTE, maar u boos maken helpt niet hoor tracht met een rustige uitleg een resultaat te bekomen!!

RIEKSKE · 23 nov 2008, 17:42

LIEVE FORANTJE
IK ZIT HIER MET EEN TRAAN
LIEVERD PROBEER HAAR IN VERZORGING TE DOEN
IK WEET HET IS HARD
MAAR VOOR ER IETS GEBEURD LIEVEKE
EN ZIJ DOET HET NIET EXPRES
ZE WEET HET GEWOON NIET MEER
IK MERK PRECIES HOE HET IS
JE ZAL ERG BLIJ ZIJN EN JE HOEFD DAN NIET MEER ZO ERG BANG TE ZIJN
IK WENS JE HEEL ERG VEEL STERKTE
EN WEES NIET BOOS OP HAAR
ZE DOET HET NIET BEWUST
LIEFS RIEKSKE STERKTE
Afbeelding

neske · 04 dec 2008, 13:58

Forantje,

Ik kan je heel goed begrijpen omdat ik hetzelfde heb meegemaakt. Moeder was in de 80j,nog goed maar begon toch wat te vergeten. Ik had gezegd dat ze als het niet meer zou gaan ze bij ons zou komen. Maar, nog kinderen thuis, dat is al een ander generatie, ze kon geen trappen meer. Dus dat ging ook al niet. We waren met drie dochters, ik woonde er dicht tegen, ik kon het niet laten en ging het meerdere keren per dag eens kijken.
Haar medicatie lagen we klaar, apart in elk vakje. Soms nam ze die 's nachts in, want ze dacht dat het morgen was en gegeten 's Morgens dan was ze boos omdat er geen pilletjes inlagen enz..enz.. Ik bracht 's middags haar eten, maar was ik 10min later, kom ik daar en moeder zat daar al vlees te bakken, ze wist het niet meer. En zo kan ik nog veel zeggen, maar wij hebben er alles voor gedaan wat we konden hoor. Ze wou niet naar een home, nochtans hier is een heel goed home. Ze was dan al 90jaar ook.
Dit is nu vijf jaar geleden, het slijt wel maar ik heb daar lang onder geleden. Heb geen schuldgevoel forantje, dat zeiden ze tegen ons ook maar ja het is je moeder

veel sterkte
neske

mur · 23 okt 2009, 10:16

Fonantje ik ben het lieve ? houd u sterk het is nog wat vroeg maar .Maar u mama is nu toch zo gelukig die heeft aan u ook gedacht hoe zwaar je het had morgen is mijn man al 2 jaar overleden en het schoonste van al ik mag van de dokter niet meer naar het kerkhof gaan u zuld het al wel weten van u man nu zit ik weer met mijn heup en er zal een operatie van komen maar u man heeft u moed gegeven maar dat is allemaal nog niets iemand verliezen dat kun je niet vergeten maar het zal wel stilaan beteren maar vergeten doe je het nooit dat onder vind ik zelf goede vrindin hou moed u klein schatje is er toch nog maar vergeet niet ze is al oud hé het is te hopen dat ze noch lang mag blijven hou moed dat hebben ze tegen mij ook gezecht maar dat is gemake lijk gezegt tot zo lieve schat mur

Gast · 23 okt 2009, 20:14

Hey dag lieve Mur. Ja ik weet het dat het morgen de trieste verjaardag is van het overlijden van uw man. Dat moet erg zijn......knuffel je lieve Luna maar dubbel zo veel dan. Hij heeft haar ook gekend dus.....hij zou dit ook doen. Zij zal je wel troosten met kusjes en likjes.

Wat nu weer met je heup ? Ik dacht al , waarom komt ze niet meer zo veel door mn straat. Maar ja , ik ben ook terug uit werken. Dus dacht ik dat het daar aan lag. Laat het niet te vlug doe hoor. Maar als het dan toch moet, daar zijn ze tegenwoordig heel goed in. Ge bent dan verlost van je pijn.
Ik ben blij van terug iets van je te hebben gelezen en gehoord.
Dag lieve Mur en kop omhoog morgen !

RIEKSKE · 27 okt 2009, 07:01

LIEVE FORANTJE
WENS JE STERKTE LIEVERD
HOE GAAT HET NU
LIEFS RIEKSKE

fien38 · 22 nov 2009, 17:27

Lieve Florantje,

------- Afbeelding

Ik heb heel je verhaal gelezen en weet niet goed wat zeggen.
Hier een bloemetje om je te steunen.
Mijn man heeft Alzheimer en ik zorg dat hij elke keer zijn medicatie neemt.
Het is natuurlijk als je dement bent je niet goed weet
heb ik ze genomen of niet.
Kan die vriend van je moeder niet toezien dat zij haar medicatie neemt.
Het is wel belangrijk dat ze die op tijd neemt.
Gelukkig heeft je moeder jou nog.
Ik wens je veel moed en sterkte, want ik weet wat het is.
Wens je nog een fijne avond
Fien 65+

magrit · 27 nov 2009, 16:26

Lieve groeten,Magrit

Gast · 27 nov 2009, 18:02

Bedankt lieve mensen , ik lees nu pas jullie troostende woorden. Helaas ons Mamske is overleden in ziekenhuis Jan Palfijn. Op 1 september reedsZeis ingeslapen in mijn armen, het was zo vredig en mooi.....ze kon niet meer, longkanker terminaal. Ik heb haar drie weken geknuffeld en naast haar gekropen in bed, alles tussen ons gezegd, alleen nog liefde. Dag moederke, ik mis je zo ontzettend, maar voor jou was het tijd. Ik hoop alleen dat je het beseft hebt dat ik je goed heb vastgehouden ? Ik denk het wel.
Want er gebeurde iets raars toen.....Ik was net even nr de badk gegaan, toen ik er uit kwam, zag ik dat zij een beweging wou maken en haar ogen ietske opende (ze lag al de hele dag zwaar onder de morfine) Ik zag gewoon dat ze me iets wou duidelijk maken. Ik heb toen vlug gezegd, hier ben ik moederke. Kom maar gauw in mijn armen. Ik kroop naast haar en hield haar stevig vast en gaf haar kusjes.....geen angst was er, alleen liefde. Enkele diepe zuchten en het was gebeurd.
Daar heb ik nu wel schuldgevoelens over da tik dat sterven zelf , zo sereen opnam. Ik mis haar zo.