Gisteren overleden
-
fabieke - Lid geworden op: 03 jan 2006, 10:30
- Locatie: antwerpen
Hello lieve mensen,
Dank voor jullie lieve woordjes. Mijn collega is terug en in de werkweek red ik het min of meer. In het weekend red ik het feitelijk niet. Het huiselijk leven gaat vlotjes, ik eet gezond en doe alles wat nodig is maar de eenzaamheid is groot. Ik ga in het weekend veel naar dingen die worden georganiseerd, er is genoeg te doen in de zomer. En wat heb ik nu ondervonden ? Ik ga op mijn eentje naar iets wat ze organiseren, concert, film, optreden dus ik zit alleen tussen de massa en kom feitelijk zeer verdrietig terug thuis. Eenzaam tussen de massa. Maar ga ik naar iemand die ik ken in het weekend met een toffe babbel dan kom ik tevreden thuis en voel ik me ook de volgende ochtend beter. Dus wat heb ik vanavond en de weekends daarvoor ondervonden, iets leuk doen tussen de massa helpt me niet, een gezellige babbel helpt wel. Dus ik zou beter naar de vrienden/kennissen gaan die me hebben uitgenodigd dan ergens alleen in een cinema of dergelijke te zitten. Zal mijn weekends dus wat anders moeten gaan inrichten want in de weekends voel ik me nog altijd enorm verdrietig. Ik ben zelfs bang dat ik mijn buren zou tegenkomen op straat omdat ik het gevoel heb in tranen te gaan uitbarsten.
Falcan, je vroeg wat Willy deed als hobby. Dat was vooral heel veel tuinieren. We hebben het hofke verkocht toen hij te ziek werd dus tuinieren kan ik niet meer.
Slaapwel, lieve mensen en lieve groet.
Fabieke
Dank voor jullie lieve woordjes. Mijn collega is terug en in de werkweek red ik het min of meer. In het weekend red ik het feitelijk niet. Het huiselijk leven gaat vlotjes, ik eet gezond en doe alles wat nodig is maar de eenzaamheid is groot. Ik ga in het weekend veel naar dingen die worden georganiseerd, er is genoeg te doen in de zomer. En wat heb ik nu ondervonden ? Ik ga op mijn eentje naar iets wat ze organiseren, concert, film, optreden dus ik zit alleen tussen de massa en kom feitelijk zeer verdrietig terug thuis. Eenzaam tussen de massa. Maar ga ik naar iemand die ik ken in het weekend met een toffe babbel dan kom ik tevreden thuis en voel ik me ook de volgende ochtend beter. Dus wat heb ik vanavond en de weekends daarvoor ondervonden, iets leuk doen tussen de massa helpt me niet, een gezellige babbel helpt wel. Dus ik zou beter naar de vrienden/kennissen gaan die me hebben uitgenodigd dan ergens alleen in een cinema of dergelijke te zitten. Zal mijn weekends dus wat anders moeten gaan inrichten want in de weekends voel ik me nog altijd enorm verdrietig. Ik ben zelfs bang dat ik mijn buren zou tegenkomen op straat omdat ik het gevoel heb in tranen te gaan uitbarsten.
Falcan, je vroeg wat Willy deed als hobby. Dat was vooral heel veel tuinieren. We hebben het hofke verkocht toen hij te ziek werd dus tuinieren kan ik niet meer.
Slaapwel, lieve mensen en lieve groet.
Fabieke
als iedereen een ander een beetje helpt dan wordt de wereld mooi
-
falcon1 - Lid geworden op: 31 okt 2007, 12:46
- Locatie: De Panne - Midden-Limburg
Fabieke,
we hebben het deze avond bij Labores ook al geschreven... heel herkenbaar wat je schrijft! Ik heb het nogal geschreven dacht ik... het "samen" doen en beleven valt plots weg... en dat went niet... zeker nu niet.
Gelukkig dat je je al goed voelt bij familie en kennissen want dat is voor sommige mensen ook al moeilijk.
Enbang dat je je buren tegen komt als je alleen weg bent? Dat is omdat je schuldgevoelens hebt... Maar daar mag je je niet te veel van aantrekken... ze weten niet wat je momenteel meemaakt. Meestal is het wel zo dat ze trachten je te mijden... bang dat ze een gesprek moeten aangaan en niet weten wat zeggen... Bang om je te kwetsen... Terwijl praten over Willy, je verdriet, nu zo belangrijk is!
Ik heb het bij Labores ook gezegd, doe nu alles op je eigen tempo, op een manier dat jezelf alles in de hand hebt. Bepaal zelf wat je wil doen, wat je aan kan!
Ik lees dat je goed en gezond eet... dat is ook heel belangrijk, want veel mensen maken daar geen tijd voor en komen daardoor nog meer in problemen. Rouwen kost energie en die moet je op een of andere manier kunnen aanvullen!
Zo Fabieke, ik hoop toch dat je een rustige nacht gaat hebben en dat je de moed en de kracht vind om er morgen terug tegenaan te gaan...
Liefs,
Veertje & Falcon
P.s.: ik weet dat veel mensen wat moeite hebben met mijn nicknaam... Eigenlijk heet ik Rudy
we hebben het deze avond bij Labores ook al geschreven... heel herkenbaar wat je schrijft! Ik heb het nogal geschreven dacht ik... het "samen" doen en beleven valt plots weg... en dat went niet... zeker nu niet.
Gelukkig dat je je al goed voelt bij familie en kennissen want dat is voor sommige mensen ook al moeilijk.
Enbang dat je je buren tegen komt als je alleen weg bent? Dat is omdat je schuldgevoelens hebt... Maar daar mag je je niet te veel van aantrekken... ze weten niet wat je momenteel meemaakt. Meestal is het wel zo dat ze trachten je te mijden... bang dat ze een gesprek moeten aangaan en niet weten wat zeggen... Bang om je te kwetsen... Terwijl praten over Willy, je verdriet, nu zo belangrijk is!
Ik heb het bij Labores ook gezegd, doe nu alles op je eigen tempo, op een manier dat jezelf alles in de hand hebt. Bepaal zelf wat je wil doen, wat je aan kan!
Ik lees dat je goed en gezond eet... dat is ook heel belangrijk, want veel mensen maken daar geen tijd voor en komen daardoor nog meer in problemen. Rouwen kost energie en die moet je op een of andere manier kunnen aanvullen!
Zo Fabieke, ik hoop toch dat je een rustige nacht gaat hebben en dat je de moed en de kracht vind om er morgen terug tegenaan te gaan...
Liefs,
Veertje & Falcon
P.s.: ik weet dat veel mensen wat moeite hebben met mijn nicknaam... Eigenlijk heet ik Rudy
Elke dag is hetzelfde... alleen een beetje anders...
-
mammie 48 - Lid geworden op: 19 sep 2009, 11:18
- Locatie: zuid west vlaanderen
Dag Fabieke,
't is weer week end! Daarom ben ik hier gewoon om je een schouderklopke te geven. Probeer zoals je vorige week schreef met vrienden of kennissen je zinnen te verzetten en niet "eenzaam in de massa" te zijn.
Ik heb dat allemaal meegemaakt drie jaar geleden.
Ben je lid van verenigingen? Dat is jammer genoeg heel goed in de week, maar meestal is er niets te doen in het week end.
Ik heb in het begin veel gepoetst de zondag, alleen om bezig te zijn.
Hou je goed meisje!
Lieve groetjes, Nicole
't is weer week end! Daarom ben ik hier gewoon om je een schouderklopke te geven. Probeer zoals je vorige week schreef met vrienden of kennissen je zinnen te verzetten en niet "eenzaam in de massa" te zijn.
Ik heb dat allemaal meegemaakt drie jaar geleden.
Ben je lid van verenigingen? Dat is jammer genoeg heel goed in de week, maar meestal is er niets te doen in het week end.
Ik heb in het begin veel gepoetst de zondag, alleen om bezig te zijn.
Hou je goed meisje!
Lieve groetjes, Nicole
je begint dingen pas te missen als ze er niet meer zijn
-
falcon1 - Lid geworden op: 31 okt 2007, 12:46
- Locatie: De Panne - Midden-Limburg
Fabieke,
net als Mammie zegt... weekend...
We hebben je deze week niet gezien... Hoe is je week verlopen? Niet te veel teleurstellingen gehad hoop ik.
Hoe ga je het weekend doorbrengen?
Vandaag nog mooi weer, misschien goed om eens een uitstapje te doen.
We wensen je een rustige dag...
Liefs,
Veertje & Falcon
net als Mammie zegt... weekend...
We hebben je deze week niet gezien... Hoe is je week verlopen? Niet te veel teleurstellingen gehad hoop ik.
Hoe ga je het weekend doorbrengen?
Vandaag nog mooi weer, misschien goed om eens een uitstapje te doen.
We wensen je een rustige dag...
Liefs,
Veertje & Falcon
Elke dag is hetzelfde... alleen een beetje anders...
-
gerarda - Lid geworden op: 02 feb 2005, 09:55
Fabieke, ik herken mezelf in u.Mijn man is op 4 maart overleden en we kenden elkaar al van 1956 en na 3/5 jaar verkering zijn we gehuwd en hebben we verleden jaar in augustus ons 50 jaar huwelijk gevierd samen met mijn zoon en zijn gezin en de kinderen van mijn zuster en hun gezin. Nog een mooie souvenir dus want tot februari was hij nog goed tot hij water op de longen kreeg en nà een tiental dagen met een masker gelegen op het Intensive moesten ze hem aan de machine leggen en nà twee dagen is hij rustig overleden.Ik heb nog s'nachts een tijdje bij hem gezeten zodat ik kon afscheid nemen.
Het is voor mij een troost dat hij kortstondig in het ziekenhuis gelegen heeft misschien wel last van dat masker maar eens aan de machine sliep hij of was hij verdoofd , ik wil dat nog eens aan mijn huisdokter vragen.
Hier thuis is hij zeker nog aanwezig.Er staan twee mooie foto's van hem op verscheidene plaatsen. Zijn schoenen en pantoffels staan nog op hun plaats en zijn hemd dat hij aan had als hij naar het ziekenhuis ging hangt op de stoel waar hij altijd zat. Toen mijn zoon daar wilde gaan zitten vroeg hij of het mocht , ik zei ja hoor maar later zal ik dat wel eens weg doen en mijn zoon vond toch ook dat dit goed was dat dit hemd daar bleef hangen.
Ik wens u nog veel sterkte maar we moeten aanvaarden dat we nog veel moeilijke dagen zullen hebben en dat daar niets tegen te doen is.Gelukkig kunt ge ook nog bij andere mensen terecht .
Ik wens u nog veel moed en een deuntje wenen is zeker beter dan opkroppen.
Soms denk ik positief, inplaats van te klagen dat ik hem kwijt ben , denk ik dan we hebben een mooie tijd samen geweest.
Groetjes Gerarda
Het is voor mij een troost dat hij kortstondig in het ziekenhuis gelegen heeft misschien wel last van dat masker maar eens aan de machine sliep hij of was hij verdoofd , ik wil dat nog eens aan mijn huisdokter vragen.
Hier thuis is hij zeker nog aanwezig.Er staan twee mooie foto's van hem op verscheidene plaatsen. Zijn schoenen en pantoffels staan nog op hun plaats en zijn hemd dat hij aan had als hij naar het ziekenhuis ging hangt op de stoel waar hij altijd zat. Toen mijn zoon daar wilde gaan zitten vroeg hij of het mocht , ik zei ja hoor maar later zal ik dat wel eens weg doen en mijn zoon vond toch ook dat dit goed was dat dit hemd daar bleef hangen.
Ik wens u nog veel sterkte maar we moeten aanvaarden dat we nog veel moeilijke dagen zullen hebben en dat daar niets tegen te doen is.Gelukkig kunt ge ook nog bij andere mensen terecht .
Ik wens u nog veel moed en een deuntje wenen is zeker beter dan opkroppen.
Soms denk ik positief, inplaats van te klagen dat ik hem kwijt ben , denk ik dan we hebben een mooie tijd samen geweest.
Groetjes Gerarda
-
falcon1 - Lid geworden op: 31 okt 2007, 12:46
- Locatie: De Panne - Midden-Limburg
Lieve Fabieke,
we hebben je hier al bijna twee weken niet meer gezien? Moeten we ons ongerust maken?
Hopelijk lukt het je toch een beetje, maar we kunnen ons voorstellen dat je nu een moeilijke periode doormaakt.
Als het je niet lukt... kom het dan hier even vertellen...
Liefs,
Veertje & Falcon
we hebben je hier al bijna twee weken niet meer gezien? Moeten we ons ongerust maken?
Hopelijk lukt het je toch een beetje, maar we kunnen ons voorstellen dat je nu een moeilijke periode doormaakt.
Als het je niet lukt... kom het dan hier even vertellen...
Liefs,
Veertje & Falcon
Elke dag is hetzelfde... alleen een beetje anders...
-
fabieke - Lid geworden op: 03 jan 2006, 10:30
- Locatie: antwerpen
Hello lieve mensen,
Sorry hoor maar op het werk was het weken serieus druk en privé ook, vandaar. Met mij gaat het iets beter. Ik had ingeschreven voor 101 aktiviteiten om het verdriet thuis te ontvluchten en feitelijk heb ik wat teveel gedaan de afgelopen weekends. Het was tof maar ik moet ook eens kunnen rusten en daarom heb ik vandaag een vakantiedag om thuis wat huishoudelijk werk te doen maar ook om tot rust te komen. Zolang ik aan het nu en de toekomst denk gaat het redelijk maar als ik 5 sec aan Willy en het verleden denk dan ween ik thuis of op het werk en dat zal nog wel een hele poos duren. Begin oktober ga ik vier dagen naar Londen en dat zal deugd doen want ik heb feitelijk dit jaar nog geen vakantie gehad. Ik zoek nu wat balans in mijn leven, onder mensen komen en dingen doen maar ook proberen thuis niet droevig te zijn en te genieten van een boek of TV.
Wanneer jullie een berichtje op het forum zetten dan krijg ik hiervan thuis geen melding, hoewel het aangevinkt is, spijtig. Ik hou contact, beloofd. En ik vind jullie heeeeel toffe mensen om jullie bezorgdheid.
Dikke knuffel,
xxx
Fabieke
Sorry hoor maar op het werk was het weken serieus druk en privé ook, vandaar. Met mij gaat het iets beter. Ik had ingeschreven voor 101 aktiviteiten om het verdriet thuis te ontvluchten en feitelijk heb ik wat teveel gedaan de afgelopen weekends. Het was tof maar ik moet ook eens kunnen rusten en daarom heb ik vandaag een vakantiedag om thuis wat huishoudelijk werk te doen maar ook om tot rust te komen. Zolang ik aan het nu en de toekomst denk gaat het redelijk maar als ik 5 sec aan Willy en het verleden denk dan ween ik thuis of op het werk en dat zal nog wel een hele poos duren. Begin oktober ga ik vier dagen naar Londen en dat zal deugd doen want ik heb feitelijk dit jaar nog geen vakantie gehad. Ik zoek nu wat balans in mijn leven, onder mensen komen en dingen doen maar ook proberen thuis niet droevig te zijn en te genieten van een boek of TV.
Wanneer jullie een berichtje op het forum zetten dan krijg ik hiervan thuis geen melding, hoewel het aangevinkt is, spijtig. Ik hou contact, beloofd. En ik vind jullie heeeeel toffe mensen om jullie bezorgdheid.
Dikke knuffel,
xxx
Fabieke
als iedereen een ander een beetje helpt dan wordt de wereld mooi
-
fabieke - Lid geworden op: 03 jan 2006, 10:30
- Locatie: antwerpen
Dag lieve Gerarda,
Ook jij hebt het heel moeilijk gehad na een prachtige, lange relatie. In jou berichtje herken ik veel. Ik heb hier ook mooie foto's en in de kleerkast blijft alles hangen zoals het was. Ik doe het nooit weg, kan ik niet, nu niet en later ook niet. Het was zijn stuk van de kleerkast. Omdat het overlijden in juli was word ik nog dagelijks met administratie geconfronteerd en vallen er nog brieven in de bus om iets te regelen of te belopen. Ik werk op een bedrijf met 4000 personeelsleden en meermaals per dag komt er iemand langs die me steun betuigt en vraagt wat er gebeurd is. De steun is tof maar het verhaal doen doet me geen deugd maar ik kan het soms al zonder te wenen.
Sterkte, Gerarda, laten we denken aan het mooie wat we hadden en het mooie dat de wereld nu nog te bieden heeft.
Knuffelke,
Fabieke
Ook jij hebt het heel moeilijk gehad na een prachtige, lange relatie. In jou berichtje herken ik veel. Ik heb hier ook mooie foto's en in de kleerkast blijft alles hangen zoals het was. Ik doe het nooit weg, kan ik niet, nu niet en later ook niet. Het was zijn stuk van de kleerkast. Omdat het overlijden in juli was word ik nog dagelijks met administratie geconfronteerd en vallen er nog brieven in de bus om iets te regelen of te belopen. Ik werk op een bedrijf met 4000 personeelsleden en meermaals per dag komt er iemand langs die me steun betuigt en vraagt wat er gebeurd is. De steun is tof maar het verhaal doen doet me geen deugd maar ik kan het soms al zonder te wenen.
Sterkte, Gerarda, laten we denken aan het mooie wat we hadden en het mooie dat de wereld nu nog te bieden heeft.
Knuffelke,
Fabieke
als iedereen een ander een beetje helpt dan wordt de wereld mooi
-
fabieke - Lid geworden op: 03 jan 2006, 10:30
- Locatie: antwerpen
Dag mammie 48,
Dank voor je goede steun. Op maandag moet ik niet werken en gisteren deed ik voor de eerste maal in groep aquagym en het was reuze. 19 dames met een slappe lach en 1 man in het gezelschap. Het zwemmen is nu elke maandag tot het einde van het jaar. En volgende week begin ik op woensdagavond Mindfulness, dat deed ik vroeger ook drie maanden en dat is ook fijn.
Ik stel het redelijk, nog helemaal niet ok dat is normaal maar ik kan al even van iets genieten en dat is fijn.
Knuffelke,
xxx
Fabieke
Dank voor je goede steun. Op maandag moet ik niet werken en gisteren deed ik voor de eerste maal in groep aquagym en het was reuze. 19 dames met een slappe lach en 1 man in het gezelschap. Het zwemmen is nu elke maandag tot het einde van het jaar. En volgende week begin ik op woensdagavond Mindfulness, dat deed ik vroeger ook drie maanden en dat is ook fijn.
Ik stel het redelijk, nog helemaal niet ok dat is normaal maar ik kan al even van iets genieten en dat is fijn.
Knuffelke,
xxx
Fabieke
als iedereen een ander een beetje helpt dan wordt de wereld mooi
-
mammie 48 - Lid geworden op: 19 sep 2009, 11:18
- Locatie: zuid west vlaanderen
Dag Fabieke,
Ik ben blij dat het een beetje beter gaat met jou en dat je opnieuw kan genieten van je activiteiten. Een daagje verlof tussenin kan ook wonderen doen. Ook die vier dagen in Londen gaan je deugd doen.
Maar vooral blijf met ons praten, we zijn er voor jou. Lees eens het gedichtje van Toon Hermans :
Vriend
Je hebt iemand nodig,
stil en oprecht,
die als het erop aan komt
voor je bidt of voor je vecht,
pas als je iemand hebt,
die met je lacht en met je grient,
dan pas kun je zeggen:
'k heb een vriend.
en wij hier op Sennet doen dat met jou, met Labores, met Gerarda en al die lieve vrouwen die hun geliefde moesten afgeven
Lieve groetjes, Nicole
Ik ben blij dat het een beetje beter gaat met jou en dat je opnieuw kan genieten van je activiteiten. Een daagje verlof tussenin kan ook wonderen doen. Ook die vier dagen in Londen gaan je deugd doen.
Maar vooral blijf met ons praten, we zijn er voor jou. Lees eens het gedichtje van Toon Hermans :
Vriend
Je hebt iemand nodig,
stil en oprecht,
die als het erop aan komt
voor je bidt of voor je vecht,
pas als je iemand hebt,
die met je lacht en met je grient,
dan pas kun je zeggen:
'k heb een vriend.
en wij hier op Sennet doen dat met jou, met Labores, met Gerarda en al die lieve vrouwen die hun geliefde moesten afgeven
Lieve groetjes, Nicole
je begint dingen pas te missen als ze er niet meer zijn
-
falcon1 - Lid geworden op: 31 okt 2007, 12:46
- Locatie: De Panne - Midden-Limburg
Lieve Fabieke,
bedankt om even langs te komen en te vertellen hoe het met je gaat.
Het is fijn te horen dat het je wel een beetje lukt en dat je jezelf niet opsluit. Zoveel mogelijk bezig zijn, als het lukt, en onder de mensen komen is belangrijk. En dat er soms een huilbuitje bij is is normaal... je zal inderdaad je Willy wel enorm missen, zeker 's avonds en 's nachts zal het wel best moeilijk zijn. Maar het is ook allemaal nog zo vers... en je moet inderdaad nu een nieuw leven gaan opbouwen. Stap voor stap, met vallen en opstaan...
En wat die kledij betreft... dat zal nog wel een hele poos duren voor daar iets in verandert... en dan nog... je zal er zeker hulp bij nodig hebben op dat moment!
En zo te lezen ben je wel iemand die héél aktief is... dat is goed. Want het is nu ook heel belangrijk dat je jezelf verzorgd. Sommige mensen laten dat een beetje aan zich voorbij gaan... maar dan geraakt je energie op.
Fabieke, het klinkt misschien een beetje hard wat ik zeg, maar sommige dingen zijn goed om weten.... Je zal af en toe nog heel moeilijke momenten tegen komen... tracht ook niet te vluchten voor je verdriet want het hoort nu eenmaal bij het genezings proces! Tracht ook momenten in te bouwen om te rouwen en stilaan afscheid te nemen van Willy... pas dan zal je rust kennen... en hem voor eeuwig een plaats geven in je hart...
Sorry dat ik een beetje laat reageerde, maar ik ben momenteel (zoals elke week) een paar dagen in Limburg waar ik werk en werk dan weinig op PC.
We wensen je nog fijne dagen en hopelijk sla je er jezeklf w<el door heen. Maar kom ons aub af en toe even vertellen hoe het is met jou, al is het maar één regel...
Liefs,
Veertje & Falcon
bedankt om even langs te komen en te vertellen hoe het met je gaat.
Het is fijn te horen dat het je wel een beetje lukt en dat je jezelf niet opsluit. Zoveel mogelijk bezig zijn, als het lukt, en onder de mensen komen is belangrijk. En dat er soms een huilbuitje bij is is normaal... je zal inderdaad je Willy wel enorm missen, zeker 's avonds en 's nachts zal het wel best moeilijk zijn. Maar het is ook allemaal nog zo vers... en je moet inderdaad nu een nieuw leven gaan opbouwen. Stap voor stap, met vallen en opstaan...
En wat die kledij betreft... dat zal nog wel een hele poos duren voor daar iets in verandert... en dan nog... je zal er zeker hulp bij nodig hebben op dat moment!
En zo te lezen ben je wel iemand die héél aktief is... dat is goed. Want het is nu ook heel belangrijk dat je jezelf verzorgd. Sommige mensen laten dat een beetje aan zich voorbij gaan... maar dan geraakt je energie op.
Fabieke, het klinkt misschien een beetje hard wat ik zeg, maar sommige dingen zijn goed om weten.... Je zal af en toe nog heel moeilijke momenten tegen komen... tracht ook niet te vluchten voor je verdriet want het hoort nu eenmaal bij het genezings proces! Tracht ook momenten in te bouwen om te rouwen en stilaan afscheid te nemen van Willy... pas dan zal je rust kennen... en hem voor eeuwig een plaats geven in je hart...
Sorry dat ik een beetje laat reageerde, maar ik ben momenteel (zoals elke week) een paar dagen in Limburg waar ik werk en werk dan weinig op PC.
We wensen je nog fijne dagen en hopelijk sla je er jezeklf w<el door heen. Maar kom ons aub af en toe even vertellen hoe het is met jou, al is het maar één regel...
Liefs,
Veertje & Falcon
Elke dag is hetzelfde... alleen een beetje anders...
-
nieuwe bever - Lid geworden op: 26 apr 2005, 15:00
- Locatie: Puurs
Ik kom hier ook nog eens piepen Fabieke en ik hoop dat je het naar omstandigheden zo goed mogelijk stelt. Ik vind dat je dat grote verlies heel moedig probeert een plaats te geven in je leven en daar heb ik veel bewondering voor. Weet je wat ik denk? Je komt er wel, stapje per stapje.En ook al zet je soms precies een paar stappen terug, geef de moed niet op. Dikke knuffel.
"Je kan je leven op twee manieren leven:
alsof niets een wonder is, alsof alles een wonder is." A.Einstein
alsof niets een wonder is, alsof alles een wonder is." A.Einstein