Gisteren overleden

fabieke · 24 jul 2011, 20:03

Dag allemaal,
Mijn man is gisteren gestorven op pailliatieve zorg na 6 maanden chemo die niet aansloeg. Het begon met longkanker met uitzaaiingen.
Ik ken hem van mijn 7 jaar en ben nu 57. Langs mijn kant heb ik geen familie meer maar er is nog familie van mijn man die mij regelmatig bellen.
Vandaag de omslagen van 70 overlijdensberichten geschreven. Ik zat de hele dag alleen en ik heb heel de dag geweend. Zijn haarborstel met zijn haar erin koester ik als een relikwie. Ik begraaf mijn gezicht in de kleding die hij nog heeft aangehad. Ik druk zijn gsm tegen mijn wang.
Hoe moet ik dit overleven ? Komt er ooit een tijd dat ik me beter zal voelen en alleen zal kunnen denken aan onze mooie momenten ? Ik kan niet geloven dat ik me ooit beter zal voelen.
Wie kent dit gevoel van diep verdriet, van tranen die vanuit de buik komen, van een grote liefde die er niet meer is ...
Een berichtje zou deugd doen.
Dank
Fabieke

Oma-C · 24 jul 2011, 20:28

Dag fabieke,

Afbeelding

Mijn oprechte medeleven, veel sterkte
aan de diepbedroefde familie en vrienden.
Oma-C

Ik wil je mijn oprecht medeleven betuigen,
het is vreselijk als je het meemaakt.
Ik weet wat ik zeg want mijn man is ook
van L-K en uitzaaiïngen overleden na 5j heel erg ziek zijn

Hij was ps 54j en ik pas 50.
Het is ondertussen bijna 20j geleden en ik mis hem nog altijd.
Neem je tijd om het een plaatske te geven, en dat gaat heel langzaam.
Na en paar maanden denken de mensen dat je erover heen bent
maar dat kan niet, er is zoveel wat je voelt, en je
komt elke dag iets tegen dat je aan hem herinnert.
Je kan er mssn veel over praten (of net niet),
Ik heb hier een foto staan waar ik tegen praat alsof hij er nog is.
Alleen komt er geen antwoord, maar ik voel dat hij over me waakt
en dat sterkt me als ik het moeilijk had(heb).

"Men zegt dat het went, maar men zegt niet wanneer"
dat is en mooi gezegde en het is waarheid,
met tijd en geduld wordt het draagbaar(der) en
de ene mens is er rapper overheen dan een andere.
Onthou de mooie herinneringen, en trek je daar aan op.
Ik wens je veel sterkte en moed.
Het is niet gemakkelijk, een goeie vriend(in), gebuur of iemand
van de familie waar je mee kan praten? dat kan een steun zijn

Ik heb toen veel van me afgeschreven, en dat hielp.

Een hartelijke sterkte-knuffel en veel moed,
Groetjes van Oma-C

fabieke · 24 jul 2011, 22:23

bedankt, snowball en Oma-C. Snowball, ik hoop dat je het nooit moet ervaren en als het toch moet dat je heel veel steun moogt krijgen.
Oma-C, bedankt, u bent een lieve vrouw. En u geeft me goede raad. Nu wordt ik helemaal omringd door zijn voorwerpen. Ik durf zelfs de valies van het ziekenhuis niet uitpakken, ik kan het niet. Het hangt hier vol foto's. Maar ik ga uw raad opvolgen. Wanneer ik door de eerste dagen ben doorgesukkeld dan zal ik zijn mooiste foto plaatsen. Hij zei me maanden geleden regelmatig 'als ik er niet meer ben dan zal ik je elke dag steunen van hierboven', hij zei het nog een paar dagen geleden. En ik schrijf graag dus een dagboek starten is geen slecht idee. Ik had er al een van januari tot nu waarin ik zijn ziekteproces schreef. Ik moet er nu een starten waarin ik alles opschrijf en hopelijk ga ik ooit merken dat het een beetje beter met me gaat. Familie en vrienden bellen me heel de dag maar praten lukt slecht want ik begin te wenen aan de telefoon en dan krijg ik er geen woord meer uit. Er komt deze week tweemaal familie op bezoek en dan zal ik kunnen praten (en wenen).
Bedankt voor jullie reactie, het geeft me veel steun in deze verschrikkelijke dagen.
Fabieke

MAGDA* · 24 jul 2011, 23:26

FABIEKE

innige deelneming met het verlies van je echtgenoot
Afbeelding

dat deze kaarsjes verlichting mogen geven

liefs magda*

falcon1 · 25 jul 2011, 00:14

Fabieke,

ik kom je veel sterkte toewensen... ik denk wel dat ik ongeveer weet wat je nu meemaakt!
ik ben mijn vrouw vier jaar gelden verloren, ze was amper 49. Momenteel ben ik terug gelukkig getrouwd met Veertje, ze is 5 jaar geleden ook haar man verloren op jonge leeftijd...
Ik kan je zeggen dat je nog een lange en moeilijke weg hebt af te leggen... maar ik moet je er ook bij vertellen dat alles neerschrijven en delen met andere mensen de pijn enigzins kan verzachten! Ik heb het ook enkel maar overleefd door de goede zorgen van de mensen hier op Sennet!!!
Ik wens je nog heel veel sterkte, zeker in de moeilijke dagen die nu gaan volgen... maar vraag je toch om hier je gevoelens te blijven neerschrijven!

Veertje & Falcon

kapoentje60 · 25 jul 2011, 01:20

Jammer voor Uw echtgenoot , het tenslotte het is hij die weg is , heb reeds menigmaal , in mijn omgeving ervaren , dat diegene die overblijft reeds dikwijls na korte tijd reeds een andere levenspatner ontmoeten en verder door het leven gaan , en ze zitten niet stil , op reis , gaan dansen in het weekend , maar toch sterkte in deze moeilijke tijd .

RIEKSKE · 25 jul 2011, 09:05

kom u veel sterkte wensen
met het overlijden van u man fabieke
en praat hier gerust over
liefs riekske

magrit · 25 jul 2011, 16:02

Mijn oprechte deelneming bij het overlijden van je man.
Magrit

Angel4 · 25 jul 2011, 19:00

falcon1 · 26 jul 2011, 00:29

Fabieke,

ik kom je nog veel sterkte wensen... hopelijk lukt het je een beetje...

Veertje & Falcon

falcon1 · 26 jul 2011, 12:43

Fabieke,

ik weet dat het momenteel drukke en droevige dagen moeten zijn voor jou...
Maar als je het nodig vindt mag je hier wel effe je verdriet kwijt...

Veel sterkte,

Veertje & Falcon

falcon1 · 26 jul 2011, 20:44

Fabieke,

hoe is je dag verlopen?
Ik kan me voorstellen dat het niet gemakkelijk is. Momenteel zit je nog in de "roes" van het afscheid gebeuren met je familie en kenissen...
Tracht toch je verdriet ergens te plaatsen... Je lieve echtgenote is er nog... hij is nog niet klaar met het aardse gebeuren... met jou... Momenteel zal hij echt wel meeleven in je verdriet en er alles trachten aan te doen om je terug gelukkig te voelen... hij zal je steunen waar mogelijk, en je zal dat ook wel voelen...

Veertje & falcon

Therie · 26 jul 2011, 22:22

fabieke

myn op rechte deelneming in dit verdriet
ik weet verdomd goed wat jy nu meemaak ik heb het 2 en half jaar geleden ook mee gemaak myn man is ook overleden aan longkanker was 62 in die zomer zou hy 63 geworden zyn ik koesterd nog elke dag dingen van hem hy heef gevochten maar het mocht niet baten 5 jaar maar het laatste halfjaar heel veel pyn gehad uit zaaien naar het hoofd hy zei ook altyd meiske ik blyf over je waken zit nu in de living op de plaats waar zyn ziekenbed stond hy is hier thuis gestorven heb hem nooit naar zieken huis laten gaan juist 2 dagen voor onder zoeken de rest dagelyks naar leuven voor bestralingen tot de profester zei tegen my het neemt niet toe is te laat van dan is alles hier in huis gebeurd 5maanden dagelyks de huisdokter 4 maal per dag de verpleegster en ik 24uop24 u klaar om hem te helpen en ik voelde hy was dankbaar dat ik by hem was en myn zoon en dochter ook

fabieke weet het maar hou je sterk er komt een moeilyke tyd
ik weet ook dat falcon en veertje dit hebben mee gemaak we zyn vrienden geworden heb veel steun aan hun
fabieke koester de dingen van je man en vind daar steun in

sterkte meiske ik leef met u mee
lieve groetjes van therie

falcon1 · 26 jul 2011, 23:14

Mooi geschreven Therie... ik heb enorm veel bewondering voor jou!!!!!
Uwe François zal fier zijn over u!!!!

Fabieke, je hoort het, als je steun nodig hebt zul je hier wel mensen vinden die je dat kunnen aanreiken...
Vertel het als je het moeilijk hebt!!!!!!!!!

Veertje & Falcon

RIEKSKE · 27 jul 2011, 06:55

fabieke
ik kom je veel sterkte wensen
liefs riekske