Mateloos verdriet

[moser]

Beste vrienden,ben al enkele maanden niet op het forum geweest,pc staat op laag pitje..............daar mijn echtgenote is overleden op 20 november laatstleden en mijn verdriet nog niet kan plaatsen,zij was een prachtvrouw en moeder,dit jaar zouden we 50 jaar getrouwd zijn........ tot later.
vriendelijke groeten van moser.

[Gast]

Dag Moser,

Je kan bij de pakken blijven zitten of je kan nog genieten van dat stukje dat je rest.
Ik zie dat je een fietsliefhebber bent?
Geniet van je fietske zolang je nog kan en zeker aan de kust.

[RIEKSKE]

lieve moser
ik heb het echt met jou te doen
en je valt mij zeker niet lastig
mijn moeder is 86jaar en is nog erg fit
ze gaat veel fietsen ,maar is deze week van de trapper geschoten
nu zal ze niet meer kunnen fietsen
ze doet wel veel kaarten met haar zus
en kookt een potje samen met haar op een zaterdag of zondag
het zou voor jou ook fijn zijn dat je samen met iemand iets zou kunnen doen
ik wens je in ieder geval heel erg veel sterkte
en hoop dat je niet te eenzaam bent
gtr riekske

[Oma-C]

Hallo moser,
Ik kan je volgen, ik ben ook weduwe, al is het al even geleden.
Mijn man was 54 toen hij na 5j aan longkanker overleed. Ik was pas 50.
Ik ben nu 20 jaar alleen en ik weet hoe moeilijk het was (is!)

Probeer het gewone leven terug op te nemen en de oude gewoontes
Het is nooit makkelijk maar het leven 'moet verdergaan'.
Behoud de mooie momenten om je aan op te trekken.

Mijn vrouwke zou niet gewild hebben dat ik in een hoekje
ging zitten treuren.
Ik ben nooit opnieuw begonnen. Verdriet is er nog steeds
en ik mis hem nog elke dag. Maar het leven gaat door
Ik heb het ingebouwd in mijn leven, ik ga met buren
en vrienden en vriendinnen wandelen, fietsen
en eens een uistapje of een korte reis, een etentje,heel simpel
Ik praat ook nog wel eens tegen de foto
(die een mooi plaatsje kreeg met nog elke week een verse bloem erbij,) en de kinderen vinden dat grappig.

Ik denk dat uw vrouwtje ook niet zou gewild hebben dat je zo
droevig blijft, het verdriet gaat niet weg OK, maar je leert er
mee omgaan en het de baas te blijven. Ze blijft in je hart bewaard.
Ik hoop dat je snel je leven weer in handen kan nemen en
er het beste van kan maken. Er is géén weg terug helaas.
Ik wens je heel veel sterkte.
Wie het meegemaakt heeft begrijpt het,
anderen vinden het soms maar 'wat lacherig'
Veel sterkte!
Oma-C
Mijn oprechte medeleven

[RIEKSKE]

sterkte

[moser]

Beste vrienden,dank voor jullie begrip en steun.

Vriendelijke groeten,moser.

[Gast]

ik denk dat ik je reeds had aangesproken,na het lezen van je verhaal !!

ik wens je uit het HART veel moed en doorzettingsvermogen !!
Weet je,jullie hebben elkaar graag gezien,en dat is het mooiste van het verhaal .
In je hartje blijft ze wonen hoor !!

[Oma-C]

En als ik doodga, huil maar niet
Ik ben niet echt dood, moet je weten
Het is de heimwee die ik achterliet
Dood ben ik pas, als jij die bent vergeten…

Als ik doodga, treur maar niet
Ik ben niet echt weg, moet je weten
’t is het verlangen dat ik achterliet
dood ben ik pas, als jij dat bent vergeten…

En als ik doodga, huil maar niet
Ik ben niet echt weg, moet je weten
’t is maar een lichaam dat ik achterliet
dood ben ik pas, als jij me bent vergeten……

Een sterkteknuffelke,
Groetjes, Oma-C

[Sterrefonkel]

Moser , men oprechte medeleven bij het verlies
van jou lieve echtgenote , wens jou de sterkte en de kracht om
jou grote verdriet , het "waarom" begrijpt men niet .
Weet dat Zij jou ziet daar boven aan het heelal
fonkelend als een ster , jou pad verlicht
en jou verdriet ziet ,
Als de zon schijnt Zij jou dag verwarmt met haar
mooie zonnestraal .
Achter elke traan die ontschiet aan jou ogen
schuilt een glimlach aan de mooie herinneringen
die je hebt ,en jou hart verwarmt en doet gloeien
Aan de grote mooie "Liefde " van jullie samen.

Els 1

[moser]

Is nu reeds 14maanden geleden en ik sta nog evenver,mijn verdriet kan ik niet kwijt,,,zo een prachtvrouw..............

[Oma-C]

Dag Moser,
Het is zwaar en heel moeilijk en het gaat niet vanzelf.
Je moet eraan werken, 'het verwerken'
Kom het maar van je af schrijven; het helpt, echt waar.
Er zijn hier zoveel mensen die het ook meemaakten,
elk op zijn of haar manier hebben ze zich weer uit die put omhoog getrokken, we kunnen alleen maar "luister-lezen"
en een troostwoord neerpennen. Maar ik weet uit ervaring dat het helpt.
Bij de een duurt het wat langer als bij de ander, maar je komt er door.

Moser...ik kan je veel sterkte wensen en een virtuele knuffel geven.
Er proberen veel over te praten, en met haar praten,
ik doe het nu nog na 20jaar en ik ben zeker niet gek
Want ik mis mijn man ook nog steeds; maar de pijn is
zo erg niet meer na zoveel jaren

Groetjes,
Oma-C

[Hugie12]

mozer,
kom je ook een troostend woord brengen,uw verdriet kan ik niet inschatten,ben nog steeds getrouwt.
Maar heb ook geliefde moeten afgeven en die pijn ken ik wel!
Zoals oma zegt praten tegen haar en het hier komen neerschrijven helpt hoor,er is hier steeds een luisterend oor.Hebben julie geen kinderen? of famillie? Ga die gerust maar eens ambeteren, Ken je niemand van sennet die dichtbij woont?????Anders zou ik zeggen ga er eens naartoe,mag bij mij ook hoor!Mijn man is altijd thuis dus hij kan meepraten
Nu ben ik weg,ga slapen en hoop dat jij ook kunt slapen!

[Heidi]

Lieve moser ,
Erg wat je overkomen is .
Maar geloof mij de grote pijn gaat voorbij , het vergeten niet en dan moet ook niet .
Herinner je al de mooie dingen die je samen met je vrouw beleefd hebt
ook de dood is ergens goed voor . Ook ik weet waar ik over praat want ik verloor in 18 maanden twee broers en mijn zus en heb iedere dag een kaarsje voor hun foto.
Ik wens je veel sterkte en lieve groetjes .

Heidi

[moser]

Sorry ,ben hier nog eens terug...20november laatstleden is mijn echtgenote 12 jaar overleden, alsof het gisteren was voel ik me, mateloos verdriet blijft, sta er nog iedere dag mee op en slapen... en 5 keer aan denken overdag,
iedere week naar het kerkhof met verse bloemen, ben ik gek? Moet er naar toe, niet eenmaal overgeslagen.......
Word ondertussen bijna 82 jaar, mijn gehandicapte dochter van 58 woont ook nog steeds bij mij, zij gaat 3 dagen per week naar centrum in de buurt voor bezigheidstherapie.....Waar moet ze als ik er niet meer ben ?
Mijn hobby fietsen is ook afgezwakt, twee jaar geleden omver gereden op rotonde, reed dan met elektrische fiets
Nu met damesfiets met lage opstap.... moet iets doen, zeker in de zomertijd langs de dijk, zwin, mooie route...
Doe nog volledig mijn huishouden, uitgezonderd ruitenwassen, laat ik doen door ruitenwasser, bezorgd mij anders zere rug.Ik moet verder, mis sociale contacten wel maar..zijn nog mensen met meer problemen......;
Groeten van Moser.

[Nunc aut nunquam]

Er is geen groter verdriet dan zich, in dagen van ellende, de tijden te herinneren toen men gelukkig was.
Lang nadat je iemands stem bent vergeten, kun je je nog steeds het geluid van hun geluk of hun verdriet herinneren. Je kunt het in je lichaam voelen.
Ogen die nooit hebben gehuild, kunnen verdriet niet bevatten.
Het leven heeft een einde, verdriet heeft er geen.
Verlies is erger dan de dood, omdat je met je verlies moet leren leven.
Smart duurt een eeuwigheid, de dood maar een ogenblik.
De lamp van het samenzijn brandt lang; zij gaat in een oogwenk uit bij het afscheid.