even wat raad na scheiding
-
Casopeia - Lid geworden op: 14 mar 2011, 12:07
- Locatie: gent
Beste lezers,
Ik schrijf hier een korte samenvatting van wat mij is overkomen, zo’n twee jaar geleden.
Mijn toen 42 jarige vrouw leerde via het internet iemand kennen, en verliet haar gezin twee maand later al. Ze ging bij haar moeder inwonen en nog geen maand verder woonde haar internetvriend, die ook zijn vrouw in de steek liet, bij haar in. Ons twee dochters, bleven verbouwereerd achter bij mij wonen en nu gaat de jongste dochter, ondertussen 16 in het weekend bij haar moeder terwijl de relatie met de oudste dochter van 22 zeer slecht is.
Financieel heb ik de zaken, dank zij een goede job terug op een rij, niettegenstaande ik veel kwijt ben geraakt. Ik heb een eigen huis hier, dat samen met een grote tuin veel te groot is “geworden” om te onderhouden en een klein huis in frankrijk.
Ikzelf weet niet goed raad, ik heb hier echt weinig banden en misschien zit hier een opportuniteit. Zijn eronder jullie mensen die iets herkennen in dit verhaal en mij wat raad kunnen geven of op een idee brengen.
Ik denk er soms aan om te stoppen met werken en naar het buitenland te trekken, op zoek naar bv een beter klimaat en wie weet iets meer.
Misschien zijn er onder jullie lezers die me kunnen zeggen: mocht ik jou zijn, ik doe dit of dat. Ik vraag dit even omdat oudere mensen meestal als ze even terugblikken een klaardere kijk op de zaken hebben dan als je midden in een bepaalde situatie zit. Ik ben net 49 jaar en wil er nog iets proberen van te maken.
Ik schrijf hier een korte samenvatting van wat mij is overkomen, zo’n twee jaar geleden.
Mijn toen 42 jarige vrouw leerde via het internet iemand kennen, en verliet haar gezin twee maand later al. Ze ging bij haar moeder inwonen en nog geen maand verder woonde haar internetvriend, die ook zijn vrouw in de steek liet, bij haar in. Ons twee dochters, bleven verbouwereerd achter bij mij wonen en nu gaat de jongste dochter, ondertussen 16 in het weekend bij haar moeder terwijl de relatie met de oudste dochter van 22 zeer slecht is.
Financieel heb ik de zaken, dank zij een goede job terug op een rij, niettegenstaande ik veel kwijt ben geraakt. Ik heb een eigen huis hier, dat samen met een grote tuin veel te groot is “geworden” om te onderhouden en een klein huis in frankrijk.
Ikzelf weet niet goed raad, ik heb hier echt weinig banden en misschien zit hier een opportuniteit. Zijn eronder jullie mensen die iets herkennen in dit verhaal en mij wat raad kunnen geven of op een idee brengen.
Ik denk er soms aan om te stoppen met werken en naar het buitenland te trekken, op zoek naar bv een beter klimaat en wie weet iets meer.
Misschien zijn er onder jullie lezers die me kunnen zeggen: mocht ik jou zijn, ik doe dit of dat. Ik vraag dit even omdat oudere mensen meestal als ze even terugblikken een klaardere kijk op de zaken hebben dan als je midden in een bepaalde situatie zit. Ik ben net 49 jaar en wil er nog iets proberen van te maken.
-
Gast
Wat ik je kan vertellen is,probeer nog iets van je leven te maken !!
Volg je hart !!
Er zijn er veel in jou stituatie,waaronder ikzelf !!
Je bent nog heel jong
Ik wens je veel succes
Volg je hart !!
Er zijn er veel in jou stituatie,waaronder ikzelf !!
Je bent nog heel jong
Ik wens je veel succes
-
pilipili - Lid geworden op: 01 jun 2009, 17:01
- Locatie: 3680
Het is alsof de bodem onder je voeten wordt weggetrokken. Je snakt naar adem ...
Drie jaar geleden vroeg mijn ex te scheiden.
Ik vroeg hem het huis te verlaten maar hij wilde niet.
Ikzelf vermagerde en toen
ben ikzelf verhuisd.
Nu kan ik zeggen dat ik gelukkig ben in mijn appartementje.
Mijn twee dochters bezoeken hun vader en familie regelmatig.
Ik vind dat dat moet kunnen ondanks alles.
Ik probeer iemand te vinden: een nieuwe partner maar
dat lukt niet op slag en ja, ik vind dat er niks meer moet.
Probeer uit kleine dingen: het weer, een bloem, een lach ...
altijd het positieve te plukken.
Hou vol voor jezelf !
Lieve groeten, Pilipili
Drie jaar geleden vroeg mijn ex te scheiden.
Ik vroeg hem het huis te verlaten maar hij wilde niet.
Ikzelf vermagerde en toen
ben ikzelf verhuisd.
Nu kan ik zeggen dat ik gelukkig ben in mijn appartementje.
Mijn twee dochters bezoeken hun vader en familie regelmatig.
Ik vind dat dat moet kunnen ondanks alles.
Ik probeer iemand te vinden: een nieuwe partner maar
dat lukt niet op slag en ja, ik vind dat er niks meer moet.
Probeer uit kleine dingen: het weer, een bloem, een lach ...
altijd het positieve te plukken.
Hou vol voor jezelf !
Lieve groeten, Pilipili
pilipili